Þjóðviljinn - 10.03.1984, Page 19

Helgin 10. -11. mars 1984 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 19
f ram og
eried lit
Einu sinni voru tveir bræður - nei,
annars það eru alltaf tveir bræður.
Annar er stór og hinn er lítill. Þeir eiga
heima allsstaðar, næstum því í hverju
húsi í öllum heiminum, Þeir heita Litii
og Stóri. Þessir bræður gera ekkert
annað en að hlaupa, þeir hlaupa hring
eftir hring alla sína ævi.
Stóri hleypur miklu hraðar en Litli,
en samt koma þeir alltaf samtímis í
mark. Fólkið horfir á þá hlaupa og
sumir segja: „Viljið þið vera svo vænir
að hlaupa ekki svona hratt“ en aðrir
mæna á þá og segja í bænarrómi:,,
Flýtið ykkur nú, það er svo leiðinlegt
að bíða eftir ykkur.“
En þeir hlaupa alltaf, hvor á sínum
sama hraða, og enginn getur fengið þá
til að breyta því. Reyndar fá þeir stund-
um magapínu og þá geta þeir ekki
hlaupið nema lötruhægt. Svo lenda
þeir í slysum, þeir falla fram af ógur-
legum björgum og tröllskessur eiga það
til að trampa á þeim. Þá hætta þeir
kannski að hlaupa - deyja bara.
Þá verður nú aldeilis uppistand hjá
fólkinu í húsinu. Því þá veit enginn hve-
nær á að vakna eða sofna, hvenær áað
borða matinn eða hvernær skólinn
byrjar.....
Bræðurnir mæla nefnilega tímann,
þeir eru vísarnir á klukkunni. Stóri vís-
irinn hleypur hraðar því hann fer heilan
hring á meðan sá litli töltir bara heim
að næstu tölu. Þá er liðinn einn klukk-
utími. En tvisvar á sólarhring, einu
sinni á daginn og einu sinni á nóttunni,
komast þeir báðir í sama mark. Þá snúa
þeir báðir beint upp og klukkan er tólf,
12.
Stóri er voða montinn af því að hann
getur hlaupið hraðar en Litli. Hann
stekkur á undan á augabragði og
hleypur og hleypur.
„Litli hleypur svo hægt,“ hugsar
hann, „ ég er miklu duglegri“. En þegar
hann hefur hlaupið lengi, lengi þá sér
hann alltaf Litla beint fyrir framan sig.
„Hann er örugglega að svindla" hugsar
Stóri með sér, „en ég næ honum aftur
og fer langt frammúr“. Svona hugsar
Stóri og hann hleypur á spretti, hring
eftir hring. Hann fattar ekki greyið að
hann hefur hlaupið heilán hring og Litli
bara smáspöl. Litli veit hvernig í öllu
liggur, en hann geymir það í leyndar-
málahólfinu í huga sér. „Bráðum
hlýtur Stóri að fara að hægja á sér og
hugsa málin, hann getur ekki haldið
svona áfram endalaust" svona hugsar
Litli um leið og Stóri geysist frammúr
honum eina ferðina enn.
Hvað gerist nú ef Stóri stoppar?
JVVSui?
K\/ÖLDt MÖTT
Sorgleg
saga
í gær var sprengidagur og það var gaman. En það skeði svolítið óhapp
af því að konan hans var veik og dó. Hann var svo leiður að hann vildi
helst deyja. Næsta dag var hann búinn að gleyma því að konan sín
væri dáin og hann kallaði á hana en þá fattaði hann að hún væri dáin.
Tveimur mánuðum seinna fór hann í jarðarförina og setti blóm og fór
síðan heim og hugsaði um það hvernig hún hefði geta dáið. Þá
uppgötvaði hann að það voru töflur sem hún tók alltaf og þær létuj
hana deyja. Svo fór hann til læknis og lét rannsaka töflurnar 0£
læknirinn sagði að þær væru eitur. „Pví spyrðu“, sagði læknirinn o^
hann svaraði: „Þetta eru töflur sem konan mín tók og dó af“.
Brynja Eir og Gunnhildur Björl
„Æ, æ, nú er sólin a6 koma upp“ hugsar Uglan. „Ég hef ekki náð í matarbita i alla nótt, ekki eitt
einasta músarkríli. Nú verður bráðum bjart og þá verð ég staurblind og get ekkert veitt. Og þarna
stendur úlfurinn og bíður eftir bráð. Hann veiðir líka á nóttunni eins og ég. Líklega hefur hann
ekkert fengið í nótt. Nú bíður hann eftir því ða litiu dýrin vakni og fari hér framhjá niður að
vatninu til að fá sér að drekka. Ég verð að sitja alveg grafkyrr, því ef ég steypi mér niður þá veiðir
hann mig. Eg vildi að ég væri ekki ugla. Það er svo einmanalegt. Ég vildi vera söngfugl fljúga
móti sólinni og syngja, mörg saman.
Myndina gerði Drífa á Eskifirði.
Takk!
Vf út\
SAGA
Er ti a íór út .
datt 7 STj6\r\r\
kom Oddrúm 03 Te'ist\
ha'na upp. Xngvi var úti
03 kom tit Ernu. Si^an
korn Sum&T 03 )pá. \IOTU
^11» T* Úti & V\jó|'iTUA s’i'nu
BjórK ó-qájónsdólíiT