Þjóðviljinn - 19.08.1988, Blaðsíða 16

Haukur Magnússon leggurstundá nám í áhættuleikí
Bandaríkjunum og hefurleikið í einnimynd
“ ta leiðin
til að drepa sig
er að vera
ALDREIHRÆDDUR
Hann er 21 árs gamali og er
nýkominn heim frá Bandaríkj-
unum þar sem hann leggur
stund á nám sem Nýju
helgarblaði er ekki kunnugt
um að annar íslendingur hafi
stundað. Skólinn er í Los
Angeles og skólastjórinn er
með frægari áhættuleikurum,
hefur meðal annars séð um
mest allan áhættuleik fyrir
Charles Bronson.
Haukur fékk snemma
áhuga á bardagaíþróttum og
byrjaði 16 ára að æfa svo
kaliað „Fullcontact karate,"
sem er heldur ruddalegra en
venjulegt karate. Um sama
leyti hafði hann tekið stefnuna
á áhættuleikinn. En þar sem
hann bjó í Svíþjóð voru
möguleikarnir fyrir ungan
mann með svo sérstaka
drauma ekki miklir. Síðasta
vetur ákvað hann svo að
halda til Bandaríkjanna,
nánar tiltekið til Los Angeles
sem er ekki langt frá
draumaverksmiðjunni sjálfri,
Hollywood.
Þetta byrjaði um 13 ára aldur,
maður var prílandi upp á alla
skapaða hluti og ég var
staðráðinn í að leika flest það
eftir sem aðrir gerðu. Bróðir
minn og vinur hans voru duglegir
við að mana mig út í hitt og þetta.
Ef þeir gerðu eitthvað átti ég að
gera eins. Svo fór maður að æfa
íþróttir og „Fullcontact Karate“
um sextán, sautján ára aldur og
þá fór áhuginn á áhættuleik að
kvikna. Mig fór snemma að
hrylla við því að sitja á skrifstofu
alla tíð og mátti ekki til þess
hugsa.
Haukur segist vera þeirrar
skoðunar að menn verði snemma
að ákveða hvað þeir ætli að gera í
lífinu, það þýði ekkert að draga
slíka ákvörðun. Og það er öruggt
að hann hefur farið eftir þessari
reglu sjálfur. En hvernig
atvikaðist það að hann fór til
Bandaríkjanna? Keypti hann
bara flugmiða og lét guð og
lukkuna ráða framhaldinu?
Ég var búinn að hringja
nokkrum sinnum og standa í
bréfaskriftum við skóiann eftir að
ég sá auglýsingu frá honum í
blaði. Ég setti mig líka í samband
við umboðsskrifstofu skólans í
Amsterdam. Síðan ákvað ég
þetta síðasta vetur, sótti um og
fékk inni.
Haukur segir bestu líftrygginguna felast í því að vera alltaf hræddur.
Hræðsla er betri en kæruleysi. Hann virðist þó ekki hræddur þar sem
hann situr á efstu hæð æfingaturns slökkviliðsins í Reykjavík. Myndir:
Ari.
Annars segir Haukur að það sé
mjög langur biðlisti í skólann,
venjulega um 100 manns. Þegar
hann hafi komið til Los Angeles í
maí hafi hann komist að því að
skólinn var harðari og erfiðari en
hann hafði búist við.
Það kom ekki að neinni sök
vegna þess að eftir því sem
hlutirnir eru erfiðari því meiri
áskorun eru þeir. Því harðara því
betra, það er ekkert varið í að fá
alla hluti auðveldlega upp í
hendurnar.
Töluvert andlegt
álag
Erfiðasti hlutinn eru iíkamsæf-
ingarnar en það er mjög
mikilvægt að vera í líkamlega
góðu formi í þessari atvinnu. Þá
fýlgir þessu töluvert andlegt álag.
Það þýðir ekkert að stoppa ef þú
meiðir þig við að kasta þér fyrir
bfl til dæmis, þú verður að halda
áfram. Það má ekki gefa sig þó
maður sé kannski allur orðinn
gulur og blár.
En hvernig er venjulegur
skóladagur hjá Hauki?
Skóladagurinn byrjar um
klukkan 9 með leikfimi, 150
armbeygjum, liggja á bakinu og
halda löppunum í nokkurra
sentimetra hæð frá gólfi í 15
mínútur og annað slíkt. Þessar
æfingar eru gerðar í einn
klukkutíma. Þá er farið út og
hlaupið í hálftíma sem getur
orðið erfitt í þeim mikla hita sem
er í Los Angeles. Eftir hádegi eru
síðan æfðar bflveltur, stökk yfir
bfla eða fram af húsum, stökk
milli hesta og allt það sem
áhættuleikari þarf að gera og
kunna. Skóladeginum lýkur
síðan venjulega um klukkan 4.
Hefur þér aldrei þótt þetta of
hœttulegt og þá hvarflað að þér að
hœtta öllu saman og fara heim?
Nei, ég þori ekki að hugsa um
það, vil það ekki. Fyrst maður er
byrjaður og búinn að leggja í
þetta pening þá þýðir ekkert-að
hætta. Það var einn sem var með
mér í skólanum sem hætti. Hann
sagðist þurfa að fara heim af því
pabbi hans væri veikur en mig
grunar að hann hafi einfaldlega
gugnað á þessu. Hann var að vísu
óheppinn; var rotaður og rændur
úti á götu og var heppinn að vera
ekki drepinn.
Er hlaupið að því að fá vinnu
við áhœttuleik í kvikmyndum?
Þetta byggist voðalega mikið á
því hverja þú þekkir og svo
auðvitað hvað þú getur. Það sitja
tugir manna um hvert starf
þannig að þetta er bara slagur,
hver er klókastur að koma sér að.
Ég má teljast heppinn að hafa
fengið þetta litla áhættuhlutverk
sem ég fékk í mynd sem heitir
„Trapped". Strákur sem var að
kenna okkur sviðsetur slagsmál
fyrir kvikmyndir. Hann tekur þá
fólk sem hann þekkir og treystir.
Það voru þarna strákar sem eru
búnir að vera í skólanum lengur
en ég en það var búið að drepa þá
svo oft í myndinni að það var ekki
hægt að nota þá meira. Þó sami
maðurinn sé notaður í mörgum
atriðum sést það ekki svo vel í
fjarlægð en í nærmyndum sést
auðvitað að sami maðurinn er á
ferðinni.
Búiö aö drepa
alla sem hægt
var aö drepa
Það var búið að drepa alla sem
hægt var að drepa í myndinni og
það vantaði fleiri. Þetta atriði er í
enda myndarinnar. Ég og_
nokkrir aðrir vorum bara að
fylgjast með tökum og ekkert
ákveðið að við yrðum notaðir.
En svona er þetta í þessum
bransa, maðutverður að vera
réttur maður á réttum stað.
Ég efast um að fslendingar eigi
eftir að sjá þessa mynd. Þetta er
svo kölluð B-mynd, framleidd
fyrir sjónvarp. Hún fjallar um
kókaínsala og fall hans af
toppnum í ræsið. Ég leik einmitt í
lokaatriðinu þar sem hann og
nokkrir liðsmanna hans eru
drepnir.
Hvers konar skóli er þetta, eru
margir nemendur í honum?
Eigandi skólans heitir Kim
Kahana og er þekktur áhættu-
leikari í Hollywood og
Angeles. Hann hefur leikið flest
öll áhættuatriði fyrir Charles
Bronson þó að síðustu árin hafi
einhver annar tekið við því Kim
er orðinn það gamall 57 ára. Ég
hef horft á flest áhættuatriðin
hans á myndbandi og á ekki til
orð yfir sum þeirra. Sérstaklega
man ég eftir einu atriði þar sem
hann kemur á mótorhjóli og
klessir framan á vörubíl. En
vörubíllinn kemur aldrei við
hann, í því felst áhættuleikurinn.
Hann er með streng í bakinu sem
kippir honum af hjólinu þegar
hann er í ákveðinni fjarlægð frá
vörubílnum. Þetta er allt
nákvæmlega reiknað út og blekk-
ingin sést aldrei í myndunum.
Skólinn er ekki mjög
fjölmennur, það eru um það bil
14 nemendur í honum hverju
sinni.
Gerirðu þér vonir um að fá
eitthvað að gera hérna heima?
Það væri auðvitað skemmtilegt
að fá eitthvað að gera hér. En ef
enginn markaður reynist vera
fyrir menn eins og mig hér fer
maður þangað sem vinnan er.
Það er þó aldrei að vita hvernig
kvikmyndagerðin þróast á
íslandi, hún er það ung. En það
væri gott fyrir íslendinga að geta
notast við sitt eigið fólk f þessu
eins og öðru svo ekki þurfi að
flytja það inn erlendis frá eins og
til dæmis var gert í leikritinu
Rauðhóla-Ransí.
Er það hluti af ykkar námi að
leikstýra áhœttuatriðum?
Já, með tímanum lærir maður
að leikstýra því hvernig árekstur
bfla eigi sér stað og svo
framvegis. Það verður lfka að
hafa rétt fólk, þýðir ekki að taka
bara einhvern af götunni. Ég hef
séð jafnmörg áhættuatriði sem
hafa misheppnast og heppnast,
atriði þar sem fólk verður fyrir
slysum.
Áhættuleikarinn er þjálfaður
til að taka áhættuna fyrir aðra.
Enda væri bagalegt að taka
kvikmyndar stöðvaðist af því
aðalleikarinn slasaðast.
Þaö sem getur
fariÖ úrskeiöis
fer úrskeiöis
Vill einhver tryggja menn eins
og ykkur?
Jú, jú, en það er dýrt. í
Bandaríkjunum er hægt að kaupa
16 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN - NYTT HElGARBLAÐ