Þjóðviljinn - 11.08.1989, Blaðsíða 19

Alveg æðislegt ár
Miami Stringquartet,
strengjakvartett frá Miami í
Bandaríkjunum er einn af
gestum Hundadaga ‘89, og
heldur tónleika í íslensku
Óperunni á þriöjudaginn kem-
ur. Kvartettinnskipatveir
Bandaríkjamenn, þau Cathy
Robinson fiðluleikari og Keith
Robinson sellóleikari, og tveir
íslendingar, Ásdís Valdimars-
dóttir violuleikari og Sigrún
Eðvaldsdóttir fiöluleikari, sem
leikur fyrstu fiðlu í kvartettin-
um. Sigrún útskrifaðist úr
Tónlistarskóla Reykjavíkur
vorið 1984 og hélt þá til Phila-
delphiu til framhaldsnáms.
Þar var hún við nám við Curtis
tónlistarháskólann, útskrifað-
ist þaðan vorið 1988 og var
ráðin í kvartettinn skömmu
síðar.
- Ég fór í prufuspilið að gamni
mínu, segir hún, - og sé sko ekki
eftir því. Þetta hefur verið alveg
æðislegt ár. Cathy og Keith, sem
lærðu bæði við Curtis, stofnuðu
kvartettinn fyrir rúmu ári. Þá var
með þeim violuleikari, sem við
misstum svo skömmu eftir að ég
byrjaði. Honum bauðst önnur
vinna, sem honum fannst hann
ekki geta sleppt, við vorum ekki
með neinn fastan samning, svo
við urðum að fara að leita að öðr-
um violuleikara á miðju sumri.
- Það var skemmtileg tilviljun
að af þeim, sem sóttu um skyldi
okkur lítast best á Ásdísi. Hún
var þá að koma frá Þýskalandi,
en þar spilaði hún í fjögur ár með
kammersveit eftir að hún útskrif-
aðist frá Juillard skólanum, og
var einmitt á lausum kili. Hún
lenti í hálfgerðri klemmu því hún
þurfti að ákveða sig á stundinni.
Við könnuðumst aðeins við hvor
aðra þó við þekktumst ekkert
mjög vel og það vakti mikla kát-
ínu að hún skyldi líka vera íslend-
ingur. Við lentum í basli við að
útskýra að við hefðum ekki valið
hana vegna þess, heldur vegna
þess að okkur leist best á hana af
þeim sem við prufuspiluðum.
- Kvartettinn er stofnaður í
tengslum við tónlistardeildina við
New World School of the Arts í
Miami. Það er frekar nýr skóli,
gagnfræða og háskólastig, eða
college, sem samsvarar efri
bekkjum menntaskóla og fyrstu
árunum í háskóla. Tónlistar-
deildin er eitthvað um þriggja ára
og kvartettinum er meðal annars
ætlað að vera auglýsing fyrir
skólann, við eigum að vekja at-
hygli á því hvað þetta sé nú góður
skóli og afla þannig fleiri nem-
enda. Fyrirmyndin að skólanum
er þessi listaskóli í New York sem
Fame þættirnir eða Á framabraut
eru gerðir um, og þetta er svona
einhvers konar tilraun til að
glæða lista- og menningarlíf í Mi-
ami, sem hefur ekki beint verið
þekkt fyrir slíkt hingað til.
- Skólinn er mjögstór, en samt
eru ekki nema um tuttugu nem-
endur í college þar, en þá deild er
einmitt verið að byggja upp. Þar
er boðið upp á ókeypis skólavist,
en gallinn er sá að þar er engin
heimavist, og þar að auki er fólk
tregt til að senda börn sín í col-
lege til Miami. En við vonumst til
að þetta standi allt til bóta.
- Skólastjórinn var áður við
Curtis og vill allt fyrir okkur gera,
en annars er frekar iítill skilning-
ur á kvartettinum hjá skólayfir-
völdum. Hann fellur aldrei inn í
venjulegt skólastarf því við æfum
f okkar frítíma. Við þurfum að
í Miami er gott að vera þar. Þetta
er svo sem ekkert spennandi
staður og okkur dreymir um að
geta staðið á eigin fótum, vera
með umboðsmann og losa okkur
frá skólanum. En sem stendur er
þetta eitt besta tækifæri sem við
getum fengið til að byggja okkur
upp sem kvartett.
- Það var heilmikið basl að
koma sér af stað og fá fyrstu tón-
leikana. Við vorum ekkert nafn,
enginn vissi hver við vorum eða
hvað við gætum, svo við þurftum
hálfpartinn að betla okkur tón-
leika hjá hóp sem heitir Vinir
kammertónlistarinnar og stendur
fyrir tónleikaröðum í Miami.
Þeim fannst þeir vera að gera
okkur alveg óskaplega mikinn
greiða og töluðu hálfpartinn nið-
ur til okkar og auðvitað fengum
við engin laun, en eftir tón-
leikana vildu þeir ailt fyrir okkur
gera. Okkur voru gefin úr fyrir
frammistöðuna og svo buðu þeir
okkur með pomp og prakt að
spila á tónleikum hjá sér næsta
ár.
- Hjólin fóru að snúast fyrir al-
vöru þegar við unnum Fischoff
keppnina, kammermúsíkkeppni,
sem var haldin í South bend Indi-
ana í apríl í ár. Eftir það fórum
við í tónleikaferð til Chicago og
Indianapolis í Indiana, og þar
heyrði í okkur maður sem vill
skipuleggja með okkur tónleika-
ferð til Pittsburgh.
- Fyrstu tónleikarnir á næsta
starfsári verða fyrsta september í
Florida. Þá spilum við með Aar-
on Rosand fiðluleikara og það er
talað um að við spilum inn á plötu
með honum. Svo er maður, sem
heitir Maurice Gardner og býr í
Florida, búinn að skrifa handa
okkur kvartett. Hann heyrði í
okkur á tónleikum, sem við héld-
um í Florida áður en við tókum
þátt í keppninni og skrifaði þá
kvartettinn handa okkur, og nú
er talað um að við spilum hann
inn á plötu. Okkur hefur verið
boðið að spila konsert fyrir kvart-
ett og hljómsveit með Strengja-
sveit Miami, sem er víst nokkuð
góð hljómsveit. Og svo vill ein-
hver þýskur hörpusnillingur fara í
hljómleikaferð með okkur til
Evrópu og spila inn á plötu með
okkur. Það er reyndar ekkert
ákveðið, hefur bara verið talað
um það en gæti orðið meiri háttar
gaman.
- Ég verð áfram í kvartettin-
um, því það er mjög gaman hjá
okkur, okkur gengur vel að vinna
saman og það er æðislegt að geta
unnið fyrir sér á þennan hátt. Ég
ætla líka að halda áfram að vera
ég sjálf og reyna að koma mér
áfram sem einleikara, ég fór í
eina keppni í ár, alþjóðlega fiðl-
uleikarakeppni í Florida. Við
spiluðum inn á snældur sem við
sendum inn í keppnina, og síðan
voru valdir sex þátttakendur frá
sitthvoru landinu. Það var mjög
gaman að taka þátt í þessari
keppni og ég komst í þriðja sætið.
- Ég held að verði ég einhvern
tímann að velja á milli þess að
spila í kvartett eða vera einleikari
velji ég einleikaraferilinn, því
hann er og verður númer eitt hjá
mér, en nú er ég í kvartettinum
og ætla að gefa honum allt sem ég
á. Við fáum þarna tækifæri, sem
annars hefði getað verið erfitt að
fá, og svo höfum við mjög mikla
ánægju af þessu. Ef við lendum í
því sem gerist stundum hjá at-
vinnukvartettum að okkur hætti
að þykja þetta skemmtilegt eða
sérstakt hættum við undir eins,
en núna er alveg óskaplega gam-
an hjá okkur.
LG
Sigrún: Einleikaraferillinn er og verður númer eitt hjá mér. Mynd - Jim Smart.
SigrúnEðvaldsdóttir: Aðstaðaní
Miami eitt besta tækifæri sem við get-
um fengið
afla okkur punkta eins og nem-
endurnir til að fá okkar laun, og
það gerum við með kennslu. Við
höfum eina opna æfingu á viku
fyrir nemendur og fáum ákveð-
inn punktafjölda fyrir hana,
Keith er með hljómsveit skólans,
við Cathy og Ásdís kennum tón-
heyrn og svo erum við öll með
einkatíma í hljóðfæraleik.
- Það er auðvitað alveg óskap-
lega mikið að gera, og heilmikið
átak fyrir mig að byrja á þessu, ég
var alls ekki vön þessari stunda-
skrá. Því miður hafa þessir
krakkar allir byrjað frekar seint
að læra á hljóðfæri, því fólk í Mi-
ami virðist ekki hafa skilning á
því að til þess að verða góður
hljóðfæraleikari þarf maður að
byrja mjög ungur, helst fimm
ára. En ég held að okkar vera
þarna eigi eftir að breyta þessu
viðhorfi. Við erum brautryðjend-
ur þarna að mörgu leyti, og eini
kvartettinn á staðnum, margir af
okkar áheyrendum höfðu aldrei
heyrt í kvartett áður nema á
plötu.
- Þetta er alveg óskaplega gott
tækifæri fyrir okkur. í Bandaríkj-
unum er mjög mikil samkeppni á
milli kvartetta og erfitt að koma
sér áfram, en þarna höfum við
tíma og peninga til að æfa og
byggja okkur upp, og enginn
annar kvartett á staðnum í sam-
keppni um tækifærin. Þó það sé
kannski ekki mikið menningarlíf
ixpy garmfnningtn
Föstudagur 11. ágúst 1989 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA 19