Þjóðviljinn - 13.10.1989, Blaðsíða 2

SKAÐI SKRIFAR
Ég var á
Landsfundinum
Ég, Skaði, hefi verið að skoða fallega bók og nytsamlega. Hún er
eftir hann Hannes minn Hólmstein, sem er doktor í pólitík og fjallar
bókin um Sjálfstæðisflokkinn okkar sextugan. Það þarf vissulega
mikinn lærdóm til að taka saman svona mikið rit, þar sem er ekkert
ónytjuhjal og argaþras heldur mikið af myndum sem segja okkur
söguna næstbest: helst ætti þetta að vera svona sjónvarpsbók á
kasettu. En í bókinni eru fjórar eða sex myndir á hverri opnu, sjálfsagt
einar fjögur hundruð myndir. Ég fór að gera það að gamni mínu að telja
myndir af góðum mönnum og ég fann 32 myndir af Ólafi mínum Thors
og 37 af Bjarna Ben og 25 af Gunnari Thoroddsen. Ég er að vísu ekki
alveg sammála þeirri söguskoðun sem fram kemur hjá doktornum í
þessu myndavali, sjálfur hefði ég haft sirkabát 45 myndir af Ólafi
miðað við hina. En söm var Hannesar gerðin og lýsir þeirri ræktarsemi
við mikla menn sem einkennir minn flokk. Það er annað hjá hinum
flokkunum, sem eru sífellt að slátra sínum skástu mönnum til árs og
friðar, rétt sem væru þeir heiðnir menn og sóldýrkendur. Og kemur
fyrir ekki.
Þetta sagði ég lika við frænda minn Karl (Marx) Gíslason þegar ég
hitti hann á förnum vegi. Hann var eitthvað að þusa upþ úr öfundar-
fjölmiðlunum um að nú hefði Frikka Sóf verið fórnað fyrir vitleysurnar í
Steina Páls og til að rýma fyrir þríbreiðan pólitískan rassinn á Davíð.
Kalli minn, sagði ég, mér dettur ekki í hug að móðgast við þig fyrir
þinn kommúníska kjafthátt og rugl, því í dag er ég glaður: ég var á
Landsfundinum. Það er líka borin von að þú skiljir þetta formannamál,
alinn sjalfur upp í stalínskri lymsku þar sem menn horfa lymskir og
soltnir á grannann með hníf í kjafti. í okkar flokki hugsa menn um
eininguna og annað ekki og horfa aldrei í smámuni eins og ráðherra -
stól eða formennsku, og það endar alltaf á þann besta veg að á
toþpnum standa allir hinir bestu menn og sá langbesti á herðum
þeirra.
Og er það Davíð?
Davíð kemur í fyllingu tímans eins og segir í helgri bók, sagði ég.
Sá sjálfumglaði ráðhúsgikkur, sagði Karl Marx og var eins ófrum-
legur og framast mátti vera. j
Ég skal segja þér eitt frændi, sagði ég. Maður lyftist allur í sætinu við
að hlusta á Davíð halda sína vígsluræðu á Landsfundinum. Hún var
svo áhrifamikil. Hann kom bara öllum til að brosa, klappa, stappa og
skellihlæja, þúsund manns, hugsaðu þér! Var ykkur búið að leiðast
svona skelfilega? spurði Kalli.
Leiðast? Óekkí. En maður verður náttúrlega að hafa tilfinningu fyrir
dramatískum strúktúr, þegar verið er að veita sögunni í réttan farveg.
Fyrst kemur hið langa eintal hinnar þólitísku sálar. Svo skiptast menn
á að syngja hin ýmsu stef flokksins. Og svo þegar menn eru orðnir ögn
dasaðir yfir alvöru tilverunnar, þá kemur maðurinn sem færir lausnina
með spriklandi fjöri og léttleika.
Hirðfíflið? sagði Kalli meinfýsinn.
Hinn bærilegi léttleiki tilverunnar, sagði ég, sem hefur djúpan undir-
tón.
Og þá hefur Foringinn talað og ekkert þarf meira að gera? sagði
Kalli.
Ekkert að gera? sagði ég. Nei það var sko af nógu að taka. Fundar-
menn voru ekki að neinu sluxi og ríi skal ég segja þér væni minn. Þarna
sátu þeir pungsveittir og lásu alls þrjú tonn af nefndagögnum eða
fjögurtonn, þú geturtékkað þaðhjá Víkverjaí Mogganum. Aldrei lesið
þið framsóknarkommar nema svo sem hálft skippund af pappír á
ykkar landsfundum. Ég get sagt þér til dæmis, að bara í einni nefnd af
átján, sjávarútvegsnefnd, var fundað í þrettán klukkutíma og það voru
haldnar fimmtíu ræður og eins og Birgir ísleifur sagði þá komu fram í
þessum ræðum hundrað skoðanir!
Hvað hafið þið að gera við allar þessar skoðanir? spurði Kalli
forviða.
Aldrei skilur þú neitt, þitt glámskyggna marxistahross, sagði ég. Við
í Sjálfstæðisflokknum sönkum að okkur öllum skoðunum. Menn þurfa
ekkert að fara í aðra flokka að leita að þeim. Munurinn er bara sá að hjá
okkur er ekki skoðun gegn skoðun með hávaða og látum og vitleysu.
Hjá okkur er Stétt með Stétt og alveg eins er hver okkar skoðun MEÐ
annarri skoðun og svo koll af kolli.
Koll af kolli? spurði Karl Marx Gíslason.
Já. Koll af kolli þangað til komið ertil formannsins.
Og hann ræður.
RÓSA-
GARÐINUM
HLÝÐNI VIÐ
LÍFRÍKIÐ
Kind sendi bíl út af.
Fyrírsögn í DV
MIKIÐ VAR FÓLKIÐ
BÚIÐ AÐ ÞJÁST
Þeir landsfundarmenn sem
Víkverji hefur rætt við eru á einu
máli um það að ræða Davíðs
Oddssonar, þegar hann tók við
embætti varaformanns, hafi verið
svo áhrifamikil að menn hafi ekki
upplifað slíkt á landsfundum um
langt árabil. Að sögn þurfti Da-
víð að gera hlé á máli sínu þrisvar
til fjórum sinnum vegna fagnað-
arláta áheyrenda og raunar er
sagt að hann .hafi fengið 1000
manns til að skellihlæja...
Morgunblaðió
ER VERIÐ AÐ
MÓÐGA
DAVÍÐ SJÁLFAN?
Við Sjálfstæðismenn höfum oft
í gegnum tíðina gert grín að því
sem við höfum kallað fataskipta-
lausnir vinstri flokkanna og við
megum ekki sjálf falla í þá gryfju
að ímynda okkur að við getum
sjálf blekkt almenning með ein-
hverskonar fataskiptalausnum.
Framkvæmdastjórí
Sjálfstæðisflokksins
á landsfundi
Ó FRELSI, HVERT
LEIÐIR ÞU MIG?
Gáum að því að offita er ekki
síður vandamál en reykingar og
því á auglýsingamönnum ekki að
líðast að smíða auglýsingar er
tengja neyslu sætinda við stælta
og tágranna líkama.
Morgunblaðið
JÁ, BÖLVAÐUR
SKÓLINN
ER SKÁRRI
Fyrir hvern einstakling skiptir
það að sjálfsögðu óskaplega
miklu máli, hvort hann er sendur
á vit gasklefanna, heftur í þrengs-
lum og ófrelsi flóttamannabúða
ævilangt, lendir í útrýmingu
rauðra khmera einhversstaðar,
er hrakinn holdsveikur eða fær að
læra til að eiga möguleika í lífinu.
Morgunblaðið
PARADÍSARHEIMT
Líklega er fólk aldrei fullkom-
lega hamingjusamt nema í aug-
lýsingum.
Morgunblaðið
FLAS ER EKKI
TIL FAGNAÐAR
Hljóp uppi þjóf og hlaut nef-
brot.
Lögreglufrétt
í Tímanum
2 SlÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 13. október 1989