Þjóðviljinn - 16.03.1990, Blaðsíða 9

ÞETTA Ef?U HR.aáFKí HAðEfA
WW ERU 5VÖ ÞUáL&á fi£> yjMNA
M'lKif) fiþ WU £UA A£> SÍA FYRiR
VKK.UR 1 IÍÖArA ME£AM éSí
í)KREW> I SKáLA- HÆTT'£56U-
DeSÚ I yOPPuMÚl, FiSKiMUAA,
SKÚRÍM4UNUMA...
Félag íslenskra tónlistar-
manna verður 50 ára á morgun,
laugardag, og efnir af því tilefni til
mikiNa hátíðartónleika, sem hefj-
ast í íslensku óperunni kl. 16:15.
Fjöldi tónlistarmanna koma fram
á tónleikunum, sem eru haldnir til
styrktar Tónlistarhúsi og til að
vekja athygli á mikilvægi þess
fyrir tónlist og alla menningu hér
á landi.
- Tónlistarhúsið er okkar
helsta baráttumál sem stendur og
því ákváðum við að þessir tón-
leikar yrðu því til styrktar, segir
Kolbeinn Bjarnason, formaður
Félags íslenskra tónlistarmanna.
- Við viljum vekja athygli á því á
jákvæðan hátt að félagar í Félagi
íslenskra tónlistarmanna eru nú
orðnir rúmlega 70 talsins og að
íslenskt tónlistarlíf er geysilega
kraftmikið, en hvað varðar hús-
næði til tónleikahalds stöndum
við enn í sömu sporum og þegar
félagið var stofnað fyrir 50 árum.
Pví gefum við okkar vinnu eins og
svo oft áður og bjóðum ráða-
mönnum á tónleikana svo þeir
geti kynnst því af eigin raun hvað
það er mikið af góðu tónlistar-
fólki hér á landi.
- Stofnendur Félags íslenskra
tónlistarmanna voru ekki nema
þrettán og helstu forsprakkar
þess voru leiðandi menn í fs-
lensku tónlistarlífi á þeim árum,
Árni Kristjánsson, Páll ísólfsson,
Hallgrímur Helgason, Margrét
Eiríksdóttir, Þórarinn Guð-
mundsson og Rögnvaldur Sigur-
jónsson, svo einhverjir séu
nefndir. Helsta viðfangsefni fél-
agsins var frá upphafi að vinna að
auðvitað mikilvægt vegna þeirrar
starfsemi sem þar á að fara fram,
en það stendur ekki til að loka
tónlistina inni í þessu eina húsi.
Ég held að ef farið verði með tón-
leika út um allt stækki það
áheyrendahópinn og það muni
aftur skila sér í því að tónlistar-
húsið verði fullt á hverju kvöldi.
- Þó það geti verið mjög gott
að spila í kirkjum eða myndlist-
arsölum vantar okkur tilfinnan-
lega stóran tónleikasal með góð-
um hljómburði og sem útilokar
utanaðkomandi hávaða. Eins
þarf minni sali þar sem væri til
dæmis hægt að vera með tilraun-
astarfsemi og halda minni tón-
leika því eins og listin er núna
þarf hún á nálægð að halda. Þörf-
in á tónlistarhúsi verður brýnni
með hverjum deginum sem líður
því íslenskt tónlistarlíf er nú þeg-
ar mjög öflugt og Sinfóníuhljóm-
sveit æskunnar hefur sýnt okkur
fram á að hér verður í framtíðinni
mikið af mjög góðum hljóðfæra-
leikurum. Ég vona að þeir komi
til með að vinna við betri aðstæð-
ur en við.
Þeir sem koma fram á tónleik-
unum á morgun eru Laufey Sig-
urðardóttir fiðluleikari og Páll
Eyjólfsson gítarleikari, Helga
Ingólfsdóttir semballeikari og
Pétur Jónasson gítarleikari, kór
Öldutúnsskóla, Tríó Reykjavík-
ur, Blásarakvintett Reykjavíkur
og Kammersveit Reykjavíkur,
Guðni Franzson klarinettu-
leikari, Anna Júlíana Sveinsdótt-
ir söngkona, Lára Rafnsdóttir pí-
anóleikari, Hamrahlíðarkórinn
og Jónas Ingimundarson.
LG
Kolbeinn Bjarnason: íslenskt tónlistarlíf er geysilega kraftmikið en
hvað húsnœði varðar stöndum við enn ísömu sporum ogfyrir 50 árum
eflingu tónlistarlífs í landinu, og
reyndar lista almennt með
Bandalagi íslenskra listamanna,
sem var stofnað skömmu seinna.
Eins beitti félagið sér í
hagsmunabaráttu tónlistar-
manna.
- Það má segja að hlutverk fé-
lagsins sé enn það sama, það
semur til dæmis við Ríkisútvarpið
fyrir hönd einleikara, einsöngv-
ara og kammerhópa og listræni
þátturinn, eða það sem lýtur að
eflingu tónlistarlífsins er enn
mikilvægasta viðfangsefnið.
Starfsemi á vegum Félags ís-
lenskra tónlistarmanna hefur
verið óvenju mikil undanfarin ár,
við höfum farið út í það að skipu-
leggja tónleika um allt land, á
hverju ári eru haldnir nokkrir
tugir tónleika utan Reykjavíkur á
okkar vegum. Við erum þannig
hætt að tala endalaust um hlutina
og farin að framkvæma.
- Það sem vantar núna er að
hægt sé að styrkja tónlistarmenn
til tónleikahalds meira en gert er.
Félagar í Félagi íslenskra tón-
listarmanna hafa í þessi 50 ár var-
ið mestum tíma sínum til kennslu
og þó ég líti svo á að stór hluti
þess að vera tónlistarmaður sé að
kenna öðrum og enginn tónlistar-
maður líti á kennsluna sem böl er
brýnt að minnka kennsluskyld-
una. Hér um bil allir tónlistar-
menn hafa of mikla kennslu á
sinni könnu. Það mætti til dæmis
breyta því kerfi sem verið hefur á
starfslaunum á þann hátt að
mönnum væri gert kleift að vera á
hálfum starfslaunum á móti
kennslu eða fengið myndarlega
styrki til ákveðinna verkefna,
Blásarakvintett Reykjavíkur er meðal þeirra, sem fram koma á tónleik-
unum á morgun en hann mun flytja kafla úr fimmtu sinfóníu Beet-
hovens.
styrki, sem gerðu þeim kleift að
minnka kennsluna. En það
skiptir þó mestu máli að styrkir
verði betri en nú er.
- Þó við höfum ákveðið að
tónlistarhús sé nú okkar helsta
baráttumál er ekki síður mikil-
vægt að skipuleggja tónleika um
allt land, það má segja að það sé
liður í baráttunni. Húsið er
í húsnæðishraki í hálfa öld
Föstudagur 16. mars 1990. NYTT HELGARBLAÐ — SÍÐA 9