Þjóðviljinn - 06.07.1990, Síða 12

Allt er reynt til lokka gesti danshús á bæjarins. Danmeynni tókst þó
ekki að heilla áhorfendur, sem sáu lítið annað en grænar geirvörturnar
og varirnar á meðan hún dansaði í myrkrinu í Næturklúbbnum á
dögunum. Mynd:Jim Smart.
SUM ARNÁMSKEIÐ
KRAMHÚSSIIIS 9.-31. JÖLÍ
Jass-Nútímadans
Kennarar: Christien Polos og Adrienne Hawkins
Afró/Samba Brasil
Kennari: Jöan Da Silva frá Brasilíu
Músíkleikfimi
Kennari: Agnes Kristjónsdóttir
Dans „ Workshop“
20.-26. júlí Jass-Nútímadans -Kóreógrafík
(Dagleg kennsla frá 10.00-16.30)
Nemendasýning
26. júlí kl. 21.00.
Kennaranámskeið 27.-31. ágúst.
„Skapandi kennsluaðferðir i
skólastarfi**
Kennarar:
Anna C. Haynes,
kennari frá Laban Art of Movement
Center, London.
Elva Lilja Gísladóttir,
sérmenntun í tónlistar- og hreyfingar-
uppeldi frá C. Orff Institut, Salzburg.
Margrét Pálsdóttir,
framsagnarkennafi.
Hafdís Árnadóttir,
íþróttakennarí o.fl.
Fóstrunámskeið
27. -31. ágúst
Byggt á Rudolf Laban og C. Orff
kennsluaðferðum.
Kennarar: Sjá kennaranámskeið.
Skráning hafin í símum
15103 og 17860.
Hrunadans
meö nöktum meyjum
Eigendaskipti, tíðar nafnabreytingar og endalaus leit að eftirtekta-
verðum skemmtiatriðum einkenna kreppu dansstaða borgarinnar
Tunglið í kvöld, Laguna á
morgun, Borgin breytist í Dýra-
garð næturlífsins og Lennon í
Gullið á meðan hver bjórbúllan á
fætur annarri skýtur upp kollinum
án þess að dragi úr aðsókn á þær
gömlu. Dansstaðir bæjarins eiga
erfitt með að fóta sig eftir bjórbylt-
inguna. Þetta sést meðal annars
á sifelldri leit þeirra eftir
skemmtiatriðum sem heilla
menn og lokka út af notalegum
kránum inn á diskótekin.
Hvert æðið fylgir öðru, og fái
einhver skemmtanastjórinn
snjalla hugmynd er þess ekki
langt að bíða að keppinautarnir
bjóði upp á eitthvað svipað.
Þannig voru undirfatasýningar
vinsælar í vetur, nú eru það vöru-
kynningar af ýmsu tagi og tísku-
sýningar frá nafntoguðum fata-
búðum. Sumir staðir bjóða meira
að segja upp á fatafellur.
Grænar
geirvörtur
Fagra sumarnótt fyrir skömmu
læddist blaðamaður Nýs helgar-
blaðs ásamt ljósmyndara inn í
Næturklúbbinn (Klúbburinn,
Sportsklúbburinn) til að horfa á
nýiustu beituna, Dansmeyna.
I hálfrökkrinu á dansgólfi
Klúbbsins kastaði dökkleit vera
af sér spjörunum, og áhorfendur
sáu lítið annað en sjálflýsandi
grænar geirvörturnar. Þær fáu
hræður sem höfðu látið blekkjast
af eggjandi auglýsingu staðarins
úuðu og púuðu að atriðinu loknu,
og gengu svekktir út í miðnæt-
ursólina. Flestir þeirra voru svo
ungir að þeir minntust ekki Sús-
önnu í baði, sem flutt var inn til
landsins til að draga menn á ann-
an skemmtistað hér í borg fyrir
nokkrum árum.
Hvað er það sem hefur gerst, af
hverju er aðsókn svona slök og
misjöfn á marga dansstaði bæjar-
ins? Bjómum er um að kenna.
Eftir bjórbyltinguna hefur
skemmtanamynstur landans
gjörbreyst. Markaðurinn er ekki
búinn að ná jafnvægi aftur. Sífellt
skjóta fleiri krár upp kollinum,
en gömlu búllurnar halda sínu á
kostnað dansstaðanna. Annars
hefur sá markaður löngum verið
dyntóttur, og ómögulegt fyrir
eigendur að skilja nokkuð í því af
hverju staðurinn er troðfullur
eina helgi, en þá næstu kemur
ekki nokkur kjaftur, og er þá
sama upp á hvað er boðið gestum
til dægrastyttingar.
Hamingju-
stundin
Kostnaðinum af skemmtiatrið-
unum er svo smurt á miðaverðið,
og kostar nú allt að 900 krónur að
komast inn í sæluna á sumum
stöðum. Nokkrir staðir hafa
tekið upp svokallaða “Happy
hour“, sem þýðir að þeim sem
mæta snemma er umbunað með
ókeypis aðgangi, en fáir virðast
notfæra sér þá hamingjustund.
Viðmælendur blaðsins í bransan-
um voru flestir sammála um að
laugardagskvöldin væru ball-
kvöld. Eins og Birgir Þór
skemmtanastjóri Borgarinnar
orðaði það, þá eru pöbbarnir
sneysafullir á föstudögum, en á
laugardögum er röð fyrir horn
eins og í gamla daga á Borginni.
Yfirburðir bjórbúllanna eru í
því fólgnir að menn þurfa ekki að
dressa sig upp, og geta droppað
inn og út í leit að stuði á kránum.
íslendingar vinna lengi á föstu-
dögum, og eftir hasarinn í Hag-
kaup nenna menn ekki í freyði-
bað og svarta samkvæmisklæðn-
aðinn. Á laugardögum vinnst
mönnum hins vegar góður tími til
að sjæna sig og skipuleggja
kvöldið.
Enn er einn ótalinn vandi
skemmtistaðanna, en hann er sá
að nú er algengt að menn helli í
sig bjór og öðrum sterkjum
drykkjum langt fram eftir miðn-
ætti á öldurhúsum bæjarins áður
en veiði- og danslöngunin tekur
yfirhöndina og þeir skálma inn í
dulúðlegt myrkrið á danshúsun-
um. Þá er stuttur sá tími sem disk-
óbarirnir geta grætt fé fram að
lokun.
Heitar stelpur
Eitt af því sem nú kollríður
diskóunum eru kynningar á öllu
mögulegu og ómögulegu.
Ilmvatnskynningar, fata- og hár-
tískukynningar, að ógleymdum
nærfatasýningum hinna ýmsu
korseletta og sokkabandsversl-
ana borgarinnar, o.fl. o.fl. At-
hyglisverðastar eru þó bjórkynn-
ingar sem stundum eru í land-
kynningarpakka. „Heineken-
kynning á Borginni“ glumdi á
Stjörnunni nýverið. Þótt hið
virðulega málgagn niður í Aðal-
stræti félli ekki í þá gryfju að
brjóta gegn löggjafanum um
áfengisauglýsingar. Þar var í
auglýsingu talað um að hollenskt
búnar ungmeyjar bæru fram
þekktan hollenskan eðalmjöð.
Ekki alls fyrir löngu var einnig
Herra Holsten í heimsókn í Casa-
blanca og dylst vart nokkrum
manni hver sá ágæti herramaður
er.
Áður en auglýsingar fyrir fyrir-
tæki urðu mest áberandi í
skemmtanabransanum var spilað
með kynhvatir manna. Á Borg-
inni sátu Kynbræður á strák sín-
um fyrir stelpurnar, en annað
kvöld skemmtu „Hot Choco-
lates“ aðeins fyrir karla. í Holly-
wood mátti á svipuðum tíma sjá
heitustu stúlkurnar í bænum með
hið hættulega góða atriði Blautt,
blautt.
Kynleg er sú árátta diskóteks-
eigenda að bregðast við leiftur-
sókn bjórbúllanna og tíðra gjald-
þrota með sífelldum nafna-
breytingum. Enda er svo komið
að við opnunarkvöld “nýju“ stað-
anna má oft sjá gamla nafnið í
sviga með svo að væntanlegir
gestir átti sig á því hvaða staður er
í raun að auglýsa.
í þá gömlu góðu daga þegar
blaðamaður byrjaði helgarnar á
Borginni á fimmtudögum og
endaði þær á sunnudagsnóttum á
Óðali voru engar notalegar krár
til að lengja helgina með. Þar
hafa diskótekin misst enn einn
spön úr aski sínum, en nú eru þau
ekki opin nema tvö kvöld í viku í
stað fjögurra áður. Óðal reyndi
að halda sínu þrátt fyrir bjórbylt-
ingu, þegar staðurinn söng sinn
svanasöng reyndi hann að villa á
sér heimildir, en þrátt fyrir Gro-
ucho Marx skegg og gleraugu í
mynd ýmissa nafnbreytinga svo
sem Lennon og Gullið tókst
staðnum ekki að leyna því að
hann var uppdagað nátttröll.
Skæðasti keppinauturinn á
Clandyke árum diskótekanna
Hollywood (í fyrninni Sesar) hef-
ur átt í stökustu vandræðum und-
anfarin ár, en þó haldið nafni sínu
með ýmsum merkilegum undir-
titlum svo sem poppvaxmynda-
safnið, þar sem kófdrukknir voru
þess fullvissir að hafa hitt Röggu
Gísla og Björk Guðmunds í
dimmum rangölum staðarins.
Einn er sá skemmtistaður hér í
borg hins vegar sem staðið hefur
af sér storma og ágjöf. Hann
stendur uppi á Skólavörðuholti,
og þegar blaðamaður var á kvöld-
göngu í blíðunni um daginn átti
hann fótum sínum fjör að launa
þegar hann fór yfir Eiríksgötu
slík var traffíkin.
Margt er gefið í skyn, en lítið er staðið við af því sem lofað er í
auglýsingum skemmtistaðanna. Lesendur erlendra tískurita kannast
ósjaldan við kroppanna fögru sem prýða auglýsingarnar, víst er að
flestar þær fögru stúlkur (og stundum piltar) sem á myndun-
um eru munu hvori berhátta né sýna eggjandi undirfatnað fyrir
íslenska gesti.
12 SÍÐA - NYTT HeLGARBLAÐ Föstudagur 6. júlí 1990