Þjóðviljinn - 17.08.1990, Side 2

Þjóðviljinn - 17.08.1990, Side 2
í RÓSA- GARÐINUM AUMINGJA BLESS- AÐUR MAÐURINN Saddam Hussein hlýtur að hafa hiksta þessa dagana. Hann er níddur niður af gervallri heimspressunni. DV MEÐ VONDU FÓLKI Böðvar Bragason lögreglu- stjóri í Reykjavík hefur beðist af- sökunar á því fyrir hönd lög- regluembættisins í Reykjavík að sjónvarpsmenn skyldu hafa verið í fór með lögreglunni. DV ÓSIGUR ÍTALSKA SJÓFLOTANSí REYKJAVÍK Herskipum og sjóliðum stafar ekki hætta af óvinveittum karlmönnum. Skeinuhættast slikum heimsóknum eru leift- urárásir stúlknanna sem ganga í skrokk á sjóhemum. DV HVAÐ ER SVO GLATT SEM GÓÐRA VINA FUNDUR Stöð 2 sýndi myndina Brúð- ur mafiunnar, ágæt mynd að því leyti að þar sá maður kunnugleg andlit svo sem litlu stúlkuna úr Húsinu á Sléttunni, sem allt í einu var orðin fullvaxta kona sem átti í höggi við eiturlyfja- smyglara. Fjölmiölarýni í DV EN SVO VERSNAR í ÞVÍ Það hefúr nefnilega gleymst að það er hægt að lifa nokkuð góðu lífi í þessu landi, a.m.k. fram til tvítugs, án þess að hafa aðgang að bíl. Víkurblaóiö AUKABÚGREIN FÆDD? Vestfirðimir em besta refaland á Islandi. Bæjaríns besta AÐ BRJÓTA FÓT EÐA EKKI... Aður en ég byrjaði í lögregl- unni, þá var ég búinn að heyra ýmislegt úr höfuðborginni, að lögreglan væri að fótbrjóta menn í bílunum og þessháttar. En þetta er mikið ýkt. Bæjaríns besta ENSK ER ÚTLENSKAN Borgarráð Moskvu hefur nú í að setja á fót fjögur dag- '.m.t. eitt sem á að ná til Sovétríkjanna allra og ber nafnið The Independent. Tíminn Á AÐ ÉTA ÞANN VANDA LIKA? Er kannski offramleiðsla á vísindamönnum eins og lamba- kjöti? Tíminn Svo ergist hver sem hann eldist og mér er farið að finnast allt svo erfitt eitthvað nú til dags. Ekki síst veitist mér erfitt að tala við fólk. Menn em orðnir eitthvað svo andskoti hátíðlegir í tali og leggja svo stórar lykkjur á leið sína um orðanna sígræna skóg, að ég er oftar en ekki orðinn rammvilltur áður en menn em komnir í gegnum þykknið og að næsta punkti. Þessi hugsun sækir ekki síst að mér þegar Ólafúr frændi minn ber að dymm. Hann er í öllum fræðum oog talar eftir því. Þeir sletta skyrinu sem eiga. Hann er náttúrlega alls ekki að heimsækja mig, eða ekki segir hann. Hann kemur í þeim tilgangi að hafa félagsleg af- skipti af meðvitundarstigi ættingjaúrtaksins. Úrtakið, það er ég. Þetta em hin mesta fim. En hvað má ég segja, vesalingur minn, þegar hann Stefán Valgeirson heitir á vandaðri stjómmálafræði- dönsku „Sammenslutningen for ligestilling og social retfærdighed?” Aumingja karlinn að lenda í þessu, ég segi ekki meir. Við sátum heima hjá mér um daginn og löptum kaffi og Ólafúr var mikið að kvarta yfir því við mig að ég væri alltaf svo óvísinda- legur og ónákvæmur í tali. Og reyndar grófur. Hvað meinarðu? spurði ég. Þú varst núna rétt í þessu að segja, sagði hann, að gamlir menn tapi á einhverju sem ég ekki lengur man. Og hvað með það? spurði ég. Þú átt ekki að fylgja svo grófri tjáskipta- stefnu, sagði hann. Þú átt að segja: öldmnar- þolendur verða fyrir neikvæðum hagnaði. Mikill er andskotinn, sagði ég. Ég verð nú að segja að það er fullgróft og tilfinningamengað málfar að kalla svona á andskotann, sagði Láfi. Það er óásættanleg málamiðlun gagnvart goðsögubundinni for- tíðarmálhefð. Goðsöguhvað? sagði ég. Já, þú ættir að vita það, Skaði minn, að andskotinn á sér hvergi sögulegt heimilisfang og sértækan sjálfumleika nema í goðsöguleg- um ritum. Skítt og laggo, sagði ég. En af hverju meg- um við gamlingjar ekki tapa heldur fá nei- kvæðan hagnað? Það er mannúðarstefna, sagði Olafur. Það er af því að notkun gildismatshlaðinna orða eins og „tap” fremur skerðingu á sjálfsvirð- ingarstigi einstaklinga, sem lent hafa í um- framútgjöldum, umframfjárfestingum, hröðun á raunvaxtaþróun og fleim sem hefur i for með sér minnkun á efnahag. Á þá að ljúga að fólki? spurði ég. Nei, en það verður að gæta þess vel og vandlega að hver samfélagsþegn á rétt til upp- byggilcgra hugmyndatengsla við framfara- hugtakið. Þess vegna hafa allir menn hagnað af umsvifum sínum í lífinu, neikvæðan eða já- kvæðan. Eða ásættanlegan hagnað? spurði ég. Fínt hjá þér Skaði, sagði Ólafur, þú ert að koma til. Ásættanlegan eða kannski vansætt- anlegan en allavega hagnað. Kom okkur nú hið besta saman frændun- um um nokkurt timaskeið. Og ég ákvað að gera smávægilega félags- lega samskiptatilraun á þessum orðfróða frænda mínum. Ég tók kaifikönnuna og hellti eins og annars hugar úr henni beint í klofið á honum. Ólafur rak upp skaðræðisvein og rauk upp af stólnum eins og naðra. Ertu snarvitlaus mannandskoti! æpti hann. Þetta áttu ekki að segja, sagði ég. Þú att að spyija: hefúrðu orðið fyrir geðrænum tmflun- um sem valda frávikum á þinni meðalhegðun. Éttu skít, sagði Ólafur og varð alltaf ovis- indalegri og óvísindalegri. , Þetta skaltu ekki segja, frændi, sagði eg Þú átt að segja: Gjörðu svo vel að starfrækja munnlega þína eigin sorpeyðingarstöð.. sasrmt* I III III IlllHIII M HIIIIH llllll ...þó veröbolgurnar hjaðni í þjóðarsátt. Núna kvelst stjórnin... SKAÐI SKRIFAR Eglæri á málfar nútímans 2 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 17. ágúst 1990

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.