Þjóðviljinn - 17.08.1990, Qupperneq 20

1— T~ 3 7 3 (p 7- \/ o )l 11
\i /i 2 V /V jiT (o 5 ll ‘e \ lc
/8 T 14 W~ llö V 13 U~ T2 23
it Vb T isr 3 w~ 1 s TT II f b is t/
1 b JT~ )S V b $ n * c i4
zi b S IZ W~ 25* TJr v~ s?; 16' 2
T 2? /Ð 23 V 11 2 0 15 )!? // T T ID
30 lb~ Z 18 3 T~ w~ 5’ 1 s b 7- <P
31 V 2 & 0 is t S? 1S ) / . 23 )b " 21 16
b n V W~~ 18 10 23 1 ii lö Z8 l
V- T~ IS W~ V N iT~ b V ( T TI (e >b
21 13 )£ TiT 2? is 'V 11 L> io n
)8 2? ii V V2 a lö T~ TSh V' 23
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRSTUÚVXYÝÞÆC
l
Krossgáta nr. 109 Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá kvenmanns- nafn. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans, Síðumúla 37, Reykjavík, merkt: „Krossgáta nr. 108“. Skilafrestur er þrjár vikur. Verðlaun verða send til vinningshafa. J ( Sjómeni ig sauðahændu
II 9 /s 23 3d 10 2 3 25 6

Lausnarorð á krossgátu nr. 104 var Bóthildur. Dregið var úr réttum lausnum og upp kom nafn Bolla A. Ólafssonar, Kirkjuteigi 17, 105 Reykjavík. Hann fær senda bókina „Kassandra" eftir Christu Wolf í þýðingu Jórunnar Sigurðardóttur. Verðlaun fyrir krossgátu nr. eru bókin „Sjómenn og sai bændur" eftirTryggva Emilsí Mál og menning gaf út 1988 109 jða- son.
Þórdís
Bachmann
Raunir bíl-
kaupanda
Pistlahöfundur ætlaði að
frcista þess á dögunum að kaupa
notaðan bíl á viðráðanlegu verði
og fór því að athuga smáauglýs-
ingar eins dagblaðsins í Reykja-
vík. Hring var slegið utan um
þær auglýsingar sem til greina
komu og hringt á tilsettum tíma,
sem er yfirleitt eftir klukkan sex
á daginn.
Bílasérfræðingur var hafður
með í ráðum svo kötturinn yrði
ekki keyptur í sekknum og
vopnuð ávísanahefii var nú
haldið af stað í innkaupaleið-
angur. Fyrsti bíllinn sem skoð-
aður var kom ekki til álita en bíll
númer tvö gerði það hins vegar.
Eftir að hinn hefðbundni hring-
ur hafði verið ekinn gerði ég
seljanda tilboð um staðgreiðslu
en þá bar svo við að í hann hafði
hringt maður sem borið hafði
sig sérlega aumlega og seljandi
því lofað að taka bílinn frá þar
til maðurinn næði að koma á
staðinn með strætisvagni vestan
úr bæ. Þegar hann svo mætti á
staðinn tjáði seljandi mér að
hann ætti siðferðilegan for-
kaupsrétt að bílnum, svo kaupin
voru þar með úr sögunni.
Næsta dag birtist önnur fýsi-
leg auglýsing um bil á viðráðan-
legu verði svo ég ákvað að
reyna að bera mig aumlega og
biðja seljanda að taka bílinn frá
þar til bílasérfræðingurinn
kæmist til að líta á gripinn. Þessi
seljandi hafði aldrei heyrt aðra
eins vitleysu og sagðist vera að
selja bíl og sá sem væri fyrstur á
staðinn ætti fyrsta rétt; hann
gæfi ekki fólki númer í símann.
Þegar ég hringdi í hann aftur
klukkutíma síðar, albúin að
mæta með bílasérfræðinginn,
var bíllinn þegar seldur.
Það kvöld var þó notað til að
líta á þijá aðra bíla sem hugsan-
lega komu til greina en því mið-
ur reyndist enginn þeirra stand-
ast kröfur bílasérfræðingsins.
Svo ökutúrinn á lánsbílnum færi
nú ekki alveg til ónýtis komum
við síðan við á íjórum bílasölum
á miðbæjarsvæðinu. Það sem
var athyglisverðast við þá skoð-
unarferð var, að bílamir sem þar
var verið að selja (á viðráðan-
legu verði) voru af sömu teg-
undum og sömu módel og þeir
bílar sem auglýstir höfðu verið í
smáauglýsingunum.
Hins vegar var það verð sem
upp var sett á bílasöiunum tvö-
falt og upp í þrefalt hærra en
okkur höfðu boðist smáauglýs-
ingabílamir á. Einn tíu ára gam-
all Audi á 150 þúsund var kom-
inn á það stig að jámið undir aft-
urstuðaranum molnaði eins og
steinmnnin mold milli hand-
anna á mér.
Sumir bílanna höfðu greini-
lega verið teknir í gegn fyrir
sölu og á nokkmm þeirra var
málningin ekki þomuð, svo silf-
urliturinn á hjólkoppunum smit-
aði af á fingurgómana.
Eg á enn engan bíl en orð
bílasérfræðingsins enduróma í
huga mér: „Fólk er einungis að
selja þessa bíla til þess að losna
við þá því þeir gera ekki annað
en að baka eigendum sínum
stöðug útgjöld og hugarangur.”
Elísabet Berta
Bjarnadóttir
Að fá ættingja heim í frfínu
I hvaða mismunandi hlutverkum em systkinin f þinni Qölskyldu?
Nú er sumri tekið að halla,
farfuglamir að leggja síðustu
vængjatökin yfir bamauppeldið
áður en flugferðin mikla hcfst. En
það em ýmsir aðrir en blessaðir
farfuglamir sem láta einungis sjá
sig hér norður í eyju um hábjarg-
ræðistímann einhversstaðar í
námunda við gamla hreiðrið sitt.
íslendingar búsettir erlendis em
meðal þeirra ferðamanna sem
kærkomnastir em á sumrin. En
oft fylgja því aðrar tilfinningar en
feginleikinn að hitta ættingja sem
búsettir em erlendis.
Söknuöur
Hjá foreldrum og systkinum
vaknar ef til vill upp mikill sökn-
uður yfir því, að þessi meðlimur
stórfjölskyldunnar skuli vera
svona langdvölum annarsstaðar.
Minningamar um það sem var
koma upp á yfirborðið. Fjöl-
skylduaibúmin frá menntaskóla-
ámnum eða þegar hún Bára var
lítil með borða í hári em dregin
uppá dúk með pönnukökunum.
Amma og afi myndu vilja hafa
bamabömin meira hjá sér eða þá
að þau em með áhyggjur af því að
eilífðarstúdentinn þeirra festi ekki
ráð sitt, en fari bara á íslenskt
fyllirí og kvennafar hér heima í
fríinu. Allskyns hugsanir em á
sveimi um hvemig væri að eiga
alveg samheldna og nálæga stór-
fjölskyldu, sem ætti oft saman
góðar stundir, ef það væri ekki
svona langt á milli.
Svo hugsar eldra fólkið svo-
lítið um það áður en kvatt er,
hvort allir verði nú við góða
heilsu og hittist næst í jafn góðu
formi og núna, eða hvort ein-
hvcrjir verði farnir annað. Þá
verður núið dýrmætara.
Systkina-
samkeppnin
En hvers vegna er Bára búsett
erlendis? Fáránleg spuming
kynnu ýmsir að segja. Maðurinn í
þessari líka góðu vinnu og eins og
kjörin em nú orðin fyrir vel-
menntað fólk hér heima. Hún hef-
ur það svo gott þama. Það er
margt til í þessu. En það er citt
fyrirbæri sem til er í öllum íjöl-
skyldum og hópum sem ekki er
mikið fjallað um hér á landi.
Mætti segja mér að það ríkti eins
konar þjóðarsátt um að tala ekki
mikið um það, nema þá á lokuð-
um skrifstofum hjá sérfræðingum
í fjölskyldufræðum, þar sem
þagnarskyldan er regla númer
eitt. Þetta fyrirbæri er systkina-
samkeppnin. Hvað gerir það fyrir
þína ijölskyldu að Bára skuli vera
búsett erlendis? Það em ef til vill
ekki allar tilfinningar sem upp
koma í tengslum við heimsóknir
hennar hingað upp jafn auðveld-
ar. Ef til vill þykir sumum syst-
kinunum nóg um alla þá peninga
sem foreldramir sendu út mcðan
Bámmaður var í náminu en hin
systkinin unnu hvert fyrir sér hér
heima.
Það em til vondar tilfinningar
eins og afbrýðisemi sem fólk
Ieyfir sér allt of lítið að viður-
kenna að það beri í brjósti. Hver
hefur eiginlega komið því inn hjá
fólki að það sé svo ljótt að vera
afbrýðisamur? Hvað er svona
Ijótt við það að vera afbrýðisam-
ur? Afbrýðisemin hefur oft og
tíðum vemdað fólk frá missi, gert
það meðvitað um hvað og hverja
það vill ekki missa eða hvað það
langar í og þannig hjálpað til við
þróun. Það er svo aftur lengra mál
að velta því fyrir sér hvar mörkin
milli heilbrigðrar afbrýðisemi og
sjúklegrar liggja. Sumir kunna sér
hóf og em ánægðir með það sem
þeir ávinna sér með góðu móti.
Aðrir virðast aldrei fá nóg, hvorki
af veraldlegum gæðum, ást né að-
dáun. Hvers vegna komst Bára út
til mennta en ekki Gunna? Gunna
var líka með góðar einkunnir í
skóla. Hvað finnst Gunnu um það
að hún sitji með hitann og þung-
ann af umönnun foreldranna á
efri ámm á meðan Bára kemur
hingað bara í veislur? Hvernig
gengur systkinahópnum að ræða
þessi mál opinskátt, t.d. að deila
með sér umönnuninni og að Bára
geti lagt silt af mörkum ef til vill á
annan hátt? Það gæti verið, ef
henni væri bent á þetta, að hún
byði foreldmnum oftar út til sín,
eða bömum hinna systkinanna til
að leggja sitt af mörkum. Alltof
ofl finnst okkur sjálfsagt að hlut-
imir séu eins og þeir hafa lengst
af verið. Það getur einfaldlega
verið óhentugt. Gæti Gunna átt
eftir að fara í nám, ef hún fengi
léttara hlutverk í stórfjölskyld-
unni?
20 SfÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 17. ágúst 1990