Þjóðviljinn - 30.11.1990, Blaðsíða 13

"V
Konur bera meira skynbragð á notagildi hlutanna. Hagsýnin er þeim líkt
og i blóð borin, segir Marsibil Bernharðsdóttir, kaupmaður. Mynd Krist-
Staldrað við
hjá
Marsibil
Bernharðsdóttur
skransala
við Skólavörðustíg.
um þessar mundir. Nei, það eru
ekki bara gömul húsgögn sem
fólk, og þá sérstaklega ungt fólk,
er að sækjast eftir. Gömul föt eru
einnig eftirsótt, segir Marsibil um
það hvað það er sem fólk sækist
eftir á fomsölum.
En þú ert ekki með neina sk.
antíkmuni?
- Nei. Ég var með þá einu
sinni. Það fylgir því svo mikið
streð að vera með þessháttar dót.
Hér á landi eru helst engir slíkir
munir á boðstólum. Þeir em allir
keyptir erlendis og fluttir hingað
til lands. Ég skrapp hér áður út
fyrir landsteinana i innkaupatúra.
Síðast fór ég árið 1980 til Amster-
dam í slíkum erindagjörðum. En
það er tómt vesen sem fylgir
þessu. Og ekki eru þeir i Toll-
gæslunni billegir við mann, enda-
lausar skýrslugerðir.
Annars er þetta orð antík bara
finna orð yfir skran eða fommuni.
Notagildi þessara hluta sem seldir
em með því fororði að þeir séu
antík er ekkert meira en notagildi
þeirra hluta sem ég hef á boðstól-
um.
Tóri ekki til
eilífðarnóns
- Ég sé ekkert eftir því að
hafa lagt fomsöluna fyrir mig.
Það þýðir ekkert að vera að sífra
þótt maður sé ekki alla daga jafh
ánægður með hlutskipti sitt í líf-
inu, segir Marsibil.
Hún segist ekkert vera á því
að setjast í helgan stein þrátt fyrir
að hún sé farin að reskjast og
samkeppni í fomsölu hafi aukist
mikið að undanfomu með til-
komu nýrra fomverslana.
- Það er talsvert stapp í kring-
um þetta. Aður lét maður sig ekki
muna um að standa hér frá
morgni og ffam eftir öllu kvöldi.
Ég treysti mér ekki til slíks leng-
ur, ég finn að ég er farin að reskj-
ast.
Ég hef alltaf verið hraust. Ég
þakka það mest því að ég hef ver-
ið reglusöm um ævina, aldrei
reykt og ekki dmkkið áfengi í
óhófl. Þá má ekki gleyma sund-
inu. Það er allra meina bót. Ég hef
stundað laugamar ámm saman og
geri enn. Annars væri ég löngu
dauð, segir Marsibil. -rk
góðra höfunda
EVA LUNA segir frá.
Isabel Allende hefur þegar öðlast hylli íslendinga fyrir litríkar sögur sínar. Hér eru á
ferðinni tuttugu og þrjár splunkunýjar smásögur um jafnmörg tilbrigði ástarinnar.
Þetta eru sögur sem ýmist eru sóttar beint í furðulegan veruleika Suður-Ameríku eða
framkallaðar með óþrjótandi ímyndunarafli skáldkonunnar, litríkar og töfrandi.
Tómas R. Einarsson þýddi úr spænsku.
ÞJÓFURINN eftir Göran Tunström.
Skemmtileg, sorgleg og umfram allt áhrifarík frásögn um mann, sem á sér þann
draum æðstan að stela gamalli bók. Göran Tunström hlaut Bókmenntaverðlaun
Norðurlandaráðs fyrir skáldsögu sína Jólaóratoríuna.
Þjófurinn gefur því verki hvergi eftir enda hefur sagan notið fádæma vinsælda í
■heimalandi höfundar.
Þórarinn Eldjárn þýddi bókina.
ÓDAUÐLEIKINN eflir Milan Kundera.
Eins og í bókinni Óbærilegur léttleiki tilverunnar er það aðalsmerki höfundar að tengja
fjörlega frásögn við djúpar hugleiðingar um ástina, dauðann og ódauðleikann -
mannlegt hlutskipti sem hann sér oft speglast í óvæntum hlutum. Meðal þeirra sem
leiddir eru fram á sjónarsviðið í þessari glænýju skáldsögu eru Goethe og Hemingway
- bæði lífs og liðnir!
Friðrik Rafnsson þýddi á íslensku.
Mál iml og menning
Föstudagur 30. nóvember 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA13
l\íi>hn%- rri/ rir/ióvjW