Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1995, Blaðsíða 12

12
Spurningin
FÖSTUDAGUR 1. DESEMBER 1995
Lesendur
Ertu frek(ur)?
Smári Guðmundsson, atvinnulaus:
Já, ef ég þarf þess með.
Erla Lind Sigurðardóttir bréfberi:
Að sumu leyti.
Jósep Ásmundsson vörður: Ég er
ekki frekur.
Nyju afengislog-
in handvömm
Auglýsa má áfengi á íslandi, bara það sé ekki gert af íslendingum.
Jón Jóhannesson skrifar:
Hinn 1. desember eiga að taka
gildi ný áfengislög hér á landi. Ekki
var vanþörf á að endurnýja þessi
lög, sem sum eru aftan úr grárri
fomeskju, jafiivel allt að 100 ára
gömul! Þama er að finna, aö sögn,
afnám einokunar rikisins á inn-
flutningi og dreifingu á áfengi. Að
vísu er smásölunni enn haldið hjá
ríkinu, sem er afar slæmt og flokka
verður undir hreina handvömm, um
leið og það sýnir mikið vantraust á
þegnunum. Með rikiseinokun á vín-
sölu er beinlínis sagt við okkur: Þið
eruö ófær um að stjóma áfengis-
kaupum, um það verður ríkisvaldið
að sjá. Þið kaupið áfengi þannig að
ríkið sjái til ykkar!
Þá ætlar ríkið eim að styðjast við
ólögin um auglýsingar og kynningu
á áfengi. - Aðalinntakið í nýju lög-
unum verður sem fyrr: „Hvers kon-
ar auglýsingar á áfengi og einstök-
um áfengistegundum em bannað-
ar“. - Sjáið orðalagið - ekki þykir
ríkinu nóg að segja: „Hvers konar
auglýsingar á áfengi era bannaðar"
heldur þykist það þurfa að hnykkja
á með því að segja: „. . . og einstök-
um áfengistegundum"! Var ekki nóg
að segja: „Hvers konar auglýsingar
á áfengi era bannaðar"? En svona
vinnur ríkisvaldið, ekkert nema
orðhengilsháttur og endurtekningar
á því sem búið er að segja!
Já, við íslendingar megum ekki
sjálfir auglýsa áfengi hér á landi fyr-
ir erlendu aðilana sem við kaupum
vínið frá. Það mega bara hinir er-
lendu framleiðendur og söluaðilar
gera! Þeir mega auglýsa í tímaritum
og sjónvarpsrásum gervihnatta-
stöðvanna, sem hver maður á að-
gang að hér á landi. Aö ríkið skuli
ekki banna innflutning á þessum
tímaritum eða setja lög um að ekki
megi horfa á erlendar gervihnatta-
stöðvar! - Auðvitað era nýju áfeng-
islögin ekkert annað en handvömm
frá upphafi til enda.
Ég er nú orðinn eldri maður, en
myndi hafa mig meira í frammi
væri ég ungur nú og safna kjósend-
um saman með einhverjum hætti
fyrir framan Alþingishúsið, i hvert
sinn sem þaðan koma ólög og
skrípareglur, til þess að mótmæla.
Ég skora á alla yngri kynslóðina,
þ.m.t. samtök þeirra og félög, að
mótmæla hinum nýju áfengislögum
sem era þjóðinni til skammar og
vanvirðu innanlands og athlægis er-
lendis. - Svo og auðvitað öllum öðr-
um ólögum sem við búum við og
erum kaffærð af i daglegum lífshátt-
um.
á þessu"
samt fúllvíst að öllum er að því
styrkur að geta flutt mál sitt af ör-
yggi, og tjáð skoðanir sínar án ótta.
Kynni mín af starfi þessara sam-
taka hafa sýnt mér að af þeim má
margt læra í skemmtilegum félags-
skap og flestir munu komast að
þeirri niðurstöðu að þeir bæði vissu
og gátu meira en þeir héldu. - ITC-
samtökin eru öllum opin, án tillits
til kyns eða þjóðfélagsstöðu.
„Æ, ég hef ekki vit
Ingibjörg Vigfúsdóttir skrifar:
Þeir eru margir sem gjarnan
ljúka máli sínu með ofangreindri
setningu. Skorinorðari yfirlýsingu
um skort á sjálfstrausti er vart hægt
að láta sér um munn fara. Flestir
hafa þó einmitt skoðanir á hlutun-
um en skortir trúna á að aðrir taki
mark á þeim. í hraða nútíma þjóðfé-
lagsins er fólki nauðsynlegt að
þekkja sjálft sig og takmörk sín, vita
hverju það hefur „vit“ á.
Mörg era félögin og samtökin sem
bjóöa fólki upp á leiðir til sjálfs-
þekkingar. Um þessar mundir hafa
ITC- samtökin á islandi starfað hér í
20 ár. ITC (Intemational Training in
Communication) eru alþjóðleg þjálf-
unarsamtök sem miða aö því að
þjálfá og styrkja einstaklinga innan
sinna vébanda í framkvæmd fund-
arskapa, ræðumennsku og félagsleg-
um vinnubrögðum.
Þó að tölvuöld sé gengin í garð er
Ólafur Guðmundsson, fyrrv. lög-
reglumaður: Ég held ekki.
Innritunargjald, já - nefskatt, nei
Helga segir innritunargjald á sjúkrahús sanngjarnan skatt en hafnar því sem
nefskatti.
Helga Ólafsdóttir skrifar:
Við íslendingar getum ekki búist
við því að hafa allt af öllu. En við
viljum hafa allt og eitthvað meira til
viðbótar. Mér kom þetta í hug þegar
ég sá forsíðumynd í einu dagblað-
anna. Hún sýndi fólk í einhverju
ríkjanna í fyrrum Júgóslavíu - það
var að moka kolum í poka og búa
sig undir frosthörkurnar og kuld-
ann i húsunum. Það ætlaði auðvitað
að kynda hjá sér. Þetta er löngu lið-
in tíð hér. Það er ekki einu sinni
verslað með kol hér lengur, hvað þá
[LÍ^llMÞDÓnusta
- eða hringið í síma
5000
niilli kl. 14 og 16
koks eins og fyrir nokkrum áratug-
um. - Við höfum hér nánast allt.
Já, en við þurfum aö borga alltof
mikið fyrir þetta, segja þá einhverj-
ir. Hversu mikið of mikið? spyr ég
þá á móti. Og það myndi ekki
standa á svarinu. Við eram sífellt aö
fá nýja og nýja skatta, ný gjöld og
hitt og þetta.
Jú, mikið rétt, það koma ný og ný
gjöld. Hvers vegna? Vegna þess að
við erum sífellt aö fara fram á meiri
og meiri þjónustu. Hver á að borga
hana nema þeir sem um hana biðja?
Eitt gjaldið er í bígerð, svonefnt inn-
ritunargjald á sjúkrahúsunum. Um
það gjald vil ég segja; það er minni
háttar gjald að greiða, segjum 10-12
þúsund í eitt skipti vegna kannski
nokkurra daga legu á spítala að við-
bættri aðgerð eða annarri lækn-
ingu. Hins vegar væri fráleitt að
koma þessu innritunargjaldi í form
nefskatts, sem allir greiddu, hvort
sem þeir fara á sjúkarhús eða ekki.
- Mér finnst sanngjarnt að hver
greiði fyrir það sem hann óskar eft-
ir eða þarf á að halda og því segi ég:
Innritunargjald, já - nefskatt, nei.
DV
Verðmerkingar
alls staðar
Halldór Ólafsson skrifar:
Samkeppnisstofnun átelur
kaupmenn fyrir að hunsa lög og
reglur um verðmerkingar. Þetta
er eflaust rétt. En Samkeppnis-
stofnun á líklega eingöngu við
merkingar í búðargluggum. Ég
sakna líka verðs á auglýstum
vörum í blöðum og útvarpi.
Verðlausar auglýsingar eru
gagnslausar að mínu mati.
Ljósakúplar
o.fl. o.fl.
Elfa hringdi:
Ég tek undir lesendabréf í DV
29. nóv. þar sem kvartað er yfir
því að geta ekki keypt algenga
varahluti eins og ljósakúpla. Ég
hef lent í því sama að geta ekki
keypt kúpla nema kaupa allt
ljósastæðið. En það er fleira sem
kaupmenn hafa ekki á boðstól-
um en bjóða bara „nýtt“. Þetta er
auðvitað engin þjónusta.
Scania-ferð
Heklu hf.
Hilmar Ólafsson skrifar:
Ég hef furðað mig á boði
Heklu hf. til eigenda Scania-bif-
reiða til Sviþjóðar. Nokkrir okk-
ar Scania-bifreiðaeigenda hafa
líklega ekki verið taldir hæfa í
svona boðsferð og sátum við því
eftir enda ekki látnir vita af
henni. Nú stend ég frammi fyrir
því að endurnýja Scania-bíl
minn og mun þá að sjálfsögðu
snúa mér til annarra umboða en
Heklu hf. - Það er ekki nóg fyrir
fyrirtækið að minna á sig með
þvi að senda manni bolla með
Scania-merki og nafni. Meira
þarf til.
Stór hópur
Scania-eigenda
- Hekla hf. svarar Hilmari
Ólafúr B. Jónsson skrifar:
Dagana 3. og 4. nóvember sl.
var farin ferð til Scania í Sví-
þjóð. Markmið ferðarinnar var
að kynna sem breiðustum hópi
vöra- og langflutningabifreiða-
eigenda og notenda á íslandi
nýja gerð Scania-bifreiða, 4-lín-
una. Þá skiptir ekki máli hvort
viðkomandi áttu Scania fyrir eða
aðrar gerðir vörubiireiða. í þessa
ferð voru boðnir 46 þáttakendur
sem valdir voru úr ofangreind-
um hópi. Þessi hópur Scania-eig-
enda á íslandi er orðinn afar
stór, eða yfir 600, sem alls eiga
um 1050 bifreiðar. Sé tekið tillit
til þessa er ljóst að margir urðu
heima að sitja, án þess að hafa
fengið boð í ferðina.
Þjóðarsátt
rofin
O.J. skrifar:
Búið er að þverbrjóta kjara-
samninga síðan í febrúar. Um
þetta velkist enginn í vafa,
hvorki launþegar, vinnuveitend-
ur né forsætisráðherra. Það sem
þá var skrifað undir var sátt um
fasta krónutöluhækkun, ekki
prósentuhækkun, sem alltaf hlýt-
ur að þýða hærri hækkun ofan á
hærri laun. Sem sé; launamis-
rétti. Einnig var sett skilyrði um
að skapa samstöðu meðal allra
tekjuhópa um að bati skilaöi sér
i ríkari mæli til þeirra sem lægri
hefðu launin. Þjóðarsáttin varð
líka til þess, eins og mig grunaði,
að festa hér betur í sessi lág-
launastéttirnar. Hvað átti það
líka að þýða að semja um 3.000
króna hækkun? Hvers konar lág-
kúra hefur grafið um sig í verka-
lýðsfélögunum? - Nú er litið ann-
aö að gera en að bæta við 30 þús-
undum í launaumslagið og miða
skattleysismörk viö 80.000 kr. -
Eða hvaðan koma umboðsmenn
fátæklinga á íslandi - úr fila-
beinstumum?