Dagblaðið Vísir - DV - 12.12.1995, Blaðsíða 28

44
ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 1995

903 • 5670
Hvernig á
að svara
auglýsingu
í svarþjónustu
>7 Þú hringir í síma 903-5670 og
eftir kynninguna velur þú 1 til
þess að svara smáauglýsingu.
>7 Þú slærö inn tilvísunarnúmer
auglýsingar, alls 5 stafi.
7 Þá heyrir þú skilaboð
auglýsandans ef þau eru fyrir
hendi.
>7 Þú leggur inn skilaboö að
loknu hljóömerki og ýtir á
ferhyrninginn að upptöku
lokinni.
>7 Þá færö þú að heyra skilaboöin
sem þú last inn. Ef þú ert
ánægð/ur meö skilaboöin
geymir þú þau, ef ekki getur
þú talaö þau inn aftur.
Hvernig á að
svara atvinnu-
auglýsingu
í svarþjónustu
>7 Þú hringir t síma 903-5670 og
eftir kynninguna velur þú 1 til
þess aö svara
atvinnuauglýsingu.
>7 Þú slærö inn tilvísunarnúmer
auglýsingar, alls 5 stafi.
>7 Nú færö þú að heyra skilaboö
auglýsandans.
T' Ef þú vilt halda áfram ýtir þú á
1 og heyrir þá spurningar
auglýsandans.
*7 Þú leggur inn skilaboö aö
loknu hljóðmerki og ýtir á
ferhyrninginn aö upptöku
lokinni.
7 Þá færö þú aö heyra skilaboðin
sem þú last inn. Ef þú ert
ánægð/ur meö skilaboðin
geymir þú þau, ef ekki getur þú
talaö þau inn aftur.
7 Þegar skilaboðin hafa veriö
geymd færö þú uppgefiö
leyninúmer sem þú notar til
þess að hlusta á svar
auglýsandans. Mikilvægt er aö
skrifa númeriö hjá sér því þú
ein(n) veist leyninúmeriö.
7 Auglýsandinn hefur ákveöinn
tíma til þess aö hlusta á og
flokka svörin. Þú getur hringt
aftur í síma 903-5670 og valið
2 til þess aö hlusta á svar
auglýsandans.
Þú slærö inn leyninúmer þitt
og færö þá svar augiýsandans
ef þaö er fyrir hendi.
Allír í stafræna kerfinu
meö tónvalssíma geta
nýtt sér þessa þjónustu.
903 • 5670
Aðeins 25 kr. mínútan. Sama
verð fyrir alla landsmenn.
Menning__________________pv
Vargöld í Róm
Helgi Ingólfsson tekur upp þráöinn frá í
fyrra og heldur áfram með söguna af Júlíusi
Cæsar og öðrum hátt settum mönnum Róma-
veldis á síðustu öld fyrir Krist. Sögimiaður ér
skáldið Helvíus Cinna en hann notar tækifær-
ið meðan uppláusn er í Róm eftir morðið á ein-
valdinum til að rifja upp söguna.
Höfundur byrjar á þyí að kynna okkur betur
fyrir Cinna og notar 1. persónu sögumann þeg-
ar hann ávarpar lesanda. Hann gerir m.a. góð-
látlegt grín að sjálfum sér og lætur aðrar per-
sónur tala illa um sig. Hann segir okkur frá því
Bókmenntir
Oddný Ámadóttir
að hann hafi verið kominn í innsta hring hjá
Cæsari, enda mikill tækifærissinni, en þegar
hann þurfti að greiða fyrir það með skítverk-
um baðst hann undan því og lokaði sig inni.
Sagan sjálf hefst á því að Catúllus, skáld og
mælskunemi, er að snúa aftur til búgarðs for-
eldra sinna til að hvíla sig á Róm. Á meðan á
dvöl hans stendur koma landstjórinn og kona
hans, Klódía, í heimsókn. Hún reynist vera
ljóðelsk fegurðardís sem heillar alla karlmenn
upp úr skónum og i lífi Catúllusar verður hún
örlagavaldur. Yfirgripsmikii sagan segir frá
átökum og gríðarlegri valdabaráttu þessa tíma
og inn í hana spinnast ástir, svik og morð.
Helgi Ingólfsson.
Það er heimur stjórnmálanna sem er hinn
yfirskipaði þáttur sögtmnar. Til að komast
áfram i þessum heimi þurfti bæði kænsku og
útsjónarsemi. Það eru aðaleinkenni helstu
áhrifamanna sögunnar og höfundi tekst að
draga upp mjög sannfærandi mynd af þeim.
Persónur eins og Cæsar, Pompejus og Cícero
spretta ljóslifandi fram og lesandi fær sterklega
á tilfinninguna að einmitt svona hafi þessir
menn verið.
Það verður hins vegar að segjast að ég er
ekki alveg sátt við frásagnaraðferð höfundar.
Sögumaður flakkar á milli 1. persónu og 3.per-
sónu sem er í sjálfu sér allt í lagi ef ekki væri
fyrir ósamræmi í skoðuniun. Greinilega er gef-
ið í skyn að Cinna sé samkynhneigður og jafn-
vel fjandsamlegur konum því hann segir m.a.
„Einhver kynni að brigsla mér um kvenhatur,
en ég kýs að kalla það raunsæi." Síðar þegar
hann er að lýsa hinni illræmdu Klódíu segir
hann. „Á einhvern hátt varð hún meiri kona
fyrir vikið, refsivöndur sem hefndi þúsunda
kúgaðra kynsystra hennar. Dýrslegt seiðmagn
var hið eina sem veitti konum völd í þessu
karlasamfélagi...“ Þarna finnst mér höfundur
falla i þá gryfju að stíga sjálfur inn og gleyma
sögumanninum, Cinna, sem mundi aldrei taka
afstöðu með konum á þennan hátt.
Ef frá eru taldir þessir hnökrar á frásagnar-
aðferðinni finnst mér þetta mikla og metnaðar-
fulla verk höfundar afskaplega gott. Þeim sem
halda að sögulegar skáldsögur séu ekki spenn-
andi ætti að snúast hugur við lestur þessarar
bókar því hún er allt f senn; spennandi,
skemmtileg og fræðandi.
Letrað í vindinn, þúsund kossar
Helgi Ingólfsson
Mál og menning, 1995
Serenade
Út er komin geislaplatan Serenade
þar sem þau leika saman Guðrún S.
Birgisdóttir, Martial Nardeau og Pétur
Jónasson,-
Á plötunni eru 17 stutt verk, aðal-
lega eftir frönsk og spönsk tónskáld og
eru sum þeirra vel þekkt, eins og t.d.
Gymnopedíur Saties, Syrinx eftir
Hljómplötur
Áskell Másson
Debussy og Sicilienne eftir Fauré.
Flest verkanna eru mfili tveggja og
fjögurra mínútna löng og öll eru þau á
ljúfu nótunum og laus við stærri átök.
Þau Guðrún, Martial og Pétur eru
öll meðal okkar bestu tónlistarmanna
og er flutningur þeirra á verkunum á
þessari plötu allur hinn ágætasti og
upptökumar jafnar í hfjóm og fallegar.
Þær voru gerðar í Garðakirkju 1 júní
síðastliðnum og var tónmeistari Sig-
urður Rúnar Jónsson.
Falleg Ballaða fyrir tvær flautur og
gítar er síðast á plötunni, eftir Martial
Nardeau, en hún er hluti af stærra
verki sem hann kallar Kópavogssvítu
og tfieinkar Tónlistarskóla Kópavogs.
Annars eru kannski bitastæðustu
verkin Pavane pour une infante défun-
te eftir Ravel og hluti úr L’efance du
Christ eftir Berlioz, en því miður virð-
ast upplýsingar ekki vera um það hver
gerði útsetningarnar á þeim.
Útlit plötunnar er mjög fallegt og að-
laðandi en um það sá stofan Komdu á
morgun.
Japís gefur plötuna út og sér jafn-
framt um dreifingu.
Pétur Jónasson, Guðrún S. Birgisdóttir og Martial Nardeau.
Ódysseifur í Sarajevo
Örlög borgarinnar Sarajevo, sem eitt sinn
bar viðurnefnið „perla Adríahafsins", hafa orð-
ið mörgum listamönnum tákn fyrir grimmdina
sem enn grassérar við hjartarætur hinnar „sið-
menntuðu“ Evrópu. Tákngerving sumra þess-
ara listamanna, einkum þeirra sem búa víðs
fjarri átökunum, er stundum með nokkuð svo
fjarrænum blæ, en þeir sem gerst þekkja knýja
á með harmrænni túlkun sem undan svíður.
Tónlist kvikmyndatónskáldins Eleni Kara-
indrou, Augnaráð Ódysseifs, tengist Sarajevo
að sönnu fremur óbeint, en minnir okkur þó á
sérstaka þýðingu harmleiksins í fyrrum
Júgóslavíu fyrir grannríki þess. Tónlistin er
samin fyrir samnefnda kvikmynd Theo Ang-
eloupovfios, sem hlaut aðalverðlaunin á síðustu
kvikmyndahátíð í Cannes, en myndir þessa
leikstjóra þekkja íslendingar af kvikmyndahá-
tíðum. Nægir að nefna Býflugnahóndann, stór-
fallegt meistaraverk.
Kvikmyndin segir frá ferð eins konar nútlma
Ódysseifs, kvikmyndagerðarmannsins „A“, um
Balkanskagann í leit að týndum filmubútum
eftir Manakia-bræður, sem í árdaga kvik-
myndagerðar fóru um skagann þveran og endi-
langan til að festa á filmu sögu og siði, ótrufl-
aðir af þjóðernishyggju og væringum ólíkra
kynþátta. Á endanum rekst „A“ á filmubútána
í miðri viðurstyggð eyðileggingarinnar í Sara-
jevo.
Hljómplötur
Aðalsteinn Ingólfsson
Manfred Eicher, hinn hugmyndaríki for-
stöðumaður ECI-útgáfunnar, endurgerði tón-
listina við kvikmyndina í samráði við tónskáld-
ið, svo úr verður sjálfstæð svíta, seiðmögnuð,
tregablönduð og áleitin, sem hefur alla burði tfi
að öðlast viðlíka vinsældir og „Officium“ Hilli-
ard-kvartettsins og Garbareks og „Jesus Blood“
eftir Gavin Bryars.
Ævafornar launhelgar
Svítan, sem er í 17 stuttum strófum, er flutt
af bandarísk-armenska lágfiðluleikaranum
Kim Kashkashian og einvalaliði grískra hljóö-
færaleikara, þ.á m. harmónikusnillingi. Tón-
skáldið gengur út frá einu og sama stefinu, sem
lágfiðluleikarinn notar sem eins konar kirkju-
legt - býsanskt - ákall til hljómsveitarinnar,
sem varpar því tfi baka með síbreytilegri
hljóman og hrynjandi, taktfostum og sefjandi.
Við áheymina fær áhorfandinn á tfifinninguna
að hann sé staddur við ævafomar launhelgar.
Ég veit ekki hve margir kannast við króat-
íska tónskáldið Milko Kelemen (f. 1924), sem nú
er landflótta og starfandi í Stuttgart. í seinni tíð
er Kelemen þekktastur fyrir áhuga sinn á tón-
list með „erkitýpísku" sniði, í Jung-ískum
skilningi. Ég er ekki viss um að ég skilji til hlít-
ar hvernig Jung og tónlistin eiga saman en
þykist þó ná ágætu tilfinningasambandi við ný-
legt tónverk Kelemens, Drammatico-Sálumessu
fyrir Sarajevó, sem er á nýrri safnplötu hans.
Verkið er samið fyrir selló og hljómsveit, þar
sem tilbreytingarlítil en stigmögnuð óman
sveitarinnar lýsir tímans rás, en sellóið, með
sinn innbyggða trega, er fulltrúi einstaklings-
ins.
í fyrstu tveimur þáttum verksins ríkir jafn-
vægi mfili þessara tveggja „radda“, en í þriðja
þætti verður selló-röddin smám saman undir í
togstreitu við hljómsveitina og endar verkið á
örvæntingarfullum áköllum sellósins sem
hljómsveitin hendir á lofti en kæfir á endanum
með hraki og brestum. Önnur verk Kelemens á
þessari safnplötu eru að sönnu haganlega gerð
og kraftmikil, en jafnast tæplega á við þessa
„sálumessu" hvað ástríðu og harmrænan slag-
kraft varðar.
Eleni Karaindrou - Ulysses’ Gaze
Kim Kashkashian & hljómsveit
ECM New Series 1570
Milko Kelemen - Portrait of a Composer
BIS-CD-742
Umboð á íslandi: JAPIS