Dagblaðið Vísir - DV - 29.02.1996, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 29. FEBRÚAR 1996
Spurningin
Hver eru helstu
áhugamál þín?
Kristófer Páll Guðnason skósali:
Að komast lengra.
Anný Halldórsdóttir húsmóðir:
Það eru íþróttir.
Elsa Esther Kristófersdóttir,
nemi í hárgreiðslu: Skólinn, mað-
ur er að læra svo skemmtilegt.
Reynir Þór Magnússon verka-
maður: Það er svo margt, ekki neitt
eitt.
Áróra Helgadóttir framreiðslu-
maður: Handavinna.
Guðjón Pétursson veitingamaður
með Bylgju Guðjónsdóttur: Bara
barnið.
Lesendur
Forsetakosn-
ingar nálgast
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Nú styttist óðum í að fólk gangi
inn í kjörklefana í landinu til að
velja sér nýjan forseta. Tveir fram-
bjóðendur hafa komið fram. Annar
dró sig fljótlega í hlé. Guðrún Pét-
ursdóttir er því ein um hituna eins
og sakir standa.
Litið hefur heyrst frá Guðrúnu
undanfarið og er þess vegna erfitt
að vita hvað hún hyggst fyrir í for-
setatið sinni, nái hún kjöri. Þó frétti
ég á dögunum að hún ætlaði að
ganga í það heilaga. Það er auðvitað
stórkostlegt. Sú ákvörðun hennar
að vilja gifta sig í kirkju gefur
henni, að mínu áliti, áukið vægi í
þessari baráttu sem framundan er.
Svona yfirlýsingar frá manneskju
sem sækist eftir jafn stóru embætti
og þessu eykur auðvitað og styrkir
ímynd hjónabandsins og miklar
sess þess í samfélaginu. Veitir sann-
arlega ekki af.
Og enn velta menn fyrir sér hvort
Davíð Oddsson muni gefa kost á sér
í forsetaframboð. Ég er þeirrar ein-
dregnu skoðunar að hæstvirtur for-
sætisráðherra muni ekki sækjast eft-
ir stöðunni að þessu sinni og gegni
því áfram ráðherraembætti sínu og
þingmennsku enn um hríð. Ég tek
undir með Einari Oddi og fleirum er
hafa sagt að slæmt væri að missa for-
sætisráðherrann úr hinu pólitíska
umhverfi. Maðurinn stýrir þjóðar-
skútunni vel. Og undir hans stjórn
hafa þrengingar þjóðarbúsins verið
minni en þær ella hefðu orðið. Það
hefur líka ríkt sæmileg sátt um
Guðrún Pétursdóttir forsetaframbjóðandi og Davíð Oddsson forsætisráð-
herra. Ekkert afgerandi hefur heyrst frá þeim nýlega varðandi forsetafram-
boðsmálin.
þennan mann í þjóðfélaginu og það
er kannski mikilvægast.
Fólk hefur nokkuð velt fyrir sér
hve mikið vald forsetaembættisins
er. Til dæmis er mönnum það ljóst
að engin lög öðlast gildi fyrr heldur
en forsetinn hefur staðfest þau með
eigin undirskrift. Neiti hann hins
vegar er hann raunverulega að lýsa
vantrausti sínu bæði á réttkjörið
þing og ráðherra landsins. Skapist
slík staða er ekki annað að sjá en að
þing verði rofið og efnt til nýrra
þingkosninga.
Þannig má sjá að vald forseta Is-
lands er vandmeðfarið að þessu leyti
og getur skapað ófremdarástand þeg-
ar og ef lög frá Alþingi íslendinga
taka ekki gildi vegna neitunarvalds
forseta. Að baki svona neitun þurfa
því að liggja óhrekjanleg rök. Samt
finnst mér rétt að hafa þetta ákvæði
inni í stjórnarskránni áfram sem
hingað tU. það gæti verkað sem
ákveðinn hemill á gjörðir þing-
manna.
Tollgæslan á íslandi
Sigurður Sigurðsson skrifar:
Það er tilgangslaust hjá fjármála-
ráðherra að tala um reglugerðir og
réttar boðleiðir í sambandi við Toll-
gæsluna, það hefur aldrei verið
hlustað á undirmenn á þeim bæ og
allt frumkvæði og áhugi verið kæfð-
ur niður. Þannig hefur þetta verið í
áratugi.
Ég ætla ekki að væna þá aðila um
heimsku sem hafa staðið að því að
lama tollgæsluna með fjársvelti,
þeir hljóta að hafa vitað hverjar af-
leiðingarnar yrðu. Ekki er hægt að
tala um sparnað heldur, það kostar
þjóðfélagið ómældar fjárhæðir að
bæta úr afleiðingum innflutnings á
eiturlyfjum og því spyr maður:
Hvað voru þessir menn að hugsa? -
Stjórnvöld eru beinlínis að aðstoða
við þennan innflutning.
Ég vil þakka þessum tollgæslu-
mönnum fyrir þörf orð, það ætti að
heiðra þá fyrir, en því miður fá þeir
illt í staðinn. Þó svo ráðherra segi
að málinu sé lokið þá verður fróð-
legt að fylgjast með starfsframa
þessara manna á næstunni og er
vissara fyrir þá að gá aftur fyrir sig
við og við. - Svo á að bæta gráu ofan
á svart með þessu Schengen-sam-
komulagi.
Þegar svona er á spilunum haldið
þá er það bara hræsni og fals hjá
ráðamönnum hér aö tala um að
ástandið sé alvarlegt. Það kæmi
kannski annað hljóð í strokkinn ef
börnin þeirra skyldmenna þeirra
ánetjuðust þessum fjanda.
Hvað fæ ég fyrir peningana?
Hvað fær maöur fyrir peningana til RÚV? spyr bréfritari.
Ég fletti sjónvarpsdagskránni dag
eftir dag og viku eftir viku og kemst
undantekningarlaust að því að tíma
mínum er betur varið annars staðar
en fyrir framan sjónvarpið.
Þetta er vitanlega bæði gott og
slæmt. Ég minnist þess þegar
fimmtudagskvöldin voru sjónvarps-
laus kvöld, oft hápunktur vikunnar
fyrir fjölskylduna saman.
Sé þessi sjónmengun sem boðið er
upp á í Ríkissjónvarpinu ekki vand-
lega úthugsuð „pyntingaraðferð" þá
hlýtur þetta að vera upphafið að
mikilli breytingu - að gera öll kvöld
vikunnar að sjónvarpslausum kvöld-
um, og væri þá hiö besta mál. Nema
þá að hugsa mætti sér að safna því
bitastæðasta úr dagskránni og sýna
það t.d. á fimmtudagskvöldum. - Af-
notagjaldið gæti hugsanlega verið
andvirði einnar eða tveggja mynd-
bandsspóla. Þá myndi ég og aðrir óá-
nægðir skylduáskrifendur greiða af-
notagjaldið með bros á vör. - Áfram
útvarp allra landsmanna!
Birna í Borgarnesi skrifar:
Ég er öskureið og vil nú fá útrás
fyrir reiði mína opinberlega - svona
rétt til tilbreyingar. Hvers eigum
við að gjalda sem ekki eigum mynd-
bandstæki, gervihnattadisk eða höf-
um ekki efni á því að greiða áskrift
af Stöð 2, fjölvarpi?
Ég greiði skilvíslega afnotagjald af
RÚV, því að ég hef fram að þessu
verið sammála því að við íslending-
ar ættum að eiga saman einn öílug-
an gölmiðil, þ.e. útvarp allra lands-
manna. En hvað fæ ég fyrir pening-
ana? Eintóm leiðindi mestan part.
UÍílIRDEM þjónusta
allan sólarhringinn
9H1W
Aðeins 39,90 mínútan
- eða hringið í síma
550 5000
milli kl. 14 og 16
DV
Saltfiskurinn
á Spáni
HaUur hringdi:
Ég hef séð þætti Sigurðar Hall,
matreiðslumeistara á Stöð 2, þar
sem hann hefur m.a. verið að lýsa
saltfiskneyslu Spánverja og mat-
reiðslu á þessu ágæta hráefni ís-
lendinga sem þeir hafa kannski
fengið eitt mesta hrósið fyrir gegn-
um tíðina. Spánverjar matreiða
hvern glæsiréttinn af öðrum og
maður fær vatn í munninn fyrir
fram sjónvarpsskjáinn Þennan
hvita, vel verkaða fisk, sem hefur
aö geyma þykk fiski-„fillet“ á borð
við bestu lundir, fær maður ekki.
Hér býðst aðeins niðurbrytjaður
saltfiskur, mest þunnildi og sporð-
ar.
Metur kirkjuna
ekki mikils
Magnús Sigurðsson skrifar:
Nú kljúfa loftið í ljósvakamiðlun-
um svokölluð biskupsmál. Ég
heyrði í morgunútvarpi RÚV í
morgun (27. 2.) að biskup íslands
hefði rætt við þrjá ráðherra um
sin mál, og að hann hefði ekki i
huga að segja af sér vegna ásakana
umræddra kvenna á hendur sér.
Hann telur að það myndi valda
upplausn í kirkjunni ef hann hyrfi
brott - og á þá sennilega við að
hann segði af sér. Ég tel þó að svo
myndi ekki fara og mér finnst
hann ekki meta kirkjuna mikils
með þessari yfirlýsingu sinni. Mál-
ið verður einmitt allt flóknara með
setu biskups á meðan rannsókn
fer fram.
Mótmælum
Hvalfjarðar-
göngum
Ágúst Sigurðsson skrifar:
Auðvitað eru Hvalfjarðargöngin
mikil mistök. Það er hárrétt sem
fram kemur i leiðara í DV 27. þ.m.
að beinar og óbeinar skattatekjur
ríkisins af þessum framkvæmdum
munu verða minni en þær tekjur
sem ríkið tapar af t.d. minni bens-
ínnotkun vegna mrnni umferðar
fyrir Hvalfiarðarbotn. - En hér er
þó um enn alvarlegri hlut að ræða.
Það er að hér er rennt blint í sjó-
inn, i þeirra orða fyllstu merk-
ingu, með gerð ganganna og þau
eiga því miður eftir að verða stór
og mikil martröð allrar þjóðarinn-
ar á komandi árum. Mótmæli
verða því til að koma.
Köld eru
kvennaráð
Áslaug Guðmundsdóttir skrif-
ar:
Mér finnst nú tími til kominn
að umræðan um biskup íslands sé
sótt í annan og siðvæddari jarðveg
en þann sem nú er sótt í. Konan
hjá Stígamótum finnst mér heldur
ekki trúverðug eftir að hafa komið
fram fyrir alþjóð fyrir hönd ein-
hverra ótilgreindra skjólstæðinga
sinná sem leita til samtakanna.
Mér finnst eins og hún sé haldin
eins konar hefndarþörf og tala
kuldalega um mál sem eiga þó að
vera trúnaðarmál í hennar ranni.
Mér finnst mjög lítið gert úr kyn-
systrum með að láta í það skina að
þær hafi almennt litla lífsreynslu.
Þessu er sannarlega ekki þannig
farið, þær eru bæði slóttugri og
hafa oftar en ekki eyðilagt mann-
orð karla að ósekju.
Má engum
segja upp?
Birgir hringdi:
Það er skerðing á frelsi og
ákvörðunarrétti að mega ekki
segja svo upp manni eða mönnum
að þeir fari ekki í mál eða haldi
uppi málþófi í blöðum i það óend-
anlega. Það er nú ekki endirinn á
lífinu þótt maður fái uppsagnar-
bréf, er það?