Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.1997, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR 1997
Spurningin
Hvaö truflar þig mest í
lífinu?
Jón Þór Ragnars nemi: Svona
spurningar.
Kristbjörg Kristbergsdóttir nemi:
Uppáþrengjandi fólk.
Sigrún Garðarsdóttir, verslunar-
maður: Ruddalegt fólk.
Karvel Ögmundsson tæknimað-
ur: Óréttlæti.
Ólafur Baldursson húsasmiður:
Ekki neitt.
Brynjar Agnarsson nemi: Að
vakna á morgnana.
Lesendur
Fátækt á Islandi
er ekki uppspuni
Björgvin Þorvarðarson verka-
maður skrifar:
Sérkennileg ummæli hæstsvirts
forsætisráðherra í áramótaávarpi
hans til þjóðarinnar og sú skoðun sem
hann lýsti í því um að fátækt meðal
hluta þjóðarinnar og launþega sé upp-
spuni tveggja fjölmiðla hljóta að vera
umhugsunar- og áhyggjuefni æði
margs atkvæðisbærs fólks. Þaö er
ekki hægt annað en segja að vanga-
veltur forsætisráðherra um að fátækt
sé óljóst hugtak séu talsvert furðuleg-
ar I ljósi þess að hér talaði sjálfúr for-
sætisráðherra í upplýstu nútímasam-
félagi. Ég hlýt því að benda forsætis-
ráðherra á að fátækt og fátæktarmörk
eru ágætlega og skilmerkilega skil-
greind hugtök af alþjóðastofhunum,
þeirra á meðal OECD sem gefur út
viðmiðunartölur um hvað sé fátækt
og hvað ekki.
Áramót eru tími uppgjörs og heit-
strenginga og það væri kjörið tæk-
ifæri fyrir ríkisstjómina nú á nýbyij-
uðu ári til að horfast í augu við það að
atvinnu- og launastefiia liðinna ára
hefur beðið skipsbrot og innleitt var-
anlegt atvinnuleysi og fátækt hér á
landi. Áramótaávarp forsætisráð-
herra bendir ekki til þess að hún hafi
horfst í augu við þessar staðreyndir.
Sú ábyrgð sem sjálfur landsfaðirinn
ber í þessum málum er öllum þorra
fólks ljós og það er eiginlega ekki við
Bréfritari er undrandi á ummælum forsætisráöherra í áramótaávarpi um fá-
tækt á fslandi.
hæfi að jafh alvarlegt mál og hér er
um að ræða sé hundsað af þeim sem
ábyrgðina bera og forsætisráðherrann
afneiti því að það sé yfirleitt til.
Fátækt er ekkert óljós í huga þess
fólks sem lifir við og undir fátæktar-
mörkum og sú vitneskja fer létt í
maga fátæks manns að til jafnaðar
hafi íslendingar það barasta gott.
Staða margra launþega í dag er því
miður svo slæm að grundvallarbreyt-
ing á launakerfinu í landinu er nauð-
synleg.
Hæstvirtum forsætisráðherra er
það tamt að vísa til ábyrgðar laun-
þega og verkalýðs þegar kjaramál ber
á góma og þeir hafa sannarlega ekki
vikist undan henni á undanfómum
árum. En forsætisráðherra mætti
gjaman sjálfur líka þekkja sína eigin
ábyrgð og sinn eigin vitjunartíma. Ég
vil benda honum á það að ábyrgðin er
í hans eigin höndum og viö launþegar
munum, ef það verður nauðsynlegt,
neyta neyðarréttar okkar og sækja
okkar hlutdeild í því yfirlýsta góðæri
sem við höfum sjálfir skapað á undan-
fómum fimm árum. Ég vona að for-
sætisráðherra og samráðherrar hans
átti sig á þessu í tíma.
Iþróttamaður ársins:
Vala hefði átt að vinna
Anna Österberg skrifar:
Með spenning í hjarta settist ég
fyrir framan sjónvarpið fimmtudag-
inn 2. janúar 1997. Klukkan 21.05
hófst bein útsending þar sem til-
kynna átti um val á íþróttamanni
ársins. Þar sem þetta var bein út-
sending var spennan enn meiri fyr-
ir íþróttamennina sem höfðu raðað
sér á fremstu bekkina. Hver myndi
verða fyrir valinu í ár?
Valiö var sérstaklega spennandi
fyrir mig þetta árið þar sem ég er
kona, fyrrverandi fijálsíþróttakona
og Svíi. Að sjálfsögðu myndi Vala
Flosadóttir vinna. Hver gæti slegiö
út Evrópumeistaratitil, heimsmet
unglinga, Norðurlandamet og sjötta
sæti á heimslista afreksmanna? Ég
bara spyr. Þama sat ég í kyrrð og
ró og beið eftir því að sjá Völu
Flosadóttur taka á móti verðlaun-
vmum.
Nú þegar við vitum niðurstöðuna
skfijiö þið af hverju ég varð hissa.
Kannski hef ég rangt fyrir mér,
kannski er ég hlutdræg sem kona
og Svíi, en hefði Vala ekki átt að
vinna þegar tekið er tillit til árang-
urs? Kannski er ekki tekið tillit til
árangurs og ef svo er biðst ég afsök-
unar.
Ég vona að sigurvegarinn í ár,
Jón Amar Magnússon, taki þetta
ekki persónulega þar sem það era
íþróttafréttamenn en ekki hann
sem velja. Jón Amar er frábær
íþróttamaöur og verður alls þess
hróss sem hvmn fær. Ég sendi hon-
um hamingjuóskir og óska honum
alls hins besta á árinu.
Þyngri refsingar gætu dugað
Þorsteinn Guðmundsson skrifar:
Ég er sttmdum að hugsa um
hvemig standi á því að svo mikiö er
um glæpi, rán og ofbeldisglæpi hér
á landi eins og raun ber vitni. Ég
hugsa líka stundum vun þaö að við
tökum á „glæpamönnum“ með of
vægum hætti. Refsing er ekki góð í
eðli sínu en ef hún er þannig að hún
komi í veg fyrir glæp þá er hún af
hinu góða.
Ég set hér glæpamenn í gæsalapp-
ir vegna þess að þeir sem fremja
glæpi era ekki endilega glæpamenn
í þess orðs merkingu. Vitaskuld era
margir orðnir forhertir og brjóta ít-
rekað af sér en einhvers staðar
byija allir í einhverri vitleysu og
fikti og ef refsing væri þung myndu
kannski einhveijir hugsa sig
tvisvar um áður en þeir létu leiöast
[L1§1RD|d)Í\ þjónusta
allan sólarhringii
út í einhverja vitleysu.
Hugsum okkiu- ungan mann sem
í einhverri vitleysu ákveöur að
bijóta rúðu í bíl til þess að stela út-
varpi eða geislaspilara eins og svo
algengt er um þessar mundir. Hvað
myndi hann hugsa á vettvangi ef
honum væri fullkunnugt um að ef
hann yrði gómaður gæti hann þurft
aö sæta svo og svo mikilli refsingu.
Ég er ekki í nokkram vafa um að í
flestum tilvikum myndu menn
hætta við vitleysisganginn. Nú er
það svo að þótt fólk sé staðið að
verki sleppur þaö við dóm í mörg
skipti og síðan þegar að dómi kem-
ur er orðið mjög langt um liðið. Þeir
dómar eru oft mjög léttvægir líka.
Maður hefur heyrt að í mörgum
suðrænum ríkjum eigi menn það á
hættu að missa hönd ef þeir stela.
Ég er kannski ekki að segja að
höggva eigi hönd af þjófunum en
allt að því. Menn þurfa að minnsta
kosti að fá að finna vel fyrir því að
þeir era að brjóta gegn almenningi
og þjóðfélaginu.
Slæmt við
Tjörnina
Guðlaugur skrifar:
Þeir sem sækja mikið að
Reykjavíkurtjöm vita að þar
eru sums staðar, sérstaklega
vestan við Tjörnina, engar
skábrautir upp á gangstéttar,
ef gangstéttar eru þá yfir höf-
uð fyrir hendi. Ég hef verið að
velta þessu fyrir mér á göngu
með bamakemma hvemig að
fotluðum er búið í miðbæn-
um. Við þurfúm ekki að horfa
nema heim að Dómkirkjunni
og Alþingishúsinu til þess að
sjá að þeim er ekki ætlað að
fara þar inn. Þetta þyrftu
borgarmenn að athuga.
Frábær á
Aðalstöðinni
Skarphéðinn Einarsson
hringdi:
Mér er sérstaklega kær
einn ákveðinn útvarpsmaður
sem var um tíma á Aðalstöö-
inni. Þetta er Einar Baldurs-
son, rúmlega tvitugur piltur,
og mér flnnst hann alveg frá-
bær útvarpsmaður. Gott væri
ef forráöamenn Aðalstöðvar-
innar sæju sér fært að leyfa
hlustendum að heyra meira
frá þessum ágæta pilti. Hann
spilar nýja og gamla tónlist og
virðist kappkosta að koma til
móts við ýmsa aldursflokka.
Gott hjá Pósti
og síma
Berglind hringdi:
Nú þegar allir era að bölsót-
ast út í Póst og síma hf. finnst
mér við hæfi að þakka fyrir
þá viðleitni sem landsmönn-
um var sýnd þann 1. janúar
síðastliöinn þegar fólk gat
hringt hvert á land sem er án
þess að borga fyrir það. Póst-
þjónusta þeirra er líka með
ágætum og mig langar að
þakka fyrir það og hvetja til
þess að fólk láti af því að vera
sífellt að gagnrýna fyrirtækið,
af gömlum vana að því er
virðist.
Lausir hundar
eru óþolandi
Kári hringdi:
Göngustígurinn sem liggur
frá Ægissíöu og inn í Fossvog
er mjög vinsæll og það var svo
sannarlega þörf á slíkri fram-
kvæmd. Það sem er hins veg-
ar alveg óþolandi er þegar
fólk, sérstaklega hjólreiða-
menn, er með lausa hunda. Ég
hef ekkert á móti hundahaldi
en fólk þarf að fylgja þeim
reglum sem settar era í samfé-
laginu. Lausir hundar geta
stokkið á fólk eða aðra hunda
og það sem verst er, þeir geta
hrætt börn og unglinga.
Erfitt að
ná í lækna
Guðbjörg hringdi:
Mig langar að koma því á
framfæri að ég er ósátt við
hversu illa mér gengur að ná í
sérfæröimenntaða lækna. Það
er ekkert auöveldara en að
komast í rannsóknir, mynda-
tökur og slíkt en síðan vand-
ast málið þegar kemur að því
að fá niðurstööumar. Væri
ekki hægt að einfalda kerfið
þannig að maður gæti hringt í
eitthvert upplýsingaapparat
sem hefði niðurstöður tilbún-
ar svo maður þyrfti ekki enda-
laust að reyna að ná í lækn-
ana sjálfa?