Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.1997, Síða 15

FIMMTUDAGUR 13. MARS 1997
15
Ávítur Útvarpsráds
vegna Dagsljóssþáttar
Margrét Frímannsdóttir, form. Alþýðubandalagsins. - Harmaði afstöðu greinar-
höfundar. Vilhjálmur Vilhjálmsson, form. Stúdentaráðs. - Furöu lostinn yfir bók-
un Útvarpsráðs.
Daginn fyrir kosn-
ingar til Stúdentaráðs
var umtalsverður
hluti Dagsljóss lagður
undir leikþátt þar
sem tveir alþingis-
menn ásamt grínista
í hlutverki mennta-
málaráðherra léku
erfiðleika stúdenta i
viðskiptum sínum
við Lánasjóð ís-
lenskra námsmanna.
Leiðsögumaður þre-
menninganna var for-
maður stúdentaráðs,
Vilhjálmur H. VU-
hjálmsson, talsmaður
Röskvu, félags rót-
tækra stúdenta. And-
stæðingar Röskvu
komu þarna hvergi
nálægt. Hvort þessi
gamansemi stuðlaði að glæsileg-
um kosningasigri Röskvu daginn
eftir skal ósagt látið.
Augljóst hlutleysisbrot
Útvarpsráð harmaði einróma
þetta augljósa hlutleysisbrot
fréttatengds þáttar i Ríkisútvarp-
inu eins og því har skylda til sam-
kvæmt lögum og reglum um
fréttaflutning, og skynsöm kona
eins og Svanhildur Konráðsdóttir,
einn stjómenda þáttarins, viður-
kennir í Vikublaðinu 10. mars sl.
að ástæða
hafi verið til
þess. Það er
alltaf ánægju-
legt þegar ein-
hver hefur
dómgreindina
í lagi.
Aðrir virðast
hafa minna af
henni. For-
maður stúd-
entaráðs og
framhjóðandi
Röskvu er
furðu lostinn
yfir bókun-
inni skv.
sama Viku-
blaði og Mar-
grét Frí-
mannsdóttir,
formaður
flokks míns, harmar af-
stöðu mína í ráðinu. Hún
lék eitt aðalhlutverkið í
þættinum og skilur ekki
að „þekktur húmoristi“ eins og ég
skuli styðja vítur á þáttinn. Ég er
ekki hissa á
því, en ég undr-
ast dómgreind-
arleysi for-
manns Stúd-
entaráðs.
Útvarpslög
segja ...
Ástæður mínar
voru þessar:
í 15. gr. Út-
varpslaga segir
svo:
„Ríkisútvarpið skal halda I
heiðri lýðræðislegar grundvallar-
reglur pg mannréttindi og frelsi til
orðs og skoðana. Það skal gæta
fyllstu óhlutdrægni í frásögn, túlk-
un og dagskrárgerð."
í Reglum um fréttaflutning seg-
ir svo: „Ríkisútvarpið skal gæta
fyllstu óhlutdrægni í frásögn, túlk-
un og dagskrárgerð."
í 20. gr. Útvarpslaga segir svo:
„Útvarpsráð setur reglur, eins og
þurfa þykir, til gæslu þess að fylgt
sé ákvæðum 15. gr.“
Það ætti því að vera hverjum
sæmilega skynugum lesanda vel
ljóst hvers vegna ráðið sá sig knú-
ið til að gera athugasemd við um-
rædda dagskrá.
Aðalsmerki menntaös
manns
Það er hins vegar áhyggjuefni
þegar formaður Alþýðuhandalags-
ins ætlast til þess að fulltrúi
flokksins í Útvarpsráði gerist
pólitískur varðhundur ákveðins
aðila í trássi við landslög. Slíkt
mun ég ekki gera mig seka um, og
tel þess háttar athæfi ólíklegt til
vinsælda og virðingar náms-
manna sem annarra aðila í þjóðfé-
laginu. Þetta veit Vilhjálmur H.
Vilhjálmsson jafn vel og ég og
undrun hans er þess vegna óheið-
arleg.
Hann veit mætavel að ég hef
ævinlega stutt Röskvu og baráttu
námsmanna fýrir mannsæmandi
kjörum. í Þingtíðindum hygg ég að
lesa megi fleiri ræður greinarhöf-
undar á Alþingi um þessi efni en
formanns Alþýðubandalagsins.
Það breytir ekki því að mér þyki
óásættanlegt að brjóta landslög
um óhlutdrægni Ríkisútvarpsins
fyrir málstaðinn.
Það er aðalsmerki menntaðs
manns að hann kunni að greina
hismið frá kjamanum. Formenn
stjómmálaflokka og þeir sem á Al-
þingi sitja ættu einnig að leggja
sig eftir því eftir bestu getu, jafn-
vel þó að þeir séu „þekktir
húmoristar“.
Guðrún Helgadóttir
Kjallarinn
Guðrún
Helgadóttir
fulltrúi Alþýðubanda-
lagsins í Útvarpsráði
„Það er hins vegar áhyggjuefni
þegar formaður Alþýðubanda-
lagsins ætlast til þess að fulltrúi
flokksins I Útvarpsráði gerist
pólitískur varðhundur ákveðins
aðila í trássi við landslög
Hjartveik börn
þúsund fjölskyldur
Ungir nýbakaðir foreldrar
standa vanmáttugir yfir sjúkra-
beði bams síns sem háir hetjulega
haráttu við sjúkdóm sinn upp á lif
og dauða. Afstaðin er nú þegar ein
ferð með barnið til aðgerðar er-
lendis en önnur er óumflýjanleg til
þess að auka lífsmöguleika þessa
barns. Þetta hlutskipti, sem hér
hefur verið lýst, hafa margir for-
eldrar þurft að reyna.
Ein svona aðgerð og tilheyrandi
ferðalög líta kannski ekki út á
pappímum sem svo mikið mál. En
hægt er að ímynda sér eina slíka
ferð sem klifur upp á háan
fjallstind þar sem ferðin er farin
skref fyrir skref. Á leiðinni hrasar
þú eða rennur af og til en stendur
alltaf upp aftur og heldur áfram
göngunni. Sigurinn, að komast á
endanum alla leið, er stórkostleg-
ur. En áfallið er þar af leiðandi
enn meira ef annar fjallstindur
bíður þín óklifinn.
Við slíkar aðstæður og þá líðan
sem henni fylgir er ómetanlegt að
finna fyrir nærveru einhvers sem
skilur. Skilur vegna sameiginlegr-
ar reynslu og er tilbúinn að miðla
af þeirri reynslu
sinni öðrum til
styrktar. Líkam-
legt þrek þessara
foreldra dugir
ekki til annars
en að standa við
hlið harns síns.
Tími til þess að
leita upplýsinga
um félagsleg og
lagaleg réttindi
fjölskyldunnar er
oft skammur
enda hugurinn víðs fjarri undir
þessum kringumstæðum. Þá er
gott að geta leitað til foreldrafélags
hjartveikra barna.
1% barna hjartveikt
Neistinn er styrktarfélag hjart-
veikra barna og var stofnað 9. maí
1995. Við sem stóðum að stofnun
félagsins gerðum okkur ljóst að
stofnun félagasamtaka væri eina
leiðin til að sameinast um málefni
hjartveikra bama og
vinna að úrbótum
þar að lútandi með
sameiginlegu átaki.
Eitt helsta markmið
félagsins er að veita
fjölskyldum er lenda
í þeirri erfiðu lífs-
reynslu að eignast
hjartveikt barn fé-
lagslegan og fiár-
hagslegan stuðning
eftir bestu getu.
Hjartasjúkdómar
hjá bömmn em al-
gengari en margur
kynni að ætla. Á ís-
landi greinast um
það bil 40 til 50 böm
árlega með hjarta-
sjúkdóm eða 1% lif-
andi fæddra bama.
Því hafa nær 1000
fiölskyldur tekist á við þetta erfiða
hlutskipti frá því að greining
hófst. 20-25 þessara bama þurfa að
gangast undir opnar hjartaaðgerð-
ir árlega og verða þær flestar
framkvæmdar hér á landi þó svo
að flóknustu tilfellin fari áfram til
aðgerða erlendis. Þau böm fara þá
ýmist til Lundúna eða Boston.
Stuðningur í verki
Það að aðgerðirnar færast hing-
að til lands í þeim
mæli sem nú verður,
sé þess nokkur kostur,
er okkur foreldrum,
aðstandendum og ást-
vinum hjartveikra
bama mikið gleðiefni.
Þegar takast verður á
við óumflýjanlegar
kringumstæður sem
þessar er ómetanlegt
að finna fyrir nálægð
aðstandenda og ást-
vina og finna stuðning
þeirra í verki sem fiar-
lægðin landa á milli
gefur ekki eins kost á.
Nú, ágætu lands-
menn, verður lands-
söfnun til styrktar
málefnum hjartveikra
bama þann 14. mars
næstkomandi. Ég vil
af því tilefni hvetja alla til að sýna
þessum bömum hluttekningu í
verki með fiárframlagi á lands-
söfnunardaginn svo að félagið geti
stutt við bakið á þeim sem lenda í
fiárhagserfiðleikum vegna hjart-
veikra bama sinna í framtíðinni.
Það verður að horfast í augu við
það að líklega munu 40-50 böm
greinast hjartveik á þessu ári mið-
að við reynslu síðustu ára.
Elín Viðarsdóttir
„Eitt helsta markmið félagsins er
að veita fjölskyldum er lenda í
þeirri erfiðu lífsreynslu að eignast
hjartveikt barn félagslegan og
fjárhagslegan stuðning eftir bestu
getu.“
Kjallarinn
Elín Viðarsdóttir
formaöur Neistans,
styrktarfélags hjart-
veikra barna
1 IVIeð oj á móti t
Svik í kjarasamningunum?
Heiðurs-
komulag
„Ég vil taka það skýrt fram að
ég get ekki bannað mönnum að
semja. En Rafiðnaðarsambandið
og Landssamband iðnverkafólks
vora í samstarfi með öðrum
landssamböndum. Mikil vinna
hafði verið lögð
í það af hálfu
Verkamanna-
sambandsins
að ná sáttum
þar á milli og
menn vissu
ekki betur en
að það hefði
tekist og um
væri að ræða
Halldór BJörnsson,
formsftur Dags-
samvinnu
í brúnar.
samningunum.
Það var gert heiðursmannásam-
komulag um samstöðu. Menn
vissu ekki betur en að þarna yrði
ekkert gert öðravísi en að hver
vissi af öðram. Það er þetta sem
forystumenn landssambandanna
tveggja svíkja. Guðmundur Þ.
Jónsson hringdi bara í menn og
sagðist vera að semja. Hann var
beðinn um að rjúfa ekki samstöð-
una og bíða með samninga. Hann
hlustaði ekki á þá ósk. Guð-
mundur Gunnarsson talaði ekki
við nokkurn mann nema þá Dav-
íð Oddsson. Varðandi forystu-
menn VR þá höfðum við Dags-
brúnarmenn heimsótt þá og fór-
um yfir allt málið með þeim.
Daginn eftir sagði Magnús L.
Sveinsson að sér sýndist falla
mjög saman okkar kröfur og
þeirra. Síðan gerðist eitthvað
sem ég veit ekki hvað var og þeir
ræddu ekkert við okkur meira
um málin. Ég tel því að menn
hafi brugðist félagslegri skyldu
sinni með því að klúfa sig frá og
semja.“
Engin svik
„Það var ekkert heiðurs-
mannasamkomulag gert við Hall-
dórs Bjömsson eða Dagsbrún.
Halldór hefur ekkert samband
haft við okkur um samningamál-
in og hefur unnið samningamál
Dagshrúnar og
Framsóknar al-
veg sjálfstætt.
Okkur var
aldrei boðið í
neitt samflot á
Reykjavíkur-
svæðinu. Hann
ætlaði að vera
sér og ef menn
taka ákvörðun
um að vera sér
þá eru þeir
það. Halldór getur ekki reiknað
með þvi að aðrir bara bíði eftir
því hvað hann ætli sér að gera og
hagi sér eftir því. Við höfum
skyldúr gagnvart okkar félags-
mönnum um að koma þessum
málum í höfn. Okkar tilgangur í
samningunum er auðvitað að
hækka launin og bæta kjörin og
við teljum að okkur hafi tekist
það með þessum samningum.
Svikabrigsl í þessu tilfelli á alls
ekki við. Það virðist hins vegar
stundum henta að finna blóra-
böggla og segja sem svo; „við
erum stórir og sterkir og hefðum
getað sigrað. Hinir andskotarnir
komu í veg fyrir það.“ Enda þótt
við höfum verið í hópi með
landssamböndunum var það ekk-
ert naglfast samkomulag. Ég vil
einnig benda á að við sömdum á
sunnudagskvöld. Ég lét alla vita
um þennan samning, þar á með-
al Halldór Björnsson. Við skrif-
uðum ekki undir samninginn
fyrr en á mánudagskvöld. Samt
hafði enginn þessara manna
samhand viö okkur um eitt eða
neitt.“ -S.dór
Guðmundur Þ.
Jónsson, formaöur
Iðju.