Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1997, Blaðsíða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 18. MARS 1997
Spurningin
Ætlar þú aö fara eitthvert
um páskana?
Sigurður Sigurðsson:Ég er ekki
búinn að ákveöa það.
Rúnar Þór Ingvarsson raf-
virki:Ég ætla í BláijöLL á skíði.
Gunnar Bjarnason, starfsmaður
á Sjúkrahúsi ReykjavíkunNei, ég
ætla að vera heima.
Linda Jónsdóttir, starfsmaður
hjá Securitas:Nei, ég ætla að eyða
þeim heima hjá mér.
Sveinn Lúðvik Björnsson tón-
skáld: Já, ég ætla að fara norður í
Skagafjörð.
Hjörleifur Kristjánsson netamað-
ur:Ég fer í fermingarveislu um
páskana.
Lesendur_______________
Reglugerðarskortur
veldur ekki slysum
Friðrik Sigurðsson skrifar:
Þegar hörmuleg slys ber að hönd-
um eða aðrar hörmungar, hvort
sem er á sjó eða á landi, þá fylgir í
kjölfarið mikil og langvinn umræða
um hvort hægt hafi verið að koma í
veg fyrir óhöppin með einhveijum
hætti. Það er eins og menn ranki
fyrst við sér þegar óhöppin hafa rið-
ið yfir. Ýmist er reynt að finna
sökudólg með skjótum hætti, borið
við skorti á reglugerðum, þá van-
hæfi embættismanna og yfirvalda
og loks krafist allsherjar endurskoð-
unar á málunum. - Oftast er ekkert
af þessu orsök hörmulegra óhappa,
eða náttúruhamfara sem dynja yfir
eins og hendi sé veifað.
Sjóslys eru oftar en ekki nánast
óútskýranleg og sjópróf upplýsa
sjaldan orsakir slysanna. Náttúru-
hamfarir gera afar sjaldan boð á
undan sér, en bjarga má dauðum
hlutum frá eyðileggingu ef svo ber
undir. Slys á mönnum verða hins
vegar alltaf svo óvænt og menn svo
óundirbúnir að mæta dauðsfollum
ástvina og ættingja, að það er næst-
um ómannlegt að ætlast til að
breyttar reglugerðir komi í veg fýr-
ir mannskaða.
En það má reyna. Og það er sífellt
reynt að finna blóraböggul fyrir
hverju óhappinu eftir annað, hverj-
um hörmungunum eftir aðrar. Þvi
miður er alltof miklum tíma eytt í
þessa leit. Venjulega liggur í augum
uppi hvaða ráðstafanir gera þarf t.d.
í einu byggðarlagi, gegn snjóflóðum,
hvaða öryggistæki eiga að vera um
borð í bátum og stærri skipum. Allt
hlutir sem löngu er ýmist búið að
finna upp eða lögbjóða að nota.
Það segir sig t.d. sjálft að í fiski-
eða fraktskipi er lögboðið að hafa
fullkominn björgunarbúnað og að
hann sé reglulega yfirfarinn. Sama
má segja um snjóflóðavarnir í
byggðum undir fjallshlíðum. Um
allan hinn vestræna heim a.m.k. er
löngu búið að finna upp og koma í
notkun viðhlítandi vörnum fyrir
óvænt snjóflóð. Við getum litið til
Sviss, Noregs og Ítalíu, þar eru þess-
ar vamir taldar sjálfsagðar og menn
þekkja þær.
Alþingi þarf því ekki að efna til
utandagskrárumræðna í andar-
teppustíl til að kryfja tilfallandi sjó-
slys eða önnur óhöpp. Síst af öllu
þegar niðurstaðan verður ekki önn-
ur en sú, að biðja um nýjar reglu-
gerðir. Aukinheldur sem þettá á
ekki að vera verkefni Alþingis.
Þjóðfélagið er uppfullt af stofnun-
um sem hafa það hlutverk að við-
halda og endumýja reglugerðir og
sjá um að þeim sé fylgt eftir. Það er
reyndar orðið óþolandi að alþingis-
menn láti hvaða mál sem upp á ber
í þjóðfélaginu til sín taka. Við ís-
lendingar ættum að vera orðnir
nægilega þroskaðir til að taka áfoll-
um með meira jafnaðargeði en raun
ber vitni. Lög og reglugerðir em
nægar, en á skortir að taka tillit til
þeirra og lifa með þeim.
Strandgóss upp á gamla mátann
Kjartan skrifar:
Þegar þetta er skrifað em á milli
75 og 80 gámar komnir á land úr
strandskipinu þýska sem sigldi á
vegum Eimskipafélags íslands. Og
landeigendur við sandana kreijast
nú strandgóssins upp á gamla mát-
ann og engar refjar. Þeir vilja líka
fá hreinsun á sandinum sér að
kostnaðarlausu. En strandgóssið
vilja þeir fyrir sig.
Svona hefur þetta verið allar göt-
ur frá því skip tóku að stranda við
suðurströndina. Það var talað um
„gott strand“ eða „lélegt" strand.
Góð strönd skiluðu miklu af vín-
anda og miklu timbri til bygginga
og kopar til að selja.
Landeigendur sem eiga fjörurnar
á slóðum Vikartinds gera kröfur um
að allt sem á land berst sé þeirra
eign. Draslið sem ekki nýtist mega
ríkið eða þýskarar kosta hreinsun
á. Hér hefur ekkert breyst. Skip-
strand verður ávallt talin mikil bú-
bót fyrir viðkomndi jarðareigendur,
hvað sem líður harmleiknum sem
skipstrand ávallt er. - Og sannið til,
skipstrand Vikartinds er ekki út-
rætt af hálfu þeirra sem sjá fundið
fé á söndunum.
Rándýr kristnitökuhátíð út í hött
Sérstakt battirf meö tilheyrandi er bruöl og flottræfilsháttur, segir hér m.a.
Magnús Magnússon skrifar:
Mér er óskiljanlegt þegar ráða-
menn hér taka sig til og stofna til
einhvers (nánast upp á eigin spýt-
ur) t.d. hátíðarhalda, minningarat-
hafnar, eða hvers annars, rétt eins
og það sé bara fyrirhafnarinnar
vegna - og kostnaðarins að sjálf-
sögðu.
Núna er ég með kristnitökuhátíð-
ina árið 2000 í huga. Hverjum kem-
ur þessi rándýra hátíð að gagni? Og
dýr verður hún, því það hefur jú
komið fram í viðtali við forstöðu-
mann hátíðarinnar sjálfan. Og svo á
eftir að rifast um hvort rétta árið sé
árið 2000 eða árið 2001, því það er
sígilt deilumál hér á landi hvenær
áratugur hefjist. Já, var kristni lög-
leidd hér árið 1000?
En að setja upp sérstakt battirí
með framkvæmdastjóm og tilheyr-
andi fyrir einhverja svona hátíð á
Þingvöllum sem er, að mínu mati,
dæmt til að mistakast, það er ekkert
annað en bruðl og flottræfilsháttur
af íslenskum ráðamönnum. Og það
þótt búið sé að bæta við einni þing-
konu og einum kvenpresti! Þeirri
breytingu á nefndinni hefur lítt ver-
ið haldið á lofti í fréttum! Ég skora
á alla núverandi ráðherra að falla
frá fyrirhugaöri hátíð. Hún hefur
ekkert gildi fyrir núlifandi íslend-
inga.
DV
Erlend rraillj-
arðalán ríkisins
Hallgrímur skrifar:
Mér finnst lítið vera rætt um
nýlega erlenda lántöku ríkisins
upp á 6,3 milljaröa króna, sem
fer eingöngu í að borga niður
eldri lán og vexti af þeim. Að
vísu las ég frétt um þetta í Morg-
unblaðinu fyrir svo sem tveimur
vikum, en engin frekari um-
ræða. Það eina sem hér þykir
fréttnæmt er hvað ríkið fær „góð
kjör“ á lánunum! Það er eins og
við þurfum ekki að borga þetta.
Hér er auðvitað flotið að feigðar-
ósi og treyst á guð og lukkuna
eins og ávallt áður. Það er ekki
ábyrg stjórnsýsla.
Fordæmið kyn-
systur ykkar
S.G. skrifar:
í Þjóðarsálarþætti hinn 6.
mars sl. sátu ábyrgir feður fyrir
svörum. Athygli mína vakti aö
mæður voru ósáttar við afskipta-
lausa bamsfeður þeirra. Ég vil
benda þessum konum á að byrja
á því að fordæma kynsystur sin-
ar og stjómsýsluna sem hamlar
bami að umgangast föður sinn.
Því í ósköpunum eiga þeir feður
sem vflja sinna skyldum sínum
að falla undir sama hatt og hinir
óábyrgu? Konur, snúið blaðinu
við og leggið ábyrgum feðrum lið
og fordæmið ofbeldiö á bömun-
um sem haldið er í gíslingu af
mæðmm, sem eru kennarar,
ófaglærðar, virtar konur og kon-
ur úr öllum inögulegum stéttum.
Ábyrgir feður eiga erfitt með að
skilja afskiptaleysi þeirra feðra
sem konurnar töluðu um.
70 ár í lífeyris-
greiðslur
Jóhannes hringdi:
Er þaö ekki með eindæmum
að lífeyrissjóðir flestra stéttarfé-
laga hér á landi skuli hafa kom-
ist upp með að breyta töku líf-
eyris með fullum réttindum
þannig að hún miðist við 70 ár,
en ekki 67 eins og áður var? Ég
man hins vegar ekki hvemig
þessi breyting kom til, hvort hún
þurfti samþykkis Alþingis eða
hvort herrni var bara hespað af
hjá stjómum lífeyrissjóðanna.
En einu gildir, þvi hér er á ferð
dæmalaus gjömingur og óréttlát-
ur fyrir þá sem eiga fé til elliár-
anna í sjóðunum. Margir vilja
hætta störfum löngu fyrir 70 ára
aldursmarkið en geta ekki hætt
sökum þeirra ákvæða að þá er
dregið af greiðslunum fyrir
hvert ár, frá 65 ára aldri. - Þetta
mættu þingmenn taka upp og
ræða opinberlega.
Sakna Davids
Lettermans
Unnur skrifar:
Ég er ein þeirra sem horfði
mikið á Fjölvarp Stöðvar 3 og
þótti það góð viðbót sjónvarps-
efiiis, því ekki er á Sjónvarpið að
stóla í fjölbreyttu efni. Lengi vel
gat maður horft á þætti Davids
Lettermans fimm daga vikunn-
ar. En nú er sú tíð liðin. Ég
skora á Stöð 2 eða Sýn að taka
tillit til okkar sem áður höfðum
Stöð 3 og senda út þættina með
David Letterman. Þeir eru aldeil-
is frábærir.
Forstöðukonan
utangátta?
Hólinfríður hrmgdi:
Ég er undrandi á því ef for-
stöðukonan á leikskólanum á
Hörðuvöllum hefur ekkert vitað
um „límbandsmálið" fyrr en það
dúkkar upp i fjölmiðlum. Þrir
starfsmenn tengjast málinu, en
hún veit ekkert! Hafi forstöðu-
konan ekki vitað neitt hvað ger-
ist á hennar stofnun, þá er hún
heldur ekki hæf til að hafa með
höndum forstöðu á svona stofn-
un.