Dagblaðið Vísir - DV - 12.07.1997, Blaðsíða 16

LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ 1997
mðtal
„Það á að vera hreyfing á loftinu þar
sem fengist er við skapandi starf Það
hlýtur að vera vindasamt þar sem af-
drifaríkar ákvarðanir eru teknar. Ég hef
komist að því að það er kalt á toppnum
en í raun uni ég mér betur í slíku um-
hverfi en í blíðum andvaranum neðar í
hlíðunum, “ segir Viðar Eggertsson, fyrr-
verandi leikhússtjóri á Akureyri og síðar
um skamma hríð í Borgarleikhúsinu,
sem frœgt varð. DV hitti Viðar að máli í
vikunni og rœddi við hann um vanda
Leikfélags Reykjavíkur, brottrekstur hans
úr starfi leikhússtjóra og síðast en ekki
síst geysilega spennandi hlutverk sem
hann hefur gert samning um að leika í
Dublin á írlandi nú á haustmánuðum.
__ Viðar Eggertsson leikur Drakúla greifa í Dublin á írlandi í október:
LR eins og sjúklingur
með illkynja æxli
í fjölmiðlum undanfarið hefur
komið fram að aðsókn að sýningum
Leikfélags Reykjavíkur hefur dreg-
ist mikið saman síðasta leikár. Það
hefur sigið á ógæfuhliðina æ meir á
síðustu árum og er nú svo komið að
leita þarf marga áratugi aftur í tím-
ann til að finna sambærilegar að-
sóknartölur. Þar af leiðir að LR er
komið í verulegar fjárhagskröggur.
„Leikfélag Reykjavíkur er komið
að tímamótum, ekki bara í einum
skilningi, heldur einnig öðrum,“
segir Viðar. „Félagið var stofnað
sem áhugamannafélag fyrir öld, í
lok nítjándu aldar, I fimm þúsund
manna bæ, þegar leikflokk vantaði í
nýbyggt samkomuhús við Tjömina
og tveir leikhópar í bænum samein-
uðust í einn, Leikfélag Reykjavíkur.
I Iðnó efldist þessi leikflokkur og
átti oft á tíðum glæsileg blómaskeið.
Á sögulegum tímamótum þarf félag-
ið að átta sig á að tímarnir eru gjör-
breyttir. Atvinnumennska í leiklist
hefur þróast í hartnær fimm áratugi
og upp er risinn fjölmennur og
glæstur flokkur leikhúslistamanna
sem gerir, og á að gera, kröfur til
þess að fá að nota hæfileika sína.
Nú eigum við glæsilegt Borgarleik-
hús sem hefur vel á annað hundrað
milljónir af almannafé til ráðstöfun-
ar. Þar ætti að blómstra metnaðar-
full leikhússtarfsemi en ekki sér-
hagsmunagæsla nokkurra einstak-
linga sem loka sig inni í fila-
beinstumi. Borgarleikhús á nefni-
lega að vera lifandi listastofnun en
ekki vemdaður vinnustaður eða
rykfallin geymsla fyrir útbrunnar
hugsjónir," segir Viðar þungur á
brún og hann bætir við að það sé
sorglegt að horfa upp á leikfélags-
menn þráast við taka reksturinn til
gagngerrar endurskoðunar og reka
nútímalegt leikhús. Leikfélag
Reykjavíkur sé gengið sér til húðar
í þeirri mynd sem það er, sauma-
klúbbslýðræðið gangi ekki lengur.
En hvað er til ráða?
Nýtt Leikfélag
Reykjavíkur
„Upphaflega var Leikfélag
Reykjavíkur nafn á þeim hópi fólks
sem hafði brennandi áhuga á leik-
list í Reykjavík og þannig á félagið
að vera. Það þarf að stofna opið fé-
lag allra þeirra sem hafa áhuga á
leiklist, jafnt áhorfenda sem leik-
húslistamanna. Þetta félag gæti gert
samning við borgaryfirvöld um að
reka metnaðarfulla starfsemi í
Borgarleikhúsinu. Félagið myndi
kjósa stjórn sem réði leikhússtjóra
og hann hefði svigrúm til að hrinda
í framkvæmd ögrandi og spennandi
verkefnum sem laðar til sín sífor-
vitna áhorfendm:. Áhorfendur
þyrstir í hressilegt og skemmtilegt
leikhús þar sem ferskir vindar
blása.“
Viðar segir að þetta nýja félag
geti vel heitið Leikfélag Reykjavík-
ur og áft meira skylt við hugsjónir
þeirra sem stofnuðu LR fyrir öld
síðan en þeirra sem telja sig eiga
einkarétt á því að vera Leikfélag
Reykjavíkur í dag. Félagið sé fyrst
og fremst saga allra þeirra sem hafi
stundað og byggt upp leiklist í borg-
inni síðustu hundrað árin. „Við
erum öll hluti af sögunni og eigiun
jafnt tilkall til hennar,“ bætir hann
við. Viðar segir einnig koma til
greina að Reykjavíkurhorg ræki
Borgarleikhúsið, líkt og rikið rekur
Þjóðleikhúsið, eða að borgin ræki
húsið og gerði þjónustusamninga
við aðila sem kæmu úr ýmsum
greinum sviðslista, s.s. leikhóp, list-
dansflokk og jafnvel óperuflokk.
Martröð leikfálagsins
„Það hlýtur að vera skelfilegt fyr-
ir félagsmenn að hafa alið með sér
ljúfa drauma sem snúist hafi upp í
martröð sem þeir virðast ekki geta
vaknað af,“ segir Viðar þegar hann
er spurður um hvernig honum finn-
ist hafa tekist til hjá leikfélaginu eft-
ir að hann var rekinn og eftirmaður
hans settist i sæti hans sem leikhús-
stjóri LR.
„Það gat ekki farið verr og sorg-
legt að sjá það sem hefði getað orð-
ið glæsilegt afmælisár breytast í
langdregna jarðarför. Einhver hafði
á orði i fyrra þegar ég var nýrekinn
að leikfélagið væri eins og sjúkling-
ur með illkynja æxli sem neitaði að
horfast í augu við staðreyndir og
heimtaði að fá andlitslyftingu hjá
lýtalækni í staðinn fyrir uppskurð