Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.1997, Síða 10

LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 1997
10
viðtal
Margrát Helga Jóhannsdóttir leikkona fer á kostum í Hinu Ijúfa lífi:
Fann fyrir sigurtilfinningu
- segir „konan með stálhjartað" sem hefur náð sár eftir veikindi í sumar
„Ég hef enga eina fyrirmynd aö
Gógó heldur tek hana úr ýmsum átt-
um. Svona drykkjufólk er hávært,
með hása og grófa rödd. Mér finnst
þetta mjög skemmtilegt hlutverk þó
það sé kannski ekki svo fyrirferðar-
mikið í handriti. Það eru margir á
sviðinu í einu og mikilvægt að
halda einbeitingu allan tímann.
Góður leikari þarf að geta hlustað á
aðra leikara og upplifað aðstæður á
sviðinu. Þær geta verið mismun-
andi eftir sýningum. Til dæmis á
frumsýningu þá braut ég hælinn
undir öðrum skónum í dansatriði
sem auðvitað var ekki gert ráð fyr-
ir. Það endaði auðvitað með því að
ég fór úr skónum og áhorfendum
kransæð. Tæpt þótti að hún gæti
leikið í sýningunni en hún dreif sig
áfram af hörku. Segist ekki sjá eftir
þeirri ákvörðun i dag og hefur náð
fullri heilsu á ný.
Spáir ekki í fortíðina
Margrét fagnar á þessu ári 30 ára
útskriftarafmæli sem leikari en hef-
ur verið uppi á sviði meira og
minna síðustu 40 ár þar sem hún fór
fyrst upp á svið árið 1957 sem
áhugaleikari í Mosfellssveit.
Margrét segist ekki hafa tölu á
þeim hlutverkum sem hún hefur
leikið, segist ekki spá mikið í fortíð-
ina. Hún safni ekki leikdómum, við-
Hvað segja gagnrýnendur?
„Margrét Helga Jóhannsdóttir sýndi stórgóðan tragíkómískan leik
í hlutverki fyllibyttunnar Gógóar..." Auður Eydal, DV.
„Ég nefni sér í lagi þrjá leikendur: Eggert Porleifsson sem sýndi
ágxtan leik í þjóninum Gedda, og fallega söng hann tregaljóðið yfir
vini sínum. Margréti Helgu Jóhannsdóttur sem hafði afbragðstxkni í
hlutverki ofdrykkjukonunnar Gógó og Rósu Guðnýju Þórsdóttur sem
tók Ólöfufdstum tökum og gerði persónuna verulega ógeðfellda. “
Gunnar Stefánsson, Degi-Tímanum.
„Fremstar íflokki eru Pálína, sem erfrábxr íalla staði sem Harpa
Dís, Margrét Helga sem er stórkostleg Gógó og Guðlaug sem er drep-
fyndin Halla." Sveinn Haraldsson, Morgunblaðinu.
„Margrét Helga Jóhannsdóttir fór á kostum í þakklátu hlutverki
Gógóar, fastakúnna og fyllibyttu sem ornarsér við minningar um alla
karlmennina sem henni tókst að töfra til sín þegar hún var og hét. “
Halldóra Friðjónsdóttir, Rás 1.
fannst þetta drepfyndið. Þetta er ná-
kvæmlega það skemmtilega við leik-
listina, að leika á augnablikið," seg-
ir Margrét Helga Jóhannsdóttir
leikkona sem um þessar mundir
leikur svo yndislega hina
sídrukknu Gógó í Hinu ljúfa lífi í
Borgarleikhúsinu.
Leikritið var frumsýnt um síð-
ustu helgi. Nokkrum dögum áður
en æfíngar hófust að nýju á verkinu
í byrjun ágúst sl. gekkst hún undir
aðgerð. Fór í svokallaða kransæða-
víkkun og fékk stálnet í vinstri
tölum né neinu öðru sem tilheyri
fortíðinni.
„Ég var fyrst að koma því í verk
í sumar aö horfa á upptöku af Sig-
rúnu Ástrósu. Það var mjög skrítið
og satt að segja furðaði ég mig á því
að sýningin hafi gengið svona
lengi,“ segir Margrét af mikilli hóg-
værð þegar hún rifjar upp það hlut-
verk hennar sem líklega er efst í
huga fólks. Fyrir sex árum lék hún
einleikinn í Borgarleikhúsinu fyrir
fullu húsi og fékk frábæra dóma.
Sýningin fór einnig víða um land og
Margrét Helga fagnar 30 ára útskriftarafmæli sem leikari á þessu ári en hefur
ustu 40 ár.
var alls sýnd 119 sinnum. Enda við-
urkennir Margrét að Sigrún Ástrós
sé sennilega það hlutverk sem sé
henni hvað kærast frá löngum ferli
á leiksviði, í sjónvarpi og kvik-
„Viö í Borgarleikhúsinu höfum veriö
mér í þær deilur sem hafa staðiö um
undir grimmri smásjá, og á köflum mjög óvæginni. Ég hef ekki viljað blanda
rekstur hússins. Því fjaörafoki þarf aö linna,“ segir Margrét m.a. í viötalinu.
myndum. Uppáhaldshöfundur Mar-
grétar er Halldór Laxness og þær
persónur hans sem hún hefur túlk-
að, m.a. Úa í Kristnihaldinu, Ugla í
Atómstöðinni, Gæja Kaldan í
Straumrofi, Sigurlína í Sölku Völku
og fleiri.
Margrét virðist líka hafa tekið
ástfóstri við nýjasta hlutverkið,
hana Gógó. Margrét er meira og
minna allan timann á sviðinu í
hlutverki sídrykkjukonunnar. Hún
segist ekki eiga margt sameiginlegt
með henni Gógó, a.m.k. ekki hvað
áfengisdrykkju varðar!
í skemmtilegum hópi
Hún segist ekki í langan tíma
hafa unnið með jafn skemmtilegum
hópi og í kringum Hið ljúfa líf. Leik-
arar, leikstjóri, höfundur, danshöf-
undur, tónlistarmenn og aðrir hafi
átt frábæra samvinnu. Þetta hljóti
að skila sér til áhorfenda.
„Við í Borgarleikhúsinu höfum
verið undir grimmri smásjá, og á
köflum mjög óvæginni. Ég hef ekki
viljað blanda mér í þær deilur sem
hafa staðið um rekstur hússins. Því
fjaðrafoki þarf að linna. Enda er ég
engin fortíðarkona og nenni ekki að
velta mér upp úr því sem liðið er.
Vinnuandinn í húsinu hefur lika
stórbatnað og er bara mjög góður í
dag. Það þarf bara að koma til
meira fjármagn. Allir eru að bera
okkur saman við Þjóðleikhúsið en
þar á milli er hrópandi ósamræmi
veriö á leiksviöinu meira og minna síö-
DV-myndir E.ÓI.
hvað fjármagn varðar,“ segir Mar-
grét en vill ekki fara nánar út í
„krísuumræðu" um leikfélagið og
Borgarleikhúsið. Það sé ekki sinn
stíll.
Ánægð að hafa ekki
hætt við
Víkjum okkur hins vegar aftur að
Hinu ljúfa lífi. Hún segir leikhópinn
hafa sýnt sér mikinn skilning og
stutt sig óspart.
„Leikarar eiga auðvitað ekkert að
vera veikir nema í sumarfríum,"
segir Margrét og gerir grín að öllu
saman. Segir annað ekki hægt!
Frumsýningin gekk glimrandi vel
en Margrét viðurkennir að hafa ver-
ið þreytt þegar hún kom heim um
kvöldið. Ánægjan hafi þó yfirstigið
þreytuna. Hún hafi viljað vera út-
hvíld til að mæta í brúðkaup vin-
konu sinnar, Hönnu Maríu Karls-
dóttur, daginn eftir.
„Ég fann fyrir sigurtilfinningu.
Var svo ánægð með að hafa ekki
hætt við. Það var mér mikilvægt að
fá meira krefjandi hlutverk, hef
ekki fengið svo bitastæð hlutverk að
glíma við að undanfornu. Svo er ég
núna að æfa skemmtilegt hlutverk,
ljótu nomina í Galdrakarlinum í
Oz. Flýg reyndar ekki um á kústi
heldur ek um á reiðhjóli. Þarf að
fara að rifja upp gamla hjólatakta,”
segir Margrét og skellihlær.
-bjb