Dagblaðið Vísir - DV - 17.01.1998, Síða 19

LAUGARDAGUR 17. JANÚAR 1998
Þeir sem koma inn á sjúkradeild
Heilsugæslustöðvarinnar á Horna-
flrði taka fljótt eftir lítilli, snaggara-
legri konu sem ekur af öryggi í
hjólastólnum sínum um ganga og
stofur. Þessi kona er Sólveig Páls-
dóttir frá Svínafelli í Öræfum, sem
varð eitt hundrað ára síðastliðið
sumar. Sólveig hefur verið á Dvalar-
heimilinu Skjólgarði og á sjúkra-
deildinni sl. fjögur ár. Þegar frétta-
ritari DV heimsótti þennan frísk-
lega öldung og bað um smáviðtal
var ekkert sjálfsagðara og þá var
bara að byrja á upphafinu.
„Ég er fædd á Keldumýri á Síðu í
Vestur-Skaftafellssýslu," segir Sól-
veig, „og þaðan fluttu foreldrar mín-
ir að Prestbakkakoti. Bjuggu þar í
fjögur ár en þá veiktist faðir minn
Minnisstæð Oræfaferð
Ferðin í Öræfin er Sólveigu
minnisstæð. Hún var þá á áttunda
ári.
„Ég var send með manni úr Öræf-
um sem kom vestur á Síðu að sækja
eldavél sem átti að koma frá Vík.
Vélin hafði ekki komið svo ég var
sett á hestinn sem hún átti að fara á
og bundin ofan á einhverja
skinnpjötlu. Um kvöldið komum við
að Núpsstað og gistum þar. Morgun-
inn eftir fylgdi Hannes bóndi okkur
yfir Núpsvötnin. Þegar við komum
spölkorn út á sandinn fór karlinn af
baki og rak hestana, bæði sinn og
þann sem ég var bundin á, á undan
sér og rétt náði þeim áður en þeir
færu út í Gígjukvísl. Veður var gott
Þetta var gott fólk og mér leið reglu-
lega vel þama. Ég man ekki eftir fá-
tækt á þessu heimili. Alltaf var
nægur matur og þarna átti ég heima
þar til ég var 18 eða 19 ára. Móðir
mín átti heima á næsta bæ og gat
fylgst með uppeldi mínu og séð um
fatnað minn þar til ég gat það sjálf.
Þegar ég fór að búa flutti hún til
min og var hjá mér það sem eftir
var ævinnar," segir Sólveig.
Góð skólaganga
Á þessum árum vora mörg börn á
þeim sjö bæjum sem tilheyrðu Hofi
og segir Sólveig þau hafa notið góðr-
ar skólagöngu. Á Hofi hefði búið
maður sem hafði hlotið einhverja
kennaramenntun.
Sólveig Pálsdóttir skilur ekki prjónana við sig og segist vel geta prjónaö allan daginn. DV-mynd Júlía
af lungnabólgu og dó. Við vorum
fimm systkinin, fjórar stúlkur og
einn drengur. Yngsta systirin var
aðeins þriggja nátta þegar pabbi dó.
Eftir lát hans varð mamma að leysa
upp heimilið og koma börnunum í
fóstur. Hún fór í vinnumennsku til
hjóna í Öræfum og hafði yngsta
bamið hjá sér. Okkur systkinunum
var öllum komið fyrir á heimilum í
Öræfum, að vísu var bróðir minn
fyrstu tvö árin á bæ á Síðunni en
kom austur þegar hjónin sem hann
var hjá fluttu burt.“
og gekk ferðin vel yfir Skeiðarár-
sand og vötnin. Þegar við komum
að Svínafelli fór karlinn heim að
einum bænum en skildi hestana og
mig eftir, sitjandi á hestinum utan
við túngarðinn. Ég man hvað mér
fannst biðin löng þar til hann kom
aftur og hélt áfram. Sama sagan
endurtók sig þegar komið var að
Sandfelli. Um miðnætti komum við
að Hofi þar sem mér hafði verið
komið fyrir hjá gömlum manni sem
þar bjó með tveimur bömum sín-
um. Ég var heppin með heimili.
„Hann sá um fræðslu okkar og
fórst það vel úr hendi. Hann fylgdist
með leikjum okkar barnanna og tók
þátt í þeim. Þetta var indælis mað-
ur.“
Sólveig segist ekki hafa farið mik-
ið á þessum árum. Þó hefði hún ver-
ið tvo vetur sem vinnukona á barn-
mörgu heimili í Vík í Mýrdal. Þar
hefði hún lært dálítið í útsaumi og
matreiðslu sem hefði komið henni
að góðum notum í hennar búskap
seinna.
Margir afkomendur
Sólveig giftist Gunnari Jónssyni í
Svínafelli og fyrstu árin bjuggu þau
á Breiðutorfu, einum Svínafellsbæj-
anna.
„Framan af vorum við fremur fá-
tæk. Jörðin og búið lítið. En þegar
við fluttum í Vesturbæ fór allt að
ganga miklu hetur. Seinna byggðum
við Víðihlíð, sem er austasti bærinn
í Svínafelli. Við eignuðumst sjö
börn og í dag á ég 16 bamaböm, 24
langömmubörn og langalangömmu-
barn er á leiðinni. Eldri strákurinn
minn tók við búinu í Víðihlíð en nú
er hann hættur búskap og fluttur i
íbúð hér rétt hjá, orðinn 73 ára. Hin
börnin mín búa í Reykjavík."
Sólveig missti mann sinn fyrir 29
árum og eftir það var hún hjá syni
sínum i Víðihlíð, eða þar til hún flutti
á hjúkrunarheimilið Skjólgarð fyrir 4
árum. Hún hefur verið í hjólastól síð-
ustu tvö árin þar sem hnén voru iila
farin. Einnig hafði hún lærbrotnað en
hún lætur það ekkert á sig fá.
Heilsan er góð
„Ég þarf ekki að kvarta. Heiisan
er góð og ég þarf ekki að nota gler-
augu nema við lestur síðan gert var
við augun í mér. Það er helst að
heymin sé farin að gefa sig,“ segir
þessi kjamorkukona.
Sólveig segist vera mjög sátt við
lífið. Fékk góðan mann, yndisleg
böm og barnaböm. Síðastliðið sum-
ar gat hún heimsótt Öræfasveitina
sína og haldið upp á 100 ára afmæl-
ið ásamt allri sinni stóru fjölskyldu
og fyrrum sumardvalarbörnum.
Þegar viðtalinu var lokið var hún
fljót að taka upp prjónana sina og
sagði brosandi að þumlarnir hefðu
verið komnir á vettlingana sem hún
byrjaði á um morguninn ef ekki
hefði verið tafið svona fyrir sér!
Júlía Imsland
Otsein
Heimilistæki
Ein öflugasta heimilisþvottavélin
sem völ er á í dag. =
• Vinduhraði
stillanlegur stiglaust
allt að 1200 sn.
Stiglaus hitastilling.
15 þvottakerfi.
Forþvottur.
Tekur 5 kg af þvotti,
2 þvottahraðar.
Vatnsinntaksöryggi
Sparnaðarrofi
Barnalæsing á loki
Regnúðakerfi.
Hleðslujafnari.
2 legur og 2 öxlar =
lengri ending.
1200 sn.
Aðeins
40 cm
breið,
tilvalin þar
pláss
VERSLUN FYRIR ALLA !
Vi& Fellsmúla
Simi 588 7332
OPIÐ:
Mánud. -föstud. kl. 9-18, laugard. kl. 10-14
RAÐGREK3SLUR
Ljnr
Sjónvarp>stcz*sl<i frá
Myndbandstœki frá
Sjónvarpsmyndavélar frá
Örbylgjuofnar frá
Þróðlausir símar frá
Brauðgerðarvélar frá
Ryksugur frá
X/öfflLJjárn frá
Kaffivélar frá
Gufustraujárn frá
Einnig mikið úrval af hljómflutningstœkjum,
ferðatœkjum, ferðageislaspilurum, tölvuskjáum,
brauðristum, vasadiskóum, hitateppum,
handþeyturum, biltœkjum, hátölurum o.fi.
Grensásvegi 11 Sími: 5 886 886