Dagblaðið Vísir - DV - 31.07.1998, Síða 12

12
FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 1998
Spurningin
Vildiröu búa
úti á landi?
Jón Þór Ólafsson nemi: Nei, þaö
er miklu skemmtilegra í Reykjavík.
Helga Haraldsdóttir nemi: Já, því
það er svo mikil umferð i Reykja-
vík.
Daði Mánason, 5 ára: Já, mér
finnst skemmtilegt úti á landi.
Steinólfur Jónasson nemi: Ég bý í
Búðardal.
Hallur Hallsson nemi: Já, já, og
burt frá iðunni í stórborginni.
Sólveig Þórarinsdóttir nemi: Nei,
ég er allt of mikið borgarbarn.
Lesendur________________________________
Öfund og afbrýði í einn risa
- sporgöngumenn efna í erfðasjóð
Gunnar Jónsson skrifar:
Það var ekki seinna vænna að
einhverjir rykju upp til að stofna
fyrirtæki til höfuðs íslenskri erfða-
greiningu, svo mjög sem hún hefur
farið fyrir brjóstið á sérfræðingum í
læknastétt hér á landi. Þeir
hafa ólmast óskaplega yfir
framtaki Kára Stefánssonar
og hans stuðningsaðila. Málið
um gagnagrunninn fór fyrir
Alþingi, öllum þingmönnum
til skemmtunar undir vorið.
Og svona hefur dælan verið
látin ganga gegn íslenskri
erfðagreiningu, þar til að nú
ber nýtt við: Heill hópur ís-
lenskra lækna - og fjármála-
manna - vel að merkja, vinn-
ur nú ötullega að stofnun
„nýs og öflugs fyrirtækis" á
sviði erföarannsókna.
Þessi hópur lækna og fjár-
málamanna láta eins og skip-
stjórar þegar ný fiskimið
finnast eða fískigöngur, þá
fara allir á sömu miðin. Hér
er svipað á ferð. Líkt og alltaf
í þessu landi, þegar einhver
bryddar upp á nýjung og
gengur sæmilega vel eða það-
an af betur, þá vantar ekki
sporgöngumennina sem nær-
ast á öfund og afbrýði út í for-
göngumanninn. Nú efna spor-
göngumenn innan íslenska
heilbrigðiskerfisins í einn stóran
„erfðasjóð" og ætla að ná langt -
eins og Kári.
Og áhuginn nær allt til Manhatt-
an í New York þar sem verðbréfa-
sali er beðinn um að vinna að fjár-
mögnun. En þarf nokkurn erlendan
aöila i þennan nýja erfðarisa, þegar
svo vel vill til að margir öflugir ís-
lenskir aðilar hafa sýnt hugmynd-
inni áhuga? Ekki virðist þar skorta
fé, var einmitt haft eftir heimilda-
manni DV í fréttinni um málið sl.
miðvikudag. Það þarf varla um aö
binda þegar íslenskir fjárfestar eru
komnir í gang. Þeir græja hlutina,
svona að mestu.
En svo að öllu sé nú til skila hald-
ið: Hvaða súperheilum dettur í hug
að hér sé grundvöllur fyrir öðru fyr-
irtæki á sviði erfðagreiningar á ís-
landi - og það með fjárfestingu sem
gæti numið milljörðum króna? Er
ekki ráð að láta akkerin falla og
bíða niðurstöðu þinglegrar meðferð-
ar á gagnagrunnsfrumvarpinu sem
nú verður brátt kynnt? Leyfa verð-
bréfasalanum á Manhattan að fást
við önnur og áhugaverðari mál og
íslenskum læknum og fjárfestum að
gerast raunverulegir forgöngumenn
i ýmsum þjóðþrifamálum þar sem
nóg er af aö taka, í stað þess að
leika sporgöngumenn á sviði ís-
lenskrar erfðagreiningar.
Hvaöa súperheilum dettur í hug aö hér sé frjór jarövegur fyrir tvö fyrirtæki á sviöi
erföagreiningar á íslandi? spyr bréfritari m.a.
Formannakrísa sameiginlegs framboðs
Árni Kristjánsson skrifar:
Ég las grein formanns þingflokks
jafnaðarmanna í blaðinu Degi sl.
þriðjudag undir fyrirsögninni „Við
erum að skapa pólitík framtíðar".
Þetta voru hugleiðingar þingflokks-
formannsins um verkefnaskrá,
vinstri og hægri stefnu og það við-
kvæma mál sem margir ræða nú
þessa dagana: Hver á að vera leið-
togi hins sameiginlega framboðs
stjórnmálaflanna til vinstri i ís-
lenskri pólitík. Það á ekki aö leggja
niður flokkana segir m.a. í þessari
grein. Ekki að sinni. Samvinna í
grasrótinni muni leiða til nýs
stjórnmálaafls næstu árin, á grunni
flokkanna.
Ég, sem kjósandi vinstriflokks, er
ekki sammála því að ekki þurfi að
leggja niður núverandi vinstri
stjórnmálaflokkana strax ef á annað
borð á að efna til eins sameiginlegs
framboðs, t.d. strax næsta vor. Það
er líka skilyrði að núverandi for-
menn A-flokkanna a.m.k. verði ekki
leiðandi persónur í slíku framboði
enda verður varla um þaö að ræða
verði boðið fram eitt sterkt og sam-
einað afl í stað flokkanna þriggja
sem nú stefna að sameiningu. -
Verst er til þess að vita að lengi ætl-
ar hægri-vinstri púkinn að þvælast
fyrir þeim sem stefna á eitt sameig-
inlegt framboð. Og formannakrísan
er langt í frá leyst.
Keikó karlinn káti
Guðmundur Rafn Geirdal
skrifar:
Keikó karlinn er farinn að borða
stærri fisk en fyrr, já 14 punda
stykki, takk fyrir. Sagt er að það
eigi að venja hann við lífið í sjónum
til að hann sé tilbúinn til átaka þeg-
ar í Klettsvíkina kemur. Já, og þar
er sjókvíin komin, eitt stykki Laug-
ardalslaug eða svo. En skugga ber á.
Morðhótun. Já, takk fyrir, bara eins
og í stórborgunum erlendis.
Eskfirðingar ku vera ósáttir, í
fýlu, við menn og málefni og því
eigi barasta að eitra fyrir Keikó. Já,
það er ekkert sældarlíf að vera hval-
ur. En viti menn, mikið ósköp er
þetta sérstakt dýr. Keikó (eða
reyndar sjókviin hans) fékk opin-
bera heimsókn frá forsætisráðherra
Svíþjóðar, ekkert minna. Hann
sagði í sjónvarpsviðtali að hann
m§Íi[ÍM þjónusta
allan sólarhrinsfinn
Aðeins 39,90 mínútan
- eða hringið í síma
550 5000
^ríníiíli kl. 14 og 16
teldi að koma Keikó styrkti sjónar-
mið hvalaskoðunar gagnvart löng-
un margra til að drepa hvali með
köldu blóði.
Tilfellið er nefnilega að hvala-
skoöunarferðir eru miklu snjallari
leið en hvalaveiðar þvi með því er
hægt að skoða jafnvel sömu hvalina
aftur og aftur og í friði við útlend-
inga. Þetta er leið sem þegar er far-
ið að nota og aflar okkur um 500
milljóna í þjóðarbúið á ári hverju
og fer ört vaxandi. Á sama tíma eru
skip Hvals hf. væntanlega að ryðga
í Reykjavíkurhöfn. Svona taka nýir
tímar við.
Og hvalir eru greindar skepnur.
Þetta sést vel á ótrúlegri hæfni höfr-
unga og háhyrninga á sýningum
víða um heim. Þetta kom ágætlega
fram i myndunum þremur sem búið
er að gera um Keikó. Því tel ég eðli-
legt að vernda þessi dýr og vona að
svo verði áfram í framtíðinni.
Vel veröur búið aö Keikó í Vestmannaeyjum. - Flotkví komiö fyrir.
Klám færist sí-
fellt í aukana
S.P.Ó. hringdi:
Mann óar við hvað klám og öf-
uguggaháttur er oröinn stór
hluti í islensku samfélagi.
Þannig sér maður varla svo
kvikmynd, jafnvel margverð-
launaðar, að ekki sé uppistaðan
klám af mismunandi grófu tagi.
Bæði í sjónvarpsstöðvunum og í
kvikmyndahúsum. Og mikið er
gert með kynvíxlun kynjanna og
þykir mikill fengur í eftir viðtök-
um að dæma í kvikmyndasölun-
um. Enginn þarf þó að kaupa sig
inn á slíkar myndir frekar en
hann vill. Öðru máli gegnir um
Ríkissjónvarpið með sína þving-
unaráskrift og verslanir sem
farnar eru að stilla út vafasöm-
um auglýsingakyntáknum. Þetta
má t.d. sjá í verslun einni á
Laugavegi. Allt er þetta niður-
lægjandi fyrir íslenskt samfélag
sem vill þó telja sig siðmenntað.
Atvinnuleysi og
brottflutningur af
landsbyggðinni
Sævar hringdi:
Það er svo komið víða á lands-
byggðinni að atvinna er ekki
meiri en svo að hún nægir ekki
fyrir allar vinnandi hendur í við-
komandi byggðarlagi. Þeir sem
ekki sitja að vinnunni hugleiða
brottflutning til þéttbýlisins á
Suðurlandi. Ég bý í þorpi einu
vestanlands þar sem næstum
enga vinnu er lengur að fá. Héð-
an hafa líka flust fleiri fjölskyld-
ur en eðlilegt má telja. En þegar
neyðin bankar upp á er lítið til
bjargar annað en að yfirgefa stað
og eignir og láta skeika að sköp-
uðu með nýja heimahaga. Þetta
er vandamál sem ekki verður
umflúið allvíða á dreifðri lands-
byggðinni.
Vínveitingar
utandyra
Þorlákur skrifar:
Einhvern tíma, fyrir nokkrum
árum þó, las ég frétt um að lög-
reglan hefði haft afskipti af því
að veitingahús sem haföi borð og
stóla utandyra afgreiddi þar vín
fyrir gestina. Ég hef heyrt að
eitthvert vínveitingahús hér í
Reykjavík hafi sótt sérstaklega
um vínveitingaleyfi utandyra og
borgarráð hafi samþykkt um-
sögn félagsmálaráðs þar að lút-
andi. Sé þetta rétt er hér um
breytingu á áfengislögum eða
reglum að ræða. Ég tel til bóta
að leyfa vínveitingar utandyra ef
veitingahús hefur vínveitinga-
leyfi yfirleitt.
Bankaíbúðir í
stórborgum
Lýður hringdi:
I umræðunni um íbúð Búnað-
arbankans í London hefur ekki
verið litið til þess, að mínu viti,
að hér getur verið um umtals-
verðan spamað að ræða og ekki
hægt að líta framhjá því að ríkið
gæti sparað stórfé ef það ætti
ibúðir í helstu stórborgunum í
nágrannalöndunum, t.d. bara í
höfuðborgunum. Þar gætu emb-
ættismenn stjórnsýslunnar gist í
erindum sínum i borgunum. En
um leið ætti að sjálfsögðu að
draga frá dagpeninga til viðkom-
andi sem nemur gistingu i við-
komandi ríkisíbúð. Nú er ríkið
sem óðast að selja ríkisjarðir
sínar. Mun meira vit hefði verið
fyrn ríkið að eiga íbúðir í stór-
borgunum en jarðirnar sem hafa
lengst af verið baggi á því opin-
bera.