Dagblaðið Vísir - DV - 31.07.1998, Side 54

FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 1998
58
tyndbönd
MYNDBAJIDA
GAGNRYNI
Kiss the Girls:
Á kvennafari
★★★
t\ Éhi*' s i 1
mm iS]
Hinn afkastamikli leikari, Morgan Freem-
an, er hér í svipuðu hlutverki og hann lék í
hinni ágætu mynd, Seven. Hann fer með hlutverk lögreglusálfræðings-
ins Alex Cross, sem blandar sér inn i leit að raðmorðingja nokkrum af
persónulegum ástæðum. Cross þykir þó fljótlega líklegt að hér sé um
safnara (þ.e. að morðinginn safni ungu kvenfólki líkt og sumir safna frí-
merkjum) að ræða, og fær sú tilgáta byr undir báða vængi þegar stúlk-
an Kate Mctieman sleppur úr höndum illmennisins. Alex og Kate sam-
eina krafta sína í von um að leysa málið en ekkert má fara úrskeiðis
því líf stúlknanna er í þeirra höndum.
Freeman er góður að vanda og því er fin frammistaða Ashley Judd í hlut
verk Mctiernan öllu óvæntari. Og þótt handritið sé vissulega gloppótt og
myndin á tíðum nokkuð afkáraleg, verður áhorfandinn þess vart var fyrr
en að myndinni lokinni. Spennandi atburðarásin heldur honum með öðr-
um orðum við efnið og hylur að mestu vankanta myndarinnar. Kiss the
Girls verður að teljast nokkuð vel heppnuð spennumynd, þótt ekki jafnist
hún á við eldri systkin sín, Silence of the Lambs og Seven.
Útgefandi: CiC-myndbönd. Leikstjóri: Gary Fieder. Aðalhlutverk: Morgan Freem-
an og Ashley Judd. Bandarísk, 1997. Lengd: 111 mín. Bönnuð innan 16 ára. -bæn
fhe Wings of the Dove: ***
Urhelli í Feneyjum
Þessi ágæta mynd, sem gerð er eftir þekktri skáld-
sögu Henry James, gerist árið 1910. Merton er róttæk-
ur (og þar af leiðandi félítill!) blaðamaður i Lundún-
um. Hann er ástfanginn af Kate sem er öllu hærra sett
í rígskorðaðri stéttaskiptingu Englands. Vandamálið
er ekki vangoldin ást, heldur þarf Kate að afsala sér
þægilegu lífi hinna riku til að giftast manninum sem
hún elskar. Parið eygir lausn vanda síns er ung og auðug bandarísk stúlka
vingast við þau.
Þetta er um margt hefðbundið breskt drama og minnir óneitaniega á
fjölda annarra aðlagana er eiga sér stað um síðustu aldamót. Slíkar myndir
búa jafnan yfir glæsiiegum búningum, töfrandi sviðsetningum og sterkri
persónusköpun. Feneyjar bregðast sjaldan sem dramatískur bakgrunnur og
gera það vart hér nema áhorfendum þyki umhverfíð hreinlega orðið of
klisjukennt. Kate og Merton eru fjarri því að vera einfaldar persónugerðir,
einkum Kate sem er ógeðfelld og umhyggjusöm i senn. Helenu Bonham Cart-
er tekst vel upp í hlutverki hennar, auk þess sem aðrir leikarar standa sig
með prýði. Þeir eru grunnur vel heppnaðs drama, þótt hætt sé við að sum-
um þyki myndin full langdregin.
Útgefandi: Skífan. Leikstjóri: lain Softley. Aðalhlutverk: Helena Bonham Carter, Linus
Roache og Alison Elliott. Bresk/bandarísk, 1997. Lengd: 102 mín. Öllum leyfð.-bæn
The Blackout:
Sukk og svínarí
Zfc) O
Leikstjórinn Abel Ferrara gerir jafhan myndir
sem eru á skjön við hefðbundna Hollywood-fram-
leiðslu og tekst misvel upp. Bad Lieutenant og
King of New York eru meðal ágætismynda sem
hann hefur gert. Dangerous Games var síðri en
þó áhorfanleg. The Blackout er hins vegar ein-
hver mestu leiðindi sem fyrirfmnast. Kvik-
myndastjaman Matty er fyllibytta og dópisti.
Hann fer á heljarmikinn túr þegar hann kemst að
því að kærastan hans lét eyða fóstri. Hann
þurrkast síðan upp, flytur til New York, nær sér í nýja konu, er edrú í eitt ár,
fer siðan afitur til Miami og dettur í það. Þar kemst hann að því að hann drap
17 ára stúlku á túmum góða og gengur í sjóinn. Annað gerist ekki í myndinni,
sem samanstendur að mestu leyti af endalausum senum þar sem Matthew
Modine veltist um útúrdópaður og vælir. Besti hluti myndarinnar er þegar
fiflið loksins labbar í sjóinn og endar með þvi þjáningar áhorfendans en betra
hefði þó verið ef hann hefði slátrað hinum fiflunum fyrst. Að lokum má geta
þess að myndin á kápunni virðist vera af Claudia Schiffer og Beatrice Dalle í
ástarleik en persónur þeirra hittast aldrei i myndinni.
Myndform. Leikstjóri: Abel Ferrara. Aðalhlutverk: Matthew
Modine, Claudia Schiffer, Beatrice Dalle og Dennis Hopper. Bandarisk,
1997. Lengd: 94 min. Bönnuð innan 16 ára. -PJ
Waiting for the Man: fj| *
Misheppnaðir glæpamenn
Ben og tveir félagar hans eru smáglæpamenn
sem hafa fengið stærsta verkefni sitt tll þessa.
Þeir eiga að fara með þrjú kíló af kókaíni að af-
skekktum bæ i eyðimörkinni, bíða þar eftir við-
skiptavininum, skipta á dópinu og 500.000 doll-
urum, skila peningunum til dópsalans og fá 10%
þóknun fyrir. Gallinn er að heimskari lúðar fyr-
irfinnast varla (Ben á í mestu vandræðum með
að reikna út eigin hlut) og þeir gera flest þau mistök sem hægt er að
gera. Og stærstu mistökin eru að bjóða nokkrum vændiskonum með sér
og gefa þeim og sjálfum sér i nös af söluvörunni. Myndin hefði getað
gengið upp ef hún hefði verið sett upp sem grínmynd en það er eins og
leikstjórinn hafl haldið að hann hafi verið að gera heimspekilegt drama.
Einhver mystískur indíáni þvælist um og veitir Ben leiðsögn sem virð-
ist helst felast í þvi að kasta sér fram af klettum (meiningin virðist eiga
að vera sú að yfirgefa þetta líf til að geta byrjað það næsta). Myndin er
bull frá upphafi til enda og ómögulegt að taka hana alvarlega. Mynd-
rænn stíll er enginn, persónusköpun út í hött og leikur svona upp og
ofan. Hún fær þó prik fyrir að tvinna saman kynlíf og ofbeldi á smekk-
lega ósmekklegan hátt.
Útgefandi: Háskólabíó. Leikstjóri: Jeffrey Reiner. Aðalhlutverk: Glenn
Plummer, Patrick Cupo og Ernie Reyes. Bandarísk, 1996. Lengd: 93 mín.
Bönnuð innan 16 ára. -PJ
Al Pacino:
Magnaður leikari
með
einstakan feril
að fullorðnast sýndi hann lítinn
áhuga á hefðbundnu námi, en
þeim mun meiri á leiklist. Slíkt
nám var þó dýrt og varð Pacino
taka að sér
ýmis
A1 Pacino er einn þeirra sára-
fáu leikara sem fylla hvíta tjaldið
lífi með viðveru sinni einni. Fer-
ill hans hefur verið nær samfelld
sigurganga, og nú gefur andlit
hans áhorfendum ekki aðeins
hálfgerða kaþarsis-tilfinningu
heldur einnig tryggingu fyrir
því að verið sé að horfa á
merkilega mynd. Til slíkra
fagurfræðilegra vöru-
merkja þori ég vart að
bæta við öðrum leikur-
um en Jack Nicholson
og Robert De Niro. Þeir
hafa þó átt sín flopp,
t.d. afkáralegt gervi
De Niro í Franken-
stein (þar sem þó var
vart við hann að
sakast) . Pacino virðist
aftur á móti hafa tekist
að sneiða fram hjá lé-
legum myndum, og sam-
eina myndir hans einatt
listrænan metnað og vin-
sældir.
Mótunarár
Fornafn Pacino er með réttu
Alfredo, en hann er af sikileysk-
um ættum. Hann fæddist í New
York (Suður-Bronx) árið 1940, og
var þar alinn upp af móður sinni
en faðir hans yfirgaf þau er
Pacino var tveggja
ára gamall. Þeg-
ar hann
fór
störf (vann m.a. sem sendill, dyra-
og húsvörður) samfara því að
leika á sviði annað slagið. Árið
1966 urðu nokkur tímamót en þá
komst hann að í stúdíói Lee
Strasberg (sem kenndi reyndar
einnig öðrum frægum New York
leikara, Robert De Niro) og hófst
þá sviðsferill hans af krafti með
tilheyrandi verðlaunaafhending-
um.
Arið 196
lék hann í sinni
fyrstu kvikmynd, Me Natalie.
Hlutverkið var lítið, en í
næstu mynd á eftir, The Pan-
ic in Neddle Park (1971), vakti
hann nægilega athygli til að
veljast í hlutverk Michael
Corleone í kvikmyndinni
The Godfather (1972). Hlaut
hann fyrir það hlutverk sína
fyrstu óskarsverðlaunatil-
nefningu, og var nafn hans
meðal tilnefndra næstu þrjú
árin (Serpico 1973, The God-
father II 1974, Dog Day Af-
ternoon 1975). Það var síðan
ekki fyrr en árið 1992 að hann
fékk loks verðlaunin fyrir Scent
of a Woman. Pacino yfirgaf þó
aldrei leiksviðið, og segja má
að sviðið og tjaldiö renni
saman í fyrstu
myndinni
sem
Klassísk myndbönd
Serpico:
m ★★★★
Heiðarleg lögga
Myndin segir sögu lögreglumanns-
ins Frank Serpico sem setti allt á
annan endann í lögreglusamfélaginu
í Bandarikjunum í byrjun áttunda
áratugarins. Peter Maas skrifaði bók
um Serpico og er handrit myndar-
innar byggt á þeirri bók. A1 Pacino
leikur aðalhlutverkið, lögreglumann-
inn Frank Serpico, sem er illa liðinn
af samstarfsmönnum sínum. Annars
vegar er það vegna útlits hans en
hann lítur út, klæðist og hagar sér í
samræmi við hippastílinn sem er
allsráðandi meðal venjulegs fólks.
Hins vegar er það vegna heiðarleika
hans en öfugt við samstarfsmenn
sína neitar hann að taka við greiðsl-
um frá glæpamönnum. Andúð lög-
reglusamfélagsins á honum magnast
þegar hann vitnar gegn félögum sín-
um og enn frekar þegar hann fer
með söguna í The New York Times
dagblaðið. Serpico lifir í stöðugum
ótta um líf sitt og svo fer að hann
særist alvarlega vegna þess að félag-
ar hans koma honum ekki til hjálpar
á hættustund. Atburðir þessir uröu
kveikjan að þvi að stofnuð var sér-
stök deild til að rannsaka innri mál
lögreglunnar. Myndin er bam síns
tíma og dæmigerð fyrir raunsæisstíl-
inn í harðsoðnum sakamálamyndum
á fyrri hluta áttunda áratugarins.
Umhverflð er grátt og daufir litir
ráðandi, öfugt við dýrðina í hasar-
myndunum sem tröllriðið hafa stór-
myndageiranum undanfama áratugi
(og sennilega komandi áratugi
einnig). Ofbeldið er hrátt og einfalt,
sláandi án þess að vera upphafið sem
afþreying. Erfitt er að gera sér grein
fyrir sannleiksgildi sögu sem sögð er
frá sjónarhomi aðalþátttakandans
en atburðimir eru vissulega athygl-
isverðir og umhugsunarverðir og
raunsæisstíllinn eykur trúverðug-
leika myndar-
innar. Öfugt
við margar
aðrar „sannar
sögur“ er upp-
bygging sög-
unnar jafnþétt
og í bestu _ . . . .
skáldverkum. Ml r.a.cin° • aU'ar'
Sidney Lumet gervi i Serp.co.
heldur vel um taumana í leikstjóra-
stólnum og laðar fram hið besta í
leikhópnum en aðalstjarnan er auð-
vitað A1 Pacino sem bindur myndina
saman með stórleik sínum en hann
var í banastuði á þessum árum í
upphafi ferils síns, lék m.a. í tveim-
ur Guðföður-myndum, Serpico og
Dog Day Afternoon.
Leikstjóri: Sidney Lumet. Aöalhlut-
verk: Al Pacino. Bandarísk, 1973.
Lengd: 125 mín. -PJ