Dagblaðið Vísir - DV - 13.11.1998, Blaðsíða 17

I
Gerður
Þriðja bók Gerðar Kristnýjar
(fædd 1970) heitir „Eitruð epli“ og
er smásagnasafn. Áður hefur hún
sent frá sér Ijóðabók og skáldsögu.
Eitruð epli skiptast í þrjá hluta, það
sem höfundur vill kalla „venjulegar
sögur“, „sögur af saumaklúbbi"
og „hryllingssögur".
Mikael Torfason (fæddur 1974) vakti
mikla athygli í fyrra fyrir fyrstu skáld-
sögu sína, „Falskur fugl“. Nú sendir
hann frá sér aðra skáldsögu, „Saga af
stúlku", sem fjallar um Auði Ógn,
barnapíu höfundar, sem hann kryfur í
kjölinn eftir að hann kemst að því að
hún er ekki öll þar sem hún er séð.
; ::. I
Sindri Freysson (fæddur 1970) hlaut bókmenntaverð-
laun Halldórs Laxness í ár fyrir skáldsöguna „Augun
í bænurn". Þar fléttast saman ástar- og glæpasaga
þar sem forboðin ást er í brennideplinum. Sindri
hefur áður sent frá sér smásagnasafn og Ijóðabók.
Guðrún
Besta bók Islandssögunnar
er vonandi
ÍMikael..........
„Flestir höfundar af yngri kynslóðinni eru ekki frábrugðnir
fyrri kynslóðum. Þetta er það sama. Fyrir utan að þegar ekki
er um períótu að ræða þá koma fyrir orð eins og tölva,
smokkur og gen og eitthvað í þeim dúrnum. En það eru að
sjálfsögðu undantekningar á þessu og einstaka maður hefur
eitthvað að segja en það er í rauninni fáránlegt fyrir mig að
meta þetta og fræðingarnir mega eiga þessar pælingar."
%
ennþit-óskrifuð!
ður
Auður Jónsdóttir (fædd 1973) sendir frá sér sína fyrstu
skáldsögu á næstu dögum. Bókin heitir „Stjórnlaus lukka"
og fjallar um mæðgur, búsettar á Vestfjörðum. Mamman er
bóhem af 68-kynslóðinni og dóttirin 18 ára fiskvinnslukona.
Stelpan er svolítið að stúdera fólkið í kringum sig og velta
fyrir sér lífshlaupi þess.
„Þetta er heimskuleg spurning (og þá svarið) nema að svarið
geti rúmast á nokkrum síðum. Þetta er nefnilega flókið og
skrýtið mál. Ég hef enn ekki séð nein rök, önnur en kreddufull
náttúrufegurðarsjónarmið, gegn virkjunum á hálendinu. Hvað
umhverfissjónarmiðin varðar þá færi það eftir því hver rök and-
stæðinganna væru. Ég er annars jafn mikið á móti því að há-
lendið verði þéttbyggt og ég er á móti Vesturbænum. Ég þoli
ekki þessi hrokafullu kvikindi sem keyra á bfinum sínum niður á
Austurvöll til að mótmæla einhverju með rökum sem þau tíma
ekki að segja okkur frá af neinu viti. Ef fólk er á móti virkjunum
á hálendinu, fyrir alvöru, þá á það að vera á móti Breiðholtinu,
álverinu, fiskvinnslunum og krefjast þess að þetta verði allt
saman rifið. Annað er bara hálfkák og sjálfsblekking.“
„Brennu-Njálssaga er besta bók íslandssögunnar þrátt fyrir
að hún sé meingölluð. Hún er þá gölluð samkvæmt ein-
hverju lesendasjónarmiði sem ég hef sem lesandi á síðustu
dögum tuttugustu aldar. Þá kemur á móti að uppbygging
sögunnar, hvað Gunnar, Njál og svo Kára varðar, er virkilega
flott og útspekúleruð."
„Það eru engar smá spurningar! Er það ekki bara Biblían
eða gildir þýðing ekki?“
.Peninga í vasann minn, vonandi, og þá bækur frá mér. Ég
get ekki svarað fyrir aðra höfunda vegna þess að ef ég væri
sáttur við það sem meginhluti þeirra skrifar þá væri ég ekki
að skrifa."
-9 |
eri 1
;ki
J
Guðrún Eva Mínervudóttir (fædd 1976) er yngsta ungskáld-
ið í ár. Smásagnasafn hennar heitir „Á meðan hann horfir á
þig ertu María mey“. Þær sögur sem eru á annað borð í
safninu gerast í Reykjavík og eru hversdagslegar á
yfirborðinu. Undir niðri kraumar þó húmor og enn dýpra er
tregafull undiralda, sem sumir hafa kallað erótík, aðrir
ofbeldi og enn öðrum finnst Ijúfsár lesning.
„Eg las viðtal við Guðberg um daginn þar sem hann sagðist
ekki vera rithöfundur heldur skáldsagnahöfundur þar sem
hann hefði aldrei stuðst við neitt nema sitt eigið ímyndunar-
afl. En að hans mati styðst rithöfundur við heimildir og/eða
skrifar fyrir eða undir tilskipun frá einhverju félagi eða flokki.
Mér fannst þetta skemmtileg pæling hjá honum og veit bara
að hingað til hef ég ekki skrifað fyrir neinn nema sjálfan mig
og ekki notað neinar heimildir, nema þá þær sem eru
í kollinum á mér.“
„Nei, ekki frekar en ég skrifi í skugga Jónasar Hallgrímsson-
ar. Laxness hefur enga merkingu fyrir mér nema nokkrar
ágætis bækur sem ég hef lesið en á ekki einu sinni, ég tók
þær á bókasafninu. Svo man ég eftir þessari mynd sem
minnir á morðið á Kennedy. Þetta er þegar Laxinn kemur
heim á einhverju skipi og heldur ræðu fyrir fólkið sem er
mætt til að hylla hann af því hann fékk nóbelinn."
„Eru þau merkileg? Jú, þau eru kannski það flottasta fyrir
þennan venjulega bókmenntaimba sem er að skrifa bækur á
íslensku. Fyrir mig prívat og persónulega þá get ég ekki ósk-
að mér meir en rými til að skrifa í friði.“
I
„Hrokafullum íslenskufræðingum og þá auðvitað sumum
þessum hrokafullu rithöfundum. Það er þetta fólk sem mun
ef fólk fer að taka mark á þeim, eyðileggja íslenskuna sem
lifandi mál.“
n
i
„Einskis. Þess sem ég sakna er ég auðvitað sjálfur að skrifa
og gefa út. Annað er mér skítsama um. Ég les hvort eð er lít-
ið af samtímabókmenntum og sýnist við hafa sitt lítið af
hverju frá fyrri öldum, hvorki of mikið né of lítið af því sem
við þurfum.“
13. nóvember 1998 f Ó k U S
FÓKUSMYND: TEITUR