Dagblaðið Vísir - DV - 29.07.1999, Síða 21

FIMMTUDAGUR 29. JÚLÍ 1999
Nálægðin
heillar
í síðustu viku fjallaði Tilveran um landsbyggðarfólk
sem hefurflust til Reykjavíkur. En þeirfinnast
vissulega líka sem fiytjast úr borg í bæ eða sveit.
Viðmælendur Tilverunnar eru sammála um að ná-
lægðin hafi mikla kosti.
Hjördís Sigurðardóttir fluttist til Bolungarvíkur:
Ekki mikill munur á
Bolungarvík og Kópavogi
Hjördís er uppalin á Suðurlandi en
bjó í Kópavogi í nokkur ár. Hvem-
ig kom það til að hún fluttist til
Bolungarvíkur?
„Ég hef alltaf verið mikil sveitakona í
mér. Maðurinn minn er að vestan og var
mikið til sjós þar áður. Þegar mér bauðst
starf í Bolungarvík, þar sem menntun mín
sem matvælafræðingur nýttist vel, ákváð-
um við að flytja því margt mælti með því.
Núna getur fjölskyldan t.d. verið meira
saman en áður.“
Hvemig líkar þér svo að búa í Bolungar-
vík?
„Héma er mjög gott að búa og stórkost-
lega fallegt umhverfí. Héma fæst líka allt
til alls. Eini ókosturinn er sá að ég er dálít-
ið langt frá fjölskyldunni minni. Héma
er enginn erill og mjög gott að ala upp
börn. Að öðm leyti flnn ég ekki mik-
inn mun á Bolungarvík og Kópa-
vogi.“
Þekktirðu einhvem í Bolung-
arvík áður en þú fluttist þangað?
„Nei, ég þekkti engan á staðn-
um þegar ég flutti. Maðurinn
minn er frá
skyldu þar. Við eigum samt enga ættingja
hér. Við höfum kynnst fólkinu smám sam-
an og eignast vini. Það tekur svolítinn
tíma fyrir aðkomufólk að kynnast fólki
sem er rótgróið á svona litlum stað.“
Hjördís segir að fjölskylda og vinir hafi
tekið því mjög vel þegar þau fluttu til Bol-
ungarvíkur: „Allir sem þekktu okkur voru
sáttir við það. Þeir sem urðu hissa vom
bara þeir sem þekktu okkur ekki vel.“
Hvemig var ykkur svo tekið?
„Ég get nú ekki annað sagt en fólkið hafi
tekið mér og fjölskyldunni vel. Kannski
var það dálitið tortryggið gagnvart okkur
og hissa. Bolvíkingar eru ágætis fólk en
þurfa að vera duglegri að
minna hver annan á
jákvæðu hliðamar
á lífinu.“
Sérðu fyrir
þér að þú
e'igir eftir að
ilengjast?
„Líklegast
ílengist ég
hér, enda
líður okkur
vel héma.“
-HG
Bjarki Brynjarsson, framkvæmdastjóri Þróunarfélags Vestmannaeyja.
Bjarki Brynjarsson bjó í Þrándheimi:
„Áhugavert að búa nærri
frumatvinnuvegunum"
Bjarki Brynjarsson, framkvæmdastjóri
Þróunarfélags Vestmannaeyja, er frá
Reykjavík. Hann fór utan til náms, til
Þrándheims í Noregi, en fyrir þremur árum
flutti hann og fjölskylda hans til Vestmanna-
eyja. Hvernig kom það til? „Eftir að ég hafði
unnið í Noregi í nokkurn tíma fannst konunni
kominn tími til að flytja nær fjölskyldunni.
Gamall kennari minn var síðan hvatamaður-
inn að því að við fluttum til Eyja. Ég fékk
vinnu hérna hjá Þróunarfélaginu og mér hefur
líkað vel. Þetta er mjög fint og áhugavert að
prófa að búa svona nærri frumatvinnugreinun-
um.“
Hver er munurinn á að búa hér, í Þránd-
heimi eða Reykjavík? „Hann er náttúrlega sá
að það er erfiðara að sækja endurmenntun,
sem er mjög nauðsynleg fyrir mig. Hins vegar
er Netið mjög hjálplegt í þeim efnum og fljót-
lega verður hægt að fá þessa endurmenntun án
þess að þurfa að vera á flandri milli Reykjavík-
ur og Vestmannaeyja. En ég lít þannig á málið
að það sé betra að vera í fámenni að því leyti
að maður þekkir svo marga. I stórborg um-
gengst þú fullt af fólki sem þú þekkir ekki.
Hérna er samheldinn og góður andi og ég hef
kynnst fullt af fólki síðan ég flutti hingað. Síð-
an er líka kosturinn við Eyjar, í samanburði
við marga staði sem eru nálægt Reykjavík, að
þjónustustigið er mjög hátt.“ Hvemig líður
fjölskyldunni héma? „Okkur liður mjög vel.
Krakkarnir geta valsað um að vild og maður v
þarf ekki að hafa áhyggjur af því að eitthvað
komi fyrir. Nálægðin við náttúmna er þeim
mikils virði og krakkarnir geta leikið sér í fjör-
unni og gengið nokkurn veginn sjálfala. Þetta
er allt öðruvísi en í Þrándheimi og Reykjavík.
Þar þarf að passa krakkana miklu betur svo að
ekkert komi fyrir."
-HG
Aðalheiður Þyrí Haraldsdóttir flutti til Hafnar í Hornafirði:
Náttúrufegurðin
er forréttindi
Aðalheiður segir
ástæðuna fyrir því að
hún hafi flutt til
Hafnar í Hornafirði hafa ver-
ið að henni og manninum
hennar hafi báðum boðist
vinna þar. „Við fengum nóg
að gera og við vorum ekki
heldur að fara frá neinu í
Reykjavík. íbúðin sem við
bjuggum í var í eigu foreldra
minna en til stóð að selja
hana þannig að við urðum að
flytja. Ég fékk atvinnutilboð
frá grunnskóla á Höfn og
skólinn útvegaði okkur hús-
næði. Það réð úrslitum því
það er mjög erfitt að fá leigu-
húsnæði hér á Höfti, rétt eins
og í Reykjavík. Það lá beint
við að flytja hingað því að
fjölskylda mannsins míns er
frá Homafirði og býr hér en
ég bjó hér í tvö ár sem
krakki. Samt er ég fædd og að
mestu leyti alin upp í Reykja-
vík.“
Hvernig líður fjölskyldunni
á Höfn? „Okkur líður mjög
vel hér. Héma er miklu betra
að vera með börn en í Reykja-
vík og minna stress." Aðal-
heiður á tvær dætur og segir
afþreyingu fyrir þær miklu
ódýrari og styttri vegalengdir
í alla þjónustu. Skólinn á
Höfn er einsetinn og Aðal-
heiður segir það mikinn mun.
„Auðvitað er minna vöm-
úrval og hærra verð á mat-
vöru en það er svo margt ann-
að sem við höfum hérna. Það
eru t.d. forréttindi að fá að
búa hér með jöklana og alla
þessa náttúrufegurð í kring-
um sig. Smæðin er þægileg en
þetta er samt ekki neitt
krummaskuð. Það er líka gott
veðurfar hér. Aðkomufólki er
tekið mjög vel og bæjarbúar
eru vingjarnlegir. Þetta er
ekki eins og víða annars stað-
ar úti á landi þar sem fólk
hefur kannski búið í tuttugu
ár en er samt ekki tekið inn í
samfélagið. Núna höfum við
byggt okkur hús héma og bú-
umst ekki við að flytja brott í
náinni framtíð. Við höfum
fest rætur.“
-HG