Dagblaðið Vísir - DV - 24.02.2000, Síða 16

16
FIMMTUDAGUR 24. FEBRÚAR 2000
Skoðun E>V
Draugur í þingsal Alþingis:
Boxið og börnin
Prins Naseem Hamed lemur á andstæðingi sínum.
„Ég held ég tali fyrir flesta ábyrga íslendinga aö bann viö hnefaleikum,
sem sett var 1956, hafi veriö ein sú mikilvægasta lagasetning sem
tekur á að sporna viö dýrkun ofbeldis. “
Á að hreinsa
gangstéttir betur?
Anna Linda Agústsdóttir nemi:
Já, götur eru ekki ruslafötur.
Bettý Sigurðardóttir nemi:
Já, endiiega.
Sveinn Bjarnar Faaberg nemi:
Já, maöur veröur alltaf blautur
í fæturna.
Hulda Arnardóttir sölumaður:
Já, þaö á aö gera þaö.
Jón Bjarnarson, starfsm. SVR:
Tvímælalaust.
Loftur Hjálmarsson
kveikjaraviðgerðarmaður:
Ég er ekki viss, snjórinn fer
af sjálfu sér.
Guðjón Jensson,
bókasafnsfr. og leiösögum., skrifar:
Enn á ný er kominn draugur i
þingsal Alþingis: nokkrir þing-
menn úr öllum þingflokkmn nema
Vinstri-grænum vilja heimila
hnefaleika! Hvað vilja þingmenn
þessir? Er það sérstök tillitssemi
við þá sem hugsanlega geta grætt á
sölu á boxbúnaði eða annarri þjón-
ustu i tengslum við þessa hræði-
legu „íþrótt"?
Þeir sem þekkja til leikja bama
og unglinga, sem og ómótaðra ein-
staklinga, sem eru áhrifagjamir og
kunna e.t.v. ekki fótum sínum for-
ráð, vita að þeim er hættast við að
láta glepjast af boxáhuga. Þá er
ekki gerður stigsmunur á
ólymþísku boxi og óheftu boxi þar
sem allt er leyft. Halda flutnings-
menn þessir virkilega að ekki sé
nógu erfitt að halda uppi lág-
marksaga t.d. í skólum þótt ekki sé
verið að bjóða þessari hættu inn í
skólana og heimilin?
Ég held ég tali fyrir flesta ábyrga
Islendinga að bann við hnefaleik-
um, sem sett var 1956, hafi verið
ein sú mikilvægasta lagasetning
sem tekur á að spoma við dýrkun
ofbeldis. Um miðja öldina var mik-
01 áhugi fyrir hnefaleikum, afleið-
ing af slæmum áhrifum hersetunn-
ar á íslandi. Alvarleg slys og jafn-
vel ásetningsbrot voru framin.
Menn voru lamdir sundur og sam-
an og lögreglan átti í fullt í fangi
með að hemja ofstopa í boxurum.
Læknar áttu einn mestan þátt í því
að íslendingar nutu þeirrar gæfu
að sett voru þessi lög við banni á
hnefaleikum.
Á menningar-
síðu DV 21. þ.m. er
dálkur sem nefnist
PS. Þar sem enginn
er skrifaður sér-
staklega fyrir þess-
um dálki hlýtur að
mega draga þá
ályktun að umsjón-
armaður menning-
arefnis DV, Silja
Aðalsteinsdóttir, sé
höfundur skrifanna. Þar er hún að
fjalla um nýlega ráðningu Guðjóns
Pedersens í stöðu leikhússtjóra
Leikfélags Reykjavíkur í Borgar-
leikhúsinu.
SOja bregður fyrir sig upp-
hrópana-söguskoðun og rifjar upp
fyrri leikhússtjóraráðningu. Þar
sem mér er málið skylt fer ég fram
á að SOja Aðalsteinsdóttir geri nán-
Á sumrin þegar ég er á ferð með
útlendinga á sumrin við leiðsögn
segi ég þeim m.a. frá þessu box-
banni. Nær öUum þykir þetta vera
eitt það merkasta sem þeir heyra
tengt almennt friðsemi íslendinga.
Og nú á enn á ný að gera atlögu
að þessu banni.
Mér finnst þingmenn sem láta
sér detta í hug að víkja frá þessari
góðu lagasetningu eiga að sýna
landsmönnum þá virðingu að láta í
friði þennan homstein friðarhug-
sjónar. Sérstaklega mætti einn að-
alhvatamaður tillögu þessarar,
sjálfur oddviti sjálfstæðismanna í
„Nú vil ég biðja Silju
að skilgreina hvað sé
„alvöru-atvinnuleikhús“
og þá hvemig það hafi
komið fram í starfi LR
að það vœri ekki (og sé
þá sennilega ekki enn þá)
alvöm-atvinnuleikhús. “
ari grein fyrir tveimur atriðum sem
koma fram í skrifum hennar.
í fyrsta lagi segir Silja: „Leikfélag
Reykjavíkur brást kröfum um að
verða alvöru-atvinnuleikhús þegar
það rak nýráðinn leikhússtjóra,
Viðar Eggertsson, fyrir fjórum
Kópavogi frá 1990, líta betur í eigin
barm. Ætli ekki sé betur farið með
tíma og fjármuni að huga að vel-
ferð skólanna heldur en að stuðla
að aukinni ofbeldisdýrkun með
æsku landsins?
Væri tO of mikOs mælst að þess-
ir þingmenn sinni betur því sem
meira máli skiptir fyrir þjóðina: að
efla sjúkrahús og skóla sem verið
hafa fjárvana um langa hrið? - Nýr
stjórnmálaflokkur Vinstri-grænir
á sérstakan heiður skOinn fyrir að
leggja ekki nafn sitt við þann hé-
góma sem fólginn er í frumvarpi
um ofbeldisdýrkun.
hvað sé „alvöru-atvinnuleikhús“ og
þá hvernig það hafi komið fram í
starfi LR að það væri ekki (og sé þá
sennilega ekki enn þá) alvöru-at-
vinnuleikhús.
í öðru lagi segir menningarritstjór-
inn: „Hann (þ.e. Viðar) æflaði að taka
tO í húsinu, losa ffá samningum
starfsmenn sem ekki var þörf fyrir og
höfðu kannski verið áskrifendur að
kaupinu sínu árum saman.“
Nú vO ég einnig biðja SOju að
nefna þá starfsmenn sem „höfðu
kannski verið áskrifendur að kaup-
inu sínu“, því annars hljóta aflir
starfsmenn Leikfélagsins að liggja
undir grun, þ. á m. ég, sem bæði
hlýt að teljast hafa komiö í veg fyr-
ir að LR væri „alvöru-atvinnuleik-
hús“ og sömuleiðis að hafa
„kannski verið áskrifandi að kaup-
inu mínu „árum saman“.
íslenskir matrefðslumeistarar:
Eru þeir vinnusamir?
Vinnusamur
matreiðslumaður
SigrúnJ3uöjriundsd6ttir_skrifar:
Mér hefur lengi þótt einkennflegt
hvemig vinnuveitendur sumir (en
alls ekki aflir) orða auglýsingar sín-
ar er þeir eru i leit að starfsfólki. Ég
las eina alveg nýlega þar sem auglýst
var eftir „sjálfstæðum og vinnusöm-
um“ matreiðslumanni. Mér finnst
þetta fráhrindandi og afar lítið
spennandi ef ég ætlaði að sækja um
starfið. Hvað þýðir vinnusamur hér?
Að matreiðslumaðurinn skfli ávaflt
fuflsteiktu kjöti eða sé stöðugt við
kabyssuna eða eitthvað að dunda sér
aflan daginn? En hann á þó að vera
„sjálfstæður", það er bót í máli, þótt
ég þekki ekki heldur skOgreining-
una á því orði. Verstar þykja mér
auglýsingamar þar sem auglýst er
„krefjandi“ starf og „metnaðarfuUt".
Þar finnst mér glitta í eins konar
svipuhögg fyrir fram.
Mistúlkun
forsætisráðherra
Kristján skrifar:
Hún er með ólikindum, mistúlkun
forsætisráðherra. Hann vfll ekki
skOja að óánægjan með kvótakerfið
er vegna eignarhalds kvótans. Hann
er samkvæmt lögum sameign þjóðar-
innar, en hefur í raun orðið eign ör-
fárra aðfla. Þetta ver forsætisráð-
herra, fimbulfambar, bara tfl að
flækja málið. Þá ber forsætisráðherra
með stefnu sinni ábyrgð á fólksflótt-
anum frá landsbyggðinni, að minu
mati. Vegna óopinberrar stefhu for-
sætisráðherra um að leggja niður
fjárhagslega óarðbæra landsbyggð
flýr fólkið tfl höfuðborgarsvæðisins
og sprengir upp fasteignaverð. Bygg-
ingariðnaðurinn hefur ekki undan að
byggja íbúðir, verslanir og opinberar
stofnanir. Svo kennir forsætisráð-
herra borginni eingöngu um hátt fast-
eignaverð. Veit hann ekki betur, eða
trúir hann þessu?
Afhverju biskup?
Þorbergur sendi linur um útvarpið:
Ég er einn þeirra
eldri borgara sem
er dyggur hlust-
andi hljóðvarps og
einnig sjónvarps,
ekki síst á þessum
dögum hálku og
hroða á vegum og
gangbrautum. Senn
hefst lestur Passíu-
sálmanna og þá
hlusta ég ævinlega
á og hef gert gegn-
um árin með ýms-
um upplesurum. Mér fannst vel tfl
fundið að velja hina ýmsu aðfla úr
þjóðlifinu tfl lestursins. Ekkert endi-
lega þekktar persónur, bara ein-
hverja sem lesa vel upp og hafa faOeg-
an talandi og fagra rödd. Nú er búið
að velja biskup tO verksins. Mér
finnst það ekkert sniðugt, auk þess
sem hann hlýtur að vera aOt of upp-
tekinn fyrir svona aukaverk. En það
er kannski barist um bitann hjá RÚV
eins og annars staðar og þykir ekki
við hæfi að neita háttsettum leiti þeir
fast eftir. En einhverja tel ég þó meira
þarfnast aukaskfldings en æðstu
menn þjóðar okkar.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
geira@ff.is.
Eöa sent bréf til Lesendasíðu DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér- til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
arum.
Nú vfl ég biðja Silju að skilgreina
Dagfari
Ingibjörg skal sjúkrahúsið heita
Ingibjörg Pálmadóttir heflbrigðisráðherra
hefur staðið í ströngu öO sín ráðherraár.
Kostnaður heilbrigðiskerfisins þenst út
þrátt fyrir sparnaðaraðgerðir. Ástandið er
samt þannig að aOir eru óánægðir. Ráð-
herranum finnst kostnaðurinn of mikiO og
æmtir undan haOarekstrinum á heflbrigðis-
stofnununum. Læknum og hjúkrunarliði
finnst aðhaldið skelfflegt og sjúklingamir
eru á löngum biðlistum. Þá verður þjóðin
stöðugt eldri, auk þess sem vísindamenn
um aOan heim finna æ fleiri lyf tO þess að
halda í okkur líftórunni. Hins vegar er
hvert nýtt lyf dýrara en það sem fyrir var á
markaðnum. Þetta aOt þarf aumingja Ingibjörg
að borga.
Ingibjörg heilbrigðisráðherra tók einnig að sér
að sameina stóru sjúkrahúsin tvö í Reykjavík,
hafandi áður lagt niður það þriðja, Landakot.
Fyrsti liður í sameiningunni var að breyta um
nafn á Borgarspítalanum. Það nafn var þjált í
munni og alþekkt. Því mislukkaðist alveg að
nefna stofnunina Sjúkrahús Reykjavíkur. Al-
menningur rataði ekki þangað og varla sjúkra-
bflstjórarnir.
Nú hefur Ingibjörg stigið skrefið til fulls og
sameinað spítalana. Að því gjörðu lagði hún nið-
Flestir eru þó á því að seinni hluti
nafns hins sameinaða spítala endi
á björg, enda reiknað með því að
á svo ágœtri stofnun séu unnin
umtalsverð björgunarstörf.
ur hið gamla heiti Landspítalans og haOærisheit-
ið Sjúkrahús Reykjavíkur. Sett var á laggimar
fimmtán manna nefnd stjórnenda sjúkrahúsanna
til þess að finna hinu sameinaða apparati nafn.
Nefndin vissi sem var að verkefnið var erfitt og
hugmyndaauðgi takmörkuð. Hún leitaði því tfl
starfsmanna sem áður þjónuðu í nafni
Borgarspítala og Landspitala.
Starfsfólkið brást að vonum vel við. Þeg-
ar liggja fyrir hjá stjóranefndinni 70-80 til-
lögur um nafn á nýja sameinaða spítalann.
Þar kennir ýmissa grasa. Sum nöfnin eru
formleg og koma lítt á óvart, eins og Há-
skólasjúkrahúsið, Landssjúkrahúsið, ís-
landsspítali, Þjóðarsjúkrahúsið og Sjúkra-
hús íslands. Önnur eru frumlegri og ber
þar hæst Hús andanna þótt það eigi í raun
betur við næsta stig á eftir sjúkrahúsinu,
þ.e. útfararstofnun.
Flestir eru þó á þvi að seinni hluti nafns hins
sameinaða spítala endi á björg, enda reiknað
með því að á svo ágætri stofnun séu unnin um-
talsverð björgunarstörf. Hugmyndaríkir leggja til
nafnið Landsbjörg eða hreinlega Björg. Hug-
myndin er góð og aOir geta faOist á það að
sjúkrahúsið sameinaða og stóra sé björgunar-
stofnun en hinum sömu hugmyndasmiðum yfir-
sést hið eina og sjálfsagða nafn á sjúkrahúsið
þar sem björg er í endanum en heiðrar um leið
nafn þess ráðherra sem kom öllu í kring.
Sameinaður spítali heitir að sjálfsögðu Ingi-
4JsrE-
Leikhússtjóri í Borgarleikhúsi
Guðmundur
Óiafsson
leikari skrifar:
Karl Sigur-
björnsson:
Er hann nauö-
synlegur?