Dagblaðið Vísir - DV - 13.05.2000, Blaðsíða 21

21
LAUGARDAGUR 13. MAÍ 2000
DV___________________________________________________________________________________________________Helgarblað
Eiginkona ÓOins, Guörún Lineik Guöjónsdóttir, er líka fallhlífarstökkvari þótt hún stundi ekki BASE-stökk eins og
eiginmaöurinn. Hér sjást þau hjónin kyssast í fyrsta sinn sem þau stukku saman i fallhlíf.
hennar smekk en hún fer samt ofl á
vettvang með Óðni og aðstoðar hann á
margvíslegan hátt.
Óðinn er ekki alveg af baki dottinn
í vali sínu á sérstæðum íþróttum því
hann eignaðist nýlega fallhlíf með
mótor sem nær 60 kílómetra hraða og
getur flogið i klukkutíma ef vindur er
hagstæður.
„Þetta er stórskemmtilegt tæki sem
ég vona að við hjónin getiun notað
saman. Ég hef hugsað mér að nota
þetta mikið til að kanna aðstæður til
BASE-stökkva. Ég tel að ég geti flogið
meðfram klettum og skoðað aðstæður
á þennan hátt.“
Að lokum má geta þess að það er
sérkennileg þverstæða sem felst í því
að gæludýr hraðafikilsins og BASE-
stökkvarans Óðins er 12 ára gömul
skjaldbaka sem heitir Truttla og fer
ekki ýkja hratt yfir. -PÁÁ
Punktar úr sögu BASE
Segja má að upphafið markist við
fyrsta fallhlifarstökkið 1914 þegar
Stefán Banic stökk af 41. hæð húss í
Washington til að prófa fallhlif sem
hann var að hanna.
1975 fór fýrsta eiginlega BASE-stökkiö
fram þegar Don Boyles stökk af Royal
Georg-brúnni.
1976 stökk svo Owen J. Quinn ofan af
World Trade Center.
1981 hóf frumkvöðullinn Carl Boenish
útgáfu fyrsta BASE-tímaritsins.
1984 lést Carl í slysi viö Trollveggen í
Noregi.
1994 BASE-áhugamenn koma sér upp
samskiptamiöstöö á Netinu og íþróttinni
vex verulega fiskur um hrygg.
frumkvöðlum BASE-íþróttarinnar,
Carl Boenish. Norömenn hafa nú
bannað með öllu stökk af Trold-
veggen en nokkrir aðrir staðir eru
leyfðir og vinsælir.
„Þetta er hættulegt sport. Það er
staðreynd,“ segir Óðinn.
Erfitt að lýsa þessu
„Ég setti mér það markmið að gera
þetta á eins öruggan hátt og mögulega
er hægt og þess vegna stökk ég 200
fallhlífarstökk áður en ég fór fyrsta
BASE-stökkið mitt í maí 1998. Ég er
adrenalínfíkill og þess vegna hrífst ég
af þessu. Það er erfitt að lýsa þessu
fyrir þeim sem ekki þekkja en mér
finnst þetta stórkostlegt sport en þetta
er ekki knúiö áfram af einhverri
dauðaósk. Ég vil lifa þótt ég stundi
hættulegar íþróttir.
Það má kannski segja aö í þessu
sporti sé engin hætta á meiðslum. Þú
meiðir þig ekki, þú annað hvort lifir
ómeiddur en ef eitthvað fer úrskeiðis
þá deyrðu."
Að sögn Óðins eru sviptivindar það
hættulegasta við BASE-stökk en flest
slys hafa orðið vegna þeirra eða þegar
stökkvarar slást utan í klettaveggi og
syllur.
Eiginkonan stekkur líka
Eiginkona Óðins, Guðrún Guðjóns-
dóttir, stundar ekki BASE-stökk en er
vanur faillhlífarstökkvari og deilir
þannig áhugamálinu að verulegu leyti
með eiginmanni sínum. Þau hjónin
eiga von á erfingja í júlí svo Guðrún
er í ársfríi frá falihlífarstökkinu. Hún
segir að BASE sé of hættulegt íyrir