Dagblaðið Vísir - DV - 13.05.2000, Blaðsíða 50

58
LAUGARDAGUR 13. MAÍ 2000
Tilvera
I>V
W"
Oarkness Falls
Þátíðar-
spenna
n
Hefðbundinn
frásagnarmáti
kvikmynda er að byrja á byrjuninni,
kynna persónurnar til sögunnar og
rekja síðan atburðarásina nokkurn
veginn í réttri timaröð. Þegar leikur-
inn berst um víðan völl getur verið
erfitt að koma atburðarásinni til skila
á leiksviði á þennan hátt. Því er í leik-
ritmn oft farin sú leið að segja frá
uppgjöri söguhetjanna og láta áhorf-
endur komast að þvi hvað gerst hafi í
gegnum samræður persónanna. Þetta
veitir einnig möguleika á að skapa
spennu sem er ekki aðeins fólgin í því
hvað muni gerast heldur einnig hvað
hafi komið á undan. Þessa leið fer
Darkness Falls, enda byggð á leikriti.
Óboðinn gestur á glæsilegu heimili
tekur „gestgjafa" sína í gíslingu. í
byrjun hefur áhorfandinn ekki hug-
mynd um hvað honum gengur til en
smám saman er púslinu raðað saman
þar til heildarmynd kemst á. Þessi
taktík gengur mjög vel upp í þessari
mynd. Handritið er vönduð smíð sem
miðlar upplýsingum jafnt og þétt í
áhrifaríkri sögufléttu. Reyndir enskir
eðalleikarar gera persónurnar trú-
verðugar og þar fer fremstur í flokki
Ray Winstone sem skilar fullkomlega
tilfinningaþrungnu hlutverki manns
sem kemur fyrir sem rólyndismaður
meðan allt er kraumandi undir niðri.
Darkness Falls er breskt toppstykki
og verulega góð ræma. -PJ
Utgefandi: Háskólabíð. Leikstjóri: Gerry
Lively. Aðalhlutverk: Ray Winstone, Sherilyn
Fenn og Tim Dutton. Ensk, 1998. Lengd:
94 mín. Bönnuö innan 16 ára.
Ray Winstone:
Þrífst á ofsa
Það eru sjálfsagt ekki margir sem
vita hver Ray Winstone er enda hefur
hann ekki verið áberandi í þeim
myndum sem ná almennri hylli áhorf-
enda. Hins vegar hefur hann öðlast
virðingu kvikmyndaáhugamanna fyr-
ir góðan leik í litlum myndum. Oftar
en ekki leikur þessi fyrrum hnefa-
leikakappi harðneskjulega menn, jafn-
vel ofbeldisfulla, í myrkum jaðar-
myndum. Hin síðari ár hefur vegur
hans verið að aukast eftir að Gary
Oldman valdi hann í aðalhlutverk í
sínu fyrsta leikstjómarverkefni, Nil
By Mouth (1997).

verð

f/OlRt 0AI1E
Bankastræti 11 • Sími 511 6211
Meet Frank, Daniel and Laurence
(1998) og The War Zone (1999) í leik-
stjóm Tim Roth, en þar fékk hann aft-
ur mjög góða dóma fyrir túlkun sina á
illvígum fjölskyldufóður og var til-
nefndur bæði til óháðu bresku og evr-
ópsku kvikmyndaverðlaunanna. Mið-
að við þann tíma sem það yfirleitt tek-
ur breskar gæðamyndir að rata á ís-
lenskar leigur ættum við vonandi að
geta barið hana augum á næsta ári.
Ray Winston í hlutverki sínu í
Nil by Mouth.
Ur boxinu í bíómyndirnar
Ray Winstone er borinn og barn-
fæddur Lundúnabúi. Hann hóf að æfa
hnefaleika tólf ára gamall og þótti
ansi efnilegur. Næstu árin safnaði
hann verðlaunapeningum og bikurum
og varð þrisvar Lundúnameistari
skólastráka. Þrátt fyrir góðan árangur
varð hann þreyttur á barsmíðunum
og ákvað að reyna fyrir sér í leiklist.
Átján ára gamall innritaðist hann í
leiklistarskóla, en entist ekki nema
eitt ár þangað til hann var rekinn fyr-
ir ólæti og prakkarastrik. Þegar hann
fór að kveðja félagana álpaðist hann
inn á leikprufu sem leikstjórinn Alan
Clarke hélt í skólanum fyrir nýja
BBC-sjónvarpsmynd og fékk hlutverk
í henni.
Myndin nefndist Scum og fjallaði á
óvæginn og opinskáan hátt um líf á
betrunarheimili fyrir unga afbrota-
menn. Myndin var reyndar of óvægin
fyrir BBC sem ákvað að salta hana.
Það var ekki fyrr en tveimur ánnn
síðar að ákveðið var að dreifa mynd-
inni í kvikmyndahús. Þetta var árið
1979 og sama ár fór Ray Winstone að
sjást í öðrum myndum, þ.á.m. Qua-
drophenia, sem var gæluverkefni
rokkhljómsveitarinnar The Who, og
That Summer, en fyrir hlutverk sitt í
henni var hann tilnefndur til BAFTA-
verðlaunanna (breski Óskarinn) sem
besti nýliðinn.
Hjólin fara að snúast
Næstu árin fékk hann nóg að gera,
einkum i sjónvarpsmyndum og þátt-
um, en sást einnig í nokkrum kvik-
myndum. Það var þó ekki fyrr en á
miðjum tíunda áratugnum sem hann
fór að vekja verulega athygli. Hann
hlaut góðar umsagnir fyrir leik sinn í
mynd Ken Loach (konung félagslega
raunsæisins), Ladybird Ladybird
(1994), en það var með magnaðri
frammistöðu í hlutverki hins drykk-
fellda og ofbeldisfulla fjölskyldufóður
í Nil By Mouth árið 1997 sem hjólin
fóru að snúast fyrir Ray Winstone.
Hann vann óháðu bresku kvikmynda-
verðlaunin fyrir leik sinn og var til-
nefndur til BAFTA-verðlaunanna. Síð-
ustu þrjú árin hefur hann leikið í
fjölda mynda, þ.á.m. glæpamynd
Antionia Bird, Face (1997), Darkness
Falls (1998), gamanmyndinni Martha,
Leikari á uppleið
Ray Winstone virðist aldrei vera
betri en þegar hann leikur hrotta-
fengna harðjaxla. Hann nær einhvern
veginn að glæða þá lífi þannig að
áhorfendur og gagnrýnendur hrífast
af. Að því leyti minnir hann á James
Cagney, sem frægur er fyrir óteljandi
bófahlutverk, en hann er goð í augum
Ray Winstone, sem nefnir Cagney sem
sina helstu fyrirmynd og segist hafa
lært að leika í ofbeldisatriðum með
því að horfa á myndimar hans. Gald-
urinn við að glæða ofsafengna menn
lífi er að vera jafn næmur á veikleika
þeirra og vamarleysi, einblina ekki á
hrottann í þeim.
Ray Winstone einskorðar sig þó
ekki við ofsafengna menn og hefur
sýnt að hann er fullfær um að takast
á við hlédrægari persónur. íslenskir
áhorfendur geta kynnst þeirri hlið
hans í Darkness Falls, sem fjallað er
um annars staðar á síðunni, en þar
fer hann á kostum í krefjandi hlut-
verki. Þessi góði leikari er á uppleið
eftir nokkuð tíðindalítinn feril framan
af, og það verður virkilega forvitnilegt
að sjá hvort hann heldur áfram á
þeirri braut. Það er allavega vel þess
virði að fylgjast með honum og ég veit
að nafn hans á eftir að tæla mig til að
sjá einhverjar myndir næstu árin.
Pétur Jónasson
Klassískt myndhand
The Mlrror Crack’d iririci.
Elsku hnýsna
Jane Marple
Alveg eins og Agatha Cristie
hefur sterkan fylgishóp skáld-
sagna sinna þá er nær ómögulegt
að klúðra sögu frá henni. Sögum-
ar eru fullar af litlum smáatriðum
sem passað er uppá að komi fram
í myndunum svo ekki eyðileggist
nein vísbending.
í þessari mynd er hópur stór-
leikara sem kemur við sögu. Hver
af öðrum hálfgerð klassík þegar
þessi mynd er tekin. Undrar það
mann að hún er frá 1980 en þegar
maður byrjar að horfa sér maður
að allir þessu frægu leikarar hafa
elst þó nokkuð frá því þeir voru á
sínum hápunkti. Gerir það leik
þeirra engu verri heldur betri ef
nokkuð er. Það endast fáir svo
lengi nema hafa einhverja hæfi-
leika.
Förðunin er nokkuð góð í
myndinni nema þegar kemur að
forðuninni á Angelu Lansbury í
hlutverki Jane Marple. Angela
Lansbury er ekki alveg nógu göm-
ul fyrir hlutverkið og virðist sem
mestu máli hafai skipt að fá
þekkta leikkonu í hlutverkið.
Þetta myndi ég telja helsta galla
myndarinnar.
Klipping myndarinnar hefur
tekist prýðilega og er skemmti-
lega unnin og eykur spennu
myndarinnar.
Stórbrotinn hasar og glæfraleg
áhættuatriði eru engin í mynd-
inni enda byggist spenna hennar
á allt öðru en sýndarmennsku
hins sjónræna brelluheims. E.t.v.
mætti segja að gæði sögunnar,
sem myndin er byggð á, bjargi
myndinni frá nútíma spennu- og
hasarmyndum. Sjaldnast er talað
um spennumyndir nú til dags
nema í sterkri tengingu við hasar.
Eltingaleikur
á bílum, eldur,
sprengingar,
byssuskothríð-
ir og önnur
glæfraleg at-
riði þurfa yfir-
leitt að koma
tfi svo úr
verði spennu-
mynd.
Myndin ger-
ist í bresku
þorpi og litirn-
ir í myndinni
eru daufir og
ná að endur-
spegla
Angela Lansbury
Var ekki alveg
nógu gömul til að
leika Jame Marple.
annars óspennandi um-
hverfi. Einu persónumar sem fá
að vera litríkari en almúginn eru
karakterar Hollywood-leikarana
sem eru í þorpinu við tökur á
kvikmynd. Samspilið verður því
vel heppnað og skemmtilegt.
Telja má þó helstu lífseigju
myndarinnar þá að handritið er
eftir Agöthu Christie. Hún á sér
fjölmarga aðdáendur og er sífellt
vinsæl. Nú og auðvitað spillir
leikarahópurinn heldur ekki fyr-
ir. Það er ávallt góð skemmtun og
afþreying fyrir alla fjölskylduna
að horfa á mynd byggða á sögu
Agöthu Christie. Eru myndir á
borð við þessa æskilegri fyrir sál-
arheil áhorfenda en margur hryll-
ingurinn sem boðið er upp á.
Guðrún Guðmundsdóttir
Utgefandi: Myndform. Leikstjóri: Guy
Hamilton. Aöalhlutverk: Angela Lansbury,
Geraldine Chaplin, Tony Curtis, Edward
Fox, Rock Hudson, Kim Novak og Eliza-
beth Taylor. Bandarísk, 1980. Lengd:
101 mín. Leyfö fyrir alla aldurshópa.
Myndbandaga
An Ideal
Husband
★"i
Rómantíkin
er aldrei
einföld
Nafnið Bar-
bara Cartland
kemur ósjálfrátt upp í hugann þegar
horft er á þessa mynd. Sögusviðið er
1895 og allar konur í sérlega flóknum
kvenlegum klæðnaði og karhnennimir
annaðhvort virðulegir eiginmenn eða'
áhyggjulausir piparsveinar. Arthur |
Goring er einn þessara áhyggjulausu
piparsveina sem flækist inn i vef svika
og laununga. Fljótt flækist vefúrinn og
sífellt fleiri dragast inn í hann. Græðgi
er allsráðandi - hvort sem um er að
ræða græðgi í peninga, ást eða völd.
Auðvitað er að minnsta kosti einn illur
persónuleiki til staðar sem vill eyði-
leggja allt fyrir öllum og þykir tiltölu-
lega lítið mál þó svo mannorð og tilfinn-
ingar fari veg allrar veraldar. Hin illa
mannvera nýtur einfaldlega alls glund-
roðans. Svo er bara spuming hvort hægt
er að leysa úr málunum og hvemig fer í
öllu klúðrinu. Hin hefðbundna flétta
hinna svokölluðu rauðu sagna er alltof
ríkjandi og er myndin nær þvi fyrirsjá-
anleg. Ef fólk hefur lesiö eina ástarsögu
er eins og það hafi lesið þær allar. Það
virðist sem reynt sé að gera nokkurt háð
að sagnahefðinni en það mistekst
hrapallega. Niðurstaðan verður yfir-
borðskennt andrúmsloft og leikaramir
ná lítilli tengingu við hlutverk sin. Jafn-
framt gera þeir fremur lítið fyrir mynd-
ina annað en að líta vel út og það geng-
ur ekki nema í stuttan tíma. VUjirðu sjá
einfaldan reyfara horfðu þá endilega á
myndina. -GG
Útgefandi: Skífan. Leikstjóri: Oliver Park-
er. Aöalhlutverk: Rupert Everett, Cate
Blanchett, Jeremy Northam, Julianne
Moore og Minnie Driver. Bandarísk,
1999. Lengd: 94 mín. Leyfö fyrir alla ald-
urshópa.
Savage
Honeymoon
★★
Áfengi
og kynlíf
leysa allt!
Það er alltaf
að aukast á
myndbandaleig-

um úrval af myndum sem em frá öðrum
löndum en kvikmyndarikinu Bandaríkj-
unum. Þessi er ein þeirra - nýsjálensk.
Þrátt fyrir að myndir séu ekki í hinum
erkitýpíska Hollywoodstíl né frá Banda-
ríkjunum þurfa þær ekki sjálfkrafa að
vera afburðagóðar. Hins vegar kemur
ákveðið mótvægi hvað varðar kímni og
hvað þykir fyndið því hver menning hef-
ur jú sinn eigin stil og húmor.
Uppistaða Savage-fjölskyldunnar er
eiginkonan og mamman, Louise Savage.
Fjölskyldan samanstendur af fimm per-
sónum: ömmunni, mömmunni, pabban-
um, syninum og dótturinni. Amman er
alls ekki hin hefðbundna amma með
hárið bundið í hnút í hnakkanum, sitj-
andi í ruggustólnum, né heldur eru
mamman og pabbinn hefðbundin. Og ef
út í það er farið verða krakkaskinnin
nokkuð venjulegir unglingar miðað við
eldri þrenninguna. Brestir koma í fjöl-
skylduhlekkina þegar Louise telur eig-
inmanninn hafa meiri áhuga á vinunum
sinum og nær öllu öðru en sér. Hvað er
þá til ráða?
Myndin byrjar hægt og liggur við að
öfgar persóna myndarinnar hreki mann
frá sjónvarpinu. Gefi maður henni hins
vegar smátíma fara þessar sömu persón-
ur að venjast og verða jafhvel skemmti-
legar. Orðbragðið er frekar klúrt og
virðist eiga að skapa stemninguna. Leik-
stjórinn skrifar sjálfur handritið og
mætti helst halda það vera byggt á
draumum manns um hvemig foreldr-
amir hefðu átt að vera sé maður í upp-
reisn gegn sómasamlegu samfélagi. -GG

-
Útgefandi: Bergvík. Leikstjóri: Mark
Beesley. Aöalhlutverk: Nicholas Eadie,
Perry Piercy, Elizabeth Hawthorne, Steph-
en Hall, Theresa Healy, Stephen Lovatt
og Bruce Hopkins. Nýsjálensk, 1999.
Lengd: 98 mín. Bönnuö innan 12 ára.