Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.2000, Qupperneq 38

38
LAUGARDAGUR 2. DESEMBER 2000
Helgarblað
DV

Kristín Gunnlaugsdóttir opnar sýningu í anddyri Hallgrímskirkju á sunnudaginn:
Sætti hugsun og hjarta
með því að hætta að mála
Kristín Gunnlaugsdóttir er
rauöklædd og rímar vel vió
litsterkar myndirnar sem hallast
makindalega upp aö háum
veggjunum í vinnustofunni. Hún
œtlar aö sýna ársframleiösluna,
fjögur stór olíumálverk, í and-
dyri Hallgrímskirkju frá og meö
sunnudegi og því síöustu forvöö
aö sjá þau í glannabirtu vinnu-
stofunnar. Þau drekka glöö í sig
vetrarsólskiniö og áreiöanlega
munu þau skila því aftur til
gesta í rökkri kirkjunnar.
Þeir sem kunnugir eru ferli Krist-
ínar verða fljótir að koma auga á
ákveöna breytingu í þessum mynd-
um. Hún sýndi síðast í Listasafni
Akureyrar fyrir þremur árum lítil
eggtemperu-verk og þó ekki sé ann-
að þá kemur stærðin á óvart. „Ég
hef ekki málað svona stór olíumál-
verk í einu í mörg ár,“ segir hún.
„Síðasta einkasýningin með svona
stórum myndum var í Gallerí Ný-
höfn 1991. Það var því nokkuð stórt
skref sem ég tók þegar ég byrjaði
aftur að vinna eftir að ég eignaðist
dóttur fyrir ári. Reyndar hef ég gert
eina og eina stóra mynd inn á milli
síðustu ár og ég gerði altaristöfluna
fyrir Stykkishólm á meðan ég var
ófrísk.“
Hækjunum hent
„Ég tók þá ákvörðun að vinna
stórt, sem hlýtur aö þýða það að ég
hafi öðlast meira sjálfstraust," held-
ur Kristín áfram. „En aðalbreyting-
in held ég að sé sú að ég er búin að
henda frá mér öllum hækjum. Og
það gefur gríðarlegt frelsi. Ég er
ekki að stæra mig af að vera orðin
meiri listamaður en ég fmn að ég er
orðin sjálfstæðari."
- Hvað kallarðu hækjur?
„Meðal annars skoðanir og álit
annarra, allt sem er aö gerast í list-
um í samtímanum og fortíðinni,
sýningar, bækur... Ég á hundruð
listaverkabóka sem ég notaöi áður
tO að keyra mig upp en ég þarf ekki
á þeim að halda lengur. Ekkert af
því sem var mér nauðsynlegt áður
tU að fá innblástur hef ég lengur
þörf fyrir. Ég leita algerlega í eigin
brunn og reynslu og vinn út frá því.
Tengingin mUli hugar og hjarta er
líka orðin betri. Fyrir mér virkar
þetta þannig að vinni maður með
huganum skiptir innihaldið og
gagnrýnin hugsun svo miklu máli.
En það gerist oft á kostnað stemmn-
ingar og tilfmninga, hins óræða
sem vUl verða áleitnara þegar maö-
ur er tengdur hjartanu. Mikið af nú-
tímalist gengrn- nær eingöngu út frá
huganum, en þeir sem ganga út frá
hjartanu eru oft taldir væmnir og
með óljósar hugmyndir um það sem
þeir eru að gera. Alveg síðan ég
byrjaði að vinna í myndlist hef ég
reynt að koma á friði mUli þessara
tveggja póla, því fyrir mér veröur
þetta að vinna saman. Og hjá mér
hefur það tekist best með því að
hætta algerlega að vinna.“
Eilíföarleitin
Kristín hætti alveg að mála um
tima frá því að móðir hennar veikt-
ist lífshættulega 1996 og þar tU hún
lést einu og hálfu ári síðar.
„Það var mikU reynsla að þurfa
að taka sér algera hvUd,“ segir
Kristín. „Þá uppgötvaði ég að ég
þurfti ekki að mála. Það var ekki
skUyrði fyrir hamingju minni. Það
hafði ég ekki þorað að hugsa áður.
Hins vegar þykir mér skemmtUegt
að mála og því var eðlilegt að taka
fram penslana þegar ég hafði tíma
og orku í það. En þegar ég byrjaöi
að vinna aftur þá hafði það gerst aö
ég fann fyrir nýrri og óþekktri frels-
istUflnningu. Ég þurfti ekki á neinu
að halda tU þess að mála - ég þurfti
ekki einu sinni að mála! Nú mála ég
fyrst og fremst af innri þörf og leið-
in er greiðari með það sem ég vU
koma tU skUa.“
- Hverju vUtu koma tU skUa?
„Það er auðvitað leit tU eilifðar,
en ég gæti sagt að ég væri að fjaUa
DV-MYNDIR HILMAR PÓR
Á öllum myndunum á sýningunni er barn
„Barnið kemur til af því að ég hef sjálf upplifað gleðina viö að eignast barn, en ég styöst ekki við dóttur mína
sem persónu á myndunum. “