Dagblaðið Vísir - DV - 23.10.2001, Blaðsíða 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 23. OKTÓBER 2001
ÞRIÐJUDAGUR 23. OKTÓBER 2001
25
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvœmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoðarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fróttastjóri: Birgir Guömundsson
Auglýsingastjórí: Páli Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, siml: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Grœn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifmg@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerð: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hl
Áskriftarverö á mánuöi 2200 kr. m. vsk. Lausasöluverö 200 kr. m. vsk., Helgarbiaö 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins f stafrænu formi og i gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viðmælendum fyrir viðtöl viö þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Minna logið núna
Talsmenn bandamanna í stríðinu í Afganistan fara
gætilegar í fullyrðingum um rekstur stríðsins en forverar
þeirra gerðu í Persaflóastríðinu og einkum þó í stríðinu í
Kosovo, sem reyndist hafa verið nánast samfelld lygasaga
af hálfu talsmanna Atlantshafsbandalagsins.
Eftir Persaflóastríðið voru uppi grunsemdir meðal
stjórnenda fjölmiðla um, að þeir og notendur fjölmiðlanna
hefðu verið hafðir að fífli. Um síðir kom í ljós, að mynd-
skeið af árangri ýmissa flugskeyta, sem sýnd voru í sjón-
varpi, voru í rauninni eins konar tölvuleikir.
Sjónvarpsstöðvar voru hins vegar svo uppteknar af ár-
angursríkri blekkingu um yfirburði sina í lýsingum á
„stríði í beinni útsendingu", að þær létu hjá líða að læra
af reynslunni. Fyrir bragðið féllu þær á bólakaf í svipaða
gildru, þegar kom að styrjöldinni i Kosovo.
Eftir það stríð tóku ritstjórar vestrænna dagblaða sig
saman um að rannsaka feril stríðsins og bera saman við
fullyrðingar stríðsaðila. Niðurstaðan kom út í miklu riti,
sem sýndi, að sannleikurinn skipti alls engu máli í frétta-
flutningi stríðsaðila, þar á meðal bandamanna.
Ýmsar fréttastofur, útvarpsstöðvar og dagblöð höfðu
fréttamenn á staðnum, sem sögðu allt aðra sögu en þá,
sem Jamie Shea og aðrir gáfu daglega i aðalstöðvum
Atlantshafsbandalagsins, vandlega þjálfaðir af spuna-
meisturum leiðtoganna Tony Blair og Bill Clinton.
Bandaríkjastjórn virðist hafa dregið réttan lærdóm af
hruni trausts fjölmiðla og notenda fjölmiðla á upplýsing-
um Atlantshafsbandalagsins um Kosovo. Talsmenn henn-
ar fara mun varlegar en áður í fullyrðingar um gengi loft-
árásanna á Afganistan í einstökum atriðum.
Enda gera fjölmiðlar fullyrðingar bandalagsins ekki að
sínum. Texti frétta er fullur af fyrirvörum á borð við: „að
sögn“ tilgreindra aðila. Dagblöð eru líka fljót að skjóta
niður tilraunir spunameistara til að fljúga hátt, til dæmis
í lýsingum á gildi fljúgandi matarpakka fyrir Afgana.
Tony Blair, forsætisráðherra Bretlands, reyndi að
skjóta upp þeirri kenningu, að talibanar byggðu afkomu
sína á framleiðslu og sölu fíkniefna. Hann hætti því strax,
þegar fjölmiðlar upplýstu, að sannleikurinn væri þveröf-
ugur. Talibanar hafa raunar barizt gegn sölu fikniefna.
Enn hafa þó fjölmiðlar tilhneigingu til að kaupa ódýrt
fullyrðingar rekstraraðila stríðsins. Enn er talað um, að
þetta sé styrjöld gegn hryðjuverkum almennt, þótt banda-
lagið hafi þróazt úr vestrænu bandalagi yfir í bandalag
Bandaríkjanna við ýmsar hryðjuverkastjórnir.
Bandaríkjastjórn hefur reynt að stýra vitneskju manna
um striðið. Bandarískum sjónvarpsstöðvum er vansæmd
af að hafa látið undan þrýstingi. Emirinn í Katar hefur
meiri sóma, því að hann neitaði að hafa áhrif á mikilvæg-
an fréttaflutning sjónvarpsstöðvarinnar al-Jazeera.
Hingað til hefur stríðið fyrst og fremst leitt hörmungar
yfir saklausa. Hvorki er vitað um neitt mannfall í hópi
liðsmanna Osama bin Ladens né liðsmanna talibana. Hins
vegar hafa bandamenn drepið hundruð óbreyttra borgara
og hrakið tugþúsundir þeirra á vergang.
Senn kann stríðið að beinast meira gegn raunveruleg-
um glæpamönnum. Myndskeið af meintri næturárás fall-
hlífamanna á einar herbúðir talibana var þó ekki trúverð-
ugt, enda sáust þar ræktuð tré í röðum. Að fenginni
reynslu er rétt að taka það hóflega alvarlega.
Það er eðli trausts, að auðvelt er að glata því, en erfitt
að endurheimta það. Því fær fólk sennilega réttari fréttir
af stríðinu í Afganistan en undanförnum styrjöldum.
Jónas Kristjánsson
!DV
Skoðun
Frelsi eða öryggi
Einn stofnenda USA,
Benjamin Franklin, sagði
að sá sem fórnaði frelsi til
að öðlast öryggi myndi að
lokum missa hvort tveggja.
Öll heimsbyggðin stendur
nú frammi fyrir þessari
spurningu. Hvaða verði
mega lýðræðislönd greiöa
vemd gegn hryðjuverkum?
Þjóðverjar vita að hluti
árásanna 11.9. var undirbú-
inn í þeirra landi. Lögreglu-
ríki og hernaður fortíðar
hafa fatlað landið hvað lög varðar og
valdið því, að erfitt er að uppræta
glæpastarfsemi sem lögreglan hefur
grun um, en lög um framsal glæpa-
manna til ólýðræöislegra landa eru
veik. Tyrkir skilgreina flokk Kúrda
sem terrorista án þess að það sé við-
urkennt í Vestur-Evrópu, enda starfa
margir hópar útlendinga í Þýska-
landi án þess að unnt sé að fylgjast
meö glæpum. Innanríkisráðherrann
O. Schily vill tengja saman gögn
leyniþjónustunnar og lögreglunnar
ásamt heildarskrá yfir allar nætur-
gistingar, enn fremur mildun dóma
brotamanna, sem bera aðalvitni fyr-
ir dómi, draga úr banka-
leynd, banna andlitsbyrg-
ingu, auðvelda framsal og
setja fmgrafór í passa. Þeg-
ar svo er komið spyrja
margir hvenær komið sé
lögregluríki.
Örvænting og lífsgildi
Þegar rýnt er i atburði
sl. áratugar má sjá að
hermdarverk eru engin
sönnun fyrir aíli íslams;
þau eru framin á tíma
hnignunar öfgaafla og eru í raun vís-
bending um örvæntingu brjálaðra
manna, hinstu valdbeitingu veikleik-
ans eftir fjölda af misheppnuðum til-
raunum til að espa upp andóf gegn
vestrinu. Eftir sigur afganskra
múslíma gegn Rússum 1989 hófst
óslitin eyðimerkurganga hinna öfga-
fullu og miskunnarlausu foringja
þeirra, sem reyndu að notfæra sér ís-
lam til valdabrölts og útrásar brjál-
æðislegs metnaðar. í áratug biðu
þeir ósigur næstum alls staðar og
var vísað á dyr. Þróunin er frekar í
frjálsræðisátt og ungar kynslóðir
sækjast eftir vestrænum gildum.
Nú leggja öfgamenn allt undir þeg-
ar þeir sjá að afl bókstafstrúar fer
þverrandi meðal millistétta og þvi
reyna þeir að öðlast stuðning gegn
alræði í löndum múslíma. Mynd-
bandi með ræðum Ladens og boðun
heilags stríðs er nú dreift meðal
múslíma á Vesturlöndum. „Heimur-
inn skiptist upp í tvennar herbúðir,
trúaðra og heiðingja". Ungar kyn-
slóðir múslíma eiga ekki skilið að
láta blekkjast og espast upp af glæpa-
mönnum, sem svífast einskis og eru
ekkert að boða sameiningu eða
kjarabætur öreiga. En vissulega eru
þeir hættulegir þegar örvænting
grípur þá.
Ætli fátækt fólk og óupplýst um
allan heim eigi ekki meira sameigin-
legt en mismunandi stéttir innan
landa múslíma. Enginn árekstur
menningarheima á sér stað, nema
menn vilji telja æsingu og trúgirni
fátæks þg óupplýsts fólks til menn-
ingar. Árekstur er aftur á móti á
milli þeirra örvæntingarfullu og svo
hinna, sem lifa við gnótt og öryggi.
Þessi lagskipting stétta á heimsvísu
kallar fram spámenn sem reyna að
nýta sér hana. Með því að ráðast á
Enginn árekstur menningar-
heima á sér stað nema
menn vilji telja æsingu og
trúgimi fátæks og óupplýsts
fólks til menningar. Arekstur
er aftur á móti á milli
þeirra örvœntingarfullu
og svo hinna sem lifa við
gnótt og öryggi.
Miðbær íslands
Svo vill til að sama dag og Smára-
lind í Kópavogi var opnuð með pomp
og prakt, 10/10, hófust útboð á fyrstu
lóðunum á flugvallarsvæðinu - ekki
í Vatnsmýrinni í hjarta Reykjavíkur
- nei, Fornebu, rétt utan við miðborg
Óslóar. 10/10 var einnig efnt til
morgunverðarfundar á Grand Hóteli
í Reykjavík um framtíðarskipulag
Vatnsmýrinnar. Þá var nýbúið að
hleypa flugumferð á splunkunýja N-
S-braut Reykjavíkurflugvallar, þó án
hátíðarhalda. Samkvæmt skipulag-
inu á þetta nýja og fullkomna mann-
virki að fá að vera þarna til ársins
2016 en þá verður N-S-braut lögð nið-
ur en A-V-brautin látin standa um
ótiltekinn tíma. Tímasetningin á
fundinum á Grand Hóteli var vænt-
anlega ekki tilviljun, heldur tilraun
til gagnsóknar í þeirri háskalegu
stöðu sem upp er komin í verslun og
skipulagsþróun Reykjavíkur með
opnun Smáralindar.
Byggt á flugvallarsvæði
Borgarstjóri, háskólarektor, for-
maður skipulags- og byggingarnefnd-
ar Reykjavíkur, og forstöðumaður
hins nýja Borgarfræðaseturs höfðu
allir framsögu um mikil-
vægi Vatnsmýrinnar sem
vaxtarsvæðis fyrir Háskóla
íslands og þekkingariðnað-
inn, Landspítalann og mið-
borgina. Hættan er bara sú
að sá mikli dráttur sem
verður á því að nýjar hug-
myndir um byggð á svæð-
inu nái fram að ganga verði
gömlu Reykjavík of dýr-
keyptur. Flugvöllurinn
heldur borginni enn í gísl-
ingu í 15-25 ár.
Á fundinum á Grand Hót-
eli greindi borgar-
stjóri m.a. frá hinni
merku uppbyggingu
sem hafin er við
miðborg Malmö á
niðurlögðu athafna-
svæði Kochums-
skipasmíðastöðvar-
innar við Vestur-
höfnina. Svipuð
þróun á sér einnig
stað við höfhina í
Gautaborg á svæði
sem er álíka stórt
og Reykjavíkurflug-
völlur. Forstö'u-
maður Borgar-
fræðaseturs fræddi
fundargesti síðan
um framtíðarbyggð
á Fornebu við Ösló.
Og maður spurði
bara: Hvers vegna í
ósköpunum erum
við ekki að gera
eitthvað þessu líkt?
Á Fornebu verður
allt þetta fina: þekk-
ingarþorp, bryggjuhverfi,
verslunargötur og þjón-
ustukjarnar, blönduð
íbúðabyggð, tjarnir og
græn svæði í menningar-
legri, sjálfbærri borgar-
byggð. Engin tröllaukin
mislæg gatnamót. Flug-
brautir orðnar að breiðgöt-
um, sem innan fárra ára
fyllast af fólki. Óslóbúar fá
sterka miðborg. Reykvík-
ingar fá miðbæjarflugvöll
og Smáralind.
Miðbær íslands
Ég kom að lokuðum dyrum Skó-
verslunar Steinars Waage í Domus
Medica á dögunum. „Kæru við-
skiptavinir. Lokum hér, opnum i
Smáralind.“ Þannig tilkynningar
hafa verið sorglega algengar á búð-
um sem hafa lokað á nefið á íbúum
gömlu Reykjavíkur að undanfornu.
Hinir „kæru“ viðskiptavinir eru yf-
irgefnir af verslunareigendum sem
hafa tekið höndum saman við bæjar-
yfirvöld í Kópavogi og yfirvöld sam-
göngumála um að flytja miðstöð
verslunar frá Reykjavík í Smárann
og reisa þar yfirbyggðan „miðbæ ís-
lands“ eins og framkvæmdastjóri
Smáralindar orðaði það í allri hóg-
værð á opnunarhátíðinni 10/10.
Við þessu á höfuðborgin ekki nema
eitt svar. Að auglýsa án tafar alþjóð-
lega skipulagssamkeppni um mið-
borgarbyggð í Vatnsmýrinni og hefj-
ast handa við uppbyggingu þar í sam-
ræmi við framsæknustu hugmyndir
um endurreisn miðborga. Miðbær fs-
lands á að vera í Reykjavík.
Steinunn Jóhannesdóttir
Hœttan er hara sú að sá mikli dráttur sem verður á því að nýjar hug-
myndir um byggð á svæðinu nái fram að ganga verði gömlu Reykjavík
of dýrkeyptur. Flugvöllurinn heldur horginni enn í gíslingu í 15-25 ár.
Steinunn
Jóhannesdóttir
rithöfundur
öryggistilfinningu hinna útvöldu í
vestrinu reyna miskunnarlausir
tækifærissinnar að notfæra sér allt
sem tiltækt er sér til framdráttar,
kóraninn, deilur í fsrael, andúð á
USA, mótmælendur hnattvæðingar,
minnimáttarkennd og slá um sig
með trúargildum til að reka fleyg á
milli þjóða.
En spámaðurinn er enginn
Khomeini heldur glæpamaður sem
telur sig vera hetju í menningar-
heimi sem er í umsátri vestursins.
Örbirgö
Undir yfirborði vandamálanna má
grilla í ógnvænlegan skort á matvæl-
um, menntun, mannréttindum og
lífsrými; engin tilviljun er að þau
eiga sér stað í vatnsrýrum heims-
hluta, sem brauðfæöir sig varla, og
andstæður auðlegðar og örbirgðar
eru uppspretta átaka af mörgu tagi. f
ísrael t.d. er tæpast grundvöllur fyr-
ir sjáifsnægtarbúskap cills þess fólks
sem er þar nú, bæði Palestínumanna
og ísraela. Þeir fyrmefndu hafa ekki
einu sinni notið aimennrar mennt-
unar eins og ísraelar flestir.
Jónas Bjamason
Ummæli
Hinn gullni
þríhyrningur
„Samfyikingin á
enn eftir að halda
sinn landsfund og ef
að líkum lætur
verður hann flokkn-
um lyftistöng. Það
er athyglisverður
málflutningur Sam-
fylkingarinnar að
tengja saman málefnaáherslur í
mennta-, efnahags- og velferðarmál-
um í eina heild og mynda þannig
þríhyrning, hinn gullna þríhyrning,
sem tekur á öllum álitamálum í
stjórnmálum. Þetta er aðferðafræði
sem jafnaðarmannaflokkar í ná-
grannalöndunum hafa notað með
góðum árangri. Þannig er öllum
stefnumálum svarað með stefnu í
þessum þremur málaflokkum.
Hvort árangur næst með þessari
aðferðafræði fer eftir því hvort Sam-
fylkingunni tekst að koma þessari
hugsun skýrt fram i málatilbúnaði á
Alþingi og á landsfundi. Stjórnmálin
verða skýrari eftir fundi haustsins
en áður en hvort áhugi almennings
muni aukast er allt önnur Ella.“
Þetta skrifar Ágúst Einarsson
prófessor í pistli á vefsíðu sinni.
Stífur áróður
„Fiársterkir aðilar reka nú stífan
áróður fyrir aðild íslands að ESB
sem sjálft ver tugum milljóna á ári
hverju hér á landi til kynningar á
starfsemi sinni. Einnig starfa hér
sérstök samtök til stuðnings aðild.
Þverpólitískt, skipulagt andóf er hins
vegar lítt áberandi og litlum f]ár-
munum varið til að vekja athygli á
ókostum aðildar.“
Ragnar Arnalds á fullveldi.is
Spurt og svaraö A bandaríska vamarliðið að fara úr landi?
Kristján Þór Júlíusson,
bœjarstjóri Akureyri:
Tómt bull að
rœða það núna
„Við höfum enga stöðu til að
taka um það ákvörðun að herinn
fari í nánustu framtíð. Staða
heimsmálanna er með þeim hætti að það er tómt
bull að ræða það í alvöru núna aö herinn fari. Það
er afstaða sem er alveg á skjön við það ástand sem
er í heiminum í dag. Það er hins vegar ekkert nýtt í
afstöðu Vinstri grænna að vera á móti hernum en
þetta er hreyfmg sem kýs ekki um nokkum hlut
heldur fylgir bara forustunni í blindni og hún er
nánast alltaf á móti öllu. Forustan leggur allt fyrir og
allt er klappað upp, en engar umræður um eitt eða
neitt. Þetta er gott dæmi um tök forustunnar á
flokksmönnum og ég vona að þeim líði vel með það.“
Grétar Jónsson,
formadur:
. m Óráðlegt að
reka herinn nú
„Ég er ekki sammála því að
herinn fari. Við lifum á viðsjár-
" — verðum tímum og þó að banda-
rískar herstöðvar kunni að vera meiri skotmörk
en oft áður vegna hermdaraðgerða þá held ég það
væri óráðlegt að reka herinn í burtu núna, fyrir nú
utan það að það þarf að huga að atvinnu þess fjölda
fólks sem starfar hjá hernum. Að svona skuli vera
samþykkt á landsfundi Vinstri grænna verður að
vera þeirra mál, en það sem kom mér á óvart var
hvað þeir ályktuðu lítið um sjávarútvegsmál og
kvótakerfið sem er að rústa byggðir hringinn í
kringum landið. Það hefði verið betur að ályktað
hefði verið um það en að herinn fari núna.“
Kristján L. Möller
alþingismadur:
Herinn verði
áfram
„Ályktun Vinstri grænna er í
takt við annað hjá þessum flokki
sem er á móti öllu og áttar sig
ekki á því að kalda stríðinu er lokið og NATO hef-
ur tekið að sér friðargæsluhlutverk um víða veröld.
Við lifum á mjög viðsjárverðum timum þar sem
styrjaldarátök eru komin á nýtt stig sem eru hermd-
arverk. Árásin á New York 11. september þar sem 6
þúsund manns voru drepin er nokkuð sem samtök
þjóðanna verða að berjast við og þar eru allir banda-
menn. Heimsbyggðin mun sameinast í þeirri bar-
áttu gegn hryðjuverkahópum. Vegna alls þessa þarf
að endurskoða stöðuna alla, og á meðan sú endur-
skoðun stendur yfir á herinn að vera hér á landi."
Aðalsteinn Baldursson,
formaður:
Komumst ekki
hjá því
„Ég hef þá grundvallarskoðun að
ísland eigi að vera herlaust land og
þess vegna hef ég verið á móti því
að hér sé staðsett erlent herlið. Um þessar mundir
búum við hins vegar við svo mikla óvissu í heiminum
og sannkallað hættuástand að ég tel ekki rétt að við
sendum herinn úr landi eins og staðan er. Við horfum
upp á mikla óvissu fram undan varðandi samskipti
þjóöanna og í ljósi þeirra atburða sem hafa verið að
gerast, t.d. hryðjuverka, tel ég að við komumst ekki
hjá því að hafa her í landinu og þær varnir sem hon-
um fylgja. Þetta er vonandi tímabundið ástand og ég
ítreka að grundvallarskoðun mín er sú að ísland eigi
að vera herlaust land á friðartímum."
4) Landsfundur Vinstri grænna samþykkti mótatkvæðalaust aö bandaríska herliöið ætti tafarlaust aö fara úr landi
« YT?l?úN£/*BPIA5ERV(Ce5
Tónlistarkennsla,
til hvers?
Tónlistarkennarar eru á
leið í verkfall. Sú dapurlega
staðreynd blasir við, það er
að segja ef viðsemjendur
þeirra ætla áfram að dauf-
heyrast við kröfum um bætt
launakjör. Þó eru þeir ekki
að krefjast neinnar ofrausn-
ar heldur þess að laun séu á
svipuðu róli og annarra
kennara í landinu.
Ekki eru ýkja mörg ár lið-
in síðan tónlistarkennarar
miðuðu sig gjaman við
framhaldsskólakennara í
launum. Slíkt er ekki fráleitt því tón-
listarkennarar eru oftar en ekki með
langskólanám að baki og þá ekki síð-
ur frá erlendum háskólum. Nú er aft-
ur á móti svo komið að laun tónlist-
arkennara eru orðin mun lægri en
kennara við grunnskóla, hvað þá
þeirra sem kenna við framhalds-
skóla.
Raunalegt er að Launanefnd sveit-
arfélaga virðist hvorki hafa vilja né
getu tfl að leysa þann hnút sem mál
þetta er komið í. Rökin fyrir því að
greiða tónlistarkennurum ekki
mannsæmandi laun eru heldur ekki
tU staðar. Sú staðreynd gleymist að
fólk virðist ganga að hinum ýmsu
tónlistarviðburðum sem sjálfgefnum
hlut og leiða ekki hugann að þeirri
þrotlausu vinnu og tíma sem að baki
liggur þar sem tónlistin er svo sam-
ofin mannlífinu og menningunni.
Tónlistamám barna hefst að hluta
til í leikskóla þar sem börn læra
ýmis sönglög og texta,
hlusta á tónlist og fara í
hreyfileiki og fleira. For-
skólanám í tónlist, með
námi í flautuleik eða á
önnur hljóðfæri tíðkast
víða. Þá er tónlist stór
þáttur í öUu starfi grunn-
skólanna. Þar fá nemend-
ur víðtæka fræðslu og
þjálfun i tónlistariðkun
svo sem með söng, hlust-
un, hljóðfæraleik og marg-
ir nemendur syngja í
skólakórum, sem er prýð-
isgóð félagsleg þjálfun, auk þess að
hafa mikið forvamargUdi.
Allt þetta gefur svo góðan undir-
búning fyrir nám í tónlistarskóla.
Þar læra nemendur að leika á hljóð-
færi eða syngja, lesa nótur, nema
tónfræði, hljómfræði, tónheyrn, tón-
listarsögu og tónsmíðar, svo nokkuð
sé nefnt.
Tónlistarskólar landsins eru því
að meira eða minna leyti útungunar-
stöðvar. Einn daginn eru nemend-
urnir mættir til leiks í menningarlífi
landsmanna og hvarvetna er kallaö
eftir kröftum þeirra í strengja-, blás-
ara-, popp-, rokk- og jasssveitir, kóra,
sinfóníuhljómsveitir og ýmislegt
fleira. Sautjándi júní verður ekki
haldinn nema með lúðrablæstri,
söng- og hljómsveitum. Erlendir
þjóðhöfðingjar koma ekki í heim-
sókn án þess að tónlistin sé hluti af
dagskrá heimsókna þeirra. Lands-
leikur í íþróttum hefst aldrei svo
nema þjóðsöngvar séu fluttir við
upphaf leiks. Þá hef ég ekki minnst á
aUt hitt; tónlist er stór hluti kirkju-
legra athafna, rétt eins og leiksýn-
inga, ráðstefna og annars slíks. Út-
varpsstöðvarnar leika tónlist aUan
sólarhringinn, sem öUum finnst
sjálfsagt og svo má lengi telja. En
þetta gerist ekki aUt af sjálfu sér.
Grunnurinn að þessu öllu er vita-
skuld lagður með starfi tónlistarskól-
anna og kennurum þeirra.
Launanefnd sveitarfélaganna hef-
ur verið sérstaklega metnaðarlaus í
störfum sinum og nær væri að samn-
ingaumboð væri hjá hverju sveitar-
félagi fyrir sig. Launanefndin sem
stofnuð var af sveitarfélögunum til
þess að semja við kennarana segist
hafa ákveðna upphæð tU að spila úr
og geti því ekki meir en margir af
sveitarstjómarmönnum segja málið
úr sínum höndum þar sem launa-
nefndin sé ráðin til að semja við tón-
listarkennarana, siðan stendur aUt
fast.
Á þessu má glöggt sjá hvers konar
skollaleikur er á ferðinni og ég
harma þau hrapallegu mistök sem
þessi svokallaða Launanefnd sveitar-
félaga virðist vera. Erfitt verður að
meta þann skaða sem af þessu hlýst
og hefur nú þegar hlotist.
Ég skora á sveitarstjórnarmenn
og bæjarstjóra á landinu að leggja
þessa nefnd þegar í stað af og ganga
til samninga hver á sínum stað við
sína kennara.
Björn Þórarinsson
„Launanefnd sveitarfélaganna hefur verið sérstaklega metnaðarlaus í störfum sín-
um og nœr vœri að samningaumboð vœri hjá hverju sveitarfélagi fyrir sig. “