Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.2002, Blaðsíða 14

14
FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 2002
Skoðun i>'Vr
Spurning dagsins
Hvað finnst þér
skemmtilegast að gera
(spurt á Akureyrí)
Leó Árnason vátryggingamiðlari:
Þaö skemmtilegasta sem ég geri er
aö horfa á góöan fótboltaleik.
Sigurpáll Árni Aðalsteinsson fram-
haldsskólakennari:
Horfa á góöan handboltaleik.
Þorvaldur Makan Sigbjörnsson:
Aö verja tímanum meö syni mínum.
Svo er líka sérlega skemmtilegt aö
spila golf viö pabba. Ég vinn hann
alltaf, hann er svo lélegur.
Olga Pálsdóttir ritari:
Mér finnst skemmtilegast aö feröast
og vera meö fjölskyldu og vinum.
Anna Margrét Ólafsdóttir nemi:
Bara njóta lífsins almennt. Ég er líka
á kafi í íþróttum og finnst þær mjög
skemmtilegar.
Elín Konráðsdóttir, þýðandi og leið-
sögumaður:
Sofa.
Vídeókynslóðin fær sér-
kennslu í manndrápum
Kristinn Sigurðsson
skrifar
Líkamsárásir sem enda meö mann-
drápi gerast æ algengari. Jafnvel til-
efnislausar árásir á saklaust fólk eru
tíðir viðburðir á helgum i miðborg
Reykjavíkur.
Engan skyldi i raun undra þessi
framganga ungmenna nú til dags sem
hegða sér á þennan hátt. Hér er á ferð-
inni vídeó-kynslóðin sem ólst upp fyr-
ir framan glæpamyndir og fékk með
því glápi sínu fullkomna leiösögn og
sérfræðinám í líkamsmeiðingum og
manndrápum. Enn er ekkert lát á
þessu kennsluefni frá Hollywood hel-
„Enn er ekkert lát á þessu
kennsluefni frá Hollywood
helvítis svo líklega mun
ástandið fara heldur versn-
andi en hitt þegar fram
líða stundir. “
vítis svo líklega mun ástandið fara
heldur versnandi en hitt þegar fram
líða stundir.
Samfélag okkar gæti þó litið allt
öðruvísi út. Ef töffaratískan tæki aðra
stefnu og fólk mætti leyfa sér að vera
háttvíst, friðelskandi og væmið - en þó
smart. Ef við gætum alist upp við feg-
urð, góðsemi og kærleika hefðum við
allt annað verðmætamat, önnur við-
horf og betri siðferðisþroska sem
myndi gera heiminn að betri stað, þar
sem friður, gleði, hamingja og öryggi
ríkti.
Hér er ábyrgð íjölmiðla mikil, hvað
þeir bjóða fólki eða þvinga upp á það.
En þó er úrslitavaldið hjá ijölskyldum,
sem eiga ávallt þann kostinn að
slökkva á viðtækjum sem smeygja inn
á stofugólfið klámbombum og dráps-
tækni.
Stóðhestaímynd eða
hrollkaldur veruleiki
Stefán 6.
skrifar:_______________________________
Þaö eru engar gleðifréttir sem blasa
við þeim sem lagt hafa fé í sjóði fjármála-
fyrirtækjanna til að tryggja afkomu sína
á efri árum eða græða smávegis aura.
Vissulega er áhætta fólgin í því að kaupa
hlutabréf eða önnur verðbréf, ávöxtun í
fortíð er ekki ávísun á ávöxtun í framtið.
Það er gömul en sönn tugga.
Hins vegar þreytast sjóðimir seint á að
monta sig gangi vel en þegja þunnu hljóði
þegar eignir sjóðfélaga rýma um jafnvel
hundrað milljóna. Þannig var frétt í vik-
unni um að Hlutabréfasjóðurinn Auðlind
hefði tapað 481 milijón króna á einu ári
og hjá lífeyrissjóðnum Einingu mun ár-
angurinn ekki hafa verið jákvæður und-
anfariö. Og svipaða sögu er að segja af
sjóðum annarra fyrirtækja.
„En fögur ímynd er engin
huggun sjóðfélögum sem
stara vonsviknir á yfirlitin
með mínusunum. Þeir
hljóta að gera þá sann-
gjörnu kröfu að þessir snill-
ingar standi sig betur. “
En þess vegna em þessir tilteknu
sjóðir nefndir hér tii sögunnar að Kaup-
þing er nú í einni umfangsmestu (og ör-
ugglega ekki ódýrustu) ímyndarherferð
í blaðaauglýsingum um langt árabil þar
sem lykilstarfsmönnum er hampað eins
og hverjum öðrum stóðhestum. En fóg-
ur imynd er engin huggun sjóðfélögum
sem stara á hrollkaldan veruleika, yfir-
litin með mínusunum. Þeir hljóta að
gera þá sanngjömu kröfu að þessir snill-
ingar standi sig betur.
Mér sýnist að eigendur og forráða-
menn fyrirtækja á Islandi sem komust í
gullnámu fyrir nokkrum árum, fengu
ókeypis rekstrarfé frá almenningi í
hendur, hafi hrapallega brugðist fólki.
Þeir hafa rekið fyrirtæki sín illa flestir
hverjir. Þegar þeir höfðu fullar hendur
fjár hugsuðu þeir ef til vill meira um
sinn hag og síns fólks, en minna um fyr-
irtækið og hina nýju meðeigendur í því,
alla hluthafana. í Ameríku er slæmum
forstjórum einfaldlega vísað út í kuld-
ann. Hér er slíkum mönnum hampað.
Því miður virðast þessir afleitu fyrir-
tækjastjórar hafa eyðilagt möguleika á
að almenningur og fyrirtæki ynnu sam-
an á þennan hátt.
Ferðin sem aldrei var farin
„Og hvaða kjördæmi tilheyrir þetta svæði,“
spurði erlendur gestur, áhugamaður um íslensk
stjórnmál, þar sem þeir Garri voru á leiðinni að
norðan suður til Keflavíkur, komir í Borgarnes.
„It’s the West,“ sagði Garri og bætti við: „It’s
really big,“ - það er óskaplega stórt. Ferðamað-
urinn var fræddur um það, aö til þess að heim-
sækja alla þéttbýlisstaði „West“ þyrfti að aka
lengri vegalengd en ef ekið væri eftir þjóðvegi
„One“ hringinn í kringum landið.
„That’s big,“ sagði félaginn.
Áfangar
Áfram var haldið. Gesturinn vildi sem von
var heldur keyra Hvalfjörðinn en göngin, enda
hver göng öðrum lík í heiminum.
„Are we still in Big-West?“ spurð’ann í Kjós-
inni.
Nei, reyndar vorum við komnir út úr því
dæmi. „No, it’s South-West,“ var svarið.
Gesturinn kinkaði kolli þannig að augljóst
var að hann haföi fullan skilning á málinu bæði
upp og niður. Við höfðum jú færst sunnar. Og
stefndum í vestur.
„So far so good,“ sagði Garri í hljóði en vissi
að ekki var von á góðu.
Örfáum mínútum síðar var komið á Kjalar-
nes. „Reykjavík-North“ sagði Garri ákveðið en
kviðinn leyndi sér ekki í röddinni. Sá útlenski
hafði til allrar hamingju furðugóðan skilning á
því að svæöið væri kennt við höfuðborgina.
Sjálfsagt vanur víðfeðmum borgarmörkum úr
útlandinu. Garri óttaðist nú samt að það myndi
fljótlega renna upp fyrir félaganum hve furðulít-
ið Suðvestrið hafði verið.
Útskrift
En í því var rennt inn í Mosfellsbæ og þótt Garri
hefði helst þagað þótti honum það ekki verjandi.
„South-West.“ Gesturinn skrifaði eitthvað hjá sér
en þagði.
Þegar til Reykjavíkur kom útskýrði Garri fyrir
honum með uppgerðarsjáifstrausti að til hægri sæi
hann „Reykjavík-North" en til vinstri „Reykjavík-
South“ og það yrði eitthvaö breytilegt á miili ára
hvar mörkin lægju hverju sinni. Fyrirlestri Garra
um málið var ekki lokið þegar Kópavogur var
skyndOega orðinn staðreynd.
„And this is South-West, you understand?" sagði
Garri og færðist nú aiiur í aukana. Það var vænleg-
ast úr þessu að láta sem skipulagið væri hið eina
rökrétta. Gesturinn var hættur að skrifa hjá sér.
í sömu mund og stefnan var tekin þráðbeint í
vestur eftir Reykjanesbraut út úr Hafnarfirði
inn í Suðurkjördæmi kom svo útskriftaráfangi
námskeiðsins: „And now we’re going South!”
CjysrL
Eru menn ekki í lagi?!
Leifur skrifar:
Nú les maður í fréttum að nokkrar
búllur í miðbænum hafi tekið höndum
saman um að rukka aðgangseyri af gest-
um sínum. Aðgangseyrir er eitthvað
sem ég hélt að tilheyrði fortíðinni þegar
skemmtistaðir voru fáir og fólk varð að
vera komið inn fyrir hálftólf. Þá var
framboö af skemmtistöðum takmarkað
en eftirspumin mikil. Við þær aðstæður
er eðlilegra að rukkaður hafl verið að-
gangseyrir af fólki. En núna, þegar of-
framboð er af skemmtistöðum, hvort
sem þeir heita krár, barir eða annað, er
í hæsta máta óeðlilegt að rukka að-
Rugl
Þaö er férántegt aö þurfa aö borga inn-
gangseyri i búllu til aö fá sér einn öl
finnst bréfritara.
gangseyri. Hver borgar fyrir það að fá
að fara inn á stað til þess eins að kaupa
sér bjór? Og það rándýran bjór. Era
menn ekki í lagi á tímum harðnandi
samkeppni? Ég skora á fólk sem ætlar
út á lífið um helgar að sneiða hjá þess-
um rukkarastöðum enda nóg til af stöð-
um sem hleypa manni frítt inn - og
bjóða jafnvel ódýrari bjór en hinir.
Kisa vantar heimili
Marta hringdi:
Ég er í standandi vandræðum. Ég er
með fimm ára gamlan högna sem ég
verð að gefa frá mér. íbúar í húsinu era
á móti dýrahaldi og mér er nauðugur
einn kostur. Ég get ekki látið lóga kisa
litla, hann er svo ofboðslega skemmti-
legur, blíður og góður. Kötturinn er
geldur og hefur farið í allar sprautur og
er hraustur. Hann er ekki vanur böm-
um en eflaust venst hann þeim. Hringið
í mig í sima 868-7405.
Dónalegt bréf
landlæknis
Ríkisstarfemaður skrifar:
Starfsmönnum Ríkisspitala hefur
borist spumingalisti frá landlækni, 60
spumingar sem sá ágæti maður telur að
hægt sé að svara á 15 mínútum. Ég
treysti mér ekki til þess og sá raunar
enga ástæðu til að eyða tímanum í
ókeypis vinnu af þessu tagi. En land-
lækni var farið að lengja eftir svari og
sendi mér áminningarbréf, heldur
höstuglegt að mér fannst. Ég leit aðeins
yfir þessar spumingar og sé ekki að
svör starfsmanna muni koma að
nokkra gagni. í mesta lagi getur þetta
útvegað einhverjum vinnu um stundar-
sakir en árangurinn af svona nokkra
hefur aldrei verið mælanlegur.
Skemmtilegu mirrn-
ingargreinamar
Ágúst sendi í tölvupésti:
Ég las þessar tilvitnanir í minningar-
greinamar. Þetta hef ég flest séð áður.
Ekki er nú alveg víst að þetta hafi birst
svona en ýmislegt sleppur i gegnum nál-
araugað. En þetta getur verið fyndinn
skáldskapur og á vel við að brosa eilítið
út í annað að sumarlagi. Hér er meira:
„Guðrún lést þennan dag klukkan 16.
Guðrún hafði ætlaö að eyða deginum í
annað.“ Og sagt er að í einni grein hafi
sagt: „í dag kveðjum við kæran sam-
starfsmann og félaga. Hann tók sér
tveggja daga frí til að kveðja þennan
heim.“ Og að lokum: „Hún bjó manni sín-
um gott heimili og ól honum níu hraust
böm, þar af tvö á sjómannadaginn." Með-
al annarra orða: Má ekki hafa fleiri
brandara og léttara efiii í blöðunum?
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@dv.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
Skaftahlíö 24,105 Reylgavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar með bréfunum á
sama póstfang.