Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.2002, Blaðsíða 18

18
FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 2002
Tilvera DV

The Old Man Who
Read Love Stories ★★
Frumskógarlíf
The Old Man
Who Read Love
Stories er gerð eft-
ir þekktri skáld-
sögu og greinilegt
er á öllu að um
mjög efnismikla
sögu er að ræða.
Kannski hefur
hún verið um of
efnismikil því einn helsti galii
myndarinnar er hversu hratt er far-
ið yfír sögu. Þegar myndin hefst hef-
ur mikið gerst og fer mikill tími í að
rifja upp atburði sem leitt hafa til
þess sem er að gerast. Aðalpersónan
er Antonio, einstæðingur sem býr í
frumskóginum. Það merkilegasta
sem fyrir hann hefur komið er aö
hann fór í einmanaleika sínum að
lesa bækur. Með bækur sem veitir
honum sýn í aðra veröld líkar hon-
um líflð ágætlega í frumskóginum.
Hann er þó farinn að fá leið á bók-
unum sem hann er að lesa. Eina
læsa manneskjan i nálægu þorpi
sem átti bækur er ung kona sem
eingöngu les ástarsögur. Þetta er sú
andlega næring sem Antonio fær.
Þessi lestraáhugi hans fellur síðan
inn í söguna um leitina að jagúam-
um sem misst hefur unga sína. Eng-
inn þekkir frumskóginn betur en
Antonio og þegar hann er orðinn
þreyttur á vankunnáttu veiðimann-
anna sem með honum eru sendir
hann þá heim og tekst sjálfur á við
hið erfiða verkefni að finna jagúar-
inn sem hefur komist upp á bragð
með að drepa menn.
Það er virkilega mikið til í mynd-
inni og leikur allur hinn besti þar
sem fremstur fer Richard Dreyfus í
hlutverki Antonios. Það er þrátt fyr-
ir innihaldsríka sögu einhver hæga-
gangur í allri framvindu sem gerir
myndina langdregna. -HK
Útgefandi: Góðar stundir. Leikstjóri: Rolf
de Heer. Frakkland/Holland 2001.
Lengd: 110 min. Lelkarar: Richard Dreyf-
us, Timothy Spall, Cathy Tyson og Hugo
Weaving. Bönnuð börnum innan 12 ára.
Off Key ★★
Fallandi stjörnur
Þótt hugurinn
leiði strax að hin-
um raunverulegu
„þremur tenór-
um“, Pavarotti,
Domingo og Car-
reras, þá eiga ten-
óramir þrir í Off
Key sjálfsagt ekki
mikið sameigin-
legt með stórstjömunum annað en
að vera frægir tenórar. Off Key er
galsafull gamanmynd, sem eins og
áður er getið, fjallar um þrjá tenór-
söngvara sem allir hafa mikið sjálfs-
álit og hafa náð mestri frægð sam-
an. Þegar myndin hefst þá fer allt í
handaskolum hjá þeim á tónleikum
og þeir hætta að syngja saman.
Nokkrum árum síðar er ljóst að um
endurfundi verður að ræða, þar sem
einn tenóranna er að giftast dóttur
eins þeirra og móðir hennar er svo
tekinn saman við hinn þriöja. Eins
og nærri má geta er eitthvað brallað
í hverju horni og eins og í klassísk-
um försum þá er misskilningur á
misskilning ofan. Allt endar þetta í
sátt og samlyndi, þó ekki hafi farið
eins og í upphafi var ætlað.
Það er margt fyndið í Off Key og
þremenningamir Joe Mantegna,
Danny Aiello og George Hamiltin
standa sig vel þegar þeir eru utan
sviös, hafa allir góða tilfinningu fyr-
ir húmomum. Það er aftur á móti
þegar þeir stíga á sviðið sem þeir
verða ótrúverðugri. Að sjálfsögðu
eru það alvörutenórar sem syngja
fyrir þá en það er eins og það þurfi
meira en að herma eftir þegar um
óperasöng er að ræða til að það
verði trúverðugt. En þegar öllu er á
botninn hvolft þá er Off Key hin
sæmilegasta afþreying. -HK
Útgefandi: Háskólabíó. Leikstjóri: Manu-
el Goméz Pereira. Spánn/Bandaríkin
2001. Lengd: 116 mín. Leikarar: Danny
Aiello, Joe Mantegna og George
Hamilton. Leyfö öllum aldurshópum.
Maöur lifandi

Treyja númer 9
Kolbrún
Bergþórsdóttir
skrifar.
í heimsókn hjá Guðrúnu og Guðlaugi Bergmann:
f gallerí náttúru á Hellnum
Andrúmsloftið er notalegt i mót-
tökusal gistiheimilisins að Brekku-
bæ á Snæfellsnesi innan um bækur
blóm og myndir. Ekki spillir útsýn-
ið úr glugganum, næst snyrtileg hús
og garðar, fjær fifilbrekkur og falleg
björg sem fagurblátt Atlantshafið
myndar bakgrunn við. Þarna ráða
húsum þau Guðrún og Guðlaugur
Bergmann, ásamt öðrum hjónum.
Gulli birtist raulandi Ég vil elska
mitt land, Guðrún, geislandi í hvítri
mussu gefur kaffi og pönnsur.
Heimabakað
Þau hjón hafa búið á Hellnum í
sjö ár og una hag sínum vel. Reka
ferðaþjónustuna í Brekkubæ með
Guðríði Hannesdóttur og Jóhanni
Þóroddssyni og bjóða upp á gistingu
í uppbúnum rúmum, svefnpoka-
plássi og tjaldstæði, auk heimilis-
fæðis úr lífrænu hráefni, heimabök-
uð brauð og kökur. „Við reynum að
hafa þjónustuna sem mest sjálfbæra
enda voram við fyrst aöila á íslandi
til að ganga í vottunarsamtökin
Green Globe 21.“ segir Gulli stoltur.
„Upphaflega komum við hingað til
að byggja andlega miðstöð," segir
Guðrún og heldur áfram. „Hún hef-
ur orðið í aðeins öðru formi en við
hugsuðum okkur fyrst. Hingað kem-
ur fólk til að hvílast og nærast,
kynnast sögunni og menningunni
hér, fá leiðbeiningur, heilun og lest-
ur, auk þess sem við bjóðum upp á
ýmis námskeið. Umhverfismálin
eru líka hluti af vinnunni. Allt teng-
ist þetta hvað öðra.“
Aðspurð segja þau boðið upp á
bæði fisk og kjöt á heimilinu. „Við
héldum fyrst að það færi saman að
vera andlegur og borða bara græn-
meti og ég var rétt dauður eftir hálft
ár. En eftir að við gáfum út bók sem
heitir Rétt mataræði fyrir þinn
blóðflokk og þegar við fórum að
vinna eftir þeim kenningum sjálf
breyttist allt til hins betra," segir
GuÚi. Guðrún kveðst rækta nokkr-
ar nytjajurtir í garðinum sínum og
nefnir kerfil og skessujurt til matar-
gerðar og mjaðurjurt og regnfang
sem lækningajurtir. „Svo tínum við
ýmsar jurtir hér í kring sem gott er
að gera seyði af og fjallagrös er að
finna uppi á Jökulhálsi," segir hún.
Vinirnir þögnin og myrkrið
Gistiheimilið er opið frá 1. maí til
1. október og þar fyrir utan er tekið
á móti hópum. Þegar þau hjón era
DVJHYND GUN.
Undir jökli
Þau Guðlaugur og Guðrún Bergmann standa við stóran hvítmálaðan hring. í miðju hringsins er friðarstólpi og fagur
kristall. Bak við þau eru svo Stapafellið og hinn magnaði Snæfellsjökull.
spurð hvemig þeim gangi að þreyja
þorrann og góuna brosir Guðrún og
segir alltaf nóg að sýsla. Þau hjónin
sinna til dæmis bæði bóka- og blaða-
útgáfu. „Við höfum séð um útgáfu á
Snæfellsfréttum í fimm ár, svona
6-7 blöð á ári upp á 4-8 síður og eng-
ar auglýsingar. Það eru svo margir
góðir hlutir að gerast hér sem vert
er að vekja athygli á,“ segir hún.
Gulli tekur undir það. Segir blaðið
vera á jákvæðum nótum og gagn-
rýni því aðeins leyfð að hún sé upp-
byggileg. „Vetumir eru dýrðlegur
timi,“ segir hann. „Hér eignaðist ég
meira að segja tvo nýja vini, annar
heitir þögnin og hinn heitir
myrkrið. Ég var svolítið hræddur
við þá í upphafi en þegar maður fer
að vera með þeim þá opnast nýjar
víddir."
Vitlaust gefiö
Tólf manns eru með lögheimili og
fasta búsetu á Hellnum og hefur íbú-
um heldur fækkað síðustu ár. Þó þyk-
ir eftirsóknarvert að eiga þar land og
menn á borð við Sigurjón Sighvatsson
hafa séð sér hag í því. Hann keypti
Laugabrekku á Hellnum fýrir tveimur
árum og hyggst setja þar upp golfvöll.
Gulli segir jarðir á svæðinu hafa
hækkað i verði frá því þau fluttu vest-
ur fyrir sjö árum en þó sé enn „vit-
laust gefið úti á landi“, eins og hann
orðar það. „Þegar við keyptum þessa
eign, stórt einbýlishús, útihús og fal-
legt 130 ha land áttum við í mestu erf-
iðleikum með að fá áhvílandi lánum
breytt í þægOegra þriggja milljóna
króna lán. Ef um kjallaraíbúð í
Reykjavík hefði verið að ræða hefði
ég fengið 20 ára ián umyrðalaust í
hvaða banka sem er.“ Hann telur
marga þéttbýlisbúa haldna þeirri
firru að þeir sem búi utan þéttbýlis
séu algerlega út úr heiminum. „Það er
heilmikið við að vera úti á landi og
auk þess fórum meira í bíó og leikhús
eftir að við fluttum vestur en meðan
við bjuggum syðra. Allt landsbyggðar-
fólk fer til Reykjavíkur af og til. Við
erum í rúmlega tveggja tíma aksturs-
fjarlægð þaðan og í „gallerí náttúru"
alla leiðina." -Gun
Það var fyrir rúmum fjórum
árum að ég keypti mér Brasilíu-
bol númer 9, merktan Ronaldo.
Það hefur ekki verið þrautalaust
að ganga i þeim bol. Fyrst eftir
að ég keypti hann varð ég að þola
háðsglósur um að þarna hefði ég
veðjaö á fallna stjömu. Ég þóttist
vita betur og fjórum árum síðar
er ljóst hversu framsýni er ríkur
þáttur í eðli mínu. Ronaldo hefur
nefhilega reynst vera maður HM.
Undanfarnar vikur hef ég
mætt í Ronaldo-bolnum í vinn-
una þegar við Brasíumenn erum
að keppa. Þá hefur brugðið svo
við að karlkynssamstarfsmenn
mínir hafa krafist þess að ég fari
úr bolnum. Furðulegt hversu
miklum þrýstingi karlmenn eru
tilbúnir að beita konur í því
skyni að fá þær úr fótunum.
Ég var í Ronaldo-bolnum dag-
inn sem við Brasilíumenn
sigruðum Englendinga svo eftir-
minnilega. Það fyrsta sem ég
gerði þegar ég kom til vinnu var
að þjóta inn til Óla Bjöms og
hrópa: „Við unnum!“ Hann sagði
lágt en ákveðið um leið og hann leit
upp: „Út úr minni skrifstofu!" Þá sá
ég sorgina í augum hans. Ég hafði séð
sama sorgarglampa i augum fleiri
manna þegar liðin þeirra féllu úr
keppni. í sigurvímu hafði ég gleymt
tillitsseminni og ég sá eftir því að hafa
opinberað sigurgleði mína svo opin-
skátt gagnvart ritstjóra mínum
sem hélt svo staðfastlega með
hugmyndasnauðu liði Englend-
inga. Arnar Bjömsson var sann-
arlega flottur þegar hann lét
enska liðið heyra það i 4-4-2 um
daginn. Það ætti að endurflytja
þann pistil á hverju kvöldi.
Ég þorði ekki að mæta til
vinnu í Ronaldo-bolnum daginn
sem við Brasilíumenn kepptum
við Tyrki. Ég kom með hann í
poka. Ég þorði heldur ekki að
horfa á leikinn. Tilhugsunin um
að Tyrkir ynnu var mér óbæri-
leg. (Ég fór svo sannarlega ekki
að horfa á HM til að þurfa að
halda með Þjóðverjum í úrslita-
leik). Þegar mér var sagt að Ron-
aldo hefði skorað brá ég mér 1
Ronaldo-bolinn. Nú fór enginn
fram á að ég færi úr honum. Við-
horf vinnufélaganna vora að
breytast, enda er Brasilia auðvit-
að eina liðið sem hægt er að
halda með í þessari keppnu.
Karlmenn eru stundum svo sljó-
ir og seinir að átta sig en nú sýn-
ist mér þeir vera að ná þessu.
Auðvitað unnum við Tyrkina.
Hvemig átti annað að vera hægt? En
nú hef ég áhyggjur af Þjóðverjum sem
alltaf komast áfram á leiðindunum.
„Þegar mér var sagt að
Ronaldo hefði skorað brá
ég mér í Ronaldo-bolinn.
Nú fór enginn fram á að
ég færi úr honum. Við-
horf vinnufélaganna
voru að breytast, enda er
Brasilía auðvitað eina
liðið sem hægt er að
halda með í þessari
keppnu. Karlmenn eru
stundum svo sljóir og
seinir að átta sig en nú
sýnist mér þeir vera að
ná þessu.“
Lið reglufestu og aga leikur gegn liði
ímyndunarafls og skapandi hugsunar.
Það getur enginn haldið með Þjóðverj-
um, nema þá helst skólastjórar og ein-
staka forstjóri sem halda að lifið
gangi út á skipulagningu. En hversu
oft hefur maður svo sem ekki séð
skapandi hugsun lúta í lægra haldi
fyrir reglufestunni? Alltof oft.