Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.2002, Blaðsíða 16

16
FÖSTUDAGUR 20. SEPTEMBER 2002
FÖSTUDAGUR 20. SEPTEMBER 2002
17
ov
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aöalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aðstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Skaftahlíð 24,105 Rvik, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5749
Ritsfjórn: ritstjorn@>dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerð og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viömælendum fyrir viötöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Eftirlit eða innrás
Bandaríkjamenn eru aö búa sig
undir stríð. Andstæöingurinn
hefur verið valinn úr nokkrum
hópi illmenna. Innrásin mun ekki
hefjast fyrr en aö afloknum
bandarísku þingkosningunum í
nóvember, enda mikilvægt aö gefa
frambjóöendum til þings og
fulltrúadeildar hæfilegt svigrúm til aö kynna málefnaskrá
sína. Þar fyrir utan vilja valdhafar í vesturheimi aldrei
liggja undir því ámæli að nota hermenn sína í
flokkspólitískum tilgangi. Fátt er ljótara í Bandaríkjunum
en aö misnota herinn heima fyrir.
Bandaríkjastjórn er búin aö tala sig lengra inn í stríðsá-
tök en svo að aftur veröi snúiö. George W. Bush mun standa
viö orö sín sem eru hlaðin skírskotunum. Og hann mun fara
með heri sína inn í írak með eöa án fulltingis Sþ. Hann
ræöst inn í landið á bökkum fljótanna miklu meö samþykki
allra eöa hluta af aöildarríkjum Nató. För vopnaeftirlits-
sveita inn í írak mun ekki breyta einbeittum vilja Bush.
Hún mun hægja á ferlinu um sinn en eftir stendur að enginn
treystir Saddam Hussein. Allra síst örninn í Hvíta húsinu.
Engum vafa er undirorpið að Bush og stjórn hans nýtur
víötæks stuðnings í báöum deildum þingsins til aö ráðast
inn í írak og Hussein frá völdum, óháö vilja almennings í
landinu. Bush mun líklega fá öll atkvæði repúblikana til
þess ama og eftir því sem fréttaskýrendur vestra segja mun
hann einnig fá vel flest atkvæöi demókrata ofan i kaupið.
Tom Daschle, sem leiðir meirihluta demókrata á bandaríska
þinginu hefur oftsinnis lýst því yfir aö hann muni styöja
hernaðaraðgerðir Bandaríkjastjómar gegn Hussein.
Hillary Rodham Clinton, þingmaöur demókrata í New
York-ríki, sagði í umræöuþætti á CNBC-sjónvarpsstöðinni í
vikunni aö stuðningur demókrata við forsetann í þessum
efnum snerist ekki um hvort þaö ætti að koma Hussein og
hyski hans frá völdum heldur hvernig. Næstu vikur væri
spurning um oröalag. Hillary var minnt á þaö í þættinum aö
ríkisstjórn eiginmanns hennar heföi samþykkt róttæka
áætlun á sínum tíma um aö hreinsa til í írak. Demókrötum
væri ekki stætt á ööru en að standa við þau stóm orðin.
Svo virðist sem Kosóvó-leiðin veröi endurtekin. Eigin-
maður Hillary notaði hana á sínum tíma. Þá stóð heimurinn
agndofa frammi fyrir framferði Slóbódans Mílósevits í
„gleymda héraöinu“ sunnan Serbíu og vissi ekki hvort hann
átti að lita til Sameinuðu þjóðanna eða Bandaríkjanna í von
um aðgerðir. í Öryggisráðinu neituðu Rússar beinni íhlutun
en vegna þrýstings um beinar aðgerðir var ákveðið að senda
eftirlitssveitir á vettvang. Mílósevits lék sér að sveitunum
sem var hans feill því þar með var Nató nóg boöið.
Þegar enn einar vopnaeftirlitssveitir banka á dymar hjá
írökum má ljóst vera að engum verður meira skemmt en
Saddam Hussein. Frægt er þegar tengdasonur hans flúði yfir
til Jórdaníu eftir Flóabardaga og sagði frá því hvernig
Saddam lék á sveitirnar. Vopnaverksmiðjurnar væru
margar og litlar og færðar til að hentugleika. Saddam sæti í
höll sinni og stjómaði umferðarteppum í kringum þær. Ef
eitthvað grunsamlegt fannst sló hann á enni sér og var
barasta alveg búinn að gleyma þessari verksmiðju!
Vitaskuld þarf að koma Saddam Hussein frá völdum. Hann
er búinn að níðast á þjóð sinni í 22 ár. Heiminum stafar ógn
af honum. Fullmikil einfóldun er að segja að hann sé hluti af
hryðjuverkavandamáli heimsins eins og Bandaríkjastjórn
vill vera láta enda vill hann láta eigin verk tala og þarf til
þess enga aðstoð. Hann er vinafár og einangrað vandamál. Úr
tengslum við arabaheiminn og alþjóðasamfélagið. Honum er
mál aö sýna mátt sinn og kann allt í þeim efnum. Eftirlits-
sveitir munu ekki gera hann að betri manni.
Sigmundur Ernir.
DV
Skoðun
Nátttröllin halda fjölskylduboð
Kjallari
Jóhann
Ársælsson
alþingismaður
Þessa dagana fylgist þjóð-
in með atburðarás sem
sannar, svo ekki verður
um það deilt, að forystuöfl
ríkisstjórnarflokkanna
nota völd sín til að velja
pólitlskt þá sem eiga að
fá að kaupa ríkisbankana.
Viðskiptaleg sjónarraið og óhlut-
drægni sem eiga að vera boðorð þeirra
sem með völdin fara eru látin lönd og
leið. Dýrmætar ríkiseignir eru notaðar
sem skiptimynt í hrossakaupum ríkis-
stjórnarílokkanna og þau fara fram
við ríkisstjómarborðið. Þar var ákveð-
ið hverjir eigi að fá að kaupa Lands-
bankann og hverjir skuli fá Búnaðar-
bankann í sinn hlut. Framkvæmdina
annast að hluta sjálfur framkvæmda-
stjóri Sjálfstæðisflokksins sem hefur
stjómað meirihlutanum í því banka-
ráði í mörg ár og á auk þess núorðið |.
umtalsverðan hlut í bankanum.
Landsbank'
„Bankaráðið ákvað að selja eignarhlut bankans í VÍS til að auðvelda fyrirtækjum
sem hafa velþóknun Framsóknarforystunnar að komast yfir Búnaðarbankann.“
Leikur fyrir opnum tjöldum
Bankaráðið ákvað að selja eignar-
hlut bankans í VÍS til að auðvelda
fyrirtækjum sem hafa velþóknun
Framsóknarforystunnar að komast
yflr Búnaðarbankann. Dettur ein-
hverjum í hug að þetta hafl gerst án
vitneskju og samþykkis forsætisráð-
herrans eða viðskiptaráðherrans?
Þeir hafa reyndar báðir verið að
skrökva því að þjóðinni að þeir komi
þarna hvergi nærri. Ríkisstjómar-
flokkarnir hafa áður tekist á um mál-
efni Landsbankans og gerðu þá að
lokum hrossakaup um deilumálin
sem uppi voru. Þeir hafa engu
gleymt og ekkert lært frá þeim tíma.
Forystumenn stjómarflokkanna
eru svo vissir um doða og skeyting-
arleysi þjóðarinnar gagnvart spill-
ingu af því tagi sem hér um ræðir að
þeir voga sér að leika þennan leik
fyrir opnum tjöldum þar sem allar
helstu persónumar bera merki
stjórnarflokkanna í barmi sínum.
Þeir skrökva blákalt og segjast
hvergi koma nærri ákvörðunum.
Sumir ráðherranna lýsa jafnvel yfir
heilögu stríði gegn spillingunni.
„Veltum borðum víxlaranna", sagöi
varaformaður Framsóknarflokksins
í Hóláræðu og settist svo við ríkis-
stjórnarborðið og heimtaði að SÍS-
klúbburinn fengi Búnaðarbankann.
Hingað og ekki lengra
Stjómmálaflokkar í lýðræðisþjóð-
félagi hafa það hlutverk að móta
stefnur og hugsjónir og stjóma í
samræmi við þær. En áhrif ein-
stakra hópa hafa ævinlega truflað
framgang lýðræðisins, valdið lýð-
ræðishalla hér á landi. Bændur
höfðu lengi óeðlileg pólitísk völd. Nú
hafa valdahópar úr viðskiptalíflnu
og útvegsbændur komið í þeirra
stað. Þessir hópar hafa heljartök á
Sjálfstæðisflokknum og Framsóknar-
flokknum. Þeir nota þessi völd út í
æsar.
Nú koma þessi pólitísku áhrif upp
á yflrborðið vegna þess að það stend-
ur til að selja mikil verðmæti úr eigu
ríkisins. Það er fáránlegt í okkar lýð-
ræðisþjóðfélagi að forystumenn
stjórnarflokkanna skuli telja sér
óhætt að æða fram miðja spillingar-
brautina i augsýn alþjóðar. Það hlýt-
ur að minna íslenska kjósendur á að
þeir hafa líka hlutverk í þróun lýð-
ræðisins. Þeir hafa húsbóndavaldiö
samkvæmt leikreglum lýðræðisþjóð-
félagsins. Þeir geta sagt hingað og
ekki lengra.
Þessir stjómarherrar eru nátttröll.
Ráðstöfun eigna ríkisins á ekki að
breytast í fjölskylduboð nátttröll-
anna þar sem Lepp og Skrepp er út-
mælt tU jafns við Láp og Skráp. Al-
menningur fylgist nú með þessu fjöl-
skylduboði í í ljósi opins lýðræðis-
þjóðfélags og fyUist forundran þegar
hann sér að tröUin gera sér ekki
grein fyrir því að þau eru fyrir löngu
orðin að steinum.
Áhrif að austan í Hafnaifirði
Lenín hafði suma hluti á
hreinu á sínum tíma.
Hann hafði þá skoðun, að
til þess að leggja undir
sig lýðræðisríki þyrfti
fyrst að ná tökum á
menntakerfinu. Með
menntunina á sínum
snærum gætu stjórnvöld
náð þjóðfélaginu, fólkinu,
á sitt vald. Almenningur í
Sovétríkjunum, og víðar,
hefur svo fengið að kenna
á þessari hugmyndarfræði
Leníns og félaga.
Af ýmsum ástæðum dettur manni
í hug boðskapur Leníns eftir að hafa
fylgst með fréttaflutningi af málefn-
um Áslandsskóla í Hafnarfirði. Á
hreint ótrúlega skömmum tima hef-
ur bæjaryfirvöldum þar tekist að
grafa undan starfsemi einkaaðila á
vettvangi menntamála og reynt að
gera þá starfsemi ótrúverðuga. Þá
hafa yfirvöld þar boðað með orðum
sínum og gjörðum það erindi, að
menntun ungmenna sé best fyrir
komið á forræði hins opinbera.
Auðvitað á þessi aðfór bæjaryfir-
valda í Hafnarflrði að Áslandsskóla
ekki að koma nokkrum manni á
óvart. Samfylkingin lýsti því margoft
yfir að einkaframtak í kennslumál-
um yrði ekki tekið neinum vettlinga-
tökum ef hún fengi að ráða i bænum.
Það hefur nú komið í Ijós.
Verkalýösforystan bregst ekki
Stéttarfélag kennara hefur heldur
ekki legið á liði sínu í baráttunni
gegn Áslandsskóla. Strax á fyrstu
starfsdögum skólans var verkalýðs-
foringi kennara kominn i fjölmiðla
með efasemdir um starf innan skól-
ans. Það mátti hverjum manni vera
ljóst frá upphafi að rekstrarfyrir-
komulag Áslandsskóla fengi ekki að
vera í friði. Engu að síður koma at-
burðir liðinnar viku á óvart. Ekki þó
það að nokkrir kennarar hafi verið
orðnir óánægðir með skólastarfið,
sem þeir reyndar vissu hvernig var
hagað þegar þeir réðu sig til starfa.
Það sem kemur á óvart er að bæjaryf-
irvöld skuli telja sig geta rift samn-
ingi við rekstraraðilann með vísan til
óánægju nokkurra í starfsliði skól-
ans. Og þó að kennarar hafi sagt upp
störfum. Átti sú uppsögn að taka gfldi
viku síðar?
Það er þá nýmæli í vinnurétti, að
minnsta kosti ef það átti að gerast án
bótaskyldu fyrir kennarana. Það er í
öUu falli áhugavert að fylgjast með því
hvemig svo stór verksamningur, eins
og samningurinn um rekstur Áslands-
skóla hlýtur að vera, virðist standa og
faUa með hugarástandi einstakra
starfsmanna verktaka. Umsvifalaust
grípur Samfylkingin tU þess úrræðis
að rifta samningnum og það hvarflar
að henni að það kosti skattgreiðendur
í Hafnarfirði ekki krónu.
Fjölmiðlabarátta Samfylkingar
Það er áhyggjuefni eitt og sér
hversu vanhæf Samfylkingin virðist
„Svo mikill var œsingur-
inn og hamagangurinn að
bœjaryfirvöldum tókst
ekki að hlíta eigin fundar-
sköpum um afgreiðslu
málsins. Fundarsköp gera
eðlilega ráð fyrir ákveðn-
um tímaramma fyrir af-
greiðslu eins og þá sem
um rœddi en hann œtlaði
Samfylkingin sér að
hundsa. “ Bæjarstjóm
Hafnarfjarðar fundar um
Áslandsskóla.
vera í samskiptum við almenning og
viðsemjendur sína. Hvernig má það
vera að vandamál sem kunna að hafa
komiö upp hjá starfsliði Áslandsskóla
veröi aö fjölmiðlamáli með þeim
hætti sem raun var?
Bæjaryfirvöld héldu ekki fund um
máliö án þess að sjónvarpsstöðvar
væru káUaðar tU. Og ekki voru liðnir
nema nokkrir dagar þegar bæjaryfir-
völd skeUtu málinu í lás í stað þess að
leysa það sem leysa þurfti. Svo mikiU
var æsingurinn og hamagangurinn
að bæjaryfirvöldum tókst ekki að
hlíta eigin fundarsköpum um af-
greiðslu málsins. Fundarsköp gera
eðlUega ráð fyrir ákveðnum tímara-
mma fyrir afgreiðslu eins og þá sem
um ræddi, en hann ætíaöi Samfylk-
ingin sér að hundsa.
Ástæðan fyrir þessum vinnubrögð-
um Samfylkingarinnar virðist vera sú
ein að þessi fylking vinstri manna
hafi einsett sér að efna kosningaloforð
sitt frá því í vor um að rifta samn-
ingnum við rekstraraðUa skólans.
Hvað býr að baki?
En af hverju hafa verkalýðsforysta
kennara og Samfylkingin svona
miklar áhyggjur af því að einkaaðil-
ar bjóði upp á kennslu? Afstaða Sam-
fylkingarinnar er svo sem skUjanleg
þegar stjórnmálaskoðanir bæjarstjór-
ans eru hafðar til hliðsjónar. Aðdáun
hans á Lenln liggur fyrir. Lenín er
ekki bara uppáhaldsstjórnmálamað-
urinn hans, heldur hefur þessi for-
ystumaður Samfylkingarinnar í
Hafnarfirði einnig látið hafa eftir sér,
að Lenín hafi verið traustur foringi!
Erfiðara er að skilja afstöðu kenn-
ara. Sagt var að þeir hefðu verið
ósáttir við skólastarfið og þess vegna
hyggst Samfylkingin nú rifta samn-
ingnum við rekstraraðUann og taka
sjálf yfir reksturinn. Samfylkingin
hyggst þó fylgja óbreyttri mennta-
stefnu. Getur verið að kennarar hafi
verið leiksoppur Samfylkingarinnar?
Sandkom
Tekur við afAmari
Hinn íðUskapi fréttaritari Ríkis-
útvarpsins í Kaupmannahöfn,
Arnar Páll Hauksson, er nú á
heimleið eftir að hafa haft þann
starfa síðustu tvö árin eða svo að
segja íslendingum fréttir af frænd-
um okkar í Skandinavíu og helstu
málefnum þar. Áfram munum við
hins vegar fá fréttir sunnan frá
Eyrarsundi því nú er verið að
ganga frá því í ranni RÚV að við
starfi hans taki Sigríður Hagalín Bjömsdóttir, en hún
hefur áður verið fréttamaður bæði á Útvarpinu og Sjón-
varpinu - og var á síðamefnda staðnum við störf nú í
sumar. Hún þykir skarpur fréttamaður og sækir það efa-
litið í fóðurlegg en hún er dóttir Bjöms Vignis Sigur-
pálssonar, fréttaritstjóra Morgunblaösins.
Vísindin og valdið
Guðmundur Halldórsson, trillukarl í Bolungarvík,
sandkorn@dv.is
hefur verið óþreytandi í baráttu sinni fyrir tilverurétti
smábátaútgerða i slagnum við stórútgerðimar innan
Landssambands íslenskra útvegs-
manna. Þessum fyrrverandi tog-
araskipstjóra hefur blöskrað
hvernig kvótakerfið, og sér í lagi
framsalsheimildir þess, hefur leik-
ið sjávarbyggðimar sem eiga nú
margar hverjar I vök að verjast.
Hann hefur einnig gangrýnt harð-
lega setu LÍÚ-manna í stjórn Haf-
rannsóknastofnunar.
Á sjávarútvegssýningunni í
Kópavogi fyrir skömmu rakst Guðmundur inn á bás LÍÚ
en það vakti athygli hans að Hafró stóð ekki sameigin-
lega með LÍÚ að sýningarhaldi eins og oft áður, heldur
var með sérbás. - „Ja, það hlýtur að vita á gott að búið
er að aðskilja vísindin og valdið,“ sagði Guðmundur þá
og glotti.
Sló þá þögn á viðstadda og sagðist Guðmundur hafa
haldið sig vera í miðju trolli fullu af karfa - svo mikið
hafi LÍÚ-forkólfamir roðnað.
Ummæli
Súrálið og steinullin Rétttrúnaður
„Þorlákshöfn er sjaldan nefnd sem
valkostur í stóriöju en þar era margar
mjög hagstæðar forsendur; Þar er nægt
landrými og aðstæður til hafnargerðar
góðar. Nálægð við höfuðborgarsvæðið
ásamt Suðurlandi gefúr jafnara fram-
boð vinnuafls en víða annars staðar.
Siglingaleið til Evrópu er styttri og
flutningslínur rEiforku yrðu ódýrari en
við ýmsa aðra kosti. Um tíma leit
út fyrir að tækist að steinullarverksmiðjan yrði byggð
í Þorlákshöfn en af einhverjum ástæðum var henni
komið fyrir mun fjær innanlands og Evrópumarkaði.
Óhætt er að fullyröa að verksmiðjan hefði oröið mun
hagkvæmari í rekstri, afurðin ódýrari og útflutnings-
möguleikarnir ef til vill betri með staðsetningu i Þor-
lákshöfn. Núverandi hugmyndir um byggingu súráls-
verksmiðju fyrir norðan minna óneitanlega á þetta.“
Bergsteinn Einarsson framkvæmdastj. á aöalfundi
Sambands sunnl. sveitarfélaga.
Þó aö vandræöi hafi komið upp á í
starfi Áslandsskóla þýðir það alls ekki
að einkarekstur gangi ekki upp. Ekki
nema menn vilji túlka alla þá sam-
starfsörðugleika í ríkisreknum skólum
um allt land sem augljóst merki um að
rekstur rikis og sveitarfélaga á skólum
hafi algerlega bragðist. [...] Því miður
virðist afstaða fólks, í það minnsta
stjómmálamanna, til Áslandsskóla ekki mótast af
þeirri menntastefnu sem skólinn stendur fyrir eða af
umhyggju fyrir þróun menntamála í landinu. Stjóm-
málamenn rífast um hvort orðið „einka“ megi koma
fyrir þegar skólar era annars vegar. [...] Áhugamenn
um menntun hljóta því að krefjast þess af stjómmála-
mönnum að þeir andi rólega og taki á málefhum Ás-
landsskóla með hag íslensks menntakerfis og íslenskra
nemenda að leiðarljósi en ekki einhvers pólitísks rét-
trúnaðar.
Siguröur Hólm Gunnarsson á Kreml.is
Hvað kostar kaffið?
Á ráðstefnu í Jóhannesar-
borg var rætt um sjálf-
bæra þróun og baráttu
gegn fátækt í heiminum.
Við slík tækifæri heyrast vita-
skuld raddir um ábyrgð ríkra samfé-
laga á fátækt í þróunarlöndum svo-
nefndum - og ekki stendur, hvorki
hér á íslandi né annars staðar, á
röddum galvaskra ungra markaðs-
garpa sem vilja kveða slíkar raddir
niður sem snarlegast. Og segja sem
svo: fyrst verða þeir í Þriðja heimin-
um að koma á viðskiptafrelsi og lýð-
ræði hjá sér, annars þýðir ekkert að
hjálpa þeim.
Hér er flestu snúið á haus. Sá
vandi fátækra samfélaga sem tengist
viðskiptum á sér ekki rætur í við-
skiptahömlum af þeirra hálfu. Þau
hafa, bæði nauöug og vtíjug, sjálf
opnað fyrir alls konar innflutning
og íjárfestingar. Vandinn er sá, að
þau auðugu ríki sem hæst hafa um
viðskiptafrelsi virða sjálf eöa virða
ekki þetta frelsi allt eftir eigin hent-
ugleikum. Þau heimta fulla hlýðni
við markaðslögmálin af Afríku-
mönnum og Suöur-Ameríkumönn-
um - en halda uppi vemdartollum
gegn innflutningi matvæla, vefnað-
arvöra og annars vamings frá hin-
um fátæku samfélögum.
Slíkar viðskiptahömlur kosta þró-
unarríki á ári hverju hundrað millj-
arða dollara í töpuðum útflutnings-
tekjum. En það er helmingi meira
en hinn ríki heimir ver til þróunar-
aðstoðar. Auk þess sem dæmið er
skekkt með því að ríki heimurinn
setur 350 milljarða árlega í niður-
greiðslur og styrki til eigin landbún-
aðar.
Verð á kaffi
I annan stað er allt viðskiptadæm-
ið í reynd óendanlega óhagstætt
þeim sem fátækir era. Ég rek augu í
fróðlegt línurit í bresku blaði: það
sýnir verðmyndun á kaffl. Kaffi-
bóndinn í Brasilíu eða Tansaníu fær
2,3 sent fyrir tiltekið magn af kaffi-
baunum. Þegar við bætist kostnaður
við aö þurrka kaffið, flytja til skips
og annar innlendur „virðisauki" þá
er verðið á þessu magni komiö upp
í 17 sent.
En nú tekur verðmyndunin held-
ur betur fjörkipp. Átján sent í út-
flutningskostnað - verðið er orðið 35
sent. Svo rennur keðjan áfram inn-
an hinna öflugu kafflfyrirtækja: 38
sent bætast við í pökkun og mark-
aðssetningu, síðan ofan á það 95
sent í brennslu og vinnslu - og þá er
verðið komið í einn dollar og sjötíu
sent. Ofan á það kemur smásöluá-
lagning og fleira þesslegt - á endan-
um kostar það kaffimagn sem af
stað var meö farið tvo dollara og sjö-
tíu sent.
Það sem furðu vekur er ekki að-
eins ótrúlega hraður og brattur
skriður á verði - 2,3 sent í 270, ætli
það sé ekki tólf þúsund prósenta
virðisauki? Það fylgir
með, að hagnaður milli-
liða og smásala af því að
höndla með kaffi hafi
verið nokkuð svo stöðug-
ur árum saman. En hitt
er víst, að kaffibændum-
ir sjálfir, tuttugu milljón-
ir fjölskyldna í nokkrum
þróunarríkjum, þeir fá
núna helmingi minna
fyrir sinn snúð en þeir
fengu fyrir tíu árum. Hin
frjálsa verslun er undar-
lega einhliða og grimmur
leikur og það er sá fátæk-
asti í keðjunni sem tapar
og heldur áfram að tapa.
Því eins og allir hafa
heyrt þá finnst markaðs-
strákum í ríka heiminum
aldrei nóg af því gert að
pína niður einmitt fram-
framleiðslukostnaðinn.
Aldrei nóg gert af því
að stækka býlin og kaupa
Sa maður sem nœstsiðast var forseti
Nicaragua (1997-2002) undirhinu nýja
vinstriósóma. Og þegar
Vesturveldin telja sig
hafa jákvæð afskipti af
lýðræðismálum þá er
niðurstaðan einatt
næsta skrýtin.
I Nicaragua komust
Sandinistar til valda,
vinstrisinnar sem
höfðu risið upp gegn
illa þokkaðri einræðis-
fjölskyldu. Bandaríkin,
sem áður höfðu stutt þá
spilltu valdaklíku,
gerðu allt til að koma
Sandinistum frá völd-
um - bæði með því að
senda á þá vopnaðar
sveitir, beita efnahags-
refsingum, loforðum
um efnahagshagsaðstoð
og öðrum þrýstingi. Svo
fór að Sandinistar töp-
uðu í kosningum,
naumlega þó.
Sá maður sem næst-
öfiugri tækni og fiæma stjómarfari er nú ákærður af eftirmanni sín- síðast var forseti
smáframleiðandann af
jörð sinni og til yfirfullra
fátækrahverfa í stórborg-
um - allt í nafni framfara
og hagræðingar. Það er
stímdum engu líkara en
að alla hluti eigi að leysa
með því að koma þessum
vesælu 2,3 kaffisentum til
framleiðanda niður fyrir
tvö sent, svo við höldum
áfram við þessa einu afurð.
um fyrir að hafa stolið hundrað milljónum
dollara af landi sínu, eða sem svarar ársút-
gjöldum þessa fátœka samfélags til heilbrigð-
is- og skólamála. - Amoldo Aleman, er þama
yfirgefur þingbygginguna, er enn forseti
þingsins í landinu.
okkur
Lýöræðisafskiptin
Það má líka vera ljóst, að við-
skiptakerfi af þessu tagi er ekki hag-
stætt fyrir mannréttindi og lýðræði.
Enda hafa þau alþjóðleg stórfyrir-
tæki sem ráða viðskiptum með kaflfi
og banana og fleira gott ávallt stutt
beint og óbeint við bakið á herfor-
ingjaklíkum og einræðisherram
sem hafa tryggt þeim ódýrt vinnuafl
og bamiað verklýössamtök og annan
Nicaragua (1997-2002)
undir hinu nýja stjórn-
arfari er nú ákærður af
eftirmanni sínum fyrir
að hafa stolið hundrað
miljón dollurum af landi
sínu, eða sem svarar
ársútgjöldum þessa fá-
tæka samfélags til heil-
brigðis- og skólamála.
En gaur þessi er enn öflugur, hann
er enn forseti þingsins í Nicaragua
og er með drjúgan flokk þingmanna
á bak við sig, sem vafalaust er bæði
markaðsvænn og fjárfestingavænn
og laus við allar vinstrivillur. -
Gáum að þessu.