Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.2002, Qupperneq 46

50
HelQarblað H>"Vr LAUGARDAGUR 26. OKTÓBER 2002
Sakamál________________
Bitin og
barin
til dauðs
Það i/ar hundur sem fann líkið. Eiqandinn og
hundurinn voru ímorqungöngu á sunnudegi.
Klukkan var hálfníu þeqar þeir gengu fram hjá
barnaleikvelli og hundurinn togaði íhálsband-
ið og dró eiqanda sinn inn á leikvöllinn. Eiqand-
inn sá að hundurinn fann eitthvað óvenjulegt á
sér og fglgdi fúslega á eftir. Skgndileqa stopp-
aði hundurinn og hætti að gelta. Þá stóð hann
gfir líki afstúlku um tvítugt, nakinni en með
sokka á hælunum og blóðugan brjóstahaldara
gfir andlitinu.
Pamela Davis var lífsglöð ung stúlka en ævi hennar fékk hörmulegan endi þegar hún var barin til ólífis og
bitin af uiorðóðu villidýri.
Atburöurinn varð í bænum Halifax í Yorkshire
á Englandi. Maðurinn með hundinn snerti hand-
legg stúlkunnar og fann að hann var kaldur. Mað-
urinn kallaði í hundinn sinn og þeir hlupu að
næsta húsi og bönkuðu upp á. Syfjaður maður kom
til dyra og spurði hvað gengi á - að vekja upp í
ókunnum húsum fyrir allar aldir á sunnudags-
morgni.
Sá aðkomni sagðist þurfa að komast í síma og
það strax. Það væri dauð stúlka á barnaleikvellin-
um og hann þyrfti að hafa samband við lögregluna.
Símalánið var auðfengið og skömmu síðar endur-
tók ungi maöurinn með hundinn söguna þegar
hann tilkynnti lögreglunni hvað hann fann. Hann
var beðinn að bíða í húsinu og lögreglubíll sem var
á eftirlitsferð í nágrenninu var sendur á staðinn.
Lögreglumennirnir tveir sem í bílnum voru báðu
manninn með hundinn að fylgja sér á staðinn þar
sem hann fann líkið.
Þegar þeir komu að látnu stúlkunni lyfti annar
lögreglumannanna brjóstahaldaranum frá andliti
hennar og við þá sjón sem við blasti náfölnaði
hann. Hann sá þegar að stúlkan hafði verið myrt og
rannsóknarlögreglunni var gert viðvart.
Hálfri klukkustund síðar var leikvöllurinn ið-
andi af lögreglumönnum og aðstoðarfólki frá
tæknideild.
Lögregluforinginn sem stjórnaði rannsókninni
Á þessari krá drakk Pamela síöasta drykk lífsins og
kvaddi vini sína með bros á vör.
áleit að stúlkan væri um tvítugt. Hún var grönn og
dökkhærð. Hárið var klístrað í blóði. Hann tók eft-
ir undarlegu mari á hægra brjósti og þegar betur
var að gáð kom i ljós að það voru tannafór. Það
virtist sem sá sem myrti hana hefði einnig bitið
hana.
Veski stúlkunnar fannst i um 300 metra fjarlægð
frá líkinu. í því voru snyrtivörur og áhöld og í
veskinu fannst bréf sem stílað var á ungfrú Pamelu
Davis og heimilisfangið var sjúkrahús lofthersins í
Halton.
Enn sem komið var fannst engin örugg vitneskja
um af hvaða stúlku líkið var. Ekki var lýst eftir
týndri stúlku í lögsagnarumdæminu eða í nágrenni
þess. Nokkru síðar fann lögreglumaður föt
stúlkunnar í hrúgu undir steini.
Með bitför á bi^óstinu
Á meðan tæknimenn voru að ljósmynda og taka
saman fötin haföi lögregluforinginn samband við
lækninn sem rannsakaði líkið. Hann sagði að skoð-
unin væri aðeins frumrannsókn og yrði nánari nið-
urstaða að bíða þar til síðar. Augljóst væri þó að
banameinið væri högg aftan á höfuðið. Stúlkan
hafði reynt að verjast þvi skrámur og mar voru á
höndum og handleggjum. Ekki var hægt að
ákvarða á staðnum hvort stúlkan hefði verið sví-
virt kynferðislega en tannafórin á brjóstinu voru
eftir tennur í manni.
Maðurinn sem fann líkið hafi engu við þetta að
bæta og þann sem lánaði símann og bjó rétt hjá
leikvellinum grunaði ekki að alvarlegur glæpur
hefði verið framinn í næsta nágrenni kvöldið áður
eða um nóttina. Hann sagðist að vísu hafa heyrt óp
í konu og karlmanni skömmu fyrir miðnætti en
hélt að það væri eitthvað í venjulegu ofbeldi í sjón-
varpi, eins og títt er á síðkvöldum. Ópin gætu líka
veriö frá fólki á götunni en það var ekki óvenjulegt
að ómur af drykkjulátum heyrðist í hverfinu á
laugardagskvöldum.
Þegar lögreglan hóf rannsókn málsins kom fljót-
lega í ljós að hin myrta var Pamela Davis og var
hjúkrunarkona sem starfaði á hersjúkrahúsi i
Halton. Hún var heima í fríi og samkvæmt fram-
burði foreldra hennar hafði hún farið út aö
skemmta sér kvöldið áður með Kathleen, vinkonu
sinni. Þegar Pamela kom ekki heim gerðu foreldr-
ar hennar ráð fyrir að hún hefði gist hjá vinkon-
unni eins og var vani hennar.
Fór ein út í myrlírið
Kathleen staðfesti að þær vinkonurnar hefðu
fengið sér öl á Commercial-kránni kvöldið áður en
yfirgefið staðinn um hálfellefu og haldið hvor í
sína áttina, en leið Pamelu lá einmitt yfir leikvöll-
inn þar sem hún fannst látin. Hún var ein þegar
hún yfirgaf krána.
Við krufningu kom í ljós að andlát Pamelu hafði
borið að milli 10 og 11 um kvöldið og hún hafði ver-
ið barin til ólífis með stórum steini og bitíor fund-
ust víða á líkama hennar sem bentu til þess að
árásin hefði verið sérlega hrottaleg. Engin merki
fundust um nauðgun eða þess háttar athæfi og var
Pamela óspjölluð mær þegar hún lést.
Fljótlega fundust vitni í hópi kráargesta sem ver-
ið höfðu á leið heim á svipuðum slóðum og Pamela
og um svipað leyti. Þau höfðu séð mann á hlaupum
í nágrenni við leikvöllinn. Einnig fundust vitni
sem sáu ungan mann sem fylgdist með störfum lög-
reglunnar þegar líkið fannst og virtist afar óróleg-
ur. Lýsingar á honum voru áþekkar lýsingum
vitna á manninum sem sást við leikvöllinn kvöldið
áður. Eitt af þvi sem einkenndi manninn var sá
kækur hans að vera sífellt að greiða sítt hár sitt frá
andlitinu og auðveldaði það lögreglunni eftir-
grennslan.
Rannsókn leiddi lögregluna fljótlega að heimili
ungs verkfræöings, Michaels Ainsleys að nafni.
Hann var giftur og tveggja barna faðir. Þegar lög-
reglan knúði þar dyra var Ainsley afar tauga-
óstyrkur og kastaði í sífeUu síðum toppnum frá
augunum meðan spurningar lögreglu dundu á hon-
um.
Játaði grátandi
Það þurfti ekki að spyrja Ainsley lengi út í risp-
ur og skrámur á andliti hans áður en hann brotn-
aði algerlega saman og játaði fyrir lögreglunni á
staðnum að vera valdur að dauða Pamelu.
Hann hafði fylgt Pamelu frá kránni og fannst
hún einkar falleg og aðlaðandi. Á leikveUinum
gekk hann tU hennar, setti handlegginn utan um
hana og ávarpaði hana ástaroröum. Hún reyndi
þegar í stað að ýta honum frá sér en þá rann á
hann einhvers konar æöi og til harkalegra átaka
kom á miUi þeirra en Ainsley sagöi að Pamela
hefði barist eins og ljón fyrir lífi sinu og veitt
mikla mótspyrnu eins og sár hans og skrámur báru
vitni um. Hann gat enga sérstaka ástæöu gefið fyr-
ir morðinu aðra en þá að hann hefði myrt hana svo
hún gæti ekki vitnað gegn honum. Hann klæddi
hana úr öUum fötunum og dreifði þeim og inni-
haldi handtösku hennar út um víðan völl.
Mál Ainsleys vakti mikinn hrylling meðal þeirra
sem rannsökuðu það og dæmdu hann. Ainsley virt-
ist eiginlega ekki skUja sjálfur hvað hefði fengiö
hann til þess að ráðast að saklausri og ókunnugri
stúlku með þessum hætti. Hann tók þó aldrei dýpra
í árinni varðandi tilfinningar sínar, tengdar morð-
inu, en að hann sagðist hafa áhyggjur af málinu.
Það kom engum á óvart þegar Ainsley var dæmd-
ur í lífstíðarfangelsi fyrir morðið á Pamelu Davis.
-OÓ/PÁÁ