Dagblaðið Vísir - DV - 12.05.2003, Blaðsíða 20

40
MÁNUDAGUR 12. MAÍ 2003
Skoðun DV
•<

■‘-i
Á Alþingi. - Þeir sem hafa beinna einkahagsmuna að
gœta í hverju máli skuli vikja úr salnum á meðan
umrœða þeim tengd fer fram og ekki hafa atkvæðis-
rétt, segir Garðar m.a.
„Verði kvótadraugurinn
ekki lagður að velli eftir
nýliðnar kosning, mun
undirritaður draga fána
skips síns í hálfa stöng
og það mun verða gert
víða, e.t.v. í hverri höfn
á ströndinni."
Allir sem til þekkja innanbúð-
ar í Frjálslynda flokknum vita
hvers vegna Nýtt afl kom til.
Stefnumál Nýs afls eru svo lík
Frjálslyndra að þar var verið að
dreifa kröftunum og skjóta fram
hjá markinu og þar með vinna
þjóðinni tjón.
Verði kvótadraugurinn ekki
lagður að velli eftir nýliðnar
kosningar mun undirritaður
draga fána skips síns í hálfa
stöng og það mun verða gert víða,
e.t.v. í hverri höfn á ströndinni.
Nýaflssinnnar hefðu átt að styðja
baráttu Frjálslyndra sem leituð-
ust við að lyfta þjóðlífi voru á
æðra plan.
Það er athyglisvert
Undirritaður saknar þess að
enginn af hinum ágætu um-
bótasinnum setti eftirfarandi ínn
í stefnuskrá sína. - Inni á hinni
háæruverðugu löggjafarsam-
kundu íslendinga hefur undan-
farin ár starfað fjöldi fólks sem á
beinna einkahagsmuna að gæta í
sjávarútvegi. Þetta átti þjóðin að
leggja á minnið. Þetta var eitt af
þeim þungavigtaratriðum sem
Agaleysi
áberandi
Hrafnhildur Guðmundsdðttir skrifar:
Það er áberandi hve krakkar
hér á landi eru síðri öðrum
jafnöldrum sínum erlendum að
tjá sig. Framburðurinn er
slappur, óöruggið áberandi.
Maður tekur eftir þessu viða
en kannski mest þegar rætt er
við krakka, t.d. í sjónvarps-
fréttum. Og svo er það aga-
skorturinn sem er okkar mesta
vandamál, bæði hjá fullorðnum
og krökkum. Mér segja foreldr-
ar ungra krakka að agaleysið
endurspeglist í skólastofum
sumra kennara. Alls ekki allra
þó og það er áberandi ef krakk-
ar hafa góða kennara sem vilja
halda aga og tekst það. Von-
andi versnar þetta ekki svo að
það verði regla að hafa lög-
reglu tiltæka við skólana í
borginni. En ungir krakkar
taka tillit til lögreglu og bera
virðingu fyrir henni.

Virölngin er tll staðar og
snemma beygist krókurlnn.
lögmennimir í Vatneyrarmálinu
hafa á sínu borði. Vegna vanhæfi
löggjafarsamkundunnar hrynur
kvótakerfið líkt og spilaborg eftir
átta til fjörtán mánuði.
Það gengur einfaldlega ekki
upp að semja lög með þeim hætti
Ljúkum
Konráð Rúnar Friðfinnsson
skrífar:_________________
Ætli sé ekki komið hátt í þrjátíu
ár síðan byrjað var að malbika svo-
kallaðan „hringveg". Ekki er mér
kunnugt um hve áætlanir gerðu ráð
fyrir löngum tíma í verkið. Hitt er
ljóst að verkinu er ekki ennþá lok-
ið. Víða um hinar dreifðu byggðir
landsins má finna vegarspotta sem
líta út eins og flestir vegir lands-
manna litu út þegar verkið var haf-
ið. Möl og sandur, og svo þegar
vindar blása hraustlega koma berir
steinar í ljós og verða hvimleiðir
dekkjum bifreiðanna.
Og enn má heyra „bang“ og
„bang“ vegna bíls sem óvart steytir
á steini á miðjum vegi og bilinn
stuttu síðar kominn á „tjakk“, og
bograndi brúnaþungan bílstjóra,
sem hugsar Vegagerðinni „þegjandi
þörfina," þar sem hann er að setja
varadekkiö undir til að geta haldið
áfram ferðinni til áfangastaðar.
Verið er að bæta vegi hér, taka af
vondar beygjur þar, byggja brýr,
semja við bændur á þeim stöðum
þar sem vegarspottinn kemur til
með að fara yfir. Þess kona hlutir
og aðrir slíkir eru í gangi hjá okkar
sem gert hefur verið varðandi
sjávarútveginn. Kvótakerfið i
sjávarútvegi er því sá mesti glæp-
ur sem settur hefur verið á svið
hjá nokkurri siðmenntaðri þjóð.
Það sem hefði þurft að koma fram
í stefnuskrá umbótafiokkanna er
„Fáir tala orðið lengur
um þörfina á að Ijúka
við þetta verk sem allur
almenningur fékk svo
mikinn áhuga á þegar
málið var fyrst reifað, “
ágætu Vegagerð sem svo lýsir því
yfir að lokiö sé við að malbika
hringveginn. - Eða þannig...
Fjármunir eru ekki ótakmarkað-
ir og verður að velja hvernig best
þá megi nýta milli ára að mati
þeirra sem fara fyrir þessari stofn-
un á hverjum tíma. Allir vilja sjá
sinn garð í lagi og til staðar er enda-
laus þrýstingur íbúa. Hugsanlega er
hann hindrun í þessu máli öllu:
„Klárum hringveginn.“
Margir segja sem svo: Hví skyld-
um við leggja einhvem ofurþunga í
þetta verk? Er ekki margt annað
sem er þarfara aö gera heldur en að
ljúka við veg sem tiltölulega fáir
aka um yfir vetrarmánuðina á fá-
fómum stööum? Og mætti þá nefna
austurhluta landsins, þar sem möl-
in skartar sínu fegursta og
að þeir sem hafa beinna einka-
hagsmuna að gæta í hverju máli
sem rætt er á Alþingi skuli víkja
úr salnum á meðan umræða þeim
tengd fer fram og ekki hafa at-
kvæðisrétt.
ísland sem var - ísland nú
Á gullárunum 1930 til 1967
þurfti enginn vinnandi maður við
sjávararsíðuna að sofa sumar-
langt. Á vetrarvertiðinni lögðu
menn nótt við dag við róðra, beit-
ingu, söltun, og frystingu. Á þess-
um árum var byggt upp besta
heilbrigðiskerfi í heimi sem nú er
að hrynja í góðæri nútímans.
Besta þjóðlíf jarðar var jafnframt
byggt upp á þessum árum. Þá var
- þótt mikið væri að gera - tími
til að ræðast við og hlæja saman
og kætast. Þá var ekki rifist um
peninga og ójöfnuður þegnanna
óþekkt fyrirbæri.
Hvað er nú? Nýríku stutt-
buxna-Jónamir eru nú í óða önn
að selja það sem við, sem komnir
erum á og yfir miðján aldur, höf-
um þrælað okkur út fyrir samfé-
lagið. Þetta gera hinir mjúkhentu
drengir, sem lítið eða ekkert hafa
lagt til búsins, til að halda uppi
gervistöðugleika í þjóðfélaginu.
Nú er svo komið að þeir sem eru
veðurbitnir eftir vosbúð og þræl-
dóm mega ekki lengur setja færið
í sjó. - Nú er það Eimskipafélagið
sem er eigandi fiskimiðana okkar
við ströndina.
grjótnibbumar skaga upp úr vegin-
um á leið 1. eins og þær hafa líka
gert í áranna rás og gera enn. Ef-
laust má færa rök fyrir því.
Munum samt að efnið snýst ekki
um þetta atriði heldur hitt að
standa við áætlanir sem upphaflega
voru gerðar þarna. Þá var sett
ákveðið átak í gang og blaðran blás-
in upp í topp en með árunum hefur
lekið úr þessari blöðru og i dag er
hún nánast orðin vindlaus. Fáir
tala lengur um þörfina á að ljúka
við þetta verk sem allur almenning-
ur fékk svo mikinn áhuga á þegar
málið var fyrst reifað og allir sáu
gagnsemina af verkinu fyrir lands-
menn - og erlendu gestina sem
sækja landið heim - og njóta þess
að aka um þaö eða fara fótgangandi,
eins og „puttalingamir" blessaðir
gera.
En kosningar voru fram undan
og allir frambjóðendurnir vildu
lækka skatta og reyndu að yfirbjóða
hver annan á þeim vettvangi. Eng-
inn heyrðist þó tala um þau verk
sem þegar eru í gangi og sem
mjakast á hraða snigilsins og hafa
gert alltof lengi. - Samanber okkar
ágæti „hringvegur".
Landlð og miðin loks á heimsvísu.
Miðin á uppboð?
Ólafur Sveinsson skrifar:
Ég er ekkert viss um að tillaga
eða hugmynd sem fram kom hjá
einum borgarfulltrúanum í R-list-
anum, Stefáni Jóni Hafstein, um að
setja fiskimiðin við ísland á alþjóð-
legan uppboðsmarkað sé svo galin
eftir allt. Að bjóða út fiskikvótann
á heimsvísu gæti verið mim hag-
stæðara fyrir ísland en núverandi
fyrirkomulag því það væri þá ís-
lensku útgerðanna að bjóða í ásamt
öðrum og þær þekkja mun betur
hvað má bjóða en hinir erlendu.
Með þessu fyrirkomulagi sætu allir
við sama borð. Allir hefðu sömu
möguleikana. En hinir islensku
hefðu að sjálfsögðu þau forréttindi
að vera nær veiðislóðinni og geta
landað á íslandi eða erlendis.
Leifsstöð fornfáleg
Pétur Kfistjánsson skrifar:
Mig langar til að taka undir bréf í
lesendaálki DV fóstud. 2. maí sl.,
undir fyrirsögninni Leifsstöð í ljósi
staðreyndar. Ég hef einmitt lent í
því í „vopnaleitinni" miklu að missa
forláta tappatogara sem ég fékk svo
aldrei aftur þótt leitað væri eftir við
heimkomu. Það var búið að „eyða“
honum, að mér var tjáð. En það er
með Leifsstöð eins og margar aðrar
byggingar sem ríkið ber ábyrgð á að
hún er hið mesta ólán og næsta
fomfáleg þótt sæmileg sé til síns
brúks þegar „vel viðrar“, ef svo
mætti segia. Það er auðvitað ekkert
vit í því að farþagar skuli þurfa að
bíða í röð úti við til að komast í inn-
ritun. Það er heldur ekkert vit í
vopnaleit sem ekki fer fram á síð-
asta ferli farþeganna við útgöngu í
flugvél. - Mörgu öðru mætti bæta
viö en ég læt staðar numið.
„Skipaö gæti ég væri mér h!ýtt.“
Frekin til fjárins
Örn Arnarson skrifar:
Þeir eru margir sem vilja koma
listalífinu í landinu til hjálpar.
Menningarhús og tónlistarhús eru
efst á blaði. Nú bætist okkur liðs-
auki erlendis frá með tveim „góð-
um sonum" þjóðarinnar. Annar
kemur fá ítaliu, hinn frá hinu ríka
Sviss, nefnilega þeir Kristján Jó-
hannsson og Vladimir Ashkenazy.
Báðir skamma þeir íslensk stjóm-
völd (les stjórnmálamenn) fyrir að
skammta naumt í 6 milljarða króna
tónlistarhús. Þeir geta svo sem ver-
ið frekir til fjárins sem hvorki
greiða hér skatta né skyldur.
Hroki frambjoöenda
Þórey hringdi:
Það er búin að vera yfirþyrmandi
ásókn frambjóðenda í okkur kjósend-
ur frá öllum stjómmálaflokkum und-
anfamar vikur. Fyrst og fremst hafa
þeir þó sýnt okkur hroka, margir
hverjir, með því að tala niður til okk-
ar. Og margir fóru yfir strikið. Sér-
staklega gerðist það hjá Samfylking-
arframbjóðendum sem ýmist of-
keyrðu sjálfa sig með ofbirtingum
eða með óviðurkvæmflegum „brönd-
urum“ eins og einn þeirra gerði sig
sekan um á Stöð 2.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
gra@dv.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
Skaftahlíö 24,105 ReyKjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Á hringveglnum.
- „ Víöa mé finna vegarspotta sem líta út eins og flestir vegir landsmanna litu út þegar verkiö var hafiö. “
hringveginum