Dagblaðið - 21.04.1976, Blaðsíða 10

10
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 21. APRÍL 1976.
MMSBUWB
frjálst, úháð dagblað
Útgefandi: Dagblaðið hf.
Framkvæmdastjðri: Sveinn H. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Fréttastjóri: Jón Bir«ir Pétursson. Ritstjörnarfulltrúi: Haukur Hel^ason. Aðstoðarfrétta-
stjóri: Atli Steinarsson. íþróttir: Hallur Símonarson. Hönnun: Jóhannes Re.vkdal. Handrit:
Ás^rímur Pálsson.
Blaðamenn: Anna Bjarnason. Asjíeir Tómasson, Bolli Héðinsson. Brafíi Sigurðsson, Erna V.
Ingölfsdöttir. Gissur Sigurðsson. Ilallur Hallsson. Helgi Pétursson. Katrín Pálsdóttir.'Ólafur
Jónsson, Ómar Valdimarsson. Ljósmyndir: Bjarnleifur Bjarnleifsson, Björgvin Pálsson,
Ragnar Th. Sigurðsson.
Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Már E.M. Halldórsson.
Áskriftargjald 1000 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakið.
Ritstjórn Síðumúla 12, sími 83322, auglýsingar. áskriftir og afgreiðsla Þverholti 2, sími 27022.
Setning og umbrot: Dagblaðiðhf. ogStcindórsprent hf., Ármúla 5.
Mynda- og plötugerð: Hilmir hf., Síðumúla 12.Prer.tun: Árvakur hf.. Skeifunni 19.
Óleyfilega duglegur
Aðalritstjóri Tímans og krafta-
verkamaður Ólafs Jóhannessonar
hefur hrundið af stað í blaði sínu
herferð gegn Kristjáni Péturs-
syni, deildarstjóra tollsins á Kefla-
víkurflugvelli. í greinum og nafn-
lausum lesendabréfum er
Kristján sakaður um óhæfilegan dugnað við
rannsókn og uppljóstrun sakamála.
Enginn vafi er á, að Kristinn Finnbogason
gerir þetta með vitund og vilja Ólafs Jóhannes-
sonar dómsmálaráðherra, æðsta yfirmanns
hins hataða Kristjáns Péturssonar. Er þetta
leiðindamál eitt dæmið um, hve illa slæmur
félagsskapur er að fara með ráðherrann.
Hin sjúklega aðför að Kristjáni Péturssyni
náði einna lengst í grein merktri Oddi Ólafs-
syni blaðamanni. Þar var Kristján sakaður um
að hafa farið langt út fyrir verksvið sitt í
rannsókn ótal sakamála, ekki aðeins þeirra,
sem snerta aðstandendur Tímans, heldur
einnig ótal annarra.
Inn á milli línanna má lesa, að óleyfilegur
dugnaður Kristjáns eigi meginþáttinn í upp-
ljóstrun flestra þeirra alvarlegu auðgunar-
glæpa, sem upp hafa komizt. Ef þetta er rétt
væri nær að gera Kristján að yfirmanni lög-
gæzlu og tollgæzlu á íslandi, heldur en að
veitast að honum með gamalkunnum karga-
þýfisaðferðum Tímans.
Svo virðist sem farið sé að hitna óþægilega
undir ýmsum skuggaöflum þjóðfélagsins. Þau
virðast ekki treysta á lipurð framsóknarmanna
þeirra, sem ráða mestu í sakamálakerfinu. Þau
vilja því koma Kristjáni úr starfi, svo að
feimnismálin fari alls ekki í gang í sakamála-
kerfinu.
Tilraunin til aó bola Kristjáni úr starfi er
dæmd til að mistakast. Þjóðfélagið er að opnast
á þessum síðustu mánuðum. Minni líkur eru á,
að fjárglæframenn og aðrir glæpamenn geti
látið stjórnmálamenn vernda sig gegn lögum og
rétti eins og þeir hafa löngum getað gert.
Þorri lesenda Tímans hefur ógeð á skrifum
blaðsins um Kristján Pétursson. Þau munu um
síðir valda upphafsmönnum sínum vandræð-
um, því aó einhvern tíma munu framsóknar-
menn opna augun og byrja að moka flórinn.
Burt með Stóru norrœna
Stærsti minnisvarðinn um nýlendukúgun
íslendinga er Stóra norræna ritsímafélagið. í
skjóli áratuga einokunar á símasambandi frá
íslandi hefur þessi norræni auðhringur haft af
íslendingum ótalda milljarða á núgildandi
verólagi umfram eðlilegan viðskiptakostnað.
Um þetta vitnar kostnaður neytenda af notkun
sæstrengja fyrirtækisins.
Nú hefur ísland tækifæri til að losna úr
heljargreipum Stóra norræna ritsímafélagsins
og tengjast um leió nýrri og ódýrri tækni
fjarskiptahnatta. Það kostar meira í fyrstu, en
ætti aó borga sig á fáum árum. Stjórn Pósts og
síma á íslandi er enn í ánauó Stóra norræna
ritsímafélagsins og það má ekki leyfa henni að
framlengja nýlendukúgunina.
BARNAEFNI
í LEIKLISTAR-
LÍFINU
Leikbrúðuland
1976 Karlinn á þakinu.
1976 Milli himins og jarðar.
t tilefni af alþjóðlega barna-
bókadeginum 2. apríl stóðu ís-
lenzku bókavarðafélögin fyrir
ráðstefnu í Norræna húsinu,
sem hafði yfirskriftina: Börn
og fjölmiðlar. Fjallað var um 4
þætti fjölmiðlunar: leikhús,
barnabækur, sjónvarp/útvarp
og kvikmyndirfyrir börn. Var
hver þáttur innleiddur með
stuttu erindi, síðan voru al-
mennar umræður um málið þar
sem forsvarsmönnum allra
þessara fjölmiðla gafst kostur á
að skýra stefnu sína og aðstöðu,
og var mætt til leiks frá öllum
nema kvikmyndahúseigendum,
enda virtist hlutur þeirra hvað
verstur, og væri ekki vanþörf á
að þeim bærist til eyrna álit
ráðstefnugesta á kvikmynda-
sýningum þeirra fyrir börn.
Sjálf hafði ég tekið að mér að
innleiða efnið börn og leikhús,
og varð sú litla könnun sem ég
gerði á leiksýningum fyrir börn
tilfni þess að mig langar nú til
að kynna fyrir lesendum Dag-
blaðsins það efni sem ég kom
fram með á ráðstefnunni og
reyna að bæta nokkru við.
Ég hef kosið í þessu stutta
spjalli að einskorða mig við þau
tvö atvinnuleikhús sem ég
þekki, Leikfélag Reykjavíkur
og Þjóðleikhúsið, þótt vitanlega
fari fram mikið leiklistarstarf
utan þeirra, einnig fyrir börn.
Ber þar hæst útvarp, ýmis
áhugamannafélög svo og brúðu-
leikhúsið, sem hefur miðað alla
starfsemi sína við þarfir barna.
Ég hafði hugsað mér að fá svar
við þremur spurningum varð-
andi barnaefni leikhúsanna.
1. Hver er staða barnaefnis í
leiklistarlífi okkar hlutfallslega
miðað við annað efni?
2. Hvernig kemur barnaefni út
rekstrarlega séð, miðað við ann-
að efni?
3. Hafa þessi tvö leikhús mót-
aða menningarpólitíska stefnu?
En þegar til átti að taka var
mér ókleift að átta mig nokkuð
á tveim fyrstu spurningunum,
því merkilegt nokk gefur hvor-
ug þessara virtu og tiltölulega
umfangsmiklu stofnana út árs-
skýrslu um reksturinn. Þriðju
spurningunni hef ég reynt að
svara með því að rýna í leik-
skrár, en efnisval hlýtur að
segja mikið til um hvaða menn-
ingarpólitík þessar stofnanir
reka.
Barnaleikrit Þjóðleikhússins
(ef marka má leikskrár) eru
þessi:
1964 Kardimommubærinn.
1965 Mjallhvít og dvergarnir
sjö.
1966 Ferðin til Limbó.
1967 Galdrakarlinn í Oz.
1968 Galdrakarlinn í Oz.
1968 Bangsímon.
1968 Sfglaðir söngvarar.
1969 Síglaðir söngvarar.
1970 Sagan af Dimmalimm
kóngsdóttur.
1971 Litli-Kláus og Stóri-Kláus.
1972 Glókollur.
1973 Ferðin til tunglsins.
1974 Köttur úti í mýri.
1975 Kardimommubærinn.
1975 Furðuverkið.
Barnaleikrit Iðnó frá 1964
eru:
1964 Almansor konungsson.
1965 Grámann.
1966 Kubbur og Stubbur.
1967 Snjókarlinn okkar.
1968 Rabbi.
1969 Einu sinni á jólanótt.
1970 Ekkert.
1971 Leikhúsálfarnir.
1972 Leikhúsálfarnir.
1973 Síðdegisstundin.
1974 Ekkert.
1975 Kolrassa.
F10T1Ð SOFANDI
AD FEIGDARÓSI
V
Þessa dagana verður liðið
hálft ár síðan fram komu mjög
alvarlegar aðvaranir til stjórn-
valda um takmarkað veiðiþol
flestra botnfiskstofna við
íslandsstrendur.
Þegar litið er nú um öxl, yfir
þessa sex mánuði sem liðnir
eru, og aðgætt til hvaða aðgerða
hafi verið gripið til þess að
vernda þessa fáu titti sem eftir
eru kemur í ljós að ekkert
hefur verið gert sem máli
skiptir fyrir stofnana sem
heild. Gripið hefur verið til
lokunar veiðisvæða til vernd-
unar smáfiski, en þær friðunar-
aðgerðir hafa því miður ekki
borið tilætlaðan árangur, því
hvorki Bretar né íslendingar
hafa virt þær í reynd.
Sóknin í þorskstofninn, sem
er verst útleikinn, er óbreytt
frá október 1975.
Allt útlit er fyrir að smá-
fiskur og millifiskur sé stærri
hluti heildaraflans nú en fyrir
ári.
Skipum hefur fjölgað á mið-
unum, en ekki fækkað.
Hrygningarstöðvar og upp-
vaxtarsvæði eru ekki betur
varin í reynd fyrir veiðum
fiskiskipa nú en var fyrir ári
síðan.
Því miður eru fullar líkur til
þess, að heildarbotnfiskaflinn á
tslandsmiðum fyrstu þrjá
mánuði þessa árs sé fyllilega
sambærilegur við sömu mánuði
ársins 1975, ef ekki meiri.
Allar ber þessar niðurstöður
að sama brunni. Virk stjórnun
fiskveiða hefur ekki náðst sex
mánuðum eftir að hinar alvar-
legu aðvaranir komu fram um
ástand fiskstofna.
Við íslendingar erum að
vakna upp við vondan draum
þessa dagana. Kostnaðurinn við
allar aðgerðir tengdar fiskveið-
um og fiskvinnslu vex hröðum
skrefum og stefnir á geigvæn-
legar upphæðir.