Dagblaðið - 18.11.1976, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 18. NÖVEMBER 1976.
3
Svar til OUT.
Konur leita eftir því
sama og karlmenn
Sigríður Þorsteinsdóttir
skrifar:
Reykjavík 15/11 76
Kæri hr. OUT.
Ég stíla þetta til þín vegna
skrifa þinna í DB í dag, en þar
sem ég veit að þú ert ekki einn
um speki þína vona ég að
skoðanabræður þínir lesi þetta
og taki það til athugunar. Til að
forðast misskilning tek ég fram
að ég álít, og hefi sjálf lifað
eftir því, að hver skuli borga
sitt vín eða annað, bæði karl-
menn og kvenfólk.
Mér finnst dálítið sorglegt að
Iesa greinarstúf þinn vegna
þess að hann endurspeglar
fáfræði og fordóma á háu stigi í
garð kvenna. Ég veit ekki hvort
ég á að gráta eða hlæja yfir því
að það virðist ekki hvarfla að
þér að nokkrum kvenmanni
lítist á þig sjálfs þín vegna.
Lélegur hlýtur sá að vera sem
verður að kaupa sér fullnæg-
ingu! Það er líka greinilegt að
þú hefir lítið vit á kynlífi (þó
þú sért alltaf að æfa þig) því
eftir orðum þínum að dæma er
þetta bara eins manns leikur:
karlmannsins, kvenaðurinn
gerir þetta bara sem borgun
fyrir brennivín.
En það eru nokkur atriði sem
þú gleymir:
1. Konur hafa kynhvöt frá
náttúrunnar hendi. Þó hún hafi
verið bæld niður öldum saman
er hún staðreynd engu siður,
sem þú og fleiri ættu að taka tií
greina.
2. Konur eru líka mann-
eskjur MEÐ ÖLÍKA PER-
SÓNULEIKA, þarfir og hvatir.
Við erum ekki fróunarvélar.
3. Það er því miður enn ríkj-
andi að karlmaðurinn, í hvaða
tilgangi sem er — ,,blæði“ á
dömuna. I eigingirni og nizku
finnst mörgum kvenfólki það
sjálfsagt.
Þær skiptast aðallega í þrjá
hópa: þær sem hafa kynferðis-
legan áhuga, þær þiggja í glas
til að sýna að áhugi sé fyrir
hendi. Vínið auðveldar þeim að
brjóta á móti því sem hefir
verið þruglað yfir þeim svo
lengi sem þær muna, að svona
hagi góðar stúlkur sér ekki, þó
löngunin sé fyrir hendi. Það er
aldeilis munur að vera karl-
maður og geta verið stoltur af
og þjónað kynhvöt sinni út í
yztu æsar. Við höfum lika kyn-
hvöt, en við eigum að skammast
okkar fyrir það.
Prófaðu næst þegar þú býður
,,bráð“ upp á sjúss og hún er
„tilkippileg", að hugsa út i það
að hún er á höttum eftir því
sama og þú! Henni gæti fundizt
þú kynferðislega aðlaðandi.
Það er kannski bara sjálfs-
blekking en áfengið sljóvgar
dómgreindina eins og allir vita.
En það hefir sjálfsagt komið
fyrir þig líka? 2. hópurinn eru
alkóhólistar, er hægt annað en
að vorkenna þeim? Eg býst við
að sjöfiska stelpurnar frá
Nígeríu passi inn í þann hóp.
Af hverju fisk?
Þær skyldu þó aldrei líða af
þeim óþekkta sjúkdómi hér-
lendis sem kallast hungur? Við
megum sannarlega vera stolt af
höfðingsskap Islendinga, okkar
þroskaða skopskyni og bróður-
kærleika. 3. hópurinn gerir
ykkur alveg að fíflum.
Þær vilja bara drekka og
skemmta sér en eru of nízkar
að gera það á eigin reikning.
Þær leika með ykkur þangað til
þær eru búnar að fá ykkur til
að splæsa á sig, síðan stinga
þær af og gera grín að heimsk-
unni í ykkur. Að vísu finnst
mér þetta vera að niðurlægja
sjálfar sig, en þær ganga bara
að því sem að þeim er rétt eins
og margir aðrir í okkar þjóð-
félagi.
Þar sem bæði kynin hafa frá
náttúrunnar hendi fengið kyn-
hvöt í íæðingargjöf, þá svarið
mér, hvar hafið þið fengið
vkkar einkaleyfi?
Svo þykist þið líta kynlif eðli-.
legum augum!
Ég er ekki með þessu að
segja að það sé sama hvernig
fólk hagar sér. En taktu bjálk-
ann úr þínu eigin auga áður en
þú rífur flísina úr auga náunga
þíns!
Hríngið í
síma 83322
milli kl.
13 og 15
eða skrífið
Suðumesjamenn, fáið ykkur
endurskinsmerki á ytri föt
Arngunnur Jónsdóttir skrifar:
„Eg er dreifbýliskona hér á
Suðurnesjum og mig langar að
vekja athygli á einu. Það er um
s.iálflýsandi merki á ytri
flíkum. Ég hef þurft að aka til
Keflavíkur öll kvöld undan-
farið þar sem bóndi minn
liggur á sjúkrahúsi og eru
heimsóknartímar aðeins á
kvöldin í miðri viku. Ég ek
iðulega í gegnum Garðinn, en
þó stundum Sandgerði. Það er
alltaf myrkur á þessum tíma,
frá kl. 6-8, sem ég ek. Allt hefur
gengið slysalaust hingað til. Ég
tók bílpróf í sumar og hef tvö
lítil börn í bílnum, svo ég hef
reynt að vera eins varkár og
hægt er.
Hingað til hef ég ekki séð
manneskju á gangi sem hefur
þetta umtalaða merki. Hef ég
oft fengið „hjartað niður í
buxurnar" þegar ég hef ekið
fram hjá fólki. Yfirleitt er litið
um gangstéttir og gengur fólk
þá iðulega á akbraut eða jaðri
akbrautar. Fólk er yfirleitt
klædd dökkunt úlpum eða
yfirhöfnum og akandi bilstjóri
sér það ekki fyrr en í ea 2ja
metra fjarlægð. Götulýsingar
eru lélegar bæði í Garðinum og
Sandgerði. Það sem hvatti mig
til að skrifa var að í kvöld
mætti ég tveim gangandi með
vasaljós. Það var í Garðinum og
hélt ég fyrst að þar væri bifhjól
á ferð og lækkaði ég ljósin mín
strax. Er ég ók framhjá þeim sá
ég að sá er nær var umferðinni
var með vasaljós. Þetta er strax
í áttina, þó það hefði getað
verið villandi, því ljósið var
flöktandi. Þess vegna bið ég
ykkur, Suðurnesjamenn og
konur, fáið ykkur sjálflýsandi
merki á ytri föt.
Annars vil ég líka taka fram
jákvæða hlið á Suðurnesja-
búum í umferðinni. Þeir sýna
alltaf fyllstu tillitssemi með há
og lág Ijós. Ef einhver gleymir
að lækka ljósin er nóg að blikka
og um leið er tilkynningu
svarað. Sama með mig. Ég á til
að gleyma ljósum þegar ég er
að koma frá þessum illa
upplýstu stöðum (Sand-
gerði—Garði), þá blikkar fyrsti
bill er ég mæti ljósum og
minnir mig á. Annað er að segja
um Keflavíkurveginn. Þar er
allt of mikið af ósvífnum
ökuföntum. Mig hefur lengi
langað til að minnast á það. Þar
er auðvitað allir mögulegir
lands-.bæjar- og borgarmenn á
ferð. Margir svífast einskis og
hafa háu Ijósin á (kannski þau
lágu séu biluð). Sérstaklega er
mikið um að bílstjórar aki með
háu ljósin á eftir bíl með lítilli
fjarlægð á milli bila. Blindar
þetta auðvitað ökumann og
þrátt fyrir ítrekuð merki fyrra
ökumanns, skeður ekkert. Éina
leiðin við þessa menn er að
hleypa þeim fram hjá og setja
háu ljósin á þá. Verði þeim að
góðu.
Jæja, nóg um umferðina í
bili. Eg er fædd og uppalin í
Reykjavík en mér hefur aldrei
liðið eins vel og síðan ég flutti
hingað á Suðurnesin. Hér er
gott fólk alls staðar og hér er
mjög gott að vera. Margir segja
að það sé flatt og ljótt hérna en
ég vil ekki viðurkenna það. Hér
er veðrasamt og hér er fallegt.
Eg held mig fara með rétt mál
er ég segi -að hér sé
ómengaðasta loft sem hægt er
að fá á suðvesturhluta landsins.
Hér er fuglamergð mikil og af
því að Reykjanesið er flatt
höfum við þá sérstöku aðstöðu
að njóta hraunflatneskjunnar
(sem er ekki svo flöt) og fjalla-
hringsins frá Snæfellsjökli
austur fyrir og suður að Keili.
(lengra kann ég ekki að neína,
vill einhver fróður upplýsa
mig?). Þar að auki höfum við
hafið sem okkar þjóðarbú
hefur haft not fyrir í áratugi.
Við njótum fegurðar hafsins og
hlustum á drunur brimsins,
sem vaggar okkur í ró á
kvöldin. Ur djúpum hafsins
sóttu forfeður okkar sitt lífs-
viðurværi. Það er gamalt báta-
naust í fjörunni hérna hjá
okkur. Núna er siglt lengra og á
dýpri mið og fiskað fyrir alla
þjóðina. Fyrir utan það að færa
landsmönnum í soðið er líka
verið að ala aðrar þjóðir á okk-
ar ágæta fiski, til að afla gjald-
eyris segja þeir sem ríkinu
ráða. En rányrkjan er svo mikil
frá öðrum þjóðum að ráðið er
farið að skammta hverjum
skerf er hefur bát aflögu til að
ala konu og börn á þeim af-
urðum, sem hann dregur úr sjó.
Öðruvísi mér áður brá, munu
einhver segja í dag. Það sem
áður voru nauðsynlegar afurðir
til ltfsviðurværiseruí dag lúxus
sem almúgurinn þarf að
streitast fyrir með sveittan
skallann til að afla þjóðinni
tekna og sérstaklega gjaldeyris.
Þessir menn, sem eins og for-
feður þeirra margra, eru að
reyna að draga björg í bú en fá
ekki spyrðu fyrir tonnið."
Spurning
dagsins
Hver er uppáhaldsrit
höfundurinn þinn?
Jóhann Sæmundsson gjaldkeri:
Ég les næstum allt sem ég kemst
yfir. En ég held að ég nefni Gunn-
ar Gunnarsson sem minn
uppáhaldshöfund.
Sofanías Pétursson: Ég á svo
marga uppáhaldshöfunda að það
er erfitt að taka einn fram yfir
annan. Uppáhaldsleikritahöfund-
urinn minn er O’Neil og ætli ég
nefni ekki Hemingway sem minn
uppáhaldsskáldsagnahöfund.
Ólöf Pálsdóttir: Ég held mest
upp á Davíð Stefánsson.
Annars finnst mér mjög gaman að
lesa alls konar heimildabækur t.d.
öldina okkar.
Andrés Guðjónsson: Eg þarf nú
ekki að hugsa mig neitt um, það
er Laxness. Ég á allar hans
bækur.
Reynir Kristófersson: Ég á engan
sérstakan uppáhaldshöfund. Eg
les það sem ég rekst á og langar
að lesa.
Margrét Helgadóttir: Það er
Þórbergur Þórðarson. Eg er að
lesa Ofvitann og finnst sú bók
alveg frábær.