Dagblaðið - 03.02.1977, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 3. FEBRUAR 1977.
3
Takk fyrir Hjónaspil

hættið að sýna þýzka þáttinn
Hjónaspil var góður þáttur, segir Halla.
Halla sendi DB eftirfarandi:
Mikið langar mig að fá að
yita hvort sjónvarpið ætli virki-
lega að sýna fleiri þætti af þess-
um fáránlega þýzka þætti,
Sögur frá Miinchen? Þessir
þættir sýna okkur eingöngu
hvernig einhverjir uppgjafa
töffarar í Þýzkalandi haga sér
og ég fæ ekki skilið hvaða er-
indi það á til okkar.
Ég vildi einnig sjá skýringu á
því, af hverju sænska myndin
sem sýnd var nú fyrr í mánuð-
inum, rétt eftir að yfirlýsingin
um glæpamyndirnar var birt,
var ekki stranglega bönnuð
börnum?' Þessi viðbjóðslega
mynd sýndi aðeins dráp, nauðg-
anir og annað ofbeldi og yfir-
leitt hefur nú þurft minna til að
Raddir
lesenda
myndir væru bannaðar börn-
um.
Annars vildi ég nota tæki-
færið og þakka fyrir þáttinn
HjÓnaspil. Að mínu áliti hafa
bæði stjórnendur og keppend-
ur staðið sig frábærlega. Þó
hefðu eiginkonur dyravarða
mátt vera aðeins glaðlegri. Það
er mikil framför hjá sjónvarp-
inu að fá þessa ágætu skemmti-
krafta í þáttinn á milli spurn-
inganna. Ég vil minnast á Stuð-
menn, því þeir eru þeir einu
sem fluttu efnið í sjónvarpssal,
hjá hinum skemmtikröftunum
voru plötur spilaðar.
Svo vil ég að lokum endur-
taka ósk mína til sjónvarpsins
um að það hætti snarlega að
sýna þættina frá Múnchen.
UM STÖÐUVEITINGAR
Við áttum að fá
að fylgjast með
stöðuveitingum
í Háskóla is-
lands, en ekkert
hefur gerzt,
segir lesandi.
B.G. skrifar:
Um alllangt skeið hefur það
verið eins konar árlegur við-
burður hér á landi, að orðið
hafa svokallaðar þjóðfélags-
legar sprengingar vegna stöðu-
veitinga hins opinbera.
Yrði það langt mál upp að
telja, ef allt slíkt skyldi tíundað
í einni blaðagrein, enda af
mörgu að taka.
Viðhorf almennings hefur
stórlega breyst í þessum efn-
um, sérstaklega hin síðari ár.
Hér áður fyrr var það ekki
óvenjulegt, að fólk talaði um
valdbeitingu, eða það sem kall-
að var misrétti eða ranglæti í
sambandi við stöðuveitingar,
sem einhver óviðráðanleg ör-
lög.
Valdhafar voru oft skoðaðir
sem einskonar hálfguðir. Við
ákvörðunum þeirra mátti svo
sem mögla eða mótmæla í
heimahúsum, en lengra náðu
áhrif almennings venjulega
ekki. Hin síðustu árin hefur
hér orðið á mikil breyting. Lýð-
ræðisvitund þegnanna hefur
vaxið mjög og einn angi á þeirri
grein er að almenningur sættir
sig alls ekki lengur við að kunn-
ingsskapur, ættartengsl, stjórn-
málaskoðanir o.fl. þess háttar
séu alls ráðandi í sambandi við
stöðuveitingar, eins og því
miður hefur of oft við brunnið.
Líklega er nýjasta dæmið um
mál af þessu tagi veiting
prófessorsembættis í kvensjúk-
dómafræðum á sl. ári. Auðséð
var á undirtektum í því máli, að
nú er mælirinn fullur; fólk
sættir sig alls ekki lengur við að
valdamenn beiti lýðræðislega
fengnu valdi að eigin geðþótta,
heldur verði hlutlaust og fræði-
legt mat látið ráða, enda er ekki
hægt að tryggja jafnan rétt
landsmanna til að sækja um
stöður og embætti með öðrum
hætti.
t sambandi við ofanskráð
dæmi um stöðuveitingu kom
glöggt í ljós, að það er víða sem
pottur er brotinn. Klíkuskapur
innan deilda háskólans kom t.d.
svo berlega í ljós í því máli, að
auðsætt virðist að taka verður
allar reglur um veitingu emb-
ætta til gagngerðrar endurskoð-
unar og helst að setja ný lög þar
um.
Snemma í des. sl. birtist
grein i Dagblaðinu, þar sem
kynntir eru umsækjendur um
áður auglýst prófessorsembætti
í taugalækningum. í pistlinum
lofar blaðið, að lesendum verði
nú gefinn kostur á að fylgjast
með framvindu þessa máls og
flutti þar ágæta inngangsgrein.
Þótt nú séu nær tveir mánuðir
liðnir frá birtingu greinarinn-
ar, hefur ekki stafkrókur sést í
blaðinu um þetta mál.
Dómnefnd hefur þó verið
skipuð til að fjalla um umsækj-
endur, og nú fljúga sögurnar
enn einu sinni fram og aftur
hér í borg og sjálfsagt viðar. Ef
eitthvað er að marka þær, er
ekki annað sýnna en að.per-
sónutengsl og klíkuskapur eigi
rétt einu sinni að fá oddaað-
stöðu í sambandi við embættis-
veitingu.
Verður því sannarlega að
teljast tímabært að Dagblaðið
standi við loforð sitt frá í des.
Hvernig væri t.d. að leita álits
umsækjenda á samsetningu
dómnefndar þeirrar, sem nú á
að úrskurða um hæfni þeirra til
stöðunnar? Kæmi þá sjálfsagt
margt fróðlegt á daginn.
Það er lykilatriði í lýðræðis-
þjóðfélagi, að þegnarnir eigi
jafnan rétt til embætta og fjall-
að verði um hæfni þeirra eftir
leiðum sem sannanlega byggj-
ast á hlutlausu mati.
Megi Dagblaðinu auðnast að
gæta að lögmáli réttlætisins í
þessu efni sém og öðrum.
Látum ekki heilaþvo okkur
2291-4731 og 6432-5221 skrifa:
Við erum hér tvær ungar
stúlkur í skóla og okkur fýsir
mjög að tjá okkur um nokkur
atriði í sambandi við íslenzka
sjónvarpið. Þó að við séum af
þeirri kynslóó sem er alin Ugp
fyrir framan skjáinn sjáum við
þó galla sjónvarpsins. Það efni
sem sjónvarpið hefur til
sýningar er nær undantekning-
arlaust hin lélegasta afþreying.
Þó hafa verið teknir til sýning-
ar nokkrir mjög góðir og
fræðandi þættir, t.d. undir Pól-
stjörnunni, fræðsluþættir um
úrkynjað mannlíf í Japan og
þættirnir um Mannlífið á
sunnudögum. Við viljum einnig
koma á framfæri óskum um
betri og vandaðri tónlistar-
þætti, en að ekki sé boðið upp á
skruinkennda bandaríska
skemmtiþætti með „vinsælum
dægurlögum“ sem enginn lif-
andi maður kannast við. 1 bess-
um þáttum er flikkað upp á
hæfileikalaust fólk — og út-
koman er eftir því.
Sem svar við bréfi frá konu á
Suðurnesjum, sem birt var 7.
þ.m. viljum við segja nokkur
orð.
Kona góð! Að okkar áliti er
það lítillækkandi og vottur um
virðingarleysi fyrir sjálfum sér
að fara þess á leit að hið svo-
kallaða „kanasjónvarp" verði
opnað aftur.
Þó svo að margir þættir, sem
sýndir eru í islenzka sjónvarp-
inu, séu „ættaðir" sunnan með
sjó, verður ekki gengið fram
hjá þeirri staðreynd að um her-
sjónvarp er að ræða. Og hvort
sem fólki líkar það betur eða
verr, verður ekki gengið fram
hjá þeirri staðreynd að um ein-
hliða áróður er að ræða.
Ef þessi Suðurnesjakona
telur það hepppilega uppeldis-
aðferð að dæla í börn sín frá
unga aldri vestrænum
kapitaliskum áróðri — þá er
ekki furða þó að hrörnun þjóð-
félagsins blasi við. Látum ekki
heilaþvo okkur!
Hvað
vildirðu
helzt
starfa?
Lára Ólafsdóttir nemi: Þetta er
svo erfið spurning að ég get ekki
svarað hehni. Það er svo margt
sem kemur til greina og ég hef
nægan tima til að hugsa mig um,
meðan ég er í skólanum.
Harpa Pálsdóttir danskennari: Ég
er ánægð 1 mínu starfi og vildi
ekki gera neitt frekar.
ívar Atiason nemi: Ætli ég fari
ekki út í viðskiptalífið, alla vega
er ég í Verzlunarskólanum, en þó
er ég ekkert búinn að ákveða það.
Þór Gunnarsson nemi: Ég hef
hugsað mér að verða trésmiður.
Ég er í Iðnskóianum á Akranesi.
Lóa Hjaltested afgreiðslu$túika:
Ég vildi helzt afgreiða í snyrti-
vöruverzlun, annars er ég ánægð
með það sem ég geri núna, að
afgreiða I bókabúð.
Randver Jónsson rótari: Auðvitað
ráðherra, þeir hafa það langbezt.