Dagblaðið - 10.02.1978, Qupperneq 10

10
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 10. FEBRUAR 1978.
MMBUUHB
hjálst, úhád dagblað
Utgefandi Dayblaðið hf
Frumkvæmdastjori: Sveinn R. Eyjolfsson. Ritstjori: Jonas Kristjansson.
Fróttastjóri: Jón Birgir Petursson. Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgason. Skrifstofustjóri ritstjórnar:
Jóhannes Roykdal. íþróttir: Hallur Símonarson. Aðstoðarfréttastjóri: Atli Steinarsson. Handrit:
Ásgrímur Pálsson.
Blaðamenn: Anna Bjarnason, Ásgeir Tómasson, Bragi Sigurðsson, Dóra Stefánsdóttir, Gissur
Sigurðsson, Hallur Hallsson, Helgi Pétursson, Jonas Haraldsson, Ólafur Geirsson, Ólafur Jónsson,
Ómar Valdimarsson, Ragnar Lár.
Ljósmyndir: Árni Páll Jóhannsson, Bjarnleifur Bjarnleifsson, Hörður Vilhjálmsson, Ragnar Th.
Sigurðsson, Sveinn Þormóðsson.
Skrifstofustjori: Ólafur Eyjólfsson, Gjaldkeri: Þrainn Þorleifsson. Dreif ingarstjóri: Már E.M.
Halldórsson.
Ritsjjóm Siðumula 12. Afgreiðsla Þverholti 2. Áskriftir, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Aðalsími blaðsins 27022 (10 linur). Askrift 1700 kr. á mánuöi innanlands.
I lausasólu 90 kr. eintakið.
Setning og nmhrot Dagblaðið og Steindórsprent hf., Ármúla 5.
Mynda-og plotugerö: Hilmirhf. Siöumula 12. Prentun: Árvakur hf. Skeifunni 19.
Ekki alvond?
Asía—uppspretta eiturlyfjanna
Sífellt harðari
viðurlög stjórn-
valda í Asíu
Menn eiga að geta treyst því, að
ekkert í mannlífinu sé alveg Jivítt
eða alveg svart, heldur aðeins mis-
munandi grátt. Enginn sé algóður
og enginn alvondur. En því miöur
gefur ríkisstjórnin tilefni til að
halda, að þessu algildu sannindi
standist ekki.
Merkilegt er að rekja allt það, sem hlutlausir
aðilar hafa ráðlagt núverandi ríkisstjórn á
þriggja og hálfs árs ferli hennar. Hún hefur
ekki tekið hið minnsta mark á neinum þeim
ráðum, enda hefur hún sína eigin sérfræðinga,
sem segja henni það, sem hún vill heyra.
Ríkisstjórninni hefur verið ráðlagt að vernda
í fullri alvöru þorskstofninn í sjónum. Henni
hefur verið ráðlagt að auka ekki hlutdeild
ríkisins í þjóðarkökunni á kostnað almennings
og atvinnuvega. Henni hefur verið ráðlagt að
kasta ekki peningum á glæ landbúnaöar.
Ríkisstjórninni hefur verið ráðlagt að semja
ekki við ríkisstarfsmenn um mun meiri launa-
hækkanir en atvinnuvegirnir höfðu gert.
Henni hefur verið ráðlagt að þjónusta ekki
gæðinga sína með kaupum á Víðishúsi og
öðrum slíkum glæpum. Henni hefur verið
ráðlagt að binda börnum okkar ekki skulda-
bagga á herðar.
Hin ótrúlega lélega og sjálfumglaða ríkis-
stjórn hefur ekki tekið mark á neinu þessu, né
fjölda annarra hliðstæðra atriða. Svo furðar
hún sig á, hversu illa þjóðarhag er komið!
Hún lætur sérfræðinga sína henda fimm
bráðabirgðalausnum í verðbólgunefnd, þar sem
sitja fulltrúar voldugustu hagsmunahópa
landsins. Allar eru þessar lausnir vondir kostir,
en fela þó í sér tilraun til að stilla þrýstihópum
upp við vegg.
Ekki tekst þetta þó betur til en svo, að
samtök launþega sjá strax, að ætlunin er að láta
launþega borga brúsann. Þremur mánuðum
eftir að ríkisstjórnin er sjálf búin að sprengja
upp verðlagið með samningum við ríkisstarfs-
menn, ætlar hún að taka allt til baka.
Svona ganga kaupin ekki á eyrinni.
Launþegasamtökin munu ekki sætta sig við
bráðabirgðalausnir ríkisstjórnarinnar og eru
þar í fullum rétti. Viðbrögðin benda líka til
þess, að nýjar vinnudeilur séu á næsta leiti.
í sjálfu sér eru bráðabirgðalausnir ríkis-
stjórnarinnar ekki verri né vitlausari en bráða-
bifgðalausnir þær, sem stjórnarandstaðan og
samtök launþega hafa sett fram sameiginlega.
Hvort tv'eggja er kák og vitleysa, ef frá eru
talin einstök atriði eins og afnám vörugjalds
og samdráttur ríkisútgjalda.
Séu hlutlausir aðilar spurðir, hvað þeir
mundu þá vilja láta gera, geta þeir aðeins bent
á fyrri ráð sín, svo sem þau, er nefnd voru hér
að framan. í núverandi ástandi þarf djarfari
lausnir en bókhaldstilfærslur.
Lánleysi ríkisstjórnarinnar byggist á
sljóleika hennar og þingliðs hennar annars
vegar og á vondri efnahagsráðgjöf sérfræðinga
hennar hins vegar. Lánleysið er svo magnað, að
leita verður með logandi ljósi að einhverju ekki
alsvörtu, heldur gráu í gerðum hennar.
— gegn sölu og dreif ingu eiturlyfja
— dauðarefsingu og lífsta'ðarfangelsi beitt
Mestur hluti alls ópíum kemur frá löndunum í Asíu, sem mynda Gullna þríhyrninginn, þ.e. á
landamærum Burma, Laos og Thailands.
r
Umboðslaun frá
Mitsubitsi?
I kerfinu ganga eftirfarandi
upplýsingar milli manna, og
gengur fram af mörgum: I
Finansbanken, Vesturbrogade
9, 1620 Köbenhavn, hefur Jón
G. Sólnes alþingismaöur átt
bankareikning númer 66503-07.
Innistæða var í ársbyrjun 1975
84.747 danskar krónur. Þetta er
á fjórðu milljón íslenzkra króna
á genginu eins og það hefur
verið skráð undanfarið. í árslok
1975 var innistæðan 84.129
danskar krónur. Vextir
greiddir á árinu 1975 voru
danskar krónur 9.129. Frú Jón
G. Sólnes átti reikning 66503-
56. Innistæða í ársbyrjun 1975
var 81.359 danskar krónur.
Innistæða f árslok 1975 var
84.084. Vextir greiddir á árinu
1976 voru danskar krónur
9.084. Þetta er líka á fjórðu
milljón íslenzkra króna.
ÞAÐ ERU LÖG í LANDINU
Það þarf í sjálfu sér ekki að
fara um það mörgum orðum,
hvað þessar upplýsingar þýða.
Það eru lög í landinu sem
banna mönnum að eiga gjald-
eyri erlendis. Frá þessum
lögum eru gerð frávik, þegar
sérstaklega stendur á. Það er
............................
auðvitað fræðilegur möguleiki
að Jón G. Sólnes hafi haft slíkt
leyfi, en þó er það ótrúlegt,
enda verður ekki séð hvaða
tilgangi slíkt ætti að þjóna. Það
er ólíklegt að báknið veiti ein-
um af sínum uppáhaldssonum
leyfi til þess að hafa fjármuni
sína gengistryggða í útiöndum,
meðan allt venjulegt fólk hefur
ekki slíkt leyfi.
Hitt er miklu líklegra, að hér
sé um venjulegt lögbrot að
ræða. Jón G. Sólnes er alþingis-
maður, til þess kjörinn að setja
landinu lög. Hann hefur þar að
auki verið útibússtjóri í banka-
útibúi og sérlegur trúnaðar-
maður bankakerfisins til
margra ára. Hann situr sem
varamaður í stjórn Seðlabanka
íslands.
Þar að auki hefur Jón G.
Sólnes borið höfuðábyrgð á ein-
hverju sóðalegasta fjármála-
ævintýri Islandssögunnar,
sjálfri Kröfluvirkjun. Það
hefur aldrei verið skýrt til
neinnar hlítar, hvers konar
viðskiptasamningar það voru,
sem gerðir voru vegna
Kröfluvirkjunar. Hvers vegna
stöðvarhús var byggt f þeirri
skyndingu, sem raun bar vitni,
án útboða, og ekki síður hvers
vegna keypt var af japanska
fyrirtækinu Mitsubitsi, þvert
ofan í ráðleggingar Orkustofn-
unar.
Jón G. Sólnes er þess vegna
ekki f venjulegri aðstöðu.
Ef hér væri eitthvert lágmarks-
vit í uppbyggingu dómskerfis
— sem ekki er — þá væri það
Jóns G. Sólnes að sanna, að
hér væri ekki um að ræða
þjónustugjald fyrir hina
óvenjulegu þjónustu sem hann
lét hinu japanska fyrirtæki f té.
Þar fyrir utan þá er það
auðvitað gersamlega óþolandi
að framámaður í löggjafanum
og sérlegur trúnaðarmaður í
bankakerfinu skuli vera í
aðstöðu til þess að eiga
milljónir á erlendum banka og
skapa sjálfum sér með þeim
hætti miklu betri lffskjör en
gerist og gengur i landinu.
Þetta er lögbrot, kannske brot á
vitlausum lögum, en lögbrot
eigi að síður.
Við lifum tíma mikillar
verðbólguspillingar. Öða-
verðbólgusamfélag, eins og hér
hefur skapazt, hefur leitt af sér
feikilega og óbærifega
spillingu. Þetta verður æ