Dagblaðið - 14.04.1980, Blaðsíða 14

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 14. APRÍL 1980.
14
pensildrættir
Við bjóðum 50% afslátt af öllum kvenkápum
í versluninni út apríl mánuð.
Komið og kynnið ykkur ótrúleg kjör.
Það hlýtur að vera erntt fyrir
ungan listamann á mótunarskeiði að
eiga þekktan listamann að foreldri,
hvað þá báða foreldra eins og
Temma Bell sem um þessar mundir
sýnir málverk sín i Listmunahúsinu
við Lækjargötu. Sem kunnugt er
standa að henni þau heiðurshjón
l.ovísa Matthíasdóttir og Leland Bell
sem bæði eru í miklum metum í New
York fyrir myndlist sína. Ekki
minnka erfiðleikarnir að heldur
þegar hinn ungi listamaður hneigist
til sama stils eða listviðhorfs og for-
eldrarnir og eru til nokkur dæmi um
börn nútímalistamanna sem aldrei
báru sitt barr vegna beinna eða
óbeinna áhrifa foreldranna: Jimmy
Ernst og Gordon Matta-Clark til,
dæmis.
I fótspor
feðranna
Temma Bell sparar sér talsvert
sálarstríð með því að feta nokkuð
nákvæmlega i fótspor foreldranna.
Þar eru áhrif Lovísu sterkari en þó
gætir viðhorfa föðurins í stærri
mannamyndum í dempuðum litum
(Sjálfsmynd á vinnustofu, nr. 25).
Hins vegar gerir Temma Bcll sér
eflaust grein fyrir því að hún verður
að gjalda fyrir þá sálarró því áhorf-
endur hljóta óhjákvæmilega að hafa
verk Lovísu einhvers staðar bakatil i
hugskotinu þegar þeir skoða hennar
eigin verk. Og það kemur í Ijós, sem
betur fer, að Temma Bell fer ekki illa
út úr þeim samanburði. Hún
meðhöndlar málningu af einstöku
öryggi, hefur komið sér upp hárfínu
litaskyni og gerir sér fyllilega grein
fyrir hvað hún ætlar að segja á lérefti
sinu.
Verk hennar eru skilgetin afkvæmi
þess háþróaða expressjóníska raun-
sæis sem helsrhefur loðað við Frakk-
land á þessari öld, á sér forvera í
listamönnum eins og Chardin og ris
einna hæst i verkum manna á borð
við Matisse og Derain.
ICIIIIIIH I»CII — CJJUIIMIiyilU I VIIIIIUMUIU.
Myndlist
AÐALSTEINN
INGÓLFSSON

Bil beggja
Temma Bell — Ferhyrnd uppstilling.
I þessari hefð felst stök virðing
fyrir öllum myndrænum eiginleikum
og möguleikum hvunndagsins, sem er
svo umskapaður að hann gefi til
kynna varanleg gildi: samræmi,
íhygli, hófstillu — hvort sem mynd-
efnið er kókflaska eða guðsgræn
náttúran.
Öryggi Temmu Bell er ekki sist
fólgið i því hve vel henni tekst að
fara bil beggja í túlkun sinni því hún
er í senn tilfinningarík og svo yfir-
veguð að ekki er hægt að ímynda sér
neina tilfærslu í myndunum. Einna
gleggst kemur þessi eiginleiki fram í
uppstillingum og húsamyndum lista-
konunnar þar sem hver pensildráttur
liggur eins og klappaður í flötinn en
glóir einnig svo af myndunum stafar
Ijósi. Gott dæmi er mynd eins og
Ferhyrnd uppstilling (nr. 14) sem
sýnir alls konar hluti á borði, að þvi
er virðist í einni kös. En það þarf
ekki að rýna lengi i myndina til að sjá
hve vel hún hangir saman og hve
margt er að gerast í henni.
Taktfastar
heildir
Borðið sjálft er tígullaga og gengur
inn í myndina svo að ágætt rými er
skapað til umsvifa en á þvi spilá hin
ýmsu form saman á aðdáunarverðan
hátt, þó án þess að hrynjandi hlut-
anna sé nokkurs staðar troðið upp á
áhorfandann.
íslenskt umhverfi virðist tíðum
eins og hannað fyrir málara á borð
við Temmu Bell og Lovisu. 1 Reykja-
vik mynda marglit húsin taktfastar
heildir sem listakonan grípur fegins
hendi og magnar upp í verk eins og
Ránargata (nr. 17) þar sem sterkum
litum og dempuðum er teflt saman af
óskeikulu auga. Skærir litir húsanna
verða svo enn meir sláandi upp til
sveita, andspænis grænu grasi eða
dökkri fjallshlíð. Landslagsmyndir
Temmu Bell eru ásamt verkum
Lovisu og Ragnheiðar heitinnar
Ream nýtt innlegg í íslenska lands-
lagsmálverkið. Landslagið er ekki
brotið niður í litlar einingar, lóðrétt
eða skáhallt (Kjarval, Ásgrímur
o.fl.), heldur er því skipt niður í lárétt
lög með löngum órofa pensildráttum.
Heillavænleg
blanda
Það er hins vegar athyglisvert að
skoða hvernig Temma Bell visar til
Ásgrims í ilöngum landslagsmyndum
sínum þar sem sjónhringurinn verður
enn áhrifameiri en ella — og merki-
legt að aðrir íslenskir málarar skuli
ekki hafa notað sér þetta „format”.
Persónulegust finnst mér meðferð
listakonunnar i fjölskyldumyndum
sínuni og sjálfsmyndum en þar
virðast áhrif foreldranna hafa bland-
ast á einkar heillavænlegan hátt. Þar
er mannveran ekki aðeins sterkt form
og uppfylling, eins og mér finnst
stundum eiga sér stað í verkum
Lovísu, heldur er þar sköpuð sálræn
spenna milli fólksins, ekki ýkja
áleitin en þó vel merkjanleg. En hvað
sem hún lekur sér hendur virðist
Temma Bell hafa úr miklum hæfi-
leikum að spila. Vonandi ílendist
hún hér á freranum.
-Al.
Meitlaðir