Dagblaðið - 19.05.1981, Blaðsíða 16

16
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 19. MAl 1981.
fk’ira Æ
FOLK
Ekki þarf mikiö
til að allt
fari á hvolf
Þar sem Geir Hallgrímsson, for-
maður Sjálfstæðisflokksins og mál-
svari stjórnarandstöðunnar á þingi,
er erlendis um þessar mundir datt
okkur í hug þessi vísa, sem dr.
Gunnar Thoroddsen forsætisráð-
herra varpaði fram í þingveizlu fyrir
skömmu að sögn:
Ef vildi það formanni flokksins tU
að forfaUast nú um stundarbU,
leiðtogi stjórnarandstöðunnar
yrði af sjálfu sér hann Gunnar.
FÓLK
ELÍN
ALBERTSDÓTTIR
Lyklakippur
tilstyrktar Vernd
Stórátak mun nú vera framundan
til fjáröflunar fyrir félagasamtökin
Vernd. Ákveðið hefur verið að virkja
félaga i sem flestum karla- og
kvennaklúbbum landsins til að seija
þjóðinni lyklakippur. Lionsmenn
hafa þegar gengizt inn á að vera með í
fjáröfluninni og fullvíst þykir að
aðrir klúbbar verði með.
Lyklakippur þessar verða sérstakar
að þvi leyti að hver hefur sitt númer.
Nafn og númer hvers kaupanda
verður sfðan skráð niður og tölva sem
lögreglan hefur aðgang að mötuð á
uppiýsingunum. Fari svo að kippa
týnist nægir að skila henni á næstu
lögreglustöð. Tölvan er síðan spurð
að því hver eigi viðkomandi kippu og
honum gert viðvart.
Ekki liggur alveg ljóst fyrir hversu
margar kippur á að selja. Þeir sem
upphafið eiga að málinu létu sér detta
í hug að fimmtán til tuttugu þúsund
kippur ættu að renna út. Lionsmenn
eru öllu stórtækari, minnugir þess aö
þeir hafa náð þvi að selja níutiu
þúsund stykki af rauðu fjöðrinni
sinni á einum degi. Þeim þykir þvi
ekkert tiltökumál að selja svo sem
fjörutíu til fimmtíu þúsund iykla-
kippur til styrktar góðu máiefni.
Gamall rúsínukjallari
með lýsingu eins og á
Hvannadalshnúk í björtu
— sýndi síöast íParís, nú í Norræna húsinu
Fólagshoimili Fóks hefur verið breytt þannig að nú eiga þeir sem eru í
hjólastólum greiðan aðgang um húsið. Á myndinni er þjátfarinn og
kennarinn, Sigurður Ragnarsson, að hjálpa einni hnátunni á bak með
aðstoð kvenna úr Fák. DB-myndir Sig. Þorri.
Afreykingum við
Skúlagötuna
Jónas Guömundsson opnaði á
laugardag málverkasýningu í
Norræna húsinu. Af því tilefni tók-
um við hann tali í vinnustofu hans að
Sólvallagötu 9. Þar hefur hann
innréttað stóra vinnustofu i gömlum
búðarkjaliara.
„Já þetta var svona rúsínukjallari
hjá Sveini heitnum Þorkelssyni kaup-
manni. Hann var mikill heiðurs-
maður og tenór,” segir Jónas. Hann
bætir við:” ,,í þá daga voru búðar-
menn að visu i styttra lagi, þannig að
hér er fremur lágt undir loft eða
undir bitana. Ég kann vel við mig í
þessu húsi sem er sterkt eins og eikar-
skip.” ,
„Við rifum hér eitt forkalkað skil-
rúm og þar var enginn nagli minni,
eða styttri, en átta tommur og
vírnetið var eins og í rammgerðu
rússnesku fangelsi,” segir Jónas.
,,Hvað ég vildi heldur að þetta hefði
verið járnnbent steinsteypa með
rækju og svoleiöis, eins og nú á
dögum.”
Hér hefi ég komið upp flóknum
ljósabúnaði þannig að hér er sams
konar lýsing eins og á himnum eöa á
Hvannadalshnúk, þegar fjöll standa i
vatni og heiðríkjan nær í efstu lög
gufuhvolfsins.”
— Hvenær sýndir þú seinast?
„Það var í París í fyrravetur með
Valtý Péturssyni listmálara en hann
er líka gamall sjóari. Þetta var á veg-
um hins opinbera, svona iistrænn
félagsmálapakki, sendur til Frans,
eins og demantar frá Bokassa.”
— Þú seldir mlkið f Paris.
„Já, Frakkar kunna að meta
þessar myndir og nú hanga þessir
slordallar og manndrápsfleytur sem
ég mála i flott húsum í Rue de Rivoli
og fleiri stöðum. Einn auömaðurinn
keypti tvær þannig að hann er kom-
inn með stórútgerð. Tyrkneskur
maður fékk sér eina.
— Nú telja margir að þú hafir náð
talsvert langt i gerð vatnslitamynda.
Hverju þakkarþúþað?
„Þar sem Dagblaðið er nú land-
búnaðarblað er mér ljúft að skýra
frá því að ég þakka þann árangur sem
ég hefi náð fyrst og fremst Mjólkur-
búi Flóamana og Mjóikursamsöl-
unni.”
— ?.
„Jú, sjáðu til. Áður var maður
alltaf í vandræðum með ílát. Nú eru
það jógúrtumbúðirnar og skyrum-
búðirnar sem bjarga heiia málinu og
liturinn er tær og hreinn og ég nota
vatn eins og kinverskt þvottahús.
Mín tækni krefst mikils vatnsforða.”
„Annars er það nú ofmælt að ég
standi eitthvað framarlega i tækni.
íslendingar mála eins og enskar
kerlingar með vatnslitum. Kunna
ekki annað. Erlendis er þetta orðin
þróuð myndlistargrein, sem heyrir
undir allt annað en pensilkúnst mið-
aldra kvenna. Þetta minnir meira á
gullgerðarmenn eða efnafræði.”
„Ég byrjaði reyndar í grafík í
Þýzkalandi eftir að ég byrjaði aftur
aö mála. En grafíkin minnir frekar á
bifvélavirkjun en myndlist, það er að
segja vinnan. Ég þoldi ekki þetta
gasalega eitur sem graflkinni fylgir.”
— Fleira fæstu við, ef ég man rétt.
„Nú já, oliumyndir mála ég eins og
hver annar eymingi, það er að segja
meðpenslum.”
— Hvereru mótivin?
„Það er sama sagan: Útgerðin,
húsin og fólkið. Það er dálítiö af
myndum frá Eyrarbakka og öðrum
skreiðarþorpum þar um slóðir. Ég
kikna í hnjáliðunum, þegar ég sé
yndisleg, gömul hús.”
— Frá hvaða tima eru þessar
myndir?
„Þær eru flestar málaðar á sein-
ustu tveim, þrem árum. Eitthvað hefi
ég fengið lánað af eldri myndum til
þess að fá heildarsvipinn betri.”
— Hvað um gagnrýni? Hvernig
hefur hún leikið þig?
„Gagnrýni er ágæt og nauðsynleg.
Gagnrýnendur eru að sjálfsögðu mis-
jafnir og gildir þaö ekki síður um mig
Fötluö börn geta líka setiö hest
Dálítil deila er sprottin upp á
fjórðu og fimmtu hæðinni hjá Ríkis-
útvarpinu, hljóðvarpi. Meirihluti
starfsmanna á fréttastofu útvarpsins
— bannsett fasistaklíka að sumra
dómi — fékk því framgengt að ekki
má reykja á fréttastofunni. Einir
tveir eða þrír fréttamenn sinna þó
ekki þessu banni og reykja nú bæði
hratt og mikið innan um félaga sína.
Fyrst búið var að gera fréttastof-
una að reyklausri deild (eða svo til)
þótti nú mörgum rétt að reykingar
yrðu bannaðar i matsal stofnunar-
innar. Þeir sem þykir gott að fá sér
smók að lokinni vel útilátinni máltíð
ráku þá upp ramakvein og þótti harð-
lega að sér veitzt. Fengu þeir þvi
framgengt að reykingar voru áfram
leyfðar í matsalnum, — nema á
tveimur borðum. Þar voru sett upp
bannskilti sem smíðuð voru úr völdu
efni úti i bæ. Ekki tókst þó staf-
setning á reykskiltunum betur til en
svo að þar stendur: „Við reykjum
ekki við þettað borð.”
Viðhorf almennings dl fatlaðra er
sem betur fer alltaf að breytast til
betri vegar. Ekki sízt nú á því ári sem
er dleinkað fötluðum. Fatlað fólk á
nú kost á því að taka þátt í ýmsum
leikjum og störfum sem áður var
óþekkt í heimi þeirra. Má þar nefna
landskeppnina sem nú stendur yfir.
Hún er stór liður í því að gera áhuga
fatlaðra á íþróttum sem mestan svo
og að auka áhuga almennings á mál-
efnum fatlaðra.
En það er ekki bara landskeppnin.
í síðustu viku hófst í fyrsta skipti
námskeiö í hestamennsku fyrir fötluð
börn hér á landi. Námskeiðiö fer
fram á svæði t-a* . viðElliðaár. Til að
möguleiki væri á þvi að fatlaðir gætu
tekið þátt í námskeiði þessu varð að
gera miklar breytingar á félagsheimili
Fáks. Þessar breytingar voru allar
gerðar á kostnað Lionshreyfingar-
innar.
Fimm hestar verða tíl taks hverju
sinni og er það Hestamannafélagið
Fákur sem leggur þá til og reiðtygi.
Lionsklúbburinn Ægir kostar fóður
og hirðingu. Þjálfari og kennari
verður Sigurður Ragnarsson
tamningamaður og honum til
aðstoðar konur úr kvennadeild Fáks.
Börnin voru að vonum mjög spennt
sl. miðvikudag er fyrsta námskeiðið
byrjaði og eftirvænting skein úr
hverju andliti.
-ELA.
Jónas Guðmundsson með mynd frá Eyrarbakka.
en aðra. Eg hefi nú ritað gagnrýni um
myndlist í áratug eða svo.
Bezta gagnrýni sem ég hefi fengiö
var frá húnvetnskum bónda sem kom
á sýningu hjá mér. Horfði hann með
mikilli athygli á myndirnar. Þegar ég
spurði hann, hvernig honum likaði,
horfði karl hvasst á mig og sagði: Ég
hefi oft séð svona ljótar myndir áður
en aldrei svona margar i einu.”
Jónas er orðinn vel sjóaður í fiest-
um skilningi. Þess vegna hefur hann
öðlazt þann mannkost að taka sig
ekki alltof hátíðlega og getur brosað
að sjálfum sér rétt eins og næsta
manni, þegar svo ber undir.
-BS.