Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1913, Síða 54

58
Arsrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
sýslu, þó það verði sjálfsagt stopulla í hörðum árum,
því áhrif frostanna eru þar langtum meiri en í Eyjafjarð-
arsýslu.
Pessa athugasemd vil eg gefa fjelagsbræðrum mínum
í Þingeyjarsýslu, af því að garðyrkja þeirra er enn þá
harla ófullkomin og víðast alls engin, þegar frá er tekin
Svalbarðsströnd. Garðyrkjan getur ekki orðið í góðu lagi,
nema með töluverðri kunnáttu, eftirlöngun og kostgæfni:
því eins og skepnurnar undir manna höndum þurfa ná-
kvæma hirðingu eftir fjölbreyttu ásigkomulagi þeirra og
viðurværi, þannig er því einnig varið með garðaldinin.
Eg hefi t. a. m. sjeð sumstaðar eplagrasið komið í góð-
an vöxt, en þó Ijósgrænan arfa yfirgnæfa, sem sýnir
einbert athugaleysi og vanrækt, og hitt um leið, að hvorki
er guði nje náttúrunni að kenna um uppskerubrestinn.
Þegar eg hugsa um þetta efni, vaknar hjá mjer óþægi-
legur grunur um það, að annaðhvort sjeu ritgerðirnar
um jarðeplarækt of fáum í höndum, eða þeim sje of
lítill gaumur gefinn, og er þó bæði í Gesti Vestfirðingi og
Norðra vikið á hana. Eg vit láta hjer í Ijósi fáeinar at-
hugasemdir um jarðeplarækt, meðan einhver sá, er mjer
kann betur, býr sig undir að gefa út nýja ritgerð um
hana.«*
Hjer er eigi rúm til að rekja sögu jarðeplaræktarinnar
nákvæmlega. Verð eg því að láta nægja að geta að eins
þeirra frumherja, sem þegar eru nefndir, þótt marga aðra
mætti nafngreina, sem vel hefir hepnast með jarðepla-
rækt, og sem hafa átt mikinn þátt í útbreiðslu hennar.
Dæmi og reynsla þeirra manna, sem nefndir hafa ver-
* Pessi frásögn um jarðeplarækt Jónasar er lauslegur útdráttur úr
innganginum að riti hans. »Fáein orð um ræktun jarðepla,« prent-
uðu á Akureyri 1856. Síðustu greinarnar eru orðrjett niðurlag
inngangsins. — Fyrsta setningin í kaflanum, um atorku Jónasar,
er vitanlega eigi eftir honum tekin, heldur ályktun S. S.