Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1913, Side 117

122
Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
varúðar við, að eyðileggja sinrt eigin stofn, fyr en
þeir hafa reynt hann til móts við hin aðfengnu af-
brigði.
2. Það er sennilegt, að Ræktunarfjelaginu hafi enn ekki
tekist að ná i hina beztu innlendu stofna, og því
hefir það enn þarft og mikið verkefni fyrir höndum
að leita þeirra, ef ske kynni, að einhverjir fyndust, er
færari væru að halda velli og skipa öndvegissess
meðal hinna beztu erlendra og innlendra afbrigða.
— Eins og þessi ritgjörð ber með sjer, er ennþá eftir
margt, sem enn er ekki fullsvarað, ennþá eftir svo margt,
sem tilraunirnar hafa ekki gripið yfir. F*að þarf að fá
fulla vissu um mjölvismagn og verðgildi íslenzkra kartafla.
Úrvalstilraunirnar þarf að ítreka. Það þarf að gera ýmsar
víðtækari kartöfluræktartilraunir. Pannig hefir ekki nema
að litlu leyti verið rannsakað, hver jarðvegur hæfði bezt
hinum ýmsu afbrigðum, eða hve nægjusötn þau væru.
En á því væri hin mesta nauðsyn, til þess að geta gef-
ið öruggar upplýsingar um, hver afbrigði einkum ætti
að velja með tilliti til garðanna. Auk afbrigðatilraunanna
íslenzku, sem áður er getið, er jafnframt nauðsynlegt að
reyna fleiri og nýmynduð útlend afbrigði. Rar baétast
stöðugt ný og ný við frá kynbótamönnunum, og ýms
þeirra bera af eldri afbrigðunum, sem oft fer heldur
aftur með aldrinum og margra ára ræktun. Kartöflurækt-
in dregst því aftur úr, nema fylgst sje með timanum og
ný afbrigði fengin í stað hinna eidri. Að stýra þessum
kappleik er bændunum ofviða, og það er meðal annars
hlutverk tilraunastöðvanna, að skera úr og benda á hið
bezta, er í þann svipinn er fáanlegt.
Þetta, sem hjer hefir verið sagt, ætti því ekki að verða
nema fyrsti þátturinn, dálítill inngangur að áframhald-
andi kartöfluræktartilraunum, en það er spor í áttina, og
eg vil biðja menn að færa sjer í nyt, það sem þegar er
á unnið.