Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1915, Qupperneq 32

36
Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands.
afurðir, og að sem minst þurfi til þeirra að kosta i
samanburði við afurðamagn og gæði afurðanna. Ef
vér athugum búfé vort, eins og það nú kemur fyrir í
heild sinni, þá er augljóst, að það gefur ekki nálægt því
eins miklar og góðar afurðir og það gæti gefið. — F*ekkj-
um vér það ekki allir, að af tveimur kúm, sem búa við
nákvæmlega sömu kjör, mjólkar önnur þriðjungi meira
en hin, og að að tryppin undan einni hryssunni eru
stöðugt verðmeiri en undan annari, þótt eigi sé betur
með hana farið, að ær í sama fjárhóp gjöra mjög mis-
jafna dilka?
Pað er enginn vafi á því, að vér getum bætt úr þessu,
getum fengið dýrin jafnari og likari beztu dýrum, get-
um breytt búpeningi vorum þannig, að hann verði betri
og arðmeiri.
Ef svo væri eigi, þá væru líka allar kynbætur þýðing-
arlaust fálm, sem ekkert gildi hefðu. En vér höfum nú
þegar séð, að svo muni eigi vera. Öll dýr á jörðinni eru
breytileg; þess höfum vér ótal dæmi.
Tökum t. d. hestana íslenzku og athugum, hvort þeir
hafi eigi tekið breytingum, síðan byrjað var á hinum
svokölluðu hestakynbótum. Jú, þeir hafa tekið breyting-
um og það á stuttum tíma.
í Skagafirði og víðar er það mjög augljóst, að síðan
byrjað var á hestakynbótum, hefir skjóttum hestum fækk-
að mjög mikið, og margt bendir á, að skjótti hestalit-
urinn muni fljótlega hverfa. Petta stafar af því, að í kyn-
bótareglugjörðum er það fasta ákvæði, að kynbótadýr
megi ekki vera skjótt eða af skjóttu kyni. Val kynbóta-
dýranna hefir því haft það í för með sér, að þessi eigin-
leiki hefir smám saman horfið. Alveg á sama hátt er
hægt með úrvali og með bættri meðferð að burtrýma
göllum, sem finnast hjá húsdýrunum og þroska góða
eiginleika þeirra.
Kröfur þær gagnvart húsdýrunum, sem vér höfum
áður minst á, að réttmætar væru, nást best með því;