Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1930, Side 46

96
efnin þannig sameinuð, heldur en hvert í sínu lagi,
auk þess sem það er bæði flutnings- og vinnusparnað-
ur. Frjóefnin í nitrophoska eru þó ekki í réttum hlut-
föllum fyrir grasrækt vora (köfnunarefnið of lítið í
hlutfalli við hin efnin); er því rétt að nota hreinan
köfnunarefnisáburð með því, t. d. kalksaltpétur
(15.5% köfnunarefni) eða kalkammonsaltpétur (20.5%
köfnunarefni). Sé þvag notað til yfirbreiðslu lætur
nærri, að 3500 kg. af vel geymdu þvagi, samsvari 100
kg. af kalksaltpétri; en þvagið inniheldur, auk köfnun-
arefnis, allmikið af kali og gefur því með superfosfati
svipaðar verkanir og nitrophoska.
Hve mikið af auðleystri jurtanæringu sáðgresið
þarfnast, fer eftir frjósemi jarðvegsins, undirbúningi
hans og meðferð og þeim búfjáráburði, er vér höfum
borið í flögin. Hafi höfrum verið sáð í löndin, megum
vér ganga út frá, að auðleystustu frjóefni búfjáráburð-
arins séu þrotin og þýðing hans fyrir sáðgresið verði
þá aðallega bætandi áhrif hans á vaxtarskilyrði og
smáverulíf jarðvegsins, en leysi aðeins að litlu leyti úr
augnabliks næringarþörf frægresisins.
Sómasamlegt áburðarmagn til yfirbreiðslu á nýjar
sáðsléttur má telja 300 kg. cif nitrophoska og 200 kg. af
kalksaltpétri pr. ha. á ári, sé jarðvegurinn eigi því ó-
frjórri. Hafi höfrum eigi verið sáð í landið, en búfjár-
áburður engu síður borinn í flagið, má komast af með
300 kg. af nitrophoska á ha. fyrsta árið. Með þessum
áburði hafa sáðsléttur hér í gróðrarstöðinni á Akur-
eyri gefið 35—40 hesta uppskeru af heyi pr. ha. á 1.
ári og 80—90 hesta af ha. á öðru ári frá grasfræsán-
ingu.
Þó þetta áburðarmagn kunni að þykja mikið, þá er
það alls eigi ægilegt, samanborið við uppskeruna.