Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1930, Síða 55

105
því, sem varið hefur verið til þessara fyrirtækja, hefði
ve/rið betur varið á anman hátt. Þessi dýrkeypta reynsla
við votlendisræktunina ætti að kenna oss, að byggja
ræktun þurlendisins á ábyggilegri og traustari grund-
velli.
w
VI. Alyktanir og niðurlag.
Aðalniðurstöðurnar af framanrituðu verða þá
þannig:
1. Vér getum eigi lengur dæmt frægresisræktina eft-
ir reynslu almennings, á þessari ræktunaraðferð, fyrir
1920, því fyrst og fremst er þessi reynsla í algerðu ó-
samræmi við niðurstöður tilraunastöðvanna frá sama
tima og praktiska reynski siðari ára og ennfremur
hafa aðferðir og aðstaða við þessa ræktun breyst, sið-
asta áratuginn, í mjög þýðingarmikhcm atriðum.
2. Niðurstöður tilraununna sýna, að sáðsléttumar
greiða ræktunarkostnaðinn að fullu, á tiltölulega fá-
um árum, með þeim vaxtarauka, er þær gefa umfram
aðrar ræktunaraðferðir við jöfn skilyrði og án tillits
til þess, hvort jarðvegurinn er ófrjó móajörð eða frjótt
túnþýfi.
3. Vegna ásigkomulags og sérstakra eiginleika bú-
fjáráburðarins, er sjálfsagt að bera hann í nýræktar-
flögin, meðan á jarðvinslunni stendur. Hinsvegar sýna
tilrauni'rnar, að sé eigi völ á búfjáráburði, má samt
sem áður ná ágætum árangri af ræktuninni með til-
búmum áburði einvörðungu, og vér megum aldrei
gleyma því að nota við nýyrkjuna auðleysta og alhliða
jurtanæringu, jafnhliða búfjáráburðinum (mykjunni),
ef vér viljum tryggja oss mikinn og verðmætan jurta-
gróður.
4. Það er áríðandi rtð vanda til framræshi, jarðvinslu
og annara starfa, er að undirbúningi ræktunarinnar