Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1939, Blaðsíða 62

67
vegna þess, að þá er byrjað að bera á hland og mykju að-
skilið, sem áður hefur verið borið á í einu lagi. Sá vaxt-
arauki, sem þessi breyting hefur í för með sér, nemur
sennilega 12—15 heyhestum á ha. Sýnir þetta ljóslega,
hvaða þýðingu það hefur að safna hlandinu sér.
7. Þegar breytt er um áburð, frá búfjáráburði til tilbú-
ins áburðar, stígur uppskeran mikið fyrstu árin, meðan
forðinn, sem safnast hefur við notkun búfjáráburðarins,
er að eyðast. Hið gagnstæða á sér stað, sé skift frá tilbún-
um áburði til búfjáráburðar. Þar sem tilbúni áburðurinn
hefur verið notaður í mörg ár, er allur áburðarforði þorr-
inn og þarf því að safnast á ný. í nýræktinni tekur það
nokkur ár, áður en jafnvægi næst á ný. í frjóu landi hef-
ur breytingin minni áhrif.
8. Munurinn á fornrækt og nýrækt er mjög líkur
alt tilraunatímaþilið, en miklu meiri, þar sem notað-
ur var tilbúinn áburður, en þar sem búfjáráburður var
borinn á. (Sjá töflu III og mynd 2). Þetta hlutfall snýst
þó gersamlega við, þegar skift er um áburð, þá hverfur
munurinn því nær alveg, þar sem tilbúni áburðurinn er
borinn á, en vex stórkostlega, fyrstu árin, á búfjáráburð-
arliðunum. Þetta sýnir greinilega, að frjóefnaforði lands-
ins á miklu meiri hlutdeild í uppskerunni, þegar tilbúni
áburðurinn er notaður, en þegar búfjáráburður er notað-
ur. Við langvarandi notkun tilbúins áburðar hlýtur því
uppskeran að fara lækkandi, vegna þess, að frjóefnaforð-
inn gengur til þurðar, þar til ákveðnu lágmarki er náð.
9. Þess sjást merki, að veðráttan hefur haft nokkur
áhrif á uppskeruna af tilrauninni og meiri á búfjáráburð-
arliðina en á þá, sem fengið hafa tilbúinn áburð. Áhrif
hlýja sumarsins 1933 eru líka greinileg, einkum í forn-
ræktinni, og virðast þau endast í tvö ár.
5*