Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1939, Blaðsíða 51

56
anna. Þessu er þó ekki svo varið, því yfirburðir sáðrækt-
arinnar eru hvergi skýrari eða váranlegri.
Þegar við höfum háar % og heildaruppskeru, getum við
altaí fundið, hve mikil háin hefur verið. Þarf ekki annað
en margfalda uppskeruna á töflu III, með tilsvarandi háar
% á töflu V, og deila með 100.
Dæmi: Árið 1933, gefur þaksléttan í fornræktinni með
búfjáráb. 51.7 heyhesta, háar % 55.5. Háin verður 51.7 X
55.5 : 100 = 28.7 heyhestar. Sama ár, gefur sáðsléttan við
sömu skilyrði 77.7 hesta, háar % 37.8. Háin hefur verið
77.7 X 37.8 : 100 = 29.4. Af þessu dæmi sést, að í sumurn
tilfellum er háaruppskeran af sáðsléttunni meiri, heldui
en af þaksléttunni, þrátt fyrir það, þótt háar % sé miklu
lægri.
Hér að framan hefur aðallega verið rætt um mismun
ræktunaraðferðanna: þriggja, 'en nú skal vikið nokkuru
nánar, en þegar hefur verið gert, að samanburði á búfjár-
áburði og tilbúnum áburði, þótt slíkur samanburður geti
ekki orðið nákvæmur, bæði vegna þess, hvernig tilraunin
er bygð upp og þó sérstaklega af því, að efnagreiningar
á búfjáráburðinum vanta. Enginn vafi leikur þó á því,
að í búfjáráburðarskamti þeim, sem notaður hefur verið,
er meiri jurtanæring heldur en í tilbúna áburðinum, þvk:
ir mér sennilegt, að hlutföllin séu þannig:
Búfjáráburður. 130 kg. köfnunarefni, 50 kg. fósfórsýra
og 140 kg. kali á ha.
Tilbúinn áburður. 80.5 kg. köfnunarefni, 49.5 kg. fós-
fórsýra og 64.5 kg. kali á ha.
Við sjáum strax, ef við lítum á töflu III, að þrátt fyrir
það, þótt jurtanæring tilbúna áburðarins hafi verið miklu
minni heldur en búfjáráburðarins, þá hefur sá fyrnefndi
samt gefið meiri uppskeru, einkum fyrst framanaf, er sá
munur meiri í fornræktinni heldur en í nýræktinni og
líka varanlegri, því eftir fyrstu 3 árin er búfjárburðinum
farið að vegna heldur betur í nýræktinni. Dálítið eru