Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1957, Qupperneq 50

50
litið er á allar aðstæður. Má þar nefna hina öru breytingu á
landbúnaðarverkfærum, ásamt hækkandi verðlagi á öllum
búnauðsynjum, sköttum, vöxtum og vinnulaunum, en jafn-
framt hlutfallslega lækkandi verði á framleiðsluvörum land-
búnaðarins, þegar þá einnig er tekið tillit til hinna duttl-
ungafullu, sterku náttúruafla, ásamt mörgum öðrum erfið-
leikum, sem eru landbúnaðinum samfara. En þótt um efn-
aða bændasyni sé að ræða, þá geta þeir þó því aðeins stofnað
til búrekstrar, að þeir geti notið styrks foreldranna fyrstu
árin.
Síðan ég kom heim, hef ég velt fyrir mér þeirri spumingu,
hvort löng reynsla mín af landbúnaði hér í álfu, gæti ekki
geymt eitthvað það, sem verða mætti ungum bændum og
bændaefnum á íslandi að liði. Og niðurstaðan af hugleið-
ingum mínum varð sú, að ég afréð að taka saman og benda
á hið helzta, sem reynslan hefur kennt mér við búskap og
bústörf.
Jafnvel þótt það virðist nær ókleift fyrir efnalitla menn
að stofnsetja bú, sakir hins mikla stofnkostnaðar, þá hygg
ég samt, að það sé vinnandi vegur hverjum þeim, sem finnur
hjá sér, að hann er hneigður til þeirra starfa, sem búskapur-
inn krefst af honum, ef honum jafnframt hefur tekizt að afla
sér bóklegrar menntunar, sem byggð er á vísindalegri
reynslu, því að vísindin hafa með hverju árinu, sem líður,
meiri og meiri áhrif á landbúnaðinn. Þá þarf bóndaefnið að
hafa aflað sér verklegrar þekkingar og kynnzt vélatækni.
Varast skyldi hann í upphafi, að taka lán, sem nema hærri
upphæð en þeim höfuðstól, sem eign hans sjálfs nemur, því
að annars getur hann átt á hættu að verða alla ævi þræll
skulda og vaxtagreiðslna.
Hvort heldur sem búskapur er hafinn á gömlu býli,
erfðalandi eða keyptu, eða um nýtt landnám er að ræða,
ætti enginn að láta það dragast, að athuga landið nákvæm-
lega, láta rannsaka jarðveg og gróðurmold, sé þess nokkur