Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1957, Qupperneq 55

55
góðri þró, eða vel gerðum haug, geti það geymzt óskemmt
árum saman.1)
Landbúnaðurinn er alltaf að breytast. Mér virðist ég eygi
tvær breytingar framundan, í náinni framtíð, sem báðar
verði bændum til hagsbóta. Hin fyrri er innflutningur
holdanauta til kjötframleiðslu. Það má kallast furða, að
hann skuli ekki vera hafinn fyrir löngu, þar sem markaður
er fyrir kjötið, og gripir þessir geta gengið nær sjálfala í sum-
um landshlutum. Holdanaut þurfa ekki merkileg skýli, þau
þurfa einungis að vera þurr og regnheld. Nautin leita sjald-
an í hús, nema í rigningatíð á haustin og bleytuhríð og skaf-
renningi á vetrum. Ég hef ekki oft séð þau leita skjóls í
þurrakuldum, jafnvel þótt um hörkufrost sé að ræða. Holda-
naut þau, sem til greina gætu komið eru þessi: Herefords-
naut, þau eru harðgerðust og sækja bezt beit, Angus- og
Shorthornnaut eru góðir kjötgripir en lingerðari. Þessar
gripategundir allar myndu þrífast vel í afdölum og fjall-
lendi.
Holdanaut eru yfirleitt miklu hraustari en mjólkurgripir,
en í rakalofti og mýrlendi vill sækja á þau fótaveiki, sem
getur orðið hvimleið, þótt hún sé sjaldan hættuleg.
Ég hef leitast við að fylgjast með blaðaskrifum um inn-
flutning nautgripa. Þar virðist mér eitt atriði, sem vert væri
að athuga, ekki hafa komið fram, en það er, hvort ekki væri
heppilegra að flytja aðallega inn gripi á fyrsta ári, en ekki
fullorðna. Með þeim hætti væri hægt að fá fleiri gripi fyrir
sömu fjárupphæð, og dreifing þeirra um landið gæti þá orð-
ið örari. Þá álít ég, að ungneytin myndu venjast loftslaginu
miklu fyrr en þau fullorðnu.
Hin breytingin, sem koma mun síðar, er sú, að almennt
verði farið að ala sauðfé til slátrunar á ræktuðu landi. Á
þann hátt eykst arður bóndans af fénu, og léttara verður að
1) Ekki vil ég hvetja til þessarar aðferðar við votheysverkun hér. Ó. J.