Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1957, Síða 40

40
manna á, að hægt sé að rækta hér harðgerðar tegundir berja
tii bragðbætis og ánægju.
En þurfti Búnaðardeild vísindastofnunar til þess að gera
þetta? Svarið verður algerlega neitandi. Að gera þær til-
raunir, er þurfti, með ræktun jarðarberja, í framhaldi af
tilraunum, sem Ræktunarfélag Norðurlands hafði áður gert
og einstakir menn líka, var og er algerlega í verkahring
Garðyrkjuskóla ríkisins. Slík tilraun er verkskylda skólans
og þar hægt um aðstæður að gera þetta. Er góðum manni
datt í hug að gera frekari tilraunir með jarðarber, og þess
var þörf, átti aðeins að ýta við Tilraunaráði jarðræktar
og Garðyrkjuskóla ríkisins, sem auðvitað er og á að vera
tilraunastofnun að öðrum þræði. Það voru hin réttu tök á
málinu.
Dalarófan. Við að reyna fleiri tegundir af næpum hefur
Búnaðardeild komizt að raun um, að tegund, sem nefnd er
Dalarófa, sé álitleg matamæpa til ræktunar hér á landi.
Tilraunir með næpur eru hálfrar aldar gamlar, en hafa
dregist aftur úr hjá tilraunabúinu á Akureyri, sem mest
fékkst við þær um skeið, þó mest við að reyna þær sem
fóðurrófur. Ekki óþarft verk að halda þessum tilraunum
áfram. En þarf Búnaðardeild vísindastofnunar til þess?
Nei, auðvitað ekki. Að gera tilraunir með nœpur til matar,
er algerlega verkefni Garðyrkjuskóla ríkisins, og ekki hægt
að álasa tilraunabúunum, þótt þau legðu þær tilraunir á
hilluna, er tvennt bar til, að vonlaust þótti um hagkvæma
ræktun fóðurrófna, og að Garðyrkjuskólinn var tekinn til
starfa.
Þetta tvennt, sem nú hefur verið nefnt, er ljóst dæmi um
hluti, er þurfti að gera. En er þá ekki góðra gjalda vert
að Búnaðardeildin hefur gert það? Fljótt á litið ber að
svara því játandi, og slíkt svar fellur í góðan jarðveg, eins
og menn hugsa yfirleitt, eða hugsa ekki, um þessi mál.
Hér þarf að hugsa ákveðnara og rökréttara. Það eru engin