Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Blaðsíða 13

13
gefið, og komist þeir að þeirri niðurstöðu að svo sé eigi, þá
að athuga hvað veldur. Vafalaust mun við slíka athugun
koma í ljós, að uppskeran er mjög misjöfn af hinum ein-
stöku hlutum túnanna. Þessu getur valdið ólíkur jarðvegur,
en þó líklega oftast einhverjir ágallar á ræktuninni, svo sem
ófullnægjandi framræsla, og má einkum í því sambandi
nefna einangraða uppgöngustaði vatns, sem ekki eru óal-
gengir, sérstaklega í brattlendi, og bleyta oft stór svæði um-
hverfis sig, rýra uppskeru og spilla henni. Stundum eru
þessir blettir áberandi votir aðeins stuttan tíma á vorin, en
það nægir þó til að valda verulegum uppskerubresti um-
hverfis þá. Þá eru það kalskemmdirnar, sem oftast verða
fyrir uppistöðu vatns eða árennsli meðan snjóa leysir. Svo
má nefna óhentugt jarðvegsástand, sem veldur því að gróð-
urmoldarlagið verður hart, samfallið og loftlaust og loks
má svo telja lélegt graslag, þótt það sé nú oftast afleiðing
hinna fyrrtöldu ágalla.
Ur þessum misfellum ræktunarinnar verður að bæta ef
aðrar ráðstafanir, sem hægt er að gera til uppskeruaukning-
ar, eiga að koma að gagni. Vatnsuppgöngurnar þarf að
þurrka með lokræsum eða opnum skurðum. Lægðir, þar sem
vatnsuppistöður verða, þarf að fylla eða ræsa fram með
grunnum rennum. Skera þarf fyrir aðrennslisvatn, svo það
nái ekki að dreifast yfir stór svæði. Gallað jarðvegsástand
getur batnað með framhaldandi ræktun, en oft tekur það
mjög langan tíma. Þar sem tún spretta ekki af þessum
ástæðum, jarðvegurinn er ófrjór eða verður loftlaus og
óþjáll, er endurvinnsla oft hagkvæmasta lausnin. Ágætt er
að plægja slíkt land á haustin vel og skipulega, ekki mjög
djúpt, og fara jafnvel yfir flagið með herfi, en fullvinna
það og sá í það eins snemma að vorinu og unnt er. Sömu að-
ferð þarf að sjálfsögðu að viðhafa þegar breyta á graslagi.
Þegar numdar hafa verið brott framangreindar ástæður,
er valda grasleysi, er fyrst hægt að fylgja umbótunum eftir