Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Qupperneq 11

11
sjálfsögðu alveg réttmætt að ræsa miklu meira land, en
fullræktað verður í náinni framtíð, þegar kostur er á skurð-
gröfu, því þótt framræslan sé engin ræktun í sjálfu sér og
sízt af öllu lokatakmark, þá bætir hún þó landið að vissu
marki og gerir það ræktunarhæfara eftir því, sem árin líða.
Sama má segja um vinnslu lands og jöfnun. Það getur verið
réttmætt að sníða þær framkvæmdir eftir því hver kostur er
vinnslu og véla á hverjum tíma, en eigi aðstöðu til full-
vinnslu og nýtingar. Á sama hátt á stórræktun rétt á sér við
vissar aðstæður, þótt hún verði ekki fullnýtt fyrr en löngu
síðar, alveg eins og það getur verið réttmætt að miða ný-
byggingar við væntanlega bústærð eða rekstur, en ekki
líðandi stund, ef fjárfestingar- og lánsfjáraðstaða leyfa.
Þótt fjárfestingar og útþenslubúskapur sé þannig rétt-
mætur á vissurn tírnurn og við viss skilyrði, þá hlýtur þó
jafnan að stefna að því, að fullnýtingar- og framleiðslustefn-
an verði hagkvæmari og verði ráðandi. Má því segja, að það
sé lokatakmark alls rekstrar og alls búskapar. Hér á landi
hefur þensla og fjárfesting verið mjög ráðandi síðastliðna
áratugi, en nú er svo komið hjá mörgum bændum og jafn-
vel í heilum landshlutum, að ástæða er til að athuga gaum-
gæfilega hvort ekki er tímabært að leggja rneira kapp á full-
nýtingu þeirrar aðstöðu, sem fengin er.
Ekki tel ég mig þess umkominn að draga línurnar um
hvar þessi eða hin stefnan skuli ráða ríkjum og að sjálfsögðu
munu þær víða haldast í hendur um sinn, því það er al-
kunnugt, að framleiðslu- og fullnýtingarstefnan hefur víða
verið í fullum gangi í einstökum atriðum, þótt hún óvíða
hafi náð til alls búrekstursins, en mig langar til að ræða
dálítið um hvað einkum þarf að gera og hafa í huga til þess
að um fullnýtingu hinna ýmsu liða búrekstrar geti verið
að ræða.